Ο Άκης Σακελλαρίου μας έχει χαρίσει στιγμές που έχουμε αγαπήσει με την ψυχή μας στη σκηνή του θεάτρου με διαφορετικούς ρόλους κάθε φορά αλλά και στον χώρο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου που ακόμα και σήμερα χτυπάνε κόκκινο στις επαναλήψεις που θα προβληθούν.
Την φετινή σεζόν συνεχίζει αυτή την μαγική πορεία στη θεατρική σκηνή με το Μamma Mia το οποίο αφού πραγματοποίησε ένα εκρηκτικό πάρτυ τα 2 τελευταία χρόνια στην Αθήνα, στο Θέατρο Ακροπόλ, συνεχίζει για λίγες ακόμα παραστάσεις στην Θεσσαλονίκη στο Ράδιο Σίτυ και ετοιμάζεται για ένα εξίσου δυνατό project που θα λάβει μέρος στην Αθήνα τους επόμενους μήνες.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για όλους και για όλα!
Άκη μου καλώς όρισες στο Checkinart! Που βρίσκεις τον εαυτό ανάμεσα σε ένα άκρως επιτυχημένο έργο όπως το Mamma Mia το οποίο έκανε τεράστια επιτυχία πέρσυ και συνεχίζεται και φέτος με αμείωτο ρυθμό;
Καταρχάς Το Mamma Mia είναι μια πολύ ισχυρή και ευχάριστη παρένθεση σε κάποια πράγματα τα οποία ήταν αρκετά δραματικά τις προηγούμενες χρονιές οπότε αυτή η συνθήκη ήρθε και άλλαξε ριζικά το τοπίο αυτό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να κάνεις κάθε μέρα αυτή την δουλειά και εγώ προσωπικά καταλαβαίνω πότε μια δουλειά είναι καλή και φυσικά αν μου αρέσει από το πόσο χαρούμενος πηγαίνω κάθε μέρα στο Θέατρο και εδώ συγκεκριμένα κάθε παράσταση είναι και μια μεγάλη γιορτή.
Σε μια μεγάλη επιτυχία για τα δεδομένα του σήμερα πώς καταφέρνεις να μην πέσεις σε ένα αδιέξοδο;
Οι επιτυχίες στην Ελλάδα δεν είναι κάτι το φοβερό σε σχέση με το επίπεδο του Holywood στο εξωτερικό. Την μια χρονιά κάνεις επιτυχία και την επόμενη κάνεις μια αποτυχία, με την ροή να κυλάει με αυτό τον ρυθμό χωρίς να διακυβεύβεται κάτι το φοβερό.
Από την Δραματική Σχολή της Ρούλας Πατεράκη μέχρι και σήμερα τι έχει αλλάξει προσωπικά στον Άκη και τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτόν τον χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του επαγγέλματος;
Στο Θέατρο δεν υπήρχαν τόσο λάθος επιλογές γιατί για να φτάσεις στο σημείο να κάνεις μια λάθος επιλογή, πρέπει κατά την διάρκεια της διαδικασίας να έχεις βγει αρκετά έξω γιατί ο χρόνος των προβών είναι μεγάλος οπότε το καταλαβαίνεις γρήγορα, αν κάτι δεν σου τσουλάει, φαίνεται από την αρχή. Από την περίοδο της Σχολής μέχρι και τώρα έμαθα ότι πρέπει να κάνεις την δουλειά σου όσο πιο ανοιχτά μπορείς, να είσαι εσύ ανοιχτός σε οποιαδήποτε δουλειά που θα σου προκύψει, κάνοντας την με την ίδια πίστη χωρίς να υποτιμήσεις στιγμή αυτό που κάνεις. Αυτό συνήθως συμβαίνει πιο συχνά στην τηλεόραση και όχι στο θέατρο γιατί το οικονομικό κομμάτι είναι τελείως διαφορετικό αλλά είναι πολύ σημαντικό να μην το κοροιδέψεις και δεν το έχω κάνει μέχρι στιγμής αυτό.
