Ο Χριστόδουλος Στυλιανού είναι από τους ανθρώπους που δεν μασάνε ποτέ τα λόγια τους και θα σου μιλήσουν με μια ιδιαίτερη ευγένεια και αξιοπρέπεια για όλα αλλά και με ένα τρελό πάθος που τους διακατέχει για την δουλειά που κάνουν.
Έχοντας γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στην θεατρική σκηνή αλλά και στη τηλεόραση, δεν σταμάτησε ποτέ να διψάει για το επάγγελμα που κάνει και να το θεωρεί μεγάλη ευλογία.
Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart. για όλους και για όλα!
Χριστόδουλε μου καλώς όρισες στο Checkinart! Βρισκόμενος αυτή την περίοδο στην “Όδός Αβύσσου Αριθμός 0” σε ένα απαιτητικό και παράλληλα πολύ επιτυχημένο έργο το οποίο έχει ήδη αγαπηθεί θερμά από τον κόσμο, που βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα σε ένα δημιουργικό πυρετό για όλα;
Καταρχήν όταν είσαι μέρος μιας παράστασης, σκέφτεσαι συνεχώς τον ρόλο σου, την προετοιμασία της δουλειάς και επειδή τυχαίνει να εμπλεκόμαστε και στο κομμάτι της παραγωγής με τον Χάρη Μαυρουδή, αποτελεί ένα κομμάτι που δουλεύουμε όλη την ημέρα και στόχος μας είναι να έχουμε κάθε φορά ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα και να ευχαριστιέται και ο κόσμος με αυτό που βλέπει. Όλο αυτό μπορεί να μου αποσπά αρκετό χρόνο μέσα στην ημέρα αλλά συνήθως τα βράδια, φροντίζω να χαλαρώνω, βλέποντας μια σειρά στο σπίτι μου το οποίο με κάνει να ξεχνιέμαι.
Πώς θα διαχειριστείς ένα αδιέξοδο που θα προκύψει;
Πολλές φορές τυχαίνει ναι βρίσκομαι σε ένα τέτοιο στάδιο αλλά κάθε φορά έρχεται ο λεγόμενος Από Μηχανής Θεός, ο οποίος βρίσκει τελευταία στιγμή, την λύση που αναζητάς και σε απεγκλωβίζει από αυτό τελείως αναίμακτα. Ευτυχώς που έρχονται έτσι τα πράγματα γιατί διαφορετικά θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα.
Εν έτη 2018 οι αποφάσεις σου είναι με βάση το συναίσθημα ή την λογική;
Προσωπικά πηγαίνω με βάση το συναίσθημα. Η λογική είναι κάτι που μας έχει εγκαταλείψει αρκετό καιρό γιατί συμβαίνουν πολλά παράλογα πράγματα γύρω μας οπότε αντιμετωπίζουμε την δουλειά μας με συναίσθημα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που πολλοί ηθοποιοί παρότι δεν πληρώνονται καλά σε διάφορες δουλειές, συνεχίζουν να βρίσκονται εδώ γιατί αγαπούν αυτό το επάγγελμα και το κάνουν με μεράκι.Ποτέ μου δεν είπα ότι “αυτή την δουλειά θέλω πολύ να την κάνω και τελικά δεν την έκανα”. Στον χώρο του Θεάτρου όλα σου βγαίνουν σε καλό και τα καλά και οι αναποδιές.
Από την Θεσσαλονίκη και τα πρώτα βήματα στον χώρο μέχρι και σήμερα, τι έχει αλλάξει προσωπικά στον Χριστόδουλο και τι μαθήματα έχεις πάρει από αυτόν τον χώρο; Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του επαγγέλματος;
Τις σφαλιάρες τις έχω φάει από τους ανθρώπους της δουλειάς και όχι από την ίδια καθαυτή. Όταν πέσεις σε ένα τέτοιο σημείο ή θα είσαι έξυπνος και θα το διαχειριστείς με τέτοιον τρόπο ώστε να κάνεις όλα τα άσχημα , καλά και να προχωρήσεις στην ζωή σου ή θα πρέπει να γίνεις ένας πολύ κακός άνθρωπος που θα ρίχνεις το δικό σου φταίξιμο στους άλλους και στο τέλος θα τα παρατήσεις εντελώς. Εγώ ευτυχώς όλα τα χαστούκια, τα αντέστρεψα σε μαθήματα και θέλω να πιστεύω πώς κάτι σημαντικό πήρα.
