Ο Σπύρος Σπαντίδας είναι από τους ηθοποιούς που έχει ξεχωρίσει στα μάτια μας όλα αυτά τα χρόνια μέσα από πολλές και διαφορετικές δουλειές κάθε φορά και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να ξεπερνάει τον εαυτό του με την ίδια διάθεση που ξεκινούσε πριν κάποια χρόνια.
“Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω“, “Οι στάβλοι της Εριέτας Ζαϊμη“, “Μοιραία Σχέση” είναι κάποιες από τις δουλειές που ακόμα τον χαρακτηρίζουν με την τελευταία του θεατρική απόπειρα στη παράσταση “Τα 39 Σκαλοπάτια” να αφήνει δυνατές εντυπώσεις σε όλους μας.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο για όλους και για όλα!
Σπύρο μου καλώς όρισες στο CheckinArt, τι έχεις να θυμάσαι από την παράσταση “Τα 39 Σκαλοπάτια“, ποιος είναι ο δικός σου απόηχος;
Kαταρχάς ήταν η πρώτη φορά που σκηνοθέτησα μια παράσταση και σίγουρα αυτή η εμπειρία θα μου μείνει ως μια πολύ καλή ανάμνηση. Ακόμα κάτι άλλο που σίγουρα κρατάω είναι η συνεργασία μου με τους υπόλοιπους ηθοποιούς από πέρσυ που ήμασταν με την Ναταλία Δραγούμη και τον Κώστα Αποστολάκη μέχρι και φέτος που ήμασταν με τον Χάρη Σώζο, την Μάρα Δαρμουσλή αλλά και τον Φώτη Κέπελη. Ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι που ξεκίνησε από τις πρόβες μέχρι και τις φετινές παραστάσεις και ήταν μια δουλειά την οποία ευχαριστηθήκαμε στο έπακρον και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την εποχή που ζούμε, το να κάνεις κάτι με πολύ κέφι.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι που αντιμετώπισες σε αυτό το νέο εγχείρημα;
To δύσκολο κομμάτι ήταν όταν πραγματοποίησα το πρώτο ραντεβού μου με τον υπεύθυνο του Θεάτρου ώστε να φτάσουμε στο σημείο να δώσουμε τα χέρια για την παράσταση αλλά και να σκηνοθετήσω εγώ την όλη δουλειά. Αυτό το ραντεβού βέβαια το οποίο εγώ θεωρούσα “βουνό” διήρκησε πέντε μόλις λεπτά στο οποίο αμέσως συμφωνήσαμε ότι ξεκινάμε τις επίσημες πρόβες. Ο ίδιος ήταν γνώστης του έργου καθώς το είχε παρακολουθήσει στο Λονδίνο οπότε το τελικό οκ δόθηκε πολύ εύκολα.
Από την αρχή του καλλιτεχνικού σου ταξιδιού με τις παραστάσεις “Βάκχες” αλλά και “Ο Πλούτος” μέχρι και σήμερα, τι έχει αλλάξει προσωπικά στον Σπύρο και τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτόν τον χώρο;
Στις “Βάκχες” αρχικά μετρούσα 3 μήνες ήδη στην Δραματική Σχολή και ήθελε θυμάμαι ο Θεοδοσιάδης να συμπληρώσει τον Χορό των Βακχών με τέσσερις άνδρες για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου με διευθυντή τον Κ.Πολιτόπουλο. Μου έγινε μια πρόταση λοιπόν μαζί με τον Μιχάλη Κοβανίδη, τον Χρήστο Γιάνναρη και τον Χρήστο Πούλη με τους οποίους ήμουν συμμαθητές και στην συνέχεια δουλέψαμε όλοι μαζί. Η πρώτη μας αντίδραση ήταν να πετάξουμε κυριολεκτικά από την χαρά μας διότι ήταν ένα καταπληκτικό ταξίδι στην Επίδαυρο με πολλές πρόβες αλλά και μια αξέχαστη εμπειρία στο Εθνικό.
Όλοι σίγουρα έχουμε κάνει λάθος επιλογές και νομίζω πως το ένα ή τα δύο λάθη δεν θα σε οδηγήσουν να αλλάξεις πορεία και πως ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. Το Θέατρο σίγουρα με έχει αλλάξει, με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο και αν δεν σε κάνει και δεν το αισθανθείς αυτό μέσα σου, καλύτερα να σηκωθείς και να παρατήσεις αυτό που κάνεις. Προσωπικά ο χώρος αυτός με έκανε πολιτισμένο άνθρωπο, με έκανε πιο ήρεμο και τα αρνητικά στοιχεία που αντιμετώπισα μου έδωσαν ένα μάθημα και με έκαναν καλύτερο ως προσωπικότητα.
