Η Τζούλι Σούμα είναι μια ηθοποιός με ήθος και πίστη στον εαυτό της που μέσα από τις θεατρικές της δουλειές καταφέρνει να μας παρουσιάζει κάτι το διαφορετικό κάθε φορά χωρίς να αναλώνεται σε ένα συγκεκριμένο καλούπι της εποχής.
Πολλοί την λατρέψαμε στον ρόλο της “Δάφνης” στους 2 Ξένους που μέχρι και τώρα βρίσκεται στις οθόνες μας μέσω των επαναλήψεων αλλά η ίδια έχει προχωρήσει καλλιτεχνικά σε νέα μονοπάτια, κοιτώντας πάντα με μια γλυκιά ανάμνηση τις προηγούμενες της δουλειές.
Η ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο για όλους και για όλα!
Τζούλι μου καλώς όρισες στο Checkinart, πώς είσαι αυτή τη περίοδο; Tι είναι αυτό που θα σε κάνει να ανοίξεις μια «Καινούργια Σελίδα» στην ζωή σου σε επαγγελματικό-προσωπικό πεδίο;
Καλώς σας βρήκα και σε ευχαριστώ πολύ! Αυτό που θα με έκανε να ανοίξω μια καινούργια σελίδα όπως λες είναι η ανάγκη στην οποία βρίσκομαι την εκάστοτε στιγμή. Αφού ολοκληρώθηκαν πριν τις γιορτές κ οι τρεις πολύ επιτυχημένοι κύκλοι της παράστασης ”το πράσινο μου το φουστανάκι” της Λ.Κιτσοπούλου, έχω την πολύ μεγάλη επιθυμία για καινούριες προοπτικές κ καλλιτεχνικές συναντήσεις. Το βασικό συστατικό είναι να με ενθουσιάζει και να με εμπνέει το καινούριο, αυτό μου δημιουργεί έλξη και έτσι μόνο μπορούν να ανθίσουν τα πράγματα και να ξεπεραστούν οι όποιες τυχόν δυσκολίες.
Από τη Δραματική Σχολή Βεάκη και τη πρώτη σου εμφάνισή Θεσσαλικό Θέατρο στην παράσταση «Οι φοιτητές» μέχρι και σήμερα, τι έχει αλλάξει προσωπικά στην Τζούλι; Τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτόν ο χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές;
Σε μια πολύχρονη διαδρομή είναι φυσικό να έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Κατ’αρχάς ωριμάζεις εσύ σαν άνθρωπος αλλά παράλληλα ωριμάζεις και σαν καλλιτεχνική οντότητα. Σε αυτό που νομίζω έχει νόημα να εστιάσω είναι ότι θα πρέπει να μάθω την ευαισθησία που έχω και με βοηθάει πολύ όταν την μεταφέρω και την διαχειρίζομαι πάνω στη σκηνή, να καταφέρω να την περιορίσω εκτός σκηνής. Είναι απαραίτητο προσόν για έναν ηθοποιό που πρέπει να συλλαμβάνει και να αποδίδει ανθρώπινες καταστάσεις αλλά αυτό το προσόν ενδεχομένως να μην είναι ο καλύτερος σύμβουλος σε ένα απίστευτα σκληρό και ανταγωνιστικό χώρο όπως αυτός του θεάματος. Η πείρα είναι αυτή που σε κάνει βεβαίως κάποιες φορές να αναθεωρείς και να επανεξετάζεις τα πράγματα. 1-2 φορές στη πορεία μου τα πράγματα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά από ότι είχε συμφωνηθεί αλλά τελικά όλα λειτούργησαν για να καταλάβω τι πρέπει να αποφεύγω και τι να προσπερνώ.