Πώς μπορεί να σταθεί ένας ηθοποιός την σημερινή εποχή με την γενικότερη οικονομική κρίση που επικρατεί και με την λογική κάποιων ανθρώπων που ακόμα και σήμερα θεωρούν το επάγγελμα ένα χόμπι;
Το θέμα είναι από ποια μεριά το βλέπεις το όλο ζήτημα. Προσωπικά ξεκίνησα σε μια περίοδο που όλα ήταν ανθηρά και νιώθω τον εαυτό μου τυχερό γιαυτό, οπότε δεν θα μπορούσα να πω τώρα στα ξαφνικά ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και ότι πρέπει να τα δω μέσα από μια άλλη οπτική γιατί αυτή είναι η δουλειά μου, είτε αμείβεται είτε όχι. Από την άλλη είναι ένα είδους χόμπι γιατί κάνω κάτι που επέλεξα μόνος μου χωρίς να μου το επιβάλλει κανένας και θα το επιλέγω στην ζωή μου μέχρι το τέλος και μέχρι όσο αντέξω μέσα μου. Ποτέ μου δεν με ενόχλησε ο χαρακτηρισμός “χόμπι” στην δουλειά μας γιατί εγώ δηλώνω ευτυχής που κάνω αυτό που αγαπώ. Όσοι το χαρακτηρίζουν ως χόμπι, ζηλεύουν σε μεγάλο βαθμό. Εμείς οι ηθοποιοί κάθε φορά δουλεύουμε με μεγάλη χαρά και περιμένουμε πώς και πώς την ημέρα που θα πάμε στο Θέατρο για να παίξουμε.
Έχοντας περάσει από αγαπημένες σειρές στον χώρο της τηλεόρασης όπως οι “Μωβ Ροζ” , “Έτσι Ξαφνικά“, “Κόκκινα Γυαλιά” αλλά και οι “Βασιλιάδες“, πώς κρίνεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα; Τι θα σε έκανε να συμμετέχεις ξανά σε μια νέα τηλεοπτική παραγωγή;
Η περίοδος που δούλεψα στην τηλεόραση ήταν μια εξαιρετική περίοδος στην οποία γινόντουσαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Αυτή την στιγμή δεν βλέπω κάτι το οποίο με ενθουσιάζει και πολλές φορές δεν παρακολουθώ και καθόλου σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια που είχα κάποια προγράμματα που παρακολουθούσα και αρκετές αξιόλογες δουλειές. Δυστυχώς σήμερα η κρίση κυριαρχεί και οι παραγωγές που λαμβάνουν μέρος, γίνονται με γνώμονα το εύκολο κέρδος χωρίς να δίνεται βάση στην ποιότητα της εκάστοτε δουλειάς.
Σε μια νέα πρόταση για την τηλεόραση, θα έλεγα το ναι σε έναν ρόλο που θα με ιντρίγκαρε, με μια αξιόλογη παραγωγή και έχοντας εξασφαλιστεί η πορεία αυτής της δουλειάς γιατί σήμερα πολλές παραγωγές κατεβαίνουν πριν την ώρα τους. Έτυχε πριν λίγο καιρό να περάσω από ένα γύρισμα και βλέποντας τους συντελεστές και συνάδελφους στεναχωρημένους, ρώτησα τον λόγο που επικρατεί αυτό το κλίμα και μου απάντησαν πώς εκείνη την ημέρα τους ανακοίνωσαν ότι η δουλειά ολοκληρώνει την πορεία της πρόωρα. Είναι αρκετά δύσκολο όλο αυτό γιατί πέρα από τους ηθοποιούς στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχουν πολύ άνθρωποι στην κάμερα και στο γενικότερο συνεργείο που παλεύουν καθημερινά για τα προς το ζην. Δυστυχώς πέρασα και εγώ μια ανάλογη συγκυρία με τους “Βασιλιάδες” στο Mega αλλά αυτά δεν θέλω να τα θυμάμαι γιατί δεν ήταν και η πιο εύκολη περίοδος που έζησα.
