«Ο άνθρωπος κοιμάται.Δεν έχει καθόλου αληθινή συνειδητότητα ή θέληση. Δεν είναι ελεύθερος. Τα πάντα σε αυτόν συμβαίνουν. Ωστόσο, μπορεί να γίνει συνειδητός και να βρει την αληθινή του θέση ως ανθρώπινο ον στη δημιουργία, όμως αυτό προϋποθέτει μια βαθιά εσωτερική μεταμόρφωση»
Γ.Ι. ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ
Το Κέντρο Γκουρτζίεφ διοργανώνει μια εκδήλωση ανοιχτή στο κοινό με τίτλο Γκουρτζίεφ: Ένας Δάσκαλος της Ζωής, το Σάββατο 17 Μαρτίου 2018, στις 8 μ.μ., στον Πολυχώρο (Συν)Αίσθημα, Αθηνάς 30, Μοναστηράκι (πίσω από την Αγία Κυριακή), τηλ. 6946 105 520.
google.com, pub-6873176564829315, DIRECT, f08c47fec0942fa0
Οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια δραματοποιημένη παρουσίαση (με ζωντανή μουσική και οπτικό υλικό) μικρών καθημερινών ιστοριών με τον Γκουρτζίεφ, όπως τις έζησαν και τις κατέγραψαν ορισμένοι στενοί μαθητές του. Μέσα από τα περιστατικά αυτά αποκαλύπτεται πώς ο Γκουρτζίεφ χρησιμοποιούσε τις περιστάσεις της καθημερινής ζωής για να μεταδώσει την ουσία μιας αληθινής διδασκαλίας η οποία έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων.
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά. Απαιτείται η έγκαιρη κράτηση θέσης στα τηλ. 6978 449 868 & 6972 801 502.
Για τον Γκουρτζίεφ
O Γεώργιος Γκουρτζίεφ γεννήθηκε το 1866 στην Αλεξανδρούπολη της Αρμενίας από Έλληνα πατέρα
και Αρμένισσα μητέρα. Έχοντας λάβει μία σπάνια και πολύπλευρη μόρφωση για την εποχή του, από νεαρή
ηλικία άρχισε να αναρωτιέται για τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής: "Ποιος είμαι;","Γιατί είμαι εδώ;". Μη
βρίσκοντας απαντήσεις ούτε στην επιστήμη, αλλά ούτε και στη θρησκεία, και έχοντας πλέον πειστεί ότι
πρέπει να υπάρχει μια Ανώτερη Γνώση διαχρονική, που παραμένει ζωντανή, αλλά καλά προφυλαγμένη,
σχετικά με την αλήθεια για την ανθρώπινη ζωή και το σύμπαν, ξεκίνησε μια πολύχρονη αναζήτηση σε
διάφορα μέρη της Ασίας και της Αφρικής, ψάχνοντας να βρει το νήμα που θα τον συνέδεε με αυτή την
Ανώτερη Γνώση.
Πράγματι,το 1912 ο Γκουρτζίεφ εμφανίστηκε στη Μόσχα φέρνοντας μαζί του μια άγνωστη διδασκαλία,ένα ολοκληρωμένο σύστημα εσωτερικής γνώσης που δεν ήταν ούτε θρησκεία, ούτε φιλοσοφία, αλλά μια πρακτική διδασκαλία που μπορούσε να βιωθεί μέσα στη ζωή. Στη Μόσχα και λίγο μετά στην Πετρούπολη δημιουργεί τους πρώτους κύκλους μαθητών του. Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο φιλόσοφος και μαθηματικός Πήτερ Ουσπένσκι, που άφησε μια σπουδαία καταγραφή (Αναζητώντας τον Κόσμο του Θαυμαστού) των πρώτων χρόνων της διδασκαλίας του Γκουρτζίεφ και ο συνθέτης Τόμας ντε Χάρτμαν ο οποίος με την καθοδήγηση του Γκουρτζίεφ δημιούργησε ένα καταπληκτικό έργο που έχει μείνει γνωστό ως "Μουσική Γκουρτζίεφ / ντε Χάρτμαν" και μέρος της χρησιμοποιείται στους Ιερούς Χορούς και τις Κινήσεις, που συνιστούν ένα ουσιαστικό τμήμα της διδασκαλίας του Γκουρτζίεφ. Το 1922, ο Γκουρτζίεφ εγκαταλείπει οριστικά τη Ρωσία και εγκαθίσταται μόνιμα στη Γαλλία. Εκεί, στο Φοντενεμπλό, λίγο έξω από το Παρίσι, στο Πριερέ, ιδρύει το "Ινστιτούτο για την Αρμονική Ανάπτυξη του Ανθρώπου". Πολλοί άνθρωποι, ανάμεσά τους γνωστές προσωπικότητες της εποχής, έρχονται να μείνουν στο Πριερέ, και να συμμετάσχουν στις καθημερινές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα εκεί κάτω από την καθοδήγηση του Γκουρτζίεφ,με σκοπό την ανάπτυξη της συνείδησης.Η διαδικασία αυτή αφορούσε την εμπλοκή όλων των όψεων της ανθρώπινης φύσης, απαιτώντας σκληρή σωματική εργασία στους κήπους και στα οικήματα, έντονεs συναισθηματικές διαντιδράσεις και τη μελέτη ενός μεγάλου φάσματος ιδεών για την ανθρωπότητα και το σύμπαν. Το 1924 ο Γκουρτζίεφ πραγματοποιεί το πρώτο του ταξίδι στις ΗΠΑ, παρουσιάζοντας με μια μεγάλη ομάδα μαθητών του τους Ιερούς Χορούς. Πολλοί ανταποκρίνονται στο κάλεσμά του και έτσι σταδιακά σχηματίζονται ομάδες στην Νέα Υόρκη και άλλες πόλεις, όπως και στην Ευρώπη, στο Λονδίνο και στο Παρίσι.
Το 1933 το Πριερέ κλείνει οριστικά λόγω οικονομικών προβλημάτων και ο Γκουρτζίεφ μετακομίζει μόνιμα
πλέον στο Παρίσι όπου συνεχίζει να κατευθύνει τις ομάδες των μαθητών του,ενώ παράλληλα ολοκληρώνει
το κύριο έργο της συγγραφικής του δουλειάς, με τον τίτλο ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ - Ιστορίες του Βεελζεβούλ
στον Εγγονό του,διασώζοντας έτσι σε γραπτή μορφή και κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο όλες τις ιδέες του, που
συνιστούν "μια αντικειμενικά αμερόληπτη κριτική της ζωής του ανθρώπου", όπως γράφει ο ίδιος στην
εισαγωγή του ογκώδους (1300 σελίδες περίπου) αυτού έργου του.
Πεθαίνει τον Οκτώβριο του 1949 δίνοντας τις τελευταίες του οδηγίες στην πιο στενή του μαθήτρια Ζαν ντε
Σάλτσμαν, η οποία μαζί με τους πιο στενούς μαθητές του θα αναλάβει το έργο της συνέχισης της
διδασκαλίας.
