O Ζήσης Ρούμπος είναι από τους ηθοποιούς που θα σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον κάθε φορά σε πολλά και διαφορετικά έργα μεταξύ τους, τα οποία δεν θα σου δώσουν ποτέ την αίσθηση του πολύ-φορεμένου concept και της επανάληψης. Αντιθέτως κάθε φορά μας εκπλήσσει ευχάριστα, μας γοητεύει ο τρόπος που εκφράζεται πάνω στην σκηνή και μας φέρνει αντιμέτωπους με αλήθειες του σήμερα, έχοντας ως σύμμαχο πάντα το ιδιαίτερο και ψαγμένο χιούμορ του.
Ο αγαπημένος Ζήσης μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για όλους και για όλα!
Zήση μου καλώς όρισες στο Checkinart! ‘Εχοντας αυτή την σεζόν το “Τι Ζούμε” μια άκρως επιτυχημένη παράσταση στο Θέατρο Βέμπο και από την άλλη το AthensDark στο Netwix, ένα νέο project που έχει επίσης αγκαλιαστεί από τον κόσμο, που βρίσκεις εσύ τον Ζήση μέσα σε ένα δημιουργικό πυρετό προετοιμασιών για όλα;
Εγώ βρίσκω τον εαυτό μου σε όλες τις δουλειές αλλιώς δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να βρίσκομαι σε όλα αυτά. Μου αρέσει να κάνω κάθε φορά διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους γιατί το ζητούμενο μου είναι να λέω ιστορίες στον κόσμο είτε είναι στο θέατρο και στην τηλεόραση ή οπουδήποτε οπότε δεν μου αρέσει να χαρακτηρίζομαι μόνο από μια ταμπέλα π.χ ότι είμαι κωμικός και μόνο. Προσωπικά θέλω να πειραματίζομαι και με άλλα είδη όπως το δράμα, η ρομαντική κομεντί αλλά και το κοινωνικό δράμα το οποίο παρακολουθώ σε αρκετές σειρές.
Μέσα σε ένα τρέξιμο για όλα, που βρίσκεις ελεύθερο χρόνο για σένα;
Όλα τα πράγματα που κάνω μέχρι τώρα είναι για μένα διότι αρχικά τυχαίνει να κάνω μια δουλειά που την λατρεύω και με γεμίζει, είμαι ένας άνθρωπος με χίλιες δυο δημιουργικές ασχολίες κατά την διάρκεια της καθημερινότητας μου και πάντα βρίσκω χρόνο για να περνάω μαζί με την γυναίκα μου και το παιδί μου οπότε δεν τίθεται θέμα “ελεύθερου χρόνου” παρά ένα θέμα καλής διαχείρισης αυτού του διαστήματος.
Πώς βλέπεις τα πράγματα στην δουλειά σου;
Προσωπικά νιώθω πολύ τυχερός και ικανοποιημένος που μετά από χρόνια έχω ακόμα δουλειά και ζω από αυτό κάτι που θεωρώ ευλογία για τον καθένα.Από κει και πέρα είμαι λίγο αγχωμένος για το τοπίο που επικρατεί στην Ελλάδα και όχι τόσο σε θεατρικό επίπεδο γιατί υπάρχουν αρκετές σκηνές με πολύ επιτυχημένες δουλειές όσο σε τηλεοπτικό επίπεδο. Αυτό που με ξεπερνάει είναι ότι στις μέρες μας δίνονται αρκετά ποσά για ευτελείς παραγωγές και όχι για κάτι που πραγματικά αξίζει να δει κανείς.
