H Νίκη Σερέτη είναι μια ξεχωριστή πάστα ηθοποιού που κάθε της καλλιτεχνικό βήμα είναι ένας νέος κόσμος για εκείνη χωρίς επαναλήψεις και στατικότητα και το οποίο σίγουρα μας κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Από την πρώτη γνωριμία με την Νίκη, σίγουρα κρατάς μια αίσθηση οικειότητας και ζεστασιάς και έναν γνήσιο χαρακτήρα που αγαπάει με πάθος τον κάθε ρόλο που θα ερμηνεύσει.
Την φετινή σεζόν έκανε την μεγάλη έκπληξη, πρωταγωνιστώντας στο “Θέατρο Από Μηχανής” στο έργο “Αίας” του Σοφοκλή με διθυραμβικές κριτικές προς το πρόσωπο της, ανοίγοντας μια νέα πρόκληση στην επαγγελματική της καριέρα.
Η ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο για όλους και για όλα!
Νίκη μου καλώς όρισες στο Checkinart, πώς είσαι αυτή τη περίοδο; Tι είναι αυτό που θα σε κάνει να ανοίξεις μια «Καινούργια Σελίδα» στην ζωή σου σε επαγγελματικό-προσωπικό πεδίο;
Kαλώς σας βρίσκω, εύχομαι σε όλους μια συναρπαστική χρονιά! Κάθε μέρα είναι μια νέα σελίδα. Ένα αεράκι που προκαλεί την τύχη σου. Σε σπρώχνει να ατενίσεις τον κόσμο με ορθάνοιχτα μάτια και να ανακαλύψεις τον προορισμό σου.
Κάθε μέρα μας είναι ένα νέο ξεκίνημα που οφείλει να εμπεριέχει βίωμα, περιέργεια, ευγνωμοσύνη και σκέψη. Είναι αυτή που σε φέρνει πιο κοντά στον θάνατο και απαντάει στα βασικά ερωτήματα. Γιατί κάθε αρχή είναι πάντα κοντά στο τέλος. Κι εκεί βρίσκεται όλη η γοητεία.
Ο ρόλος της Θεάς Αθηνάς με βρήκε στην σωστή στιγμή. Οι προσωπικές μου εμμονές ταιριάξαν απόλυτα με τις εμμονές του χαρισματικού σκηνοθέτη μας Χρήστου Σουγάρη. Σεβάστηκε απόλυτα το σπουδαίο κείμενο του Σοφοκλή και απέδωσε τα νοήματα βάζοντας την δική του ποιητική σφραγίδα.Οι άνθρωποι- συνεργάτες είναι αυτό που θα κρατήσω και οτι αυτός ο ρόλος ήταν μια ακόμα αφορμή για να ανακαλύψω τον εαυτό μου. Γοητεύτηκα από την συντριβή του ήρωα και εξερεύνησα καινούριες χορδές και νότες.
Από την Δραματική Σχολή του Γ. Θεοδοσιάδη μέχρι και το σήμερα, τι έχει αλλάξει προσωπικά στην Νίκη; Τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτόν το χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του επαγγέλματος;
Τα πάντα είναι θέμα επιλογών και επιρροών. Ξέρω πολύ καλά τι θέλω να κάνω και έτσι η ματιά μου είναι μόνο στραμμένη προς τα εκεί .Δεν λοξοδρομώ και κυρίως δεν ξεχνάω ποια είμαι και τι έχει προηγηθεί. Μαθαίνω, αλλάζω και προσαρμόζομαι. Άλλοτε κατέγραφα πιο πολύ τις αποτυχίες παρά τις νίκες μου. Τώρα ως πιο ανθεκτική λέω “κι αυτό θα περάσει!” Και δεν στέκομαι πολύ ούτε στη λύπη αλλά ούτε και στη χαρά. Η ζωή με μαθαίνει πάντα κάτι παραπάνω γι’αυτό δεν εφησυχάζω ποτέ. Φυλάω με αγάπη το παιδί μέσα μου, δίπλα στον ενήλικο εαυτό μου και προχωράω.
Σε εποχές σαν την σημερινή που οι δουλειές που βγαίνουν στον θεατρικό στίβο δεν ξέρουμε αν θα κερδίσουν με σιγουριά την αγάπη του κόσμου λόγω του οικονομικού αδιεξόδου, οι αποφάσεις σου είναι με βάση το συναίσθημα ή τη λογική;
Πολύς κόσμος σε έχει αγαπήσει από τον ρόλο της Δεβόρας στο σήριαλ «Εκείνες και Εγώ» και είναι κάτι που ακόμα ξεχωρίζει στις μέρες μας λόγω των επαναλήψεων. Όταν βλέπεις τον εαυτό σου σε παλαιότερες δουλειές σαν και αυτήν πως νιώθεις; Eίσαι καταστροφική εντοπίζοντας λάθη και παρατηρήσεις;
Η σειρά “Εκείνες κι Εγώ” είχε κάτι από την φτιαξιά μιας ελληνικής ταινίας γι’αυτό και αγαπήθηκε. Από την άλλη, προσωπικά δεν ξεδιψάω με το παρελθόν. Δεν μου αρέσουν τα μνημόσυνα. Θέλω να ζω το τώρα. Η εποχή αυτή πάντα θα μου θυμίζει το κορίτσι που υπήρξα και μια όμορφη στάση από το προσωπικό μου ταξίδι και τίποτα παραπάνω. Κι όταν πέφτω πάνω σε χαζές αναρτήσεις του τύπου “δες πως είναι σήμερα η Δεβόρα” αναρωτιέμαι ποιος νοιάστηκε και χαζογελάω με την βλακεία αυτών που τα γράφουν. Η βλακεία είναι αήττητη.