Έχοντας περάσει και από τον χώρο της τηλεόρασης με επιτυχημένες παραγωγές όπως τις “Αχ Ελένη“, “Η ανατομία ενός εγκλήματος“, “Ιωάννα της Καρδιάς” μέχρι και την πιο πρόσφατη “Μην αρχίζεις την μουρμούρα“, πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα και τι θα σε έκανε να ξαναμπεις σε μια νέα τηλεοπτική σειρά;
Φυσικά και θα ξεκινούσα σε κάτι νέο αλλά θέλω οι συνθήκες της τηλεόρασης να ήταν καλές ώστε να το επιχειρήσω. Μου λείπει μια καλή δουλειά με μια ιδιαίτερη ιστορία και μια αξιόλογη παραγωγή από πίσω και μακάρι να γίνει κάτι στο μέλλον. Από την τηλεόραση του σήμερα σίγουρα λείπει μια σειρά “εποχής” γιατί όλοι αναζητούν ένα σύγχρονο σενάριο και μην ξεχνάμε πώς η τηλεόραση είναι ο καθρέφτης της εμπορικότητας της κοινωνίας. Αν ο κόσμος δεν μπορεί να αγοράσει τα ανάλογα καταναλωτικά προιόντα, ανάλογα δεν θα γυριστούν νέες σειρές και δεν θα υπάρχει και η κατάλληλη προώθηση τους στην αγορά.
Πώς αντιδράς όταν βλέπεις τον εαυτό σου σε παλαιότερες τηλεοπτικές δουλειές όπως την 10η Εντολή και τον Κόκκινο Κύκλο που μέσω των επαναλήψεων ακόμα και σήμερα ξεχωρίζουν στην προτίμηση του κόσμου; Είσαι καταστροφικός εντοπίζοντας λάθη και παρατηρήσεις;
Δεν βλέπω πλέον τον εαυτό μου πλέον λόγω ότι βλέπω σπάνια τηλεόραση. Είχα πέσει παλαιότερα πάνω στο “Χορεύοντας στην σιωπή” και ήταν μια δουλειά που την θεωρώ ακόμα επίκαιρη και μου θυμίζει παλιές καλές δουλειές όπως το ¨Νησί”.
Πώς κρίνεις την σημερινή τάση των Social Media;
Δεν ασχολούμαι τόσο συχνά με αυτό το κομμάτι. Μπήκα πρόσφατα στο Instagram λόγω του Μamma Mia, ανέβασα κάποιο υλικό αλλά πιστεύω πώς δεν μου πάνε αυτά. Από αυτό το κομμάτι έχουν παρεξηγηθεί πολλοί άνθρωποι επειδή δεν μπαίνω στην διαδικασία να προσθέσω και άλλα άτομα στον λογαριασμό μου. Πιστεύω ότι καλό είναι ο ηθοποιός ότι έχει να πει, να το πει μέσα από την δουλειά του. Από την άλλη καταλαβαίνω την νέα γενιά που θέλει να έχει μια αλληλοεπίδραση με το κοινό της το οποίο είναι κατανοητό αλλά εγώ θέλω να κάνω την δουλειά μου και μέσα από αυτήν να παρουσιαστώ και φυσικά δεν σνομπάρω κανέναν. Μπορεί βέβαια στο μέλλον να νιώσω πιο εξοικειωμένος με αυτό τον κόσμο και να χρησιμοποιήσω και εγώ πιο συστηματικά τα Social Media.
