Ο Σταύρος Νικολαίδης μπορεί να έχει αγαπηθεί φανατικά από πολύ κόσμο από το ρόλο του “Μιχαλάκη” στα επιτυχημένα “Εγκλήματα”, αλλά ο ίδιος δεν έμεινε εκεί καθώς όλα αυτά τα χρόνια έχει συμμετάσχει σε σπουδαίες κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές, έχοντας στο ενεργητικό του αξιοζήλευτες συνεργασίες.
Τη φετινή σεζόν πρωταγωνιστεί στην παράσταση ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ «Η ζωή του όλη» στο ΘΕΑΤΡΟΝ του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» σε ένα έργο που ο κόσμος έχει ήδη ξεχωρίσει για τα καλά.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο για όλους και για όλα!
Σταύρο μου καλώς όρισες στο CheckinArt. Πώς είπες το ναι στην πρόταση για την θεατρική παράσταση ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ «Η ζωή του όλη»;
Mε την Μιμή Ντενίση είμαστε χρόνια φίλοι, είχα συνεργαστεί μαζί της στα πρώτα μου βήματα και θέλαμε πολύ να συνεργαστούμε ξανά και αυτός ήταν ο πρώτος και βασικός λόγος. Κατά δεύτερον, ένα project για τη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, νομίζω ότι μας αφορά όλους και είναι ένας παγκόσμιος μύθος για τους απανταχού Έλληνες σε όλον τον κόσμο και είναι ο μόνος που κατέχει συλλόγους με το όνομα του σε όλον τον κόσμο. Αυτά τα δύο στοιχεία, η Μιμή και ο Στέλιος εγγυώνται την επιτυχία.
Σε εποχές σαν την σημερινή που οι δουλειές που βγαίνουν στον θεατρικό στίβο δεν ξέρουμε αν θα κερδίσουν με σιγουριά την αγάπη του κόσμου λόγω του οικονομικού αδιεξόδου, οι αποφάσεις σου είναι με βάση το συναίσθημα ή τη λογική;
Είναι ένας συνδυασμός και των δύο αλλά αρχικά με πηγαίνει το συναίσθημα. Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο, θέλω να επιλέγω δουλειές που ξέρω ότι θα περάσω καλά και δεν θα μου δημιουργήσουν παραπάνω προβλήματα από όσα έχουμε όλοι μας στην καθημερινότητα. Θα κουραστώ που θα κουραστώ, να είναι και το γενικότερο κλίμα αρμονικό.
Πολύς κόσμος σε έχει αγαπήσει από τον ρόλο του “Μιχαλάκη” στο σήριαλ «Εγκλήματα» και είναι κάτι που ακόμα ξεχωρίζει στις μέρες μας λόγω των επαναλήψεων. Πώς απεγκλωβίστηκες προσωπικά από αυτόν τον ρόλο αποδεικνύοντας στον εκάστοτε συντελεστή και σκηνοθέτη μιας επόμενης δουλειάς ότι μπορεί να σε δει σε κάτι άλλο πέρα από αυτό;
Oι άνθρωποι του χώρου που μεγαλώνουμε μαζί, ξέρουν τι μπορώ να κάνω όπως ξέρω και εγώ για εκείνους, ο κόσμος όμως σίγουρα κολλάει σε κάποιες εικόνες και ειδικότερα οι νεότερες γενιές που μεγαλώνουν πια με τις επαναλήψεις των Εγκλημάτων, ακόμα δεν έχουν ξεκολλήσει πολύ από αυτό. Υπάρχει σίγουρα μια “κατηγοριοποίηση” στο θέμα της κωμωδίας και μετά, όλο αυτό είναι θέμα επιλογών στο που προσπαθείς να οδηγήσεις τον εαυτό σου στην υποκριτική. Προσωπικά ο ρόλος που υποδύθηκα φέτος στο “Έλα στην θέση μου”, αλλά και οι ρόλοι στο έργο του Καζαντζίδη δεν είναι αμιγώς κωμικοί έως και καθόλου, έχουν απλά κάποια στοιχεία.
Πώς βρίσκεις την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική ζωή; Πέφτεις ποτέ σε αδιέξοδο;
Οφείλω ως νέος πατέρας να αφιερώνω ώρες με την οικογένεια μου ωστόσο υπάρχουν κάποιες μέρες που μπορεί να λείπεις όλη την ημέρα, οπότε το αντισταθμίζεις με κάποιες άλλες μέρες. Η δουλειά μας ευτυχώς ή δυστυχώς για κάποιους δεν έχει το “standard” αλλά και πάλι είναι θέμα επιλογών.
Πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα; Tι θα σου έκανε το κλικ να επιστρέψεις σε μια νέα τηλεοπτική παραγωγή με γερά τα γκάζια;
Αρχικά στο πιο πρόσφατο “Έλα στην θέση μου” υπήρξαν άτομα όπως ο Γιάννης Βασιλειάδης και ο Σπύρος Ρασιδάκης που έχω δουλέψει αρκετό διάστημα μαζί τους και μου έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη. Εγώ όταν βλέπω τέτοια συμπεριφορά από ανθρώπους του χώρου, αυτό με κάνει να βγάλω ακόμα περισσότερα πράγματα. Θα ήθελα να έρθει μια νέα δουλειά στην τηλεόραση που θα μου αρέσει πολύ και θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον όπως το “Έλα στην θέση μου” το οποίο παρακολουθούσα από την αρχή της πορείας του.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στο χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Το γοητευτικό είναι αυτό που με έκανε από μικρό να μπω στο επάγγελμα, το ότι πλησιάζεις ρόλους και μπαίνεις στο πετσί κάποιων χαρακτήρων, που δεν είσαι εσύ και όμως ταυτίζεσαι με αυτούς. Όταν δουλεύω ένα ρόλο μου αρέσει να μαθαίνω τα πάντα γύρω από αυτόν. Ακόμα, η αγάπη του κόσμου είναι ένα από αυτά που με γοητεύει γιατί μπαίνεις στα σπίτια του κόσμου και τον κάνεις να ξεχαστεί και αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα.
Αυτό το οποίο με απωθεί είναι το ότι σε μια άλλη χώρα ο ηθοποιός είναι το άλφα και το ωμέγα σε μια δουλειά και όλα τα άτομα από την παραγωγή μέχρι και τους σκηνοθέτες δουλεύουν προσπαθώντας να είναι καλά ο ηθοποιός γιατί αυτόν θα δει ο κόσμος και θα προβληθεί. Στην Ελλάδα δυστυχώς οι ηθοποιοί πολλές φορές αισθανόμαστε σαν να είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Υπάρχει μια νοοτροπία ακόμα και στις μέρες μας ότι το κάνουμε το επάγγελμα ως χόμπι και ότι θα το κάνουμε για την προβολή και για χίλιους δυο λόγους εκτός από τον βιοπορισμό.
Περίμενες ποτέ σου πως θα φτάσουμε στην σημερινή εποχή να έχει αλλάξει ο τρόπος επικοινωνίας και προώθησης της δουλειάς, με τα social media πλέον να έχουν εδραιωθεί; Πώς φιλτράρεις τα θετικά/αρνητικά μηνύματα;
Επειδή έχω μπει σε αυτό το κομμάτι τα τελευταία χρόνια αναγκαστικά λόγω της δουλειάς δεν πέφτω με τα μούτρα σε όλο αυτό, δεν είμαι φανατικός και το θεωρώ λίγο δήθεν. Δυστυχώς, σήμερα έχει γίνει απαραίτητο ως ένα σημείο και ευτυχώς είναι λίγο εργαλείο δουλειάς αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να το αφήνουμε να μας ελέγχει. Θεωρώ ότι εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε χάσει ως ένα σημείο από αυτή την τάση. Τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος για να σε προσεγγίσει έπρεπε να σε δει μόνο στο χώρο που έπαιζες και ήμασταν λίγο πιο “απρόσιτοι”, τώρα όμως μέσω των Social Media o καθένας μπορεί να σου επιτεθεί μέσω του σχολίου του και να επιβάλει τη γνώμη του.
Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι τώρα;
Στην περίεργη κατάσταση που διανύει η χώρα μας αλλά και στο περίεργο επάγγελμα που εξασκούμε, γιατί θεωρώ πως κάνουμε ένα υπέροχο επάγγελμα αλλά κάτω από τις χειρότερες συνθήκες σε σχέση με άλλες χώρες, θεωρώ πως δεν μπορώ να βάζω μακροπρόθεσμους στόχους. Με ενδιαφέρει να κάνω αυτό που αγαπάω και το κάνω από μικρό παιδί, να καταφέρνω να ζω από αυτό κάνοντας ωραίες δουλειές και συνεργασίες που περνάω καλά. Πλέον δεν βάζω μακροπρόθεσμους στόχους για μεγάλα πράγματα, το έκανα όταν βγήκα από την Δραματική Σχολή που ήμουν νέος και έκανα όνειρα τέτοιου τύπου. Αυτή την στιγμή προσπαθούμε να πορευτούμε με αυτά που έχουμε και αυτός είναι ο βασικός μου στόχος γιατί δεν είμαι μόνος μου πια, έχω και μια οικογένεια δίπλα μου.