Από τα Βριλήσσια και την Σχολή Βεάκη τι είναι αυτό που έχει αλλάξει προσωπικά στον Ζήση και τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτόν τον χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του επαγγέλματος;
Από τις σφαλιάρες που έχω φάει γιατί αυτή είναι η εμπειρία μας, τα λάθη που έχουμε κάνει, έμαθα να ξεχωρίζω την δουλειά από το συναισθηματικό δέσιμο. Παλαιότερα έκανα συναισθηματική επένδυση στα πράγματα όποτε όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, με στεναχωρούσε πολύ ενώ τώρα πια ξέρω πως τα πράγματα τα οποία δημιουργώ, όταν φεύγουν από μένα, ανήκουν σε μια άλλη σφαίρα η οποία είτε θα δουλέψει είτε όχι και αυτό με έχει ανακουφίσει πολύ.
Πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα; Τι θα σε έκανε να ξαναμπεις σε μια νέα τηλεοπτική σειρά;
Από τον χώρο της τηλεόρασης δεν απέχω μόνο από επιλογή αλλά επειδή δεν μου γίνονται προτάσεις για συγκεκριμένα προιόντα τα οποία κυκλοφορούν. Στην Ελλάδα οι άνθρωποι οι οποίοι είναι αρμόδιοι για το κομμάτι της μυθοπλασίας, θα πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να επενδύσουν μια φορά στο κομμάτι αυτό ώστε να δημιουργηθούν νέα προιόντα το οποίο να καλυτερεύει το ένα με το άλλο και να γινόμαστε και εμείς καλύτεροι στην δουλειά μας οπότε όσο περισσότεροι το κάνουμε, τόσο θα καλυτερεύει το πεδίο της δουλειάς μας. Θα ήταν πολύ όμορφο κάποια στιγμή να δούμε μια δική μας σειρά να ταξιδέψει στο εξωτερικό και να πάρει δάφνες από καταξιωμένες πηγές του εξωτερικού γιατί θα είναι μια άλλη είδους καταξίωση.
Εγώ με πολύ χαρά θα επέστρεφα σε μια νέα δουλειά στην τηλεόραση αν έβλεπα ότι ένα νέο project έχει από πίσω του ουσία, υπόσταση και ήταν μια προσεγμένη παραγωγή.
Πώς γεννήθηκε μέσα σου η ιδέα να βγει ένα νέο project όπως είναι το Athens Dark; Ήταν ένα πείραμα για σένα μην γνωρίζοντας αν θα πετύχει ή όχι;
Στο Athens Dark είμαι γιατί αυτά που μου αρέσουν δεν είναι για το τηλεοπτικό κοινό της Ελλάδας, από την άλλη όμως το ιντερνετικό κοινό είναι το μέλλον. Δυστυχώς το ίντερνετ στην χώρα βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα και σε μια νηπιακή ηλικία σε σχέση με άλλες χώρες οπότε χαίρομαι που φέτος στο NetWix αναγνωρίστηκε η φρεσκάδα αυτού του πειράματος , με ένα προιόν που προσφέρθηκε χωρίς καμία χρέωση στο κοινό και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό γιατί κάτι τέτοιο γίνεται για πρώτη φορά στην χώρα.
Έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στα νέα μυαλά και στο νέο αίμα της χώρας και ξέρω πολύ καλά τι σειρές βλέπουμε όλοι μας, γνωρίζοντας πως υπάρχει κοινό για αυτού του είδους το ντουλάπι για να ανοιχτεί και να πάρουν σάρκα και οστά αυτές οι ιστορίες του τρόμου και του μυστηρίου. Είμαι μεγάλος λάτρης αυτού του είδους και δεν ήταν τόσο μεγάλο στοίχημα για μένα καθώς δεν μιλούσαμε για τηλεόραση αλλά για τον χώρο του ίντερνετ ο οποίος είναι ελεύθερος στον κόσμο.
