Η Μυριέλλα Κουρεντή είναι ένα κορίτσι που έχει αυτό το κάτι, το ξεχωριστό που όταν σου μιλάει σε κεντρίζει και σίγουρα δεν θυμίζει καθόλου μια κοπέλα που βρίσκεται μέσα στα φλας και στην δημοσιότητα.
Έχοντας πάντα αυτογνωσία σε αυτό που κάνει, έχει καταφέρει να ευχαριστιέται αυτό που κάνει στην ζωή της, να χαμογελάει με όσα της έρθουν, χαρίζοντας το χαμόγελο της απλόχερα σε όλους όσους την στηρίζουν χωρίς να χαθεί μέσα σε μονοπάτια που δεν έχουν να την πάνε πουθενά.
Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για όλους και για όλα!
Mυριέλλα μου καλώς όρισες στο Checkinart! Που βρίσκεις τον εαυτό σου αυτή την περίοδο ανάμεσα στην “Παρθένα Ζωή”, στις “Φυλακισμένες”, στο “Dancing With The Stars” αλλά και στα lives με τους “Broken Radio”;
Αρχικά μπορώ να πω ότι φυλάω πάντα τα συναισθήματα για την στιγμή που κάνω την δουλειά μου. Κατά την διάρκεια της ημέρας είμαι αρκετά μουδιασμένη γιατί έχω πολλά πράγματα στο μυαλό μου και νομίζω πώς αν σκεφτόμουν επιπλέον πράγματα, τότε θα τρελαινόμουν. Στο διάστημα εκτός δουλειάς θέλω να είμαι περισσότερο οργανωμένη γιατί έχω ελάχιστο χρόνο που μέσα σε αυτόν πρέπει να ασχοληθώ με πράγματα που αφορούν την δουλειά μου. Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στην πιο δημιουργική φάση της ζωής μου στην οποία έχω πέσει με τα μούτρα για να κάνω πράγματα που αγαπώ πολύ. Μπορεί να μετανιώνω κάποιες στιγμές που έχω χωρέσει τόσα πράγματα μαζί που με κάνουν να χάσω κάποια άλλα πράγματα αλλά από την άλλη επειδή έχω υπάρξει για πολλά χρόνια “ασταθής για το αν θέλω να ασχοληθώ με αυτόν τον χώρο, θεωρώ ότι νιώθω πιο ξεκάθαρη από ποτέ πλέον μέσα μου, φυλάω δυνάμεις κατά την διάρκεια της ημέρας και σίγουρα ευχαριστιέμαι πολύ με αυτό που κάνω.
Σε μια περίοδο που λίγες δουλειές ξεχωρίζουν στα μάτια του θεατή λόγω της κρίσης που κυριαρχεί, εσύ πώς αποφασίζεις για το επόμενο σου βήμα; Oι αποφάσεις σου είναι με βάση το συναίσθημα ή την λογική;
Αποφάσισα να προσπαθώ να βιοπορίζομαι με έναν έξυπνο τρόπο από αυτό που κάνω αλλά από την άλλη να μπορώ να κάνω επιλογές τουλάχιστον στο Θέατρο.Noμίζω κατά βάση ότι με τραβάει το συναίσθημα απλά προσπαθώ πλέον να βάζω και την λογική να λειτουργεί γιατί έχω πράξει πιο πολύ με το συναίσθημα παρά με την λογική μου μέχρι τώρα.
Από την δραματική σχολή του Νίκου Βασταρδή, “Θεμέλιο” μέχρι και το σήμερα, τι είναι αυτό που έχει αλλάξει προσωπικά στην Μυριέλλα και τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτόν τον χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του επαγγέλματος;
Στο Θεμέλιο μπήκα με το που τελείωσα το σχολείο μην γνωρίζοντας αν θέλω να κάνω 100% αυτό στην ζωή μου. Όλα αυτά τα χρόνια έχω αλλάξει πολλούς εαυτούς, έχω πειραματιστεί πολύ σε αυτόν τον χώρο, έχω κλείσει πολλές πόρτες που μου έχουν ανοίξει στο παρελθόν γιατί ήταν κόντρα στα πιστεύω μου και αυτό δεν το έχω μετανιώσει καθόλου αλλά ούτε μετάνιωσα που δεν ακολούθησα την περπατημένη λόγω μιας καλής εμφάνισης. Όλη αυτή η διαδρομή ήταν περιπετειώδης, πόνεσα αρκετά σε πολλά σημεία αλλά έμαθα πολλά πράγματα για το που φτάνουν τα όρια μου και νομίζω ότι πλέον πορεύομαι με στόχο στην εξέλιξη χωρίς να προσπαθώ να δίνω ευκολίες στον εαυτό μου. Μέσα από πολλά που πέρασα έχω ωριμάσει αρκετά αλλά ταυτόχρονα έχω γυρίσει πίσω στην Μυριέλλα που ήμουν ως παιδί γιατί τελικά έχω καταλάβει ότι όταν αγαπάς κάτι πάρα πολύ και θέλεις να το ακολουθήσεις πρέπει να το βλέπεις αγνά και με ενθουσιασμό κάνοντας στο σαν την πρώτη φορά γιατί αυτό θα σε κάνει καλύτερο.
