H Μαρία Κατσαρού είναι μια πολύ γλυκιά παρουσία στο χώρο της υποκριτικής που συνεχώς οι επιλογές της, την φέρνουν μπροστά σε μια νέα καλλιτεχνική πρόκληση.
Αυτή την περίοδο η Μαρία πρωταγωνιστεί στις “Φυλακισμένες” στο Θέατρο Vault υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Καρατζιά, σε ένα δύσκολο και απαιτητικό έργο, από τα πιο καθηλωτικά της φετινής σεζόν.
Η ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για όλους και για όλα!
Μαρία μου καλώς όρισες στο checkinart! Πώς είσαι αυτή την περίοδο?
Καλώς σας βρήκα. Αυτή η περίοδος είναι μια περίοδος εσωτερικής μετάλλαξης, επαναπροσδιορισμού του κέντρου μου και γενικά όλης μου της κοσμοθεωρίας. Είναι ένα πολύ κομβικό σημείο στη ζωή μου, όχι τόσο της εξωτερικής μου πραγματικότητας όσο της εσωτερικής μου διαδρομής, που περιμένω να δω κι εγώ που θα με οδηγήσει.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στο χώρο και τι σε απωθεί?
Με γοητεύει η συνάντηση με αυτά τα περίεργα πλάσματα που λέγονται ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, άνθρωποι της τέχνης γενικότερα. Τα κοινά όνειρα, η τρέλα, ο ρομαντισμός, η αφοσίωση σε μια ιδέα ακόμα και η αίσθηση το παραλόγου που μπορούν να αποκαλυφθούν σε μια συνεύρεση μαζί τους και που σε κάνουν να νιώθεις ότι ευτυχώς δεν είσαι ο μοναδικός «τρελός» πάνω στη γη.
Με απωθεί η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος. Ότι πολλές φορές κυριαρχεί ο φόβος, η ανασφάλεια, η ανάγκη του να εξασφαλίσεις με νύχια και με δόντια την ύπαρξη σου σ’ αυτόν το χώρο που επισκιάζει όλη την μαγεία των προηγούμενων συναισθημάτων.
Τι σου έκανε το κλικ για να συμμετέχεις στην παράσταση «Οι φυλακισμένες»?
Για μένα το πιο σημαντικό στοιχείο σε μια παράσταση είναι το ίδιο το έργο. Αν δεν έχεις ένα καλό κείμενο στα χέρια σου, ό,τι και να κάνεις δεν σου επιτρέπει να «απογειωθείς». Το σφίξιμο που ένιωσα στο στομάχι λοιπόν αλλά κι η ανάγκη μου να το επαναφέρω στη μνήμη μου ξανά και ξανά μετά την πρώτη ανάγνωση που κάναμε, είναι αυτό που μου έκανε το κλικ που λες.
Οι «Φυλακισμένες» είναι η ιστορία 9 γυναικών, πολλαπλά δέσμιες στα εσωτερικά τους πάθη, όνειρα και αδυναμίες, στις διαφορετικές μορφές εξουσίας που τις πλαισιώνουν υπό την μορφή του «καλού», στην υποκρισία των κοινωνικοπολιτικών θεσμών κάνοντάς σε να αναρωτιέσαι αν η πραγματική φυλακή βρίσκεται εκεί μέσα ή έξω από αυτήν, όπου ζούμε οι περισσότεροι. Υπάρχει πάθος, ρεαλισμός, πληθώρα έντονων συναισθημάτων, απογυμνωμένη αλήθεια που τελικά συντελούν στην μαγεία του θεάτρου. Τι άλλο μπορεί να θέλει ένας ηθοποιός?
Πόσο επηρεάζει την ψυχολογία σου ή τη ζωή σου το συγκεκριμένο έργο; Καταφέρνεις να αποστασιοποιείσαι από το κομμάτι της δουλειάς σου στην προσωπική σου ζωή?
Όλα τα έργα γίνονται κομμάτι μου για όσον καιρό συνταξιδεύουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν λειτουργώ κανονικά στην προσωπική μου ζωή και γίνομαι ο ρόλος αλλιώς δεν θα ήμουν στην «φυλακή» αλλά στο τρελοκομείο! Αλλά με κάποιον τρόπο υπάρχει στο μυαλό μου, σκέφτομαι τώρα τι θα έκανε ο ρόλος μου, πως θα αντιδρούσε, είναι σαν την πολλή παρέα που κάνεις μ’ έναν κολλητό σου κι αρχίζεις να κολλάς κι εσύ στοιχεία του. Γι’ αυτό και κάθε φορά που ολοκληρώνεται ο κύκλος των παραστάσεων και αποχωρίζεσαι το ρόλο σου, νιώθεις μια μικρή απώλεια.