Έπειτα από την μεγάλη επιτυχία του “Κάψε το σενάριο” το 2012, πώς κατάφερες να απεγκλωβιστείς από αυτή την ταμπέλα και να αποδείξεις στον εκάστοτε άνθρωπο του χώρου ότι είσαι και για κάτι άλλο πέρα από αυτό;
Το “Κάψε το σενάριο” και η συνεργασία-γνωριμία μου με τα υπόλοιπα παιδιά είναι κάτι για το οποίο είμαι πολύ περήφανος γιατί ήταν μια δουλειά που αγάπησα πολύ και η πρώτη μου σημαντική δουλειά στην τηλεόραση με την οποία έγινα γνωστός. Δεν προσπάθησα ποτέ συνειδητά να το διώξω από πάνω μου, διδάσκω πλέον αυτοσχεδιασμό σε δραματική σχολή οπότε είναι κάτι που αγαπώ ακόμα πολύ. Υπάρχει πολύς κόσμος ακόμα που με θυμάται από το “Κάψε το σενάριο” και το θεωρώ τιμή μου και χαρά μου που ακόμα συμβαίνει. Το αν αυτό μου έκλεισε πόρτες σε σχέση με το υλικό, σίγουρα συνέβη γιατί ο καθένας με έβαλε σε ένα καλούπι λόγω της δημοφιλίας που σου δίνει η τηλεόραση αλλά είναι κάτι που δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Επειδή όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω σταματήσει να δημιουργώ μόνος μου καθώς γράφω αλλά και παίζω στο Θέατρο, δεν μπορώ να σταματήσω να κάνω αυτό που αγαπώ πραγματικά.
Ήταν εύκολο να ψωνιστείς και να χάσεις τον έλεγχο;
Δεν θα μπορούσα να ψωνιστώ γιατί η αναγνώριση του κόσμου με το “Κάψε το σενάριο” ήρθε σε ηλικία που ήδη είχα κάνει πράγματα και είχα παρουσία στον χώρο, παρόλα αυτά θα μπορούσε να μου είχε συμβεί αλλά δεν είμαι έτσι ως άνθρωπος. Στην αρχή βέβαια ένιωσα το συναίσθημα που σε σταματάει ο καθένας στον δρόμο και σου μιλάει στον ενικό, χρησιμοποιώντας το μικρό σου όνομα το οποίο ήταν λίγο τρομακτικό αλλά πλέον το αγαπάω γιατί είναι η δουλειά μου και κάνω κάτι που έχει δημόσια απεύθυνση. Αν με ενοχλούσε όλο αυτό, σίγουρα θα βρισκόμουν σε λάθος δουλειά. Επειδή η δουλειά που κάνω εξαρτάται από το αν αυτό που κάνω, αρέσει στον κόσμο ή όχι, φυσικά και θα μιλήσω με τον καθένα που με έχει δει στην τηλεόραση και θέλει να με παρακολουθήσει και στο Θέατρο γιατί ο ίδιος έχει πληρώσει ένα εισητήριο για να με δει και έχει επιλέξει την παράσταση στην οποία βρίσκομαι, σε μια περίοδο που η διασκέδαση είναι δυστυχώς πολυτέλεια. Εν έτει 2018 όλο αυτό με γεμίζει μεγάλη χαρά γιατί σε μια δύσκολη οικονομική περίοδος, ο κόσμος επιλέγει να γελάσει και να περάσει καλά βλέποντας Θέατρο.
Πώς βιώνεις την νέα τάση των Social Media; Πώς φλιτράρεις θετικά/αρνητικά μηνύματα;
Στους λογαριασμούς μου στα Social Media δεν μου αρέσει να παίρνω θέση για πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο γιατί θέλω ο κόσμος να με ξέρει για την δουλειά μου, για το χιούμορ μου και όχι για τις θέσεις που παίρνω απέναντι στα πράγματα. Ποτέ μου δεν τοποθετούμαι για συγκεκριμένα πρόσωπα ούτε στο stand up που κάνω, ούτε στις συνεντεύξεις μου αλλά ούτε και για τα πολιτικά/κοινωνικά δρώμενα της χώρας. Σε αυτόν τον νέο κόσμο λοιπόν, θέλω ο κόσμος να με ξέρει αποκλειστικά μέσα από την δουλειά μου και για τον χαβαλέ που θα κάνω επιστρατεύοντας πάντα το χιούμορ μου. Προς το παρόν δεν έχω εισπράξει αρνητικό feed back από τα social media και τα διάφορα τρολ δεν με αγγίζουν γιατί εγώ είμαι το μεγαλύτερο τρολ από όλα. Προσωπικά κάνω την αυτοκριτική μου για όλα γιατί όταν είσαι σε μια δημιουργική διαδικασία, δεν μένεις ποτέ σταθερός αλλά έχεις την τάση συνεχώς να παρατηρείς τι λες και τι κάνεις ώστε να διορθώνεσαι μέσα από αυτό.