Στην σημερινή εποχή οι αποφάσεις σου είναι με βάση το συναίσθημα ή την λογική;
Θεωρώ πώς πάντα ακολουθούσα αυτό που θα με έκανε να περάσω καλά και δεν το έχω μετανιώσει. Αυτή η τακτική με έχει πάει εκεί που πάντα ήθελα, ούτε πιο πίσω, ούτε πιο μπροστά και σε αυτό το σημείο που βρίσκομαι τώρα νιώθω πολύ ευχαριστημένος τον εαυτό μου.
Έχοντας περάσει από επιτυχημένες και αγαπημένες παραγωγές στην τηλεόραση όπως ο “Φάκελος Αμαζών”, “Απαγορευμένη Αγάπη” , “Οι Στάβλοι Της Εριέτας Ζαίμη”, “Οι Παντρεμένοι Έχουν Ψυχή” αλλά και η πιο πρόσφατη “Δικαίωση”, πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα; Ti θα σε έκανε να επιστρέψεις με γερά τα γκάζια σε μια νέα τηλεοπτική σειρά;
Σήμερα όσον αφορά την μυθοπλασία παρατηρώ ότι υπάρχει μια μεγάλη απόσταση δηλαδή υπάρχουν πολύ καλές σειρές αλλά και πολύ κακές δυστυχώς. Μια σειρά που μου άρεσε πολύ τα τελευταία χρόνια ήταν το “Νησί” στην οποία θα ήθελα να έχω παίξει και από τα σημερινά μου αρέσει πολύ το “Μην Αρχίζεις Την Μουρμούρα”. Αν μου γίνει μια ωραία πρόταση και η οποία δε με θίγει, θα έλεγα αμέσως το ναι γιατί είμαι ηθοποιός και αυτή είναι η δουλειά μου.
Τι είναι αυτό που ακόμα και σήμερα σε γοητεύει στον χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
H αλήθεια είναι πώς όσο περνάνε τα χρόνια με γοητεύουν και λιγότερα πράγματα στον χώρο γιατί υπάρχει μια μιζέρια και μια φτώχια, κάτι που εγώ έχω αποβάλλει από την ζωή μου όσο μπορώ. Δυστυχώς στο Θέατρο υπάρχουν δεκαεφτά χιλιάδες ηθοποιοί, δουλεύουν οι εκατό και οι υπόλοιποι είναι άνεργοι και υποφέρουν οικονομικά και αυτό είναι κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου. Ακόμα πολλές επιχειρήσεις είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση δεν μπορούν να επιβιώσουν με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πληρώσουν τους εργαζόμενους τους.
Πώς διαχειρίζεσαι την νέα τάση των Social Media, πώς φιλτράρεις θετικά/αρνητικά μηνύματα;
Φυσικά και ήταν κάτι που δεν το περίμενα και δεν το χωρούσε ο νους μου. Είναι μια πραγματικότητα όλο αυτό, είναι μια εξέλιξη και μου αρέσει πολύ. Η προσωπική επαφή μέσω του θεάτρου ευτυχώς ακόμα υπάρχει με άτομα που μας περιμένουν να μας χαιρετήσουν και να μας μιλήσουν.
Θεωρώ πώς ένας καλλιτέχνης πρέπει να κρατάει όλα τα μηνύματα θετικά/αρνητικά και πρέπει να λάβεις υπόψιν σου και το αρνητικό σχόλιο γιατί θα σου χτυπήσει σίγουρα ένα καμπανάκι μέσα σου. Προσωπικά τα αρνητικά σχόλια των άλλων δεν με επηρεάζουν.
Σε ενδιαφέρουν οι κριτικές του σήμερα; Θα πληκτρολογήσεις το όνομα σου στο διαδίκτυο για να δεις τι έχει γραφτεί για σένα;
Mε ενδιαφέρει σίγουρα μια κριτική που αφορά εμένα αλλά δεν θα το κυνηγήσω από μόνος μου στην αναζήτηση. Αν μου μεταφερθεί από κάποιον, θα μπω στη διαδικασία να την διαβάσω και να σταθώ σε αυτό.
