Ο Χάρης Τζωρτζάκης αυτή την σεζόν χτυπώντας σε διπλό ταμπλό, από την μία στα Οργισμένα Νιάτα στο Θέατρο Οlvio και από την άλλη στο τηλεοπτικό γυαλί με την σειρά “Ο Άντρας των Ονείρων Μου” κατάφερε να ξεχωρίσει και να αφήσει την προσωπική του σφραγίδα έχοντας πάντα σύμμαχο του τον άρτιο επαγγελματισμό του και την διάθεση του να αναζητήσει κάτι νέο κάθε φορά.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο για όλους και για όλα!
Χάρη μου καλώς όρισες στο CheckinArt, τι σου έφερε το ταξίδι της παράστασης “Οργισμένα Νιάτα” στην Αθήνα και ποια θεωρείς την πιο δυνατή σου στιγμή που την κουβαλάς μέχρι και το τέλος της;
Συνήθως μετά από κάθε παράσταση μένουν οι φιλίες μου και οι σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί με κάποιους ανθρώπους και η αλήθεια είναι πως στην συγκεκριμένη δουλειά έμεινα αρκετά ικανοποιημένος καθώς με τα υπόλοιπα παιδιά γνωριζόμασταν αλλά δεν είχαμε δουλέψει μαζί ποτέ. Νομίζω πως από όλο αυτό θα μείνει ο Σήφης, η Κίρκη, η Πέγκυ, η Παρθενόπη και οι υπόλοιποι συντελεστές του θιάσου.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια δυνατή στιγμή από τα Οργισμένα Νιάτα γιατί το σύνολο της δουλειάς ήταν πολύ καλό. Αρχικά τον ρόλο που υποδύθηκα τον αγάπησα πολύ γιατί μου έδωσε μια ευκαιρία να αναμετρηθώ με ένα κείμενο με μεγάλη έκταση και το οποίο περιέχει αρκετούς μονολόγους αλλά και ένα πολύ σημαντικό υπόβαθρο.
Από τον Πειραιά και την Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, τι έχει αλλάξει προσωπικά στον Χάρη και τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτό τον χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του επαγγέλματος;
Nομίζω πώς μέχρι τώρα δεν έχω κάνει λάθος επιλογές, ειδικά στον χώρο του θεάτρου είμαι πολύ τυχερός που έχω δουλέψει με ανθρώπους τους οποίους εκτιμώ. Σίγουρα από κάθε παράσταση κάτι μένει είτε είναι επιτυχημένη εμπορικά είτε καλλιτεχνικά. Ένας καλός μου φίλος ο Νίκος Βλασσόπουλος μου έχει πει ότι η σκηνή είναι ώρες πτήσης, επομένως όσες περισσότερες ώρες έχεις επάνω στη σκηνή, τόση μεγαλύτερη εμπειρία αποκτάς και κάθε φορά έχεις περισσότερα εφόδια για να αντιμετωπίσεις τον επόμενο ρόλο. Πιστεύω πως με τον καιρό απολαμβάνω περισσότερο τη σκηνή και σιγά-σιγά το άγχος που σε κάνει να τρέμεις αρχίζει και μειώνεται. Πάντα βρίσκω κάποια πατήματα για να ευχαριστιέμαι και να ικανοποιούμαι που κάνω αυτό που αγαπώ.
Έχοντας μπει την φετινή σεζόν στην τηλεόραση με την σειρά στο Star “Ο Άνδρας των Ονείρων Μου, πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα και τι θα σου έκανε το κλικ για να ξαναμπείς σε μια νέα τηλεοπτική παραγωγή;
Aρχικά αυτή την περίοδο τα χρήματα που δίνονται στις τηλεοπτικές παραγωγές είναι πενιχρά και δεν μιλάω για τις αμοιβές αλλά για την γενικότερη αντιμετώπιση ενός γυρίσματος. Εγώ ήμουν τυχερός και ευγνώμων που δούλεψα φέτος στην τηλεόραση και μάλιστα σε ένα καθημερινό σήριαλ και από κει μαθαίνεις να έχεις μια ετοιμότητα για τα πάντα και να μπορείς να ανταπεξέλθεις στις όποιες αντιξοότητες ενός γυρίσματος.Η ελληνική μυθοπλασία είναι ένα πράγμα που σίγουρα λείπει στις μέρες μας και νομίζω πώς αν θέλουμε να το κάνουμε σωστά θα πρέπει να δωθούν χρήματα στους σεναριογράφους μιας σειράς. Όταν ξεκινάμε και δανειζόμαστε- διασκευάζουμε σενάρια του εξωτερικού και δεν επενδύουμε στο ελληνικό κομμάτι, τότε τα πράγματα δεν βοηθάνε και πολύ εμάς τους ηθοποιούς.
Πώς διαχειρίζεσαι ως Χάρης το αιφνίδιο τέλος μιας δουλειάς όπως το “Καμ Μπακ”;
To “Kαμ Μπακ” ήταν μια δουλειά η οποία είχε όλα τα φόντα να πάει καλά έχοντας ένα υπέροχο κείμενο από έναν Έλληνα συγγραφέα με δυνατούς συντελεστές και μια κεντρική παράσταση στο Ίδρυμα Κακογιάννης. Έπειτα από το πέρας των 4 παραστάσεων, ενημερωθήκαμε από τον παραγωγό ότι η παράσταση θα κατέβει χωρίς να διευκρινίσει τους λόγους της απόφασης του.