Τι θα σε έκανε να πεις το ναι σε μια νέα τηλεοπτική σειρά μιας και απέχεις ένα μεγάλο διάστημα από τα δρώμενα της μυθοπλασίας; Πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα;
Δεν θα έλεγα ότι απέχω μεγάλο διάστημα δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν στην τηλεόραση και καθρεφτίζουν τις συνθήκες τις οποίες βιώνουμε όλοι μας. Συμμετείχα στο ”Κάτω Παρτάλι” με το ευφυέστατο σενάριο του Λευτέρη Παπαπέτρου σε σκηνοθεσία της Αμαλίας Γιανίκου σε ένα υπέροχο και κόντρα ρόλο. Οι πολύ δύσκολες συνθήκες που επικρατούν θα έλεγα ότι με κάνουν λίγο διστακτική….απο την άλλη κάτι αρχίζει να ζωντανεύει στη μυθοπλασία και αυτό με κάνει αισιόδοξη. Μου αρέσει η τηλεόραση και επειδή σε όλες μου τις τηλεοπτικές δουλειές έχω ευτυχήσει, αναμένω και προσδοκώ κάτι ωραίο, αξιόλογο σε επίπεδο σεναρίου, ρόλου και σκηνοθεσίας και τότε θα επανακάμψω με τεράστια χαρά.
Πολύς κόσμος σε έχει αγαπήσει από τον ρόλο της Δάφνης στους «Δύο Ξένους» και είναι κάτι που ακόμα ξεχωρίζει στις μέρες μας λόγω των επαναλήψεων. Όταν βλέπεις τον εαυτό σου σε παλαιότερες δουλειές σαν και αυτήν πως νιώθεις; Eίσαι καταστροφική εντοπίζοντας λάθη και παρατηρήσεις;
Νιώθω νοσταλγία όπως όταν ανοίγουμε άλμπουμ με παιδικές και εφηβικές φωτογραφίες, βλέπουμε τον εαυτό μας μικρό και τους γύρω μας και χαμογελάμε. Μετά βάζουμε το άλμπουμ στη θέση του και συνεχίζουμε τη ζωή μας. Ειδικά με τους 2 ξένους καθόλου δεν ισχύει αυτό που μου λες ούτε στο ελάχιστο. Ήμουν μόλις 4 χρόνια στη δουλειά και ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική εμφάνιση.
Αντιθέτως καμαρώνω και χαίρομαι που το μέγεθος της απειρίας μου ήταν αντιστρόφως ανάλογο του αποτελέσματος. Πρέπει βέβαια να πω ότι υπήρχε πολύ δουλειά από τον Αλέξανδρο Ρήγα στις πρόβες, στο πλατό πριν και αφού γυρίζονταν οι σκηνές, τίποτα δεν είναι τυχαίο κ δεν χαρίζεται άλλωστε.
Πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από την ταμπέλα της Ελλάδας και από την κατηγοριοποίηση του κόσμου αλλά και ανθρώπων του χώρου από συγκεκριμένους ρόλους που έχεις υποδυθεί;
Σου μιλάω ειλικρινέστατα πως ουδέποτε αισθάνθηκα να με ακολουθεί κάποια ταμπέλα. Άλλωστε και στο θέατρο και στη τηλεόραση πάντα επιδιώκω να κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα, όχι για την ”ταμπέλα” αλλά για να πλουτίζω εγώ ,να γίνομαι καλύτερη και να εξελίσσομαι. Γενικότερα πιστεύω πως δεν έχει σημασία η οποιαδήποτε ταμπέλα σου βάζουν οι άλλοι – αν τελικά σου βάζουν αλλά πως εσύ κατηγοριοποιείς τον εαυτό σου και συνεχίζεις με πίστη την πορεία σου.
Πώς βλέπεις την κατάσταση του Mega, έχοντας περάσει με μεγάλη επιτυχία από αξιοζήλευτες παραγωγές όπως τους «Δύο Ξένους», «7 Θανάσιμες Πεθερές» αλλά και το «Κάτω Παρτάλι»;
Η κατάσταση στο Mega με θλίβει βαθύτατα. Από τη πρώτη στιγμή των προβλημάτων μέχρι σήμερα εύχομαι ολόψυχα και ελπίζω να δωθεί ένα αίσιο τέλος. Είμαι υπέρ στο να υπάρχει πολυφωνία απόψεων, πολλά κανάλια, δουλειές για όλους , υγιής ανταγωνισμός και άμιλλα. Ελπίζω τώρα με την νέα αδειοδότηση τα πράγματα να πάνε κατ ευχήν.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στον χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Με γοητεύει το ότι εμπλέκομαι σε αυτή τη δουλειά που φυσικά είναι το επάγγελμα σου και περιμένεις να ζήσεις από αυτό αλλά είναι και επιλογή ζωής, είναι ανάγκη, είναι ωράριο πλήρους απασχόλησης αλλά και εμμονής. Ένας αγώνας λατρείας, πίστης και απόλυτου δωσίματος σε αυτό που κάνεις. Το έχω μάθει και από το χορό όλο αυτό γιατί έφτασα μέχρι το προεπαγγελματικό τμήμα στη σχολή της Ραλλούς Μάνου άρα έχω ποτιστεί με αυτά τα “πιστεύω” για τη τέχνη. Χωρίς απόλυτο δώσιμο, τέχνη δεν γίνεται, αυτό ευτυχώς συνεχίζει να με γοητεύει κ ως τώρα.
