H Μαρία Χάνου είναι ένα γλυκύτατο κορίτσι το οποίο δεν κολλάει πουθενά στο καλλιτεχνικό πεδίο και πάντα μέσα από τις δουλειές της, μας παρουσιάζει μια άλλη εκδοχή του εαυτού της, τσαλακώνοντας συνεχώς την εικόνα της.
Η ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο για όλους και για όλα!
Μαρία μου καλώς όρισες στο CheckinArt! Που βρίσκεις τον εαυτό σου ανάμεσα σε επιτυχημένες δουλειές όπως το “Μην Αρχίζεις Την Μουρμούρα” και την παράσταση “Ράφτης Κυριών”;
Kαταρχάς βρίσκω την Μαρία σε μια σχετική ανισορροπία διότι κυριαρχεί το θέμα της δουλειάς. Δουλεύω ασταμάτητα και βρίσκω την χαρά μέσα από αυτό.
Από τις Μάγισσες της Σμύρνης μέχρι το σήμερα, τι έχει αλλάξει προσωπικά στην Μαρία, τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτή την δουλειά; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του χώρου;
Έπειτα από τις Μάγισσες της Σμύρνης το οποίο θυμάμαι ως παιχνίδι με την κυριολεκτική έννοια της λέξης όπως ένα παιδί που παίζει και φτιάχνει τους δικούς του κόσμους, σπούδασα και προχώρησα σε ένα επόμενο στάδιο στην ζωή μου. Δεν μετανιώνω για τίποτα μέχρι τώρα. Έχουμε την ομάδα μας που αυτό από μόνο του μου δίνει τεράστια χαρά, νιώθω μέρος μιας καλλιτεχνικής οικογένειας και αυτό μου δίνει μεγάλο πάτημα και ασφάλεια και σιγουριά και κάνω πράγματα γενικά που μου αρέσουν πολύ. Από τυχόν ατυχίες που με έχουν στεναχωρήσει έχω μάθει να συνεχίζω με αμείωτη ψυχολογία, καλή διάθεση και να είμαι αισιόδοξη.
Φέτος βρίσκεσαι σε μια πολύ αγαπημένη σειρά όλων στο “Μην αρχίζεις την μουρμούρα” που παρότι έχει αλλάξει κατά καιρούς πρόσωπα στα ζευγάρια, ο κόσμος συνεχίζει να το ξεχωρίζει. Πώς βιώνεις εσύ αυτή την επιτυχία και τι θα σου έκανε το κλικ για να ξαναμπείς σε μια νέα τηλεοπτική παραγωγή έπειτα από αυτό;
Xαίρομαι πολύ με αυτή την συνθήκη γιατί όλο αυτό έγινε τυχαία μέσω ενός casting και έτσι ξεκίνησαν απευθείας τα γυρίσματα. Ήταν και είναι μια τρομερή εμπειρία, εντελώς διαφορετικό από το θέατρο με τους ρυθμούς να αλλάζουν στο λεπτό. Σίγουρα για μια μελλοντική δουλειά στη τηλεόραση, θα με ιντρίγκαρε κάτι πολύ διαφορετικό από τον εαυτό μου, μια σειρά που θα έχει μια ενδιαφέρουσα πλοκή με μία ωραία ιδέα χωρίς να είναι μια ανακύκλωση ιδεών κάτι που υπάρχει στο σημερινό πεδίο και το οποίο έχει κουράσει σε μεγάλο βαθμό τον κόσμο που παρακολουθεί.
Πόσο πολύ σε εμποδίζει ο όρος «ταμπέλα» στα επόμενα σου βήματα;
Πριν τελειώσω την Δραματική Σχολή με είχε αγχώσει όλο αυτό γιατί δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ σκεπτόμενη πώς ο καθένας που δεν με γνωρίζει προσωπικά, μπορεί να με αδικήσει και να μην μου δώσει μια πρώτη ευκαιρία. Λόγω της ομάδας που έχουμε δημιουργήσει με τα υπόλοιπα παιδιά, σταμάτησε να με τρομάζει και να το σκέφτομαι και ξέρω πώς ήδη γίνεται και θα εξακολουθεί να γίνεται. Πιστεύω πώς όσο είσαι πιστός στο όραμα σου, στην ιδέα σου και σε αυτά που έχεις επιλέξει να κάνεις, θα προχωράς με ήσυχη συνείδηση και σταθερά έχοντας ευχαρίστηση για αυτό που κάνεις. Η “ταμπέλα” δυστυχώς έχει επικινδυνότητα να σε κάνει να μην χαίρεσαι αυτό που κάνεις και να λειτουργείς με φόβο και ανασφάλεια. Αν πιστεύεις αυτό που κάνεις και το αγαπάς, θα προχωράς με χαρά και θα παρασύρεις κόσμο σε αυτό.
Εν έτει 2018 αποφασίζεις με βάση το συναίσθημα ή την λογική; Έχεις πέσει ποτέ σε αδιέξοδο;
Θα με κεντρίσει πιο πολύ το συναίσθημα παρά η λογική. Στην τελική για να πάρω μια απόφαση, περνάω από πολλά στάδια με το ένστικτο μου πάντα να επικρατεί. Ακολουθώ ότι μου πει το ένστικτό μου, σε ότι μου πει “ναι” ή “δοκίμασε το” ή ακόμα και αν κάνεις λάθος τι πειράζει. Προσπαθώ να δοκιμάζω πράγματα γιατί αν δεν δοκιμάσεις δεν θα καταλάβεις ποτέ ότι αυτό ήταν λάθος για να κάνεις κάτι άλλο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Πώς φαντάζεσαι την Μαρία τα επόμενα 5 χρόνια στο χώρο; Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι τώρα;
O Ράφτης Κυριών πάει πολύ καλά και είμαστε όλοι ιδιαίτερα χαρούμενοι γιατί είναι μια παράσταση που παίζεται Δευτέρα και Τρίτη και ξαφνικά επικρατεί ένας μεγάλος χαμός από τον κόσμο. Ακόμα έχουμε τον Δον Κιχώτη με την Εταιρία Θεάτρου Θέση που θα ξεκινήσει μέσα στον Φλεβάρη και με την Μουρμούρα να συνεχίζει ακάθεκτη στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Έχω μεγάλη επιθυμία να παίξω στην Επίδαυρο από τότε που σκεφτόμουν να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα και είναι κάτι που με ενθουσιάζει, με συγκινεί και με ανατριχιάζει αυτή η σκέψη να παίζω σε αυτό τον χώρο. Ελπίζω στο μέλλον να το καταφέρω.