Έχοντας περάσει από τον χώρο της τηλεόρασης με άκρως επιτυχημένες παραγωγές όπως τα “Ένας μήνας και κάτι”, “Γ4” , “Πολυκατοικία”, “Κλεμμένα Όνειρα” αλλά και το πιο πρόσφατο “Παρθένα Ζωή” στον Ant1, πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα και τι θα σου έκανε το κλικ για να ξαναμπεις σε μια νέα τηλεοπτική σειρά;
Η τηλεόραση για μένα είναι ένα εργαλείο με το οποίο θα με μάθει πιο εύκολα ο κόσμος, θα μπορέσουν να με ανακαλύψουν κάποιοι άνθρωποι του χώρου που θα θέλουν να με καλέσουν να δοκιμαστώ σε κάτι άλλο οπότε αποτελεί σίγουρα ένα μέσο το οποίο μου έχει δώσει πολλά και από την άλλη είναι κάτι πολύ κουραστικό με καθημερινά 10ωρα γυρίσματα που όσο περνάνε τα χρόνια οι συνθήκες του επαγγέλματος αλλά και το οικονομικό κομμάτι δυσκολεύει. Κάποτε ήξερες πώς σιγά σιγά δουλεύεις για ανεβάσεις το κασέ σου ενώ τώρα αυτό δεν υφίσταται πέραν πλην ελάχιστων ατόμων στον χώρο. Προσωπικά το πρώτο μου μέλημα για να κλείσω τηλεοπτικά μια δουλειά είναι οι συντελεστές, το ίδιο το κανάλι και πόσο αξιόπιστο είναι όσον αφορά την παράδοση που έχει στο πρόγραμμα του με την μυθοπλασία. Συγκεκριμένα στον Αnt1 με κέρδισαν οι συντελεστές οι οποίοι είναι όλοι τους πολύ καλοί στην δουλειά τους αλλά και η γενικότερη παραγωγή πίσω από την σειρά η οποία σίγουρα είναι μια μεγάλη εγγύηση. Ακόμα επειδή είχα 2 προτάσεις για την τηλεόραση με τον έναν να είναι λίγο πιο κοντά σε κάτι που είχα κάνει παλαιότερα στα Κλεμμένα Όνειρα, το τι θα έκανα κάτι τόσο κόντρα και το οποίο δεν με έχει ξαναδει ο κόσμος όπως στην Παρθένα Ζωή σίγουρα με κέντρισε ακόμα πιο πολύ στην τελική μου απάντηση.
Πώς κρίνεις την κατάσταση του Mega; Πώς θα νιώσεις όταν δεις τον εαυτό σου στην οθόνη σε μια παλαιότερη σειρά μέσω των επαναλήψεων;
Γενικότερα στεναχωριέμαι γιατί θεωρώ ότι από την στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση, καλό είναι να αναδειχθεί με τον καλύτερο τρόπο όπως ακριβώς γίνεται στο εξωτερικό που έχεις την επιλογή να δεις τα πάντα σε σχέση με την Ελλάδα στην οποία έχουμε πολύ λίγες δουλειές να δεις. Το Mega ήταν μια πολύ καλή περίπτωση και επειδή είναι ένα κανάλι που βιοπόριζε πολύ κόσμο και αυτή την στιγμή πολλοί συνάδελφοι έχουν μείνει άνεργοι που θα είχαν την ευκαιρία να εργαστούν επειδή υπήρχε άλλο ένα κανάλι, αυτό από μόνο του μικραίνει τις ευκαιρίες που μπορεί να έχουμε γιατί ζούμε σε μια μικρή χώρα με μεγάλο αριθμό ηθοποιών.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στον χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Με γοητεύει πολύ το κομμάτι της δημιουργίας και της αλληλεπίδρασης που έχεις με τους συναδέλφους σου αλλά και το ρήμα “παίζω” γιατί θεωρώ ότι οι ηθοποιοί είμαστε μεγάλα παιδιά που θέλουμε να παίζουμε και το κουστούμι, το σκηνικό αλλά και ο παρτενέρ μας είναι κατά κάποιο τρόπο είναι ένα παιχνίδι.