Πως κρίνεις τη σημερινή πραγματικότητα στο χώρο της τηλεόρασης? Τι θα σε έκανε να πεις το ναι σε μια νέα τηλεοπτική σειρά?
Ο χώρος της τηλεόρασης συνεχίζει να κρατάει έναν έντονα ψυχαγωγικό χαρακτήρα για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Αυτό που θα με προσέλκυε θα ήταν μια καλογραμμένη σειρά με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και αισθητική.
Τα τελευταία χρόνια η δουλειά όλων και η προώθηση της γίνεται μέσω των social media. Εσύ πως χειρίζεσαι αυτή τη νέα τάση? Έχεις βρεθεί ποτέ σε αδιέξοδο?
Τα Social media καταλαμβάνουν ένα σημαντικό χώρο στη ζωή μας. Δεν γίνεται να μην ακολουθείς την εποχή, αλλιώς μένεις πίσω. Οι ταχύτητες είναι αστραπιαίες. Η αλήθεια είναι όμως ότι εμένα με δυσκολεύει ο χειρισμός τους. Να φανταστείς εμένα μου λείπει η εποχή που γράφαμε γράμματα κι έσκιζες με λαχτάρα τον φάκελο για να δεις το περιεχόμενο του. Ωχ ελπίζω να μην γίνει κανένας ατυχής συνειρμός για την ηλικία μου μ αυτό που είπα….(να εδώ θα ταίριαζε ένα emoticon!)
Από την αρχή του καλλιτεχνικού σου ταξιδιού, μέχρι και σήμερα, τι έχει αλλάξει προσωπικά στην Μαρία, τι έχεις πάρει από αυτόν τον χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές?
Έχω περάσει από πολλά στάδια γιατί αυτός ο χώρος σε φέρνει συνέχεια σ’ επαφή με τον εαυτό σου. Έχω καταλήξει λοιπόν ότι δεν υπάρχει καμία απόλυτα σωστή ή λάθος κίνηση. Παλιά ήμουν πολύ πιο απόλυτη, υπέφερα από μια βασανιστική τελειομανία και στόχευα στο ιδανικό, δηλαδή στο ανύπαρκτο! Τώρα εμπιστεύομαι πολύ το ένστικτο μου, δίνω τον καλύτερο εαυτό μου και αφήνομαι στο ταξίδι. Μπορεί να κάνω λάθη, να μην με βγάλει εκεί που νόμιζα αλλά σίγουρα κάπου θα με βγάλει. Κι έτσι όλα με κάποιο μαγικό τρόπο γίνονται από μόνα τους.
Πώς διαχειρίζεσαι τον ανταγωνισμό και τα κακά στοιχεία το επαγγέλματος; Μπορούν να δημιουργηθούν δυνατές φιλίες;
Δυνατές φιλίες μπορούν να δημιουργηθούν παντού. Αρκεί να είσαι εσύ ανοιχτός και διαθέσιμος και να ξέρεις ποιος και γιατί θέλεις να πλαισιώνει την ζωή σου. Μ’ αρέσει μια φράση που λέει ότι για να καταλάβεις την καρδιά και το μυαλό ενός ανθρώπου δες τι σε εμπνέει να κάνεις.
Ο ανταγωνισμός υφίσταται πάντα με τον εαυτό μας. Σ αυτό το επάγγελμα αλλά και στη ζωή την ίδια. Αντί να σπαταλάς ενέργεια ανταγωνιζόμενος κάποιον άλλον, ανταγωνίσου τον εαυτό σου, γίνε εσύ καλύτερος κι αμέσως ο «αντίπαλος» θα χάσει έδαφος. Αλλά όπως λέει ο Καζαντζάκης «Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, ουδέτερη, πάνω απ’ τα πάθη αρετή. Αλλά με σφοδρότερα πάθη…»
Τι θα δούμε από εσένα μελλοντικά; Υπάρχει κάτι στα σκαριά;
Στα σκαριά υπάρχει ζωντανό το όνειρο, η όρεξη για δόσιμο ψυχής, το πάθος και η θετική ενέργεια. Προς το παρόν και στο παρόν υπάρχον οι «Φυλακισμένες».
Ευχαριστώ πολύ!