Εν έτει 2018 οι αποφάσεις σου είναι με βάση το συναίσθημα ή την λογική;
Νομίζω πως το συναίσθημα υπερτερεί στο Θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο ενώ στην τηλεόραση ζυγίζεις τα πράγματα πιο καλά. Στο Θέατρο αν δεν σου κάνει κάτι κλικ μέσα σου, τότε σημαίνει πώς δεν είναι για σένα.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στον χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Νομίζω πως ακόμα ο χώρος του Θεάτρου κρατάει ακόμα μια αγνότητα η οποία με γοητεύει. Είμαστε μια χώρα μικρή με μια επίσης μικρή βιομηχανία και αυτό που συμβαίνει ιδιαίτερα στην περίοδο της κρίσης είναι ότι γίνονται δουλειές με ψυχή και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό. Ο κόσμος που εκφράζεται μέσω της ψυχής του και δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, σίγουρα θα μας οδηγήσει κάπου και αισθάνομαι ότι έχουμε ένα αξιοζήλευτο επίπεδο στο Θέατρο για το μέγεθος της Χώρας μας. Οι Έλληνες ανταγωνιζόμαστε μεγάλες χώρες όπως το Παρίσι και την Γερμανία και η Αθήνα ειδικά είναι ένα κράμα απόψεων και γίνονται δουλειές που αφορούν όλους και αυτό είναι υπέροχο.
Που βρίσκεις την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική ζωή; Kουβαλάς το κομμάτι της δουλειάς στο σπίτι και αντίστοιχα;
Πλέον όχι έχω μάθει να διαχωρίζω τα πράγματα. Την σημερινή εποχή θέλω να με απορροφήσει όσο είναι η εκάστοτε δουλειά και από κει και πέρα να είμαι καλά και με τον Άκη. Παλαιότερα ήμουν πολύ ταγμένος σε όλο αυτό αλλά τώρα βλέπω τα πράγματα αλλιώς κάνοντας μια ενδοσκόπηση πιο ουσιαστική. Την περίοδο εκείνη έβρισκα στο Θέατρο αλλά και στους ρόλους τους οποίους έπαιζα, μια φοβερή διοχέτευση και ενέργεια για τα πράγματα ενώ τώρα θέλω να γυρίσει λίγο πίσω η όλη κατάσταση.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Yπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι τώρα;
Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί μέσα στον Απρίλιο θα συμμετέχω στην παράσταση “Αναζητώντας τον Αττίκ” στο Θέατρο Παλλάς. Ο Αττίκ είναι μια υπέροχη δουλειά η οποία πραγματοποιήθηκε πριν κάποια χρόνια και την περιμένουμε με μεγάλη προσμονή. Είναι ένα έργο που αναφέρεται σε μια Ελλάδα που σβήνει και είναι ένας κόσμος ολόκληρος που στηριγμένος στην μουσική μας φέρνει στο τώρα και χαίρομαι ιδιαίτερα που θα βρίσκομαι και εγώ σε αυτό το νέο ανέβασμα.
Θα ήθελα να κάνω λίγο περισσότερο Κινηματογράφο και να είναι κάτι που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, αυτό βέβαια είναι δύσκολο την εποχή που ζούμε αλλά θα δείξει στο μέλλον.
Τι θα θελες να σου φέρει το 2018 στην ζωή σου;
Θα ήθελα όσον αφορά τα επαγγελματικά μου να μου έρθει μια αξιόλογη ταινία και προσωπικά μια ηρεμία μέσα σε αυτό το χάος που ζούμε. Νομίζω πώς μέχρι τώρα μου πήγε πολύ καλά οπότε αν ξεκουραστώ κάποιο χρονικό διάστημα και δεν εργαστώ δεν θα με πειράξει. Εμείς οι ηθοποιοί έχουμε πάντα 2 στοιχεία τα οποία χαρακτηρίζουν την δουλειά μας, το ένα είναι ότι κάνουμε αυτή την δουλειά και το δεύτερο είναι ότι όταν δεν το κάνουμε μας λείπει, είναι με την καλή την έννοια ένα είδος ναρκωτικού. Από την άλλη όταν δεν το κάνεις, εκεί μιλάμε για το θέμα της καριέρας το οποίο σε κάνει να νιώθεις ότι χάνεσαι αν δεν δηλώνεις παρών στον χώρο. Τόσα χρόνια παλεύουμε όλοι μας με αυτό το πράγμα και όπως η σημερινή γενιά το αισθάνεται πολύ έντονα αυτή την στιγμή, ‘έτσι και εμείς περάσαμε ακριβώς το ίδιο.
