Ο Μιχάλης Οικονόμου είναι μια περίπτωση ενός ηθοποιού που έχει καταφέρει κατά την διάρκεια της πορεία του στο χώρο, να πραγματοποιήσει αξιόλογες συνεργασίες, να συμμετέχει σε αξιοζήλευτες παραγωγές και να μην χάσει ποτέ τον εαυτό του μέσα στον στρόβιλο της επιτυχίας.
Αυτή την περίοδο βρίσκεται στο Θέατρο Από Μηχανής, στο εμβληματικό έργο του Άλμπερτ Καμύ “Ο Ξένος” με διθυραμβικές κριτικές και σε γοργό ρυθμό προβών για το νέο του θεατρικό στοίχημα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο για όλους και για όλα!
Μιχάλη μου καλώς όρισες στο CheckinArt, πώς είσαι αυτή την περίοδο και πως βιώνεις την μεγάλη επιτυχία του έργου «Ο Ξένος» στο Θέατρο Από Μηχανής;
Xαίρομαι πολύ, γιατί παρόλο που την περσινή σεζόν ξεκινήσαμε λίγο μετά την άνοιξη και σε ένα διαφορετικό χώρο, εγώ το πίστευα αρκετά πως αν ξανά δοκιμαστεί σε μια νέα σεζόν θα πάει πολύ καλά. Νιώθω πολύ όμορφα που επικοινωνείται στον κόσμο η όλη δουλειά που έχουμε κάνει γιατί ένα ολόκληρο πεντάμηνο κάναμε πολύ σκληρές και δημιουργικές πρόβες ώστε να μεταποιήσουμε ένα μυθιστόρημα στην θεατρική σκηνή αφενός, και αφετέρου έχοντας ένα ιδιαίτερο βάρος, καθώς είναι ένα μυθιστόρημα που έχει γραφτεί στις καρδιές χιλιάδων ανθρώπων που το έχουν διαβάσει και το κουβαλάνε μέσα τους. Παρατηρώ πως ο Καμύ στις μέρες μας έχει τόσα πολλά να πει και μάλιστα σε νέα παιδιά με τα οποία ήρθα σε επαφή και αντιλαμβάνομαι πως αυτή η γενιά είναι πολύ «ψαγμένη» και με πολύ ουσιαστικές και δημιουργικές ανησυχίες.
Έπειτα από το αιφνίδιο τέλος της παράστασης «Ιδιωτικές Ζωές» στο Γκλόρια, τι είναι αυτό που κρατάς από αυτή τη δουλειά και από κάθε δουλειά που τελειώνει είτε κλείνοντας με θετικό αντίκρυσμα εμπορικά είτε όχι;
Aν με ρωτήσεις τι ρόλο θέλω να παίξω δεν ξέρω τι να σου απαντήσω αλλά στόχος μου είναι σε κάθε δουλειά να έχουμε ωραίες συναντήσεις και για μένα οι «Ιδιωτικές Δουλειές» ήταν μια τέτοια περίπτωση και με τους υπόλοιπους συναδέλφους αλλά και με τον σκηνοθέτη που εκτιμώ πολύ. Ακόμη ένας στόχος είναι να μπορώ να αλλάζω μέχρι το τέλος της κάθε δουλειάς και να είμαι μετακινημένος από το εγώ μου, να έχω ανταλλάξει ιδέες και να έχω εξελιχθεί.
Τι θεωρείς πως πήγε λάθος με την φετινή παράσταση και δεν απέδωσε τα απαιτούμενα “εμπορικά”;
Στο θεατρικό κοινό που ήταν «ψιλιασμένο» όχι μόνο άρεσε αλλά έρχονταν ενθουσιασμένοι. Θεωρώ ότι δεν επικοινωνήθηκε η σκηνοθετική ιδέα, κάτι που στην αφίσα δεν φαινόταν. Έπρεπε να επικοινωνηθεί και στα μέσα αυτή η εξαιρετική ιδέα του σκηνοθέτη, δηλαδή το να εμφανίζεται κάθε ρόλος και ως άνδρας και ως γυναίκα.
Έτσι λοιπόν ένα έργο που γράφτηκε από έναν συγγραφέα που έπαιζε πολύ με τα φύλα αλλά στην εποχή του δεν είχε την ευκαιρία λόγω των οπισθοδρομικών στερεοτύπων να το κάνει, νομίζω ότι το εκπλήρωσε πολύ σωστά πατώντας πάνω σε αυτό ο έργο ο Αλέξανδρος Ρίγλης. Τέλος, θεωρώ πως ο χώρος που φιλοξενήθηκε είναι μαθημένος από ένα κοινό που δεν έχει συνηθίσει τέτοιες πειραματικές δουλειές, ήταν ένα πειραματικό boulevard. Ο κόσμος που ερχόταν περίμενε να δει κάτι πιο εμπορικά εύπεπτο και τελικά έφευγε με κάτι που ήθελε αρκετή προσπάθεια από τον θεατή για να μπει μέσα, αλλά οι περισσότεροι δεν έρχονταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Προσωπικά ήταν μια δουλειά που τη χάρηκα πολύ.
Πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο της χώρας και τι θα σου έκανε το κλικ να συμμετέχεις σε μια νέα σειρά;
Στην πορεία των ετών που είμαι ηθοποιός, έχω ζηλέψει πολλά πράγματα που έχω δει στην τηλεόραση και θεωρώ πως η λειτουργία μου ως ηθοποιός είναι ίδια είτε παίζω στο θέατρο στο σινεμά ή στην τηλεόραση. Αυτά που παρατηρώ ότι έχω ζηλέψει είναι αυτά που με έχουν σαγηνέψει και σε αυτά εκπληρώνεται ο στόχος της τηλεόρασης ως ανθρωπιστικό μέσο.
Από την άλλη, από την στιγμή που ήρθε η κρίση, ούτε ως μέσο βιοπορισμού αρκεί η τηλεόραση καθώς βλέπουμε περιπτώσεις που καθυστερούν να πληρώσουν τους συντελεστές ή δεν πληρώνουν καν. Επομένως ούτε είχα κάποια πρόταση για κάτι που θα με ενδιέφερε ούτε βλέπω να παίζεται κάτι αυτή τη στιγμή που θα με έκανε να ζηλέψω που δεν είμαι μέρος αυτού. Αν αλλάξουν τα πράγματα και στραφούμε λίγο στο νόημα και στην ποιότητα, ξυπνώντας κάποιους παραγωγούς να κάνουν κάτι κόντρα σε αυτό που πουλάνε τα τηλεοπτικά κοντέρ, θα ήθελα πολύ να είμαι μέρος σε αυτό, όπως και ήμουν τότε που κάναμε τα «Άγρια Παιδιά».
Από την αρχή του καλλιτεχνικού σου ταξιδιού μέχρι και σήμερα, τι έχει αλλάξει προσωπικά στο Μιχάλη και τι μαθήματα έχεις πάρει από το χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές;
Νιώθω πάντα σαν να ξεκινάω από το μηδέν, έχοντας την ίδια ανασφάλεια που είχα και παλιά. Κάθε φορά που ξεκινάω να δουλεύω κάτι καινούργιο, νιώθω πως δε θα τα καταφέρω και ότι έχω κοροϊδέψει το χώρο του θεάτρου και το κοινό. Έχω πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και κάθε φορά ανακαλύπτω τον τροχό από το μηδέν. Αυτό είναι κακό γιατί με φθείρει αλλά και καλό γιατί δεν νιώθω πως κλείνομαι σε μια μανιέρα κάνοντας τα ίδια πράγματα. Ίσως είναι ο τρόπος της άμυνας μου για να μην βαριέμαι και να έχει ζωντανό νόημα το θέατρο.
Είμαι πολύ πλήρης μέσα μου από τις δουλειές που έχω κάνει και τους ανθρώπους που έχω συναντήσει και συνεχίζω να ανησυχώ και δεν σου κρύβω πως ανησύχησα για την τύχη των Ιδιωτικών Ζωών. Το θέατρο είναι ένας τζόγος που παίζεις με την ψυχή σου. Αυτή την στιγμή νιώθω πολύ χαρούμενος γιατί κάνω πρόβες για το Θέατρο του Νέου Κόσμου για για την παράσταση “Αρίστος”.
Σε εποχές σαν την σημερινή που οι δουλειές που βγαίνουν στον θεατρικό στίβο δεν ξέρουμε αν θα κερδίσουν με σιγουριά την αγάπη του κόσμου λόγω του οικονομικού αδιεξόδου, οι αποφάσεις σου είναι με βάση το συναίσθημα ή τη λογική;
Όποτε έχω βάλει περισσότερη λογική, νομίζω πιο πολύ μπερδεύομαι, παρά έχω βρεθεί σε μια λύση. Τα τελευταία χρόνια έχω κάνει μια στροφή μέσα μου, ακούγοντας το συναίσθημα γιατί είναι η άνωθεν πληροφορία για όλους. Νομίζω πλέον τις επιλογές μου τις διαχειρίζομαι με ψυχραιμία χρησιμοποιώντας την λογική αλλά αν δεν έχω κάποιο τρόπο να διαλέξω, τότε ακολουθώ το συναίσθημα για να μου πει που γέρνει η πλάστιγγα.
Έχεις βρεθεί ποτέ σε αδιέξοδο γίνοντας καταστροφικός;
Παλαιότερα το είχα πιο πολύ στην ζωή μου, βρισκόμουν κάπου και έλεγα πως δύο τετράγωνα πιο κει κρύβεται η ευτυχία και κάποιοι είναι ευτυχισμένοι και διασκεδάζουν, είχα μια σχέση και αναρωτιόμουν τι θα γινόταν αν είχα επιλέξει κάτι άλλο. Στην τελική το θέμα είναι κατά πόσο βρίσκεται κανείς στο κέντρο του και να καταλάβει κανείς πως η ευτυχία και η δυστυχία βρίσκονται ανά πάσα στιγμή και δίπλα σου και μακριά σου.
Στην δουλειά μας πάντα υπάρχουν πράγματα που λες «ας το κάνω και τελικά αναρωτιέσαι γιατί το έκανες». Από την στιγμή που σου δόθηκε αυτό το project στα χέρια σου, κάν’ το όσο καλύτερα μπορείς αλλιώς θα ζεις με προσδοκίες οι οποίες μπορούν να μας καταστρέψουν το τώρα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μέσα στα επόμενα 5 χρόνια; Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι τώρα;