Αν τύχει και δεις σε επανάληψη παλαιότερες σου δουλειές, πώς θα αντιδράσεις;
Συνήθως θα ντραπώ για μένα γιατί θα με δω σε μια νεότερη ηλικία και τα βάλω με τον εαυτό μου. Υπάρχει μια γλυκιά νοσταλγία για τους ανθρώπους που δουλέψαμε μαζί όπως η Μιρέλλα Παπαοικονόμου, ο Μηνάς Χατζησάββας που χάσαμε πριν ένα χρόνο και ήταν ένα μεγάλο πλήγμα και για την δουλειά αλλά και γιατί ήταν ένας πολύ καλός φίλος και ηθοποιός.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στον χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Με γοητεύει ότι κάποιοι άνθρωποι είναι ακόμα ερωτευμένοι με την δουλειά τους και κάθε φορά που θα δουλέψουν, θα δώσουν όλη την ψυχή τους για να ευχαριστήσουν τον κόσμο αλλά και για να νιώθουν οι ίδιοι μέσα τους καλά.
Αυτό που με απωθεί είναι η υπέρμετρη ματαιοδοξία που έχουν κάποιοι άνθρωποι και η λογική του “να αναδειχθώ μέσα από αυτό” μην υπολογίζοντας ούτε παραστάσεις, ούτε την διανομή των ρόλων, ούτε τίποτα. Το Θέατρο είναι το εμείς και όχι το εγώ. Αυτοί που κοιτάνε την εύκολη δημοσιότητα των εξωφύλλων δυστυχώς είναι οι μόνοι χαμένοι της υπόθεσης.
Πώς βιώνεις την νέα τάση των Social Media; Πώς φιλτράρεις τα θετικά/αρνητικά μηνύματα;
Μου αρέσει αυτός ο νέος κόσμος γιατί επικοινωνώ με φίλους, παρατηρώ τι συμβαίνει γύρω μας και όπως και να το κάνουμε αυτό είναι το μέλλον και δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε τόσο εύκολα. Παλαιότερα έλεγα ότι το μέλλον του κόσμου είναι η φιλοσοφία και όλοι οι άλλοι μου έλεγαν ότι είναι τα κομπιούτερ, κάτι που ανακάλυψα και εγώ στην πορεία και το δέχτηκα.
Πάντα ως άνθρωπος, απαντούσα σε όλα τα μηνύματα που λάμβανα με ευγενικό τρόπο και δίνοντας την κατάλληλη προσοχή στην ανάγνωση τους. Σε μηνύματα που έχουν ξεπεράσει το όριο, απλά διακόπτω την συζήτηση μαζί τους χωρίς να προβώ στην διαγραφή τους.
Πώς ξέφυγες από τον όρο “ταμπέλα” που επικρατεί στην Χώρα και κατηγοριοποιεί τον καθένα από κάτι μεμονωμένο; Σου αποτέλεσε κάτι τέτοιο εμπόδιο στην μετέπειτα καριέρα σου;
Τα εμπόδια τα βάζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας και κανένας άλλος. Ευτυχώς δεν αντιμετώπισα ποτέ μου πρόβλημα από διάφορους συντελεστές του χώρου για το θέμα της ταμπέλας γιατί πάντα έκανα ιδιαίτερες δουλειές στον χώρο του Θεάτρου που δεν είχαν καμία σχέση με την τηλεόραση οπότε πρόσεχα τι συνεργασίες θα κάνω. Δεν με κατέταξε ποτέ κανείς κάπου ότι είμαι για παράδειγμα εμπορικός η ποιοτικός ηθοποιός. Σίγουρα αν αυτό το καλοκαίρι, μου προταθεί να συμμετέχω και σε μια ταινία, θα δεχτώ με μεγάλη μου χαρά και δεν θα το σκεφτώ. Αντιθέτως αν μου έρθει μια πρόταση για ένα σήριαλ που δεν θα είναι τόσο αξιόλογο από όλες τις απόψεις και δεν θα με πληρεί , θα πω όχι.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με τον χώρο της υποκριτικής;
Θα του έλεγα να έχει τα μάτια του ανοιχτά προς όλες τις κατευθύνσεις, να διαβάζει πολύ και να μην νομίζει ότι η καταξίωση έρχεται εύκολα γιατί γίνεται μέσα από πολύ μεράκι και κόπο. Τα νέα παιδιά βλέπουν συνήθως το αποτέλεσμα και λένε θα γίνω ηθοποιός γιαυτό και μόνο ενώ θα πρέπει να ξέρουν ότι θα ταλαιπωρηθούν για να μείνουν μετά στον χώρο γιατί τα πυροτεχνήματα που λάμπουν στην αρχή, σβήνουν μετά πολύ απότομα.