Έχοντας περάσει από σπουδαίες τηλεοπτικές δουλειές όπως oι «ΤΜΗΜΑ ΗΘΩΝ» , «ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ», «ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ», «ΜΑΥΡΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ» και η πρόσφατη «10η ΕΝΤΟΛΗ», τι θα σου έκανε το κλικ να επιστρέψεις σε μια νέα τηλεοπτική παραγωγή με γερά τα γκάζια;
Υπήρχε κάποια τηλεοπτική ή κινηματογραφική δουλειά τα τελευταία χρόνια που είπες πως θα θελες να είσαι και εσύ μέσα και την ξεχώρισες;
Θα ήθελα να παίζω στις ταινίες του Γ. Λάνθιμου, του Γ. Οικονομίδη και του Α. Αβρανά. Και μετά Holywood κατευθείαν χαχα!
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στον χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Πάντα με γοητεύουν οι συναντήσεις που με σημαδεύουν. Οτιδήποτε μπορεί να νικήσει το νόμο της βαρύτητας. Οι ακέραιοι και οι ταπεινοί άνθρωποι του χώρου. Με απωθεί το ΥπερΕγώ, η εξουσία και η προχειρότητα.
Πως αντιμετωπίζεις τα κακά στοιχεία του επαγγέλματος, τι είναι αυτό που χαλάει εσένα προσωπικά και αν ήταν στο χέρι σου θα το εξαφάνιζες από το ίδιο το επάγγελμα;
Είμαι συγχωρητική με τους ανθρώπους. Άγονται και φέρονται από τα πάθη τους. Αλλά όπως λέει και στον “Αίαντα” αν δεν πάθεις δεν μαθαίνεις. Αυτό που θα ήθελα να αλλάξει στο Θέατρο και είναι πιο πρακτικό είναι οι οικονομικές συμβάσεις. Να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να μπορούμε να ασκούμε την τέχνη μας με αξιώσεις και να ζούμε από αυτήν. Έχει γίνει καθεστώς η απληρωσιά και στο τέλος θα πληρώνουμε για να παίζουμε.
9 Περίμενες ποτέ σου πως θα φτάσουμε στην σημερινή εποχή να έχει αλλάξει ο τρόπος επικοινωνίας και προώθησης της δουλειάς με τα social media πλέον να έχουν εδραιωθεί; Πως φιλτράρεις τα θετικά/αρνητικά μηνύματα;
Η Τεχνολογία αλλάζει σε καταιγιστικούς ρυθμούς. Κάθε μέρα φέρνει στο φως μια νέα ανακάλυψη και αναγκαστικά πρέπει να μπεις στο παιχνίδι. Δεν είναι αρνητικό. Το θέμα είναι εμείς πως το χειριζόμαστε. Υπάρχει μια υπερπληροφόρηση και γι’αυτό θα πρέπει να εξασκηθούμε να διακρίνουμε το ουσιαστικό. Είναι κι αυτός ένας τρόπος συμβίωσης.Μια εικονική γειτονιά που με τρομάζει ώρες ώρες. Η ζωή είναι μακρυά πολύ όπως λέει και σε έναν στίχο του ο T.S.Eliot. Έτσι τελειώνει ο κόσμος. Όχι με ένα βρόντο και μ’ενα λυγμό.Και τα social media κάνουν πολύ θόρυβο. Προσωπικά παραμένω λάτρης των γραπτών επιστολών ακόμα και των ανεπίδοτων.
Πώς βρίσκεις την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική ζωή; Kουβαλάς το κομμάτι της δουλειάς στο σπίτι;
Προσπαθώντας να είμαι σε εγρήγορση. Όλα ένα είναι και πάντα κάτι θα λύπει. Παλεύω να μην αφεθώ στην δύναμη της συνήθειας και να μην χάνω το κέντρο μου. Με όλη αυτή την βαβούρα της πόλης αναζητάω την σιωπή. Αγαπάω πολύ την μοναχικότητα και δεν μου αρέσει να σπαταλιέμαι. Και ναι, μόνο μέσα από την Τέχνη και τον Έρωτα αντισταθμίζω τις δυσκολίες. Ένας ρόλος είναι διαρκώς μαζί μου. Είναι η παρέα μου και θέλω να με αγαπήσει κι αυτός.
Σε δύσκολες στιγμές, ποια είναι η δική σου κινητήριος δύναμη; Πόσο εύκολο είναι να σταθείς στα πόδια σου μετά από μια πρόσκαιρη επιτυχία και να μην ψωνιστείς;
Με τα χρόνια έμαθα περισσότερο την αυτοαγάπη από το αυτομαστίγωμα. Οπότε στις δυσκολίες με παίρνω αγκαλιά και με κανακεύω λέγοντας “μέχρι να μεγαλώσεις θα γιάνει! Άλλωστε μόνο μέσα από τα δύσκολα ξαναβγαίνεις στο φως. Και λίγο πιο νωρίς- λίγο πιο αργά έμαθα να τα βγάζω πέρα με τα σκοτάδια μου.Ο πόνος είναι γνώση. Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που λιγοψυχώ και λέω Θεέ μου μην μου δώσεις όσα μπορώ να αντέξω. Όμως ο ίδιος μου ο εαυτός είναι αυτός που με ξανασηκώνει και φυσικά η Τέχνη μου.
Tι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο, όταν τα περισσότερα νέα παιδιά αναζητούν μια εύκολη αναγνωρισιμότητα;
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΟΥΛΗΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΛΟΥΜΠΑΣΗΣ,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ, ΘΩΜΑΣ ΑΡΣΕΝΗΣ