Για πάρα πολλές δουλειές που έχω κάνει, έχω ακούσει και αρνητικά σχόλια και μπορώ να πω, πώς μετά από τόσα χρόνια μου είναι εύκολο πια να διακρίνω που υπάρχει “επικοδομητική” αρνητική κριτική. Όταν διαβάσω κάτι τέτοιο, θα καταλάβω τον λόγο για τον οποίον γράφτηκε, θα το εκτιμήσω και σίγουρα θα με κάνει καλύτερο ενώ δεν εκτιμώ καθόλου την τοξικότητα και είναι κάτι που θα προσπεράσω και δεν θα απαντήσω.
Τι θα συμβούλευες τον γιο σου αν σου έλεγε στο μέλλον ότι θα ήθελε να ασχοληθεί με αυτόν τον χώρο;
Η απόφαση που έχουμε πάρει με την γυναίκα μου για το παιδί είναι ότι θα κάνει ακριβώς αυτό που θα ξέρει ότι θα τον κάνει ευτυχισμένο και εμείς φυσικά θα τον στηρίξουμε όσο μπορούμε, κάτι που δεν έκαναν σε τόσο μεγάλο βαθμό οι δικοί μας γονείς γιατί υπήρχε ακόμα τότε η λογική του να εξασφαλίσεις ένα πτυχίο και μόνο και έτσι κατασκευάστηκαν πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι. Είμαι της λογικής ότι “κανένας δεν χάνεται και όλοι βρίσκουν τον δρόμο τους κάποτε”. Προσωπικά δεν ήμουν από τους καλύτερους μαθητές στο σχολείο και δεν ήμουν ποτέ αυτός που θα λειτουργήσει με το σύστημα της “παπαγαλίας”, το σύστημα που εφαρμόζεται στα σχολεία μέχρι και σήμερα. Φυσικά οι γονείς μου ανησυχούσαν για την πορεία μου αλλά στην τελική κανείς δεν χάνεται, αρκεί να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου. Η ειρωνεία στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι αν κάνεις αυτό που αγαπάς, πάντα πετυχαίνεις σε αντίθεση με το αν κάνεις κάτι μόνο ως αγγαρεία.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στον χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Aυτό που με τρελαίνει ακόμα και μου δίνει απεριόριστη ενέργεια και γεμάτη μπαταρία για να συνεχίσω είναι πρώτον η επαφή με τους συναδέλφους που κάθε μέρα δημιουργείται κάτι καινούργιο που δεν έχει να κάνει με κανέναν άλλο χώρο παρά μόνο τον χώρο του Θεάτρου. Αυτή η βουτιά που γίνεται κάθε βράδυ σε έναν διαφορετικό κόσμο, λέγοντας ιστορίες στον κόσμο, είναι κάτι που ακόμα με μαγεύει και με ενθουσιάζει και δεν νομίζω ότι θα το βαρεθώ ποτέ.