Έφτασες ποτέ στο σημείο να “την δεις” και να χάσεις τον έλεγχο από την όποια δημοσιότητα του επαγγέλματος;
Eυτυχώς δεν μου συνέβη κάτι τέτοιο μέχρι και σήμερα αλλά μπορεί να έγινε και να μην το κατάλαβα. Πάντα το θέμα είναι πώς αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα γύρω σου και εγώ ήθελα το επάγγελμα να είναι η ζωή μου και όχι μια βιτρίνα.
Πώς διαχειρίζεσαι τις κριτικές που θα γραφτούν για σένα στο διαδίκτυο;
Η αλήθεια είναι πώς με επηρεάζει αρκετά μια αρνητική κριτική που θα αντιληφθώ ότι υπάρχει και μου παίρνει ώρα για να βγω από όλο αυτό. Ευτυχώς υπάρχουν δίπλα μου καλοί φίλοι και δικοί μου άνθρωποι που με στηρίζουν και με βγάζουν απευθείας από αυτό το βούρκο. Γενικά θέλω να αφήνω πίσω μου το καθετί και να προσπαθώ να γίνω καλύτερος μέσα από αυτό γιατί κανένας δεν είναι θεός.
Υπάρχει κάποιο όνειρο που δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι και τώρα;
Έχω πολλά στο μυαλό μου τα οποία θέλω κάποτε να πραγματοποιήσω αλλά επειδή η παράσταση “Οδός Αβύσσου Αριθμός 0” ξεκίνησε τώρα να τρέχει, δεν θέλω να με απασχολεί κάτι άλλο στο μυαλό μου και να με κάνει να ξεφύγω. Όταν με το καλό ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά, τότε θέλω να προσθέσω τον επόμενο στόχο στην ράγα. Η αλήθεια είναι ότι είχα πάρα πολλά όνειρα αλλά καθώς περνάνε τα χρόνια, αφήνω κάποιους ρόλους πίσω μου γιατί δεν συμβαδίζουν με την ηλικία μου. Θέλω να κοιτάω την κάθε δουλειά ξεχωριστά και όταν ολοκληρωθεί η μία, τότε να μπω στην διαδικασία της αναζήτησης της επόμενης. Επειδή κάνουμε Θέατρο περισσότερο για τον κόσμο και όχι για εμάς, όταν βρω κάτι νέο που έχει να μου πει πολλά μέσα μου, τότε και μόνο προχωράω σε νέες ανακοινώσεις που αφορούν την δουλειά μου.
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια άγρια περίοδο με την οικονομική κρίση αλλά και το προσφυγικό το οποίο είναι ένα μεγάλο πλήγμα για την σημερινή κοινωνία. Εσύ πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση και από που αντλείς δύναμη ώστε να μείνεις ακέραιος στην δουλειά την οποία κάνεις;
Προσπαθώ να είμαι όσο πιο βοηθητικός σε αυτό που συμβαίνει στους ανθρώπους γύρω μου και να μπορώ να προσφέρω όπου μου ζητηθεί και όπου δω ότι χρειάζεται βοήθεια. Ζούμε μια δύσκολη περίοδο και όποιος κλείνει τα μάτια στις μέρες μας, δεν επιτελεί σημαντικό έργο. Προσωπικά είμαι άνθρωπος του εμείς και όχι του εγώ και το γεγονός ότι κάποιος άνθρωπος υποφέρει και κάποιος άλλος το αγνοεί επιδεικτικά, το θεωρώ ότι χειρότερο μπορεί να κάνεις ένας άνθρωπος σε έναν άλλον.