Αυτό που με απωθεί πολύ στον χώρο είναι το κόμπλεξ, οι ανασφάλειες, η αδικία η οποία είναι πολύ συχνό φαινόμενο αλλά και η απειρία του άλλου μπορεί να σε εκθέσει εσένα τον ίδιο ανεπανόρθωτα ή να σου κάνει κακό με κάποιο τρόπο που ο άλλος δεν το καταλαβαίνει. Την σημερινή εποχή είναι πολλοί άπειροι και παρόλα αυτά διαλέγουν αυτόν τον δρόμο αλλά δεν είναι για όλους αυτός ο δρόμος. Αρχικά θεωρώ ότι για να κάνεις αυτή την δουλειά, πρέπει να έχεις μια αντίληψη παραπάνω και να ξέρεις τι θέλεις μέσα σου.
Πολύς κόσμος σε αγάπησε και σε ξεχώρισε μέσα από την συμμετοχή σου στο “Just the 2 of us” με παρτενέρ τον Γιώργο Παπαδόπουλο, κάτι το οποίο ακόμα έχει μείνει στις προτιμήσεις του κόσμου. Πώς κατάφερες να εγκλωβιστείς από την ταμπέλα της χώρας και του χώρου που μπορεί να σε είχαν κατηγοριοποιήσει για αρκετό καιρό μέσα από αυτό;
Ουσιαστικά επειδή συνεχώς αυτοαναιρούμαι ως άνθρωπος και ακούω από τους άλλους ότι έτσι συνεχώς εξελίσσομαι , όταν ήμουν στο Just the 2 of us ήταν μια περίοδος για μένα που εγώ σαν αυθόρμητο παιδί δεν είχα καταλάβει τι θα επακολουθήσει. Αρχικά είπα ναι σε αυτήν την δουλειά επειδή το οικονομικό κομμάτι ήταν κατοχυρωμένο και σίγουρα δεν θα πήγαινα έτσι σε ένα talent show γιατί δεν ήταν κάτι που με αφορούσε μέχρι την στιγμή που μου έγινε η πρόταση και δεύτερον δέχτηκα γιατί ήθελα να δοκιμαστώ σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Όταν λοιπόν ξεκίνησα σε αυτό, μπήκα με το σκεπτικό να δοκιμαστώ και αναρωτήθηκα πώς αν τα πάω μουσικά καλά σε κάτι τέτοιο το οποίο είναι το πιο δύσκολο που θα μπορούσα να φέρω εις πέρας και με στηρίξει ο κόσμος, τότε σημαίνει ότι αξίζει να ασχοληθώ με την μουσική γιατί μέχρι τότε το έβλεπα τόσο ρομαντικά που φοβόμουν. Την στιγμή του τελικού και της νίκης όταν έπεσαν πάνω μου όλοι, ξαφνικά όλοι με ήξεραν και επειδή εκεί εκτέθηκα ως Μυριέλλα και όχι ως ηθοποιός, για κάποιο λόγο με συμπαθούσαν όλοι γιατί ήμουν ειλικρινής. Δεν περίμενα ποτέ μου με σιγουριά ότι θα βγω νικήτρια ενός τέτοιου προγράμματος γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα βγει ο Μάρκος Σεφερλής λόγω του κοινού που τον ακολουθούσε .
Όταν λοιπόν βγήκα από το Just the 2 of us πήγα στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιώντας για 3 μήνες μαθήματα με φίλους μου μουσικούς και βγήκα εντελώς από αυτόν τον χώρο και την επόμενη χρονιά δούλεψα με την House Band στον Σταυρό του Νότου. Δεν επιδίωξα καμία διαφήμιση για τον εαυτό μου γιατί θεωρούσα ότι η αληθινή αξία και η αναγνώριση θα έρθει πάλι μόνη της χωρίς να την κυνηγήσω, το μόνο που ήθελα ήταν να φροντίσω να μην χαθεί η ψυχή μου μέσα σε αυτό και να κάνω πράγματα που αγαπάω και που μπορούν να με στηρίξουν οικονομικά οπότε δεν “κάηκα” γιατί θα μπορούσα να είμαι μετά από αυτό παντού λόγω ότι είχα πολλές προτάσεις. Δεν ήμουν ποτέ ανοιχτή για όλα, ήθελα αυτό να το καταλάβουν και οι ίδιοι άνθρωποι του χώρου γιατί πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι το κύριο μέλημα σου να γίνεις γνωστός και να βγάλεις πολλά λεφτά, κάτι που αν συμβεί θα είναι υπέροχο αλλά δεν με αφορά ως πρωταρχικός στόχος στην ζωή μου.