Αυτό που με κάνει να σιχαίνομαι την δουλειά μου είναι όταν πρέπει να διεκδικήσω το οικονομικό κομμάτι της δουλειάς μου και επειδή ο κλάδος μου είναι αδιανόητα αποσαθρωμένος και διαλυμένος, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην σκας όταν κάθε φορά πρέπει να πληρωθείς για μια δουλειά που κάνεις. Αυτό ίσως είναι από τα πιο άσχημα του κλάδου μου, ότι πρέπει να κάνω μια δουλειά για την οποία θα πληρωθώ 7 μήνες μετά. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει γιατί δεν διεκδικήσαμε ποτέ σαν κλάδος τίποτα και τώρα δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Πώς θα διαχειριστείς το άσχημο στοιχείο του επαγγέλματος, τον ανταγωνισμό και τις λεγόμενες λυκοφιλίες;
Tην πάτησα με όλο αυτό στις αρχές που ξεκινούσα σε αυτό το επάγγελμα. Προδώθηκα γιατί επένδυσα συναισθηματικά πάρα πολύ σε κάποιους ανθρώπους και στο τέλος πήρα το μάθημα μου και συνέχισα μπροστά την ζωή μου. Οι λυκοφιλίες, η ζήλια αλλά και ο φθόνος μέσα στον χώρο είναι δηλητήρια που ευτυχώς έχω αποβάλλει χρόνια και με τα οποία δεν ασχολούμαι. Εύχομαι όλοι να είναι καλά, να είναι όσο πιο πολύ λαμπεροί και εγώ να κάνω αυτό που με κάνει ευτυχισμένο.
Υπάρχει κάποιο όνειρο που δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι τώρα;
Θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω μια έκθεση ζωγραφικής και να ασχοληθώ λίγο πιο ένεργα με τον κινηματογράφο, κάτι που έχει αρχίσει ήδη να συμβαίνει γιατί τον αγαπώ πολύ και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Πόσο εύκολο είναι την σημερινή εποχή να συνεργαστείς με πολλά άτομα πάνω στην σκηνή όπως το “Τι Ζούμε” μιας και στο παρελθόν έχεις δοκιμαστεί και μόνος σου σε αρκετά projects;
Αγαπώ πολύ και τα δυο απλά όταν βρίσκεσαι με πολλούς ανθρώπους, είναι κάτι που είναι δύσκολο παραγωγικά, δηλαδή το να σταθεί οικονομικά όλο αυτό. Αυτό που ισχύει είναι όταν βλέπεις μεγάλους θιάσους, συνήθως από πίσω πολλοί συνάδελφοι είναι απλήρωτοι γιατί όταν επικρατεί ένα σύστημα που κυριαρχεί το ποσοστό, τότε είναι πολύ δύσκολο για για όλους. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να ξεκινήσω από την αρχή και να στήσω μια ομάδα από το μηδέν παρότι το μεγάλο πρόβλημα εξακολουθεί να είναι η ίδια η παραγωγή. Φέτος είμαστε πολύ τυχεροί που είμαστε στο Θέατρο Βέμπο με το “Τι Ζούμε” με μια παραγωγή που μας στηρίζει, σε ένα τελείως διαφορετικό ύφος θεάτρου και είναι ένα στοίχημα το οποίο πετύχαμε γιατί πάει πολύ καλά και ο κόσμος συνεχώς το αποδεικνύει.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Aυτή την περίοδο τρέχει με γοργούς ρυθμούς η παράσταση “Τι Ζούμε” στο Θέατρο Βέμπο και στο κανάλι του NetWix το “Athens Dark” ενώ στα σκαριά βρίσκεται ένα σενάριο μικρού μήκους για τον κινηματογράφο και stand up παραστάσεις για το 4ο φεστιβάλ κωμωδίας τον ερχόμενο Μάιο. Aκόμα συνεχίζεται η συνεργασία μου με τον Jeremy στο κανάλι του Youtube και χαίρομαι ιδιαίτερα για τον ίδιον γιατί είναι ένα παιδί αρκετά νεότερο μου και κάθε φορά μου αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι μπορούμε να συνεργαστούμε με νεότερες ηλικίες σε τέτοιου είδους κοινά. Γενικά δεν σταματάω σε τίποτα και συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπώ.