Με απωθεί όταν λείπει η ανάγκη ζωής για καλλιτεχνική έκφραση και ασχολούνται άνθρωποι με την τέχνη για να ικανοποιήσουν ένα αίσθημα μεγαλείου και μόνο. Όταν δε κάποιες φορές αυτό επικροτείται τότε θυμώνω κιόλας.
Πώς αντιμετωπίζεις τα κακά στοιχεία του επαγγέλματος; Τι είναι αυτό που χαλάει εσένα προσωπικά;
Συνδέοντας το και με τη προηγούμενη απάντηση μου θα σου έλεγα ότι η αγένεια και η τεμπελιά με απωθούν έντονα. Ακόμα με ενοχλεί η αναξιοκρατία και η περιφρόνηση στο κόπο και τη δουλειά των ανθρώπων. Από την άλλη στη ζωή μου προσπαθώ να εστιάζω στο πως εγώ συμπεριφέρομαι μέσα στη δουλειά, να διορθώνομαι, να καλυτερεύω κ να μην αφήνω δυσάρεστες καταστάσεις και συμπεριφορές να με απογοητεύουν.
Πώς βρίσκεις την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική ζωή; Kουβαλάς το κομμάτι της δουλειάς στο σπίτι;
Η ισορροπία είναι λεπτή αλλά και δεδομένη. Ο καλλιτέχνης γενικά και φυσικά και ο ηθοποιός δε σταματάει στην 5ωρη πρόβα. Διαβάζει βιβλία, ψάχνει στο ίντερνετ ,μελετά το έργο και το ρόλο στο σπίτι του. Είναι τρόπος ζωής, είναι ακριβώς σαν τον αθλητή, πρέπει να προσέχει τη διατροφή του, την άσκηση του για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του, να είσαι κάθε μέρα στη σκηνή. Σαφέστατα άνθρωποι είμαστε και κάποτε θα παρεκκλίνουμε αλλά δεν ένιωσα ποτέ ότι θα πρεπε να αποδιώξω τον τρόπο λειτουργίας μου ως καλλιτέχνης. Οι καλλιτέχνες όταν το κατανοήσουν το βρίσκουν πολύ γοητευτικό όλο αυτό το δώσιμο.
Tην σημερινή εποχή αποφασίζεις κατά κύριο λόγο με βάση το συναίσθημα ή την λογική; Έχεις βρεθεί ποτέ σε αδιέξοδο;
Έχω καταλάβει πια ότι βιώνω βαθιά το συναίσθημα αλλά αποφασίζω με τη λογική, επεργάζομαι δηλαδή τα πράγματα όχι με στεγνή κ ψυχρή λογική αλλά με διάθεση βαθιάς κατανόησης κ επεξεργασίας και τα συνδυάζω τις περισσότερες φορές. Πολλές φορές η ισορροπία είναι ευαίσθητη αλλά αυτό είναι και το γοητευτικό.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Πώς φαντάζεσαι την Τζούλι στα επόμενα 5 χρόνια στον χώρο, υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι τώρα;
Να σου πω την αλήθεια εστιάζω στο τι θέλω και λαχταρώ να κάνω και όχι στο τι δεν έχω κάνει ως τώρα. Με φαντάζομαι λοιπόν στο χώρο να συνεργαστώ με 2-3 σκηνοθέτες που θαυμάζω απεριόριστα ,να ερμηνεύσω ρόλους με ουσία και περιεχόμενο σε ωραία έργα, με άξιους συναδέλφους. Δίνω τεράστια σημασία στο ότι η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς γιατί έχει καθορίσει πολλές φορές και την επαγγελματική αλλά και τη προσωπική μου ζωή.