Αν σου ερχόταν μια νέα πρόταση για ένα πρόγραμμα όπως το “Υour Face Sounds Familiar” ή για ένα μιούζικαλ στην χώρα μας, πώς θα αντιδρούσες;
Εγώ ως άνθρωπος τσαλακώνω συνεχώς την εικόνα μου και δεν θέλω να περνάω στον κόσμο ως μια όμορφη κοπέλα, για μένα η ομορφιά δεν είναι κάτι το οποίο έχει τόση σημασία. Αν μου ερχόταν μια πρόταση για το Your Face Sounds Familiar, θα έλεγα φυσικά το ναι γιατί το θεωρώ από μόνο του μια τρομερή πρόκληση και κάτι πολύ δημιουργικό που δεν έχει να κάνει με ένα κομμάτι υποκριτικής που μπορείς να προσεγγίσεις καθημερινά καθώς η μίμηση είναι κάτι τελείως διαφορετικό και μέσω της μουσικής γίνεται ακόμα μεγαλύτερη η πρόκληση. Όσον αφορά μια πρόταση για ένα μιούζικαλ θα μου άρεσε αν και εμένα μου αρέσει περισσότερο από όλα να παίζω ρεπερτόριο στο θέατρο.
Που βρίσκεις την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική ζωή; Eίναι εύκολο να χάσεις τον έλεγχο;
Την ισορροπία στην προσωπική μου ζωή μου την δίνουν οι ελάχιστοι άνθρωποι που έχω γύρω μου και ξέρουν ποια είμαι χωρίς να με παρεξηγήσουν στιγμή. Όταν έρθει η ώρα να τους δω μέσα σε όλους αυτούς και την αδερφή μου την Πηνελόπη την οποία λατρεύω, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε και είναι εκείνοι που δεν θα με αγχώσουν. Αντιθέτως με προσγειώνουν ομαλά και με μεταφέρουν σε άλλες καταστάσεις οπότε έτσι ξεκουράζομαι εγώ η ίδια και αυτό είναι μια τρομερή ισορροπία.Δεν θα μπορούσα σίγουρα να κάνω παρέα με ηθοποιούς αυτόν τον ελάχιστο χρόνο που έχω για τον εαυτό μου. Στην δουλειά μου χάνω την μπάλα όταν συνειδητοποιώ ότι ο χρόνος που έχω για να κάνω κάτι είναι ελάχιστος και με βοηθάει πάρα πολύ το να κλείσω τα μάτια μου και να επικεντρωθώ στην ανάσα μου για 10 λεπτά χωρίς να σκέφτομαι τίποτε άλλο.
Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο που δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι τώρα; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θέλω πολύ να κυκλοφορήσω τον πρώτο μου δίσκο λόγω ότι γράφω η ίδια μουσική απλά επειδή θέλω να το κάνω με το καλύτερο δυνατό τρόπο, κάνω υπομονή γιατί θέλω να δημιουργήσω την τέλεια ομάδα γύρω μου γιατί ένας δίσκος είναι κάτι πολύ προσωπικό και να μπορέσω μέσω της συνεργασίας μου να τους στηρίξω σε όλα τα επίπεδα κυρίως σε οικονομικό στάδιο. Θεωρώ πώς όταν εκτιμάς την δουλειά που κάνει κάποιος, πρέπει να δίνεις κάτι και εσύ για να τον ανταμείψεις για τον κόπο του.
Προσωπικός στόχος γενικότερα για το απώτερο μέλλον είναι να μπορέσω κάποια στιγμή στην ζωή μου να κάνω μόνο πράγματα που μου αρέσουν χωρίς να λέω ναι σε δουλειές που θα με καλύψουν απλά οικονομικά. Προς το παρόν είμαι σε συζητήσεις για μια καινούργια παράσταση που θα ανέβει καλώς εχόντων των πραγμάτων την νέα σεζόν , με τις “Φυλακισμένες” νιώθω πολύ ευτυχισμένη γιατί είναι μια παράσταση που αξίζει να δει ο κόσμος μόνο και μόνο για τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει και ακόμα θέλω να δουλέψουμε μαζί με τους “Broken Radio” για ακόμα περισσότερα lives. Τέλος κάτι που θέλω να κάνω πολύ και είναι στα σκαριά αλλά δεν ξέρω αν θα προλάβω να το κάνω είναι μια σκηνοθεσία σε μια παράσταση, η οποία θα είναι η πρώτη μου επαγγελματική απόπειρα στον χώρο αυτό.