Έχοντας πάει καλά μια δουλειά είτε εμπορικά είτε όχι, κουβαλάς αυτό το κομμάτι στην προσωπική σου ζωή;
Δεν γίνεται να μην σε επηρεάσει κάτι τέτοιο γιατί είναι μια δουλειά από μόνη της που σε βάζει σε σκέψεις όλη μέρα. Κάθε φορά υπάρχει το άγχος και ειδικά όταν βρίσκεσαι στο ελεύθερο θέατρο που γνωρίζεις εξαρχής πώς κάποιος παραγωγός επενδύει σε αυτό. Εμείς οι ηθοποιοί είμαστε οι πρώτοι που θέλουμε να πάει καλά μια παράσταση διότι είναι πολύ πιο όμορφο για εμάς να παίζουμε σε ένα γεμάτο θέατρο παρά σε ένα άδειο χώρο. Μια παράσταση δεν τελειώνει μόνο όταν ανεβαίνει αλλά θα πρέπει να στηριχθεί και επικοινωνιακά και αυτό είναι κάτι το οποίο μας αφορά όλους. Yπάρχει βέβαια και ένας αθέμιτος ανταγωνισμός στον οποίο δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν όλοι οι άνθρωποι του χώρου και κάπως έτσι κάποια θέατρα γίνονται μονοπώλια και κάποια άλλα παλεύουν προς την επιβίωση. Δυστυχώς βρισκόμαστε στην αρχή αυτού του προβλήματος και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος όσον αφορά την “επαγγελματική” επιβίωση.
Πώς βρίσκεις την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και στην επαγγελματική ζωή; Έχεις πέσει ποτέ σε αδιέξοδο;
Eίσαι συνεχώς σε αδιέξοδα με τους ρόλους που υποδύεσαι από την άποψη ότι συνεχώς παλεύεις να ενσαρκώσεις έναν ρόλο και στον οποίο τουλάχιστον εγώ χτυπάω σε τοίχους. Κάθε φορά προκύπτει ένα καλλιτεχνικό αδιέξοδο το οποίο κάποια στιγμή οδηγεί σε μια χαραμάδα στην οποία βλέπεις λίγο φως. Όσον αφορά τα προσωπικά μου, έχω βρει μια ισορροπία γιατί η σύντροφος μου είναι και αυτή ηθοποιός οπότε κουβαλάει τις ίδιες ανησυχίες για το επάγγελμα και με στηρίζει αλλά και το φιλικό περιβάλλον το οποίο από την μεριά του βοηθάει πολύ στην ισορροπία που όλοι μας αναζητούμε.
Πώς διαχειρίζεσαι τις κριτικές που γράφονται για σένα; Πώς φιλτράρεις θετικά/αρνητικά μηνύματα;
Σίγουρα θα μπω στο ίντερνετ και θα κοιτάξω προσεκτικά τι έχει γραφτεί γιατί με αφορά. Καταβάθως όλοι ξέρουμε που νιώθουμε καλά και όταν προσωπικά νιώθεις καλά σε κάτι που κάνεις, τότε το εισπράττει και ο άλλος δίπλα σου, μπορεί να μην του αρέσει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα αλλά σίγουρα εκπέμπεις αυτό που κάνεις.
Έχει υπάρξει γενικότερα μια παρεξήγηση με τις κριτικές που γράφονται γιατί πρέπει να υπάρχουν οι κριτικές οι οποίες είναι μέρος του θεάτρου.Τώρα το θέμα έχει πάρει άλλη τροπή γιατί όλοι το κάνουν πολύ εύκολα και σταδιακά βγαίνουν κάποιες κριτικές που είναι απλά παρουσιάσεις χωρίς ιδιαίτερο περιεχόμενο και όλο αυτό δεν βοηθάει καθόλου.Υπάρχουν βέβαια και άτομα που πριν γράψουν το οτιδήποτε, έχουν μελετήσει το κείμενο, έχουν δει μια παλαιότερη παράσταση και έχουν μια κριτική σκέψη αλλά και άποψη. Nομίζω ότι ο μεγαλύτερος κριτής είναι η επόμενη δουλειά διότι αν έχεις πάει καλά σε μια προηγούμενη δουλειά, φαίνεται στο τι θα ακολουθήσει. Μπορεί σίγουρα μια μέρα να γράφουν για σένα διθυραμβικά σχόλια αλλά την επόμενη χρονιά να μην σε αναζητήσει κανείς.
Πώς διαχειρίζεσαι την νέα τάση των Social Media;
Συνήθως όταν κάποιος σου στέλνει ένα μήνυμα στο στέλνει για καλό και προσωπικά δεν μου έχει τύχει να ακούσω κάτι αρνητικό. Είναι πολύ ευχάριστο να λαμβάνεις μηνύματα από τον κόσμο που αφορούν την δουλειά που κάνεις.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου τα επόμενα 5 χρόνια στον χώρο, υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που δεν έχεις πραγματοποιήσει;
Μέχρι αυτή την στιγμή σε όσες δουλειές έχω βρεθεί, έχω συνεργαστεί με διαφορετικούς σκηνοθέτες και ποτέ δεν δούλεψα σε μια ομάδα θεάτρου. Σίγουρα θα έρθει κάποια στιγμή που θα νιώσω και εγώ ότι ανήκω καλλιτεχνικά κάπου με κάποιους ανθρώπους που έχω κοινούς κώδικες και δεν θα προσπαθώ κάθε φορά από την αρχή να τους δημιουργήσω. Τα “Οργισμένα Νιάτα” ξεκινάνε μια περιοδεία παίζοντας σε πολλούς σταθμούς όπως την Κρήτη, την Θεσσαλονίκη, την Μυτιλήνη, τα Γιάννενα αλλά και άλλες πόλεις της χώρας και είναι κάτι που περιμένω πολύ γιατί έχω αρκετό καιρό να πραγματοποιήσω μια περιοδεία.