Πώς διαχειρίζεσαι την παραφιλολογία των ειδήσεων μέσω του διαδικτύου;
Eυτυχώς μέχρι τώρα δεν έχω υποστεί κάτι τέτοιο. Κάποιος καλλιτέχνης που μιλάνε για εκείνον με άσχημα λόγια και τον κυνηγάνε μέσω του ίντερνετ σίγουρα μπορεί να επηρεαστεί. Αυτή την πίεση και το κυνηγητό δεν την έχω αισθανθεί ακόμα αλλά σίγουρα δε θα ήθελα να το ζήσω όλο αυτό γιατί είναι κάτι πολύ δυσάρεστο.
Που βρίσκεις την λεπτή ισσοροπία ανάμεσα στην προσωπική και στην επαγγελματική ζωή;
Η δουλειά πλέον είναι η οικογένεια μου και ειδικά όταν βρίσκεσαι 30 χρόνια στο θέατρο οι παρέες μου είναι ηθοποιοί και στο καμαρίνι μου έχω ζήσει αμέτρητες ώρες από την ζωή μου. Δεν διαχωρίζω αυτά τα δύο, έχω καταφέρει να έχω φτάσει σε αυτή την ηλικία και να λέω “πάω να παίξω”. Είναι μεγάλη χαρά και ευτυχία να παίζεις όσο μπορείς και μακάρι όσο μεγαλώνουμε να παίζουμε ακόμα περισσότερο και να μην πέσουμε ποτέ στην παγίδα το να κάνουμε κάτι που δεν έχει ουσία μόνο και μόνο επειδή το επιβάλλει η εποχή μας.
Αν παρατηρήσεις κάτι που αξίζει να ακουστεί, θα το δημοσιεύσεις μέσω των social media με σκοπό να ευαισθητοποιήσεις με την σειρά σου και άλλο κόσμο ή λέγοντας απλά την γνώμη σου;
Mου αρέσει που βλέπω άλλα άτομα που παίρνουν θέση σε τέτοια ζητήματα αλλά εγώ προσωπικά δεν το κάνω. Το θεωρώ λίγο “εκτός” μου όλο αυτό, δεν θέλω να παίρνω πολλές πολιτικές-κοινωνικές θέσεις και συνήθως κρατάω για τον εαυτό μου πολλά πράγματα. Γενικότερα στην ζωή μου και στην πορεία μου είμαι πολύ χαμηλών τόνων, δεν βγάζω ταμπέλες και μαρκίζες και δεν είμαι καλός στις δημόσιες σχέσεις, ούτε υπήρξα ποτέ καλός. Αν δω κάτι που με ενδιαφέρει θα το συζητήσω με τους φίλους μου και δεν θα το δημοσιεύσω στο διαδίκτυο.
Θα δοκίμαζες την τύχη στο εξωτερικό αν ερχόταν μια αξιόλογη πρόταση για σένα;
Δεν θα άφηνα την χώρα μου για τίποτα. Δεν θα ήθελα να αφήσω τους φίλους μου, την οικογένεια μου και τους ανθρώπους μου για να φύγω να πάω κάπου αλλού και να κάνω μια νέα καριέρα στα ξαφνικά. Από τότε που ήμουν μικρός ήμουν κατηγορηματικός σε αυτό και συνήθως γέλαγα, όταν ακόμα και φίλοι μου φεύγανε για κάτι διαφορετικό. Σίγουρα για έναν ξεχωριστό ρόλο σε μια ταινία η οτιδήποτε άλλο θα έλεγα φυσικά το ναι αλλά το να πάω στην Αμερική και να δουλέψω ως σερβιτόρος με σκοπό να ξεκινήσω να πηγαίνω σε οντισιόν, δεν θα το έκανα ποτέ μου.
Τι θα θελες να σου φέρει το 2018?
Θα ήθελα να έχω υγεία γιατί όσο μεγαλώνεις εκτιμάς το ότι είσαι καλά και το ότι έχεις καλούς φίλους δίπλα σου. Θέλω να συνεχίσω να έχω καλούς φίλους δίπλα μου, να είμαι εγώ καλά και οι άνθρωποι μου εξίσου καλά, αυτό είναι που με ενδιαφέρει πιο πολύ από όλα. Όσον αφορά το θέατρο είμαι σίγουρος πως στο μέλλον θα κάνουμε ωραίες δουλειές και ότι θα έρθουν πολύ ωραία πράγματα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια, υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που δεν έχεις πραγματοποιήσει;
Είμαι πολύ χορτασμένος έως τώρα και νιώθω γεμάτος από δουλειές στο θέατρο στην τηλεόραση αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Δεν έχω απωθημένα αλλά σίγουρα έχω κάποιους στόχους που θέλω να πραγματοποιήσω. Θα ήθελα να σκηνοθετήσω άλλο ένα ωραίο έργο που έχω στο μυαλό μου μαζί με φίλους μου.
