Η Ματίνα Νικολάου είναι μια πολύ γλυκιά ψυχή στον χώρο που όποιος την γνωρίζει από κοντά, ξέρει πώς αγαπάει στο έπακρον την δουλειά της, αντιμετωπίζει την ζωή με χιούμορ και οι επιλογές της είναι πάντα βγαλμένες από την ψυχή της, χωρίς να παρασυρθεί από πολλά.
Αυτή την περίοδο βρίσκεται για λίγο ακόμα διάστημα στο Θέατρο Πειραιώς 131 σε ένα ιδιαίτερο και αινιγματικό έργο με τίτλο “Όταν Σβήνουν Τα Φώτα” , με τον κόσμο να το έχει αγαπήσει σε μεγάλο βαθμό αλλά και στην τηλεόραση στο “Κάτι Χωρισμένα Παλικάρια” στον Αnt1, σε έναν ρόλο που έκλεψε τις εντυπώσεις.
Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για όλους και για όλα!
Ματίνα μου καλώς όρισες στο Checkinart! Πώς ισορροπείς αυτή την περίοδο ανάμεσα σε θέατρο, σε τηλεοπτικά γυρίσματα αλλά και στον ρόλο της μαμάς στο σπίτι; Πώς θα διαχειριστείς ένα αδιέξοδο που θα προκύψει;
Καλώς σας βρήκα. Αυτή η περίοδος είναι πάντα μια μεταβατική περίοδος για την δουλειά μας. Η ισορροπία, ανάμεσα σε θέατρο, γυρίσματα και στο σπίτι στο ρόλο της μαμάς, θέλει σωστό προγραμματισμό και ψυχραιμία, για να έρθει. Δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Νομίζω ότι το κλειδί είναι να είμαι σε κάθε περίσταση παρούσα 100%. Δεν τα καταφέρνω πάντα αλλά αυτή είναι η πρόθεση μου. Είναι που όλα, και στη συγκεκριμένη δουλειά αλλά και στο μεγάλωμα του παιδιού, σε θέλουν σε ετοιμότητα και διαθεσιμότητα.
Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς ένα αδιέξοδο που θα προκύψει… κι έτσι σχεδόν πάντα συμβουλεύομαι και ζητάω βοήθεια από φίλους και οικογένεια για να αντιμετωπίσω κάποια δυσκολία. Θεωρώ ότι κάποιος που γνωρίζεις ότι σε αγαπάει και νοιάζεται για σένα, είναι ο καλύτερος σύμβουλος για τις δυσκολίες.
Βρισκόμενη σε μια θεατρική περίοδο που πολλές παραγωγές ανεβαίνουν με άκρως ανοδική πορεία και άλλες δεν έχουν την τύχη που θα έπρεπε καθώς κατεβαίνουν νωρίτερα, εσύ πώς κρίνεις το θεατρικό πεδίο; τι θεωρείς ότι ο κόσμος θέλει να δει από το θέατρο;
Το πρόβλημα πια στις μέρες μας δεν είναι μόνο να αναρωτηθεί κανείς, τι θέλει ο κόσμος να δει από το Θέατρο αλλά αν μπορεί. Θεωρώ ότι ο κόσμος έχει άπειρες επιλογές γιατί πραγματικά ανεβαίνουν αξιόλογες παραστάσεις, που μπορεί να μην έχουν τύχη με την έννοια της προσέλευσης του κόσμου, αλλά που έχουν τεράστιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Δυστυχώς πολλές από αυτές δεν προλαβαίνει ο κόσμος να τις ανακαλύψει καν. Το κοινό δεν αντέχει οικονομικά να παρακολουθήσει πολλές από τις παραστάσεις που ενδεχομένως θα επέλεγε σε μια περίοδο χωρίς οικονομική κρίση. Ο θεατής πρέπει να έχει επιλογές και η ποικιλία είναι μεγάλη.
Έπειτα από το σήριαλ “Στο καλό γλυκιά μου συμπεθέρα” το οποίο παρότι αγάπησαν πολλοί, δεν έφερε τα αναμενόμενα στα νούμερα τηλεθέασης, επέστρεψες φέτος τηλεοπτικά με τον ρόλο της Στέλλας στο “Κάτι χωρισμένα παλικάρια“. Η τηλεόραση ήταν κάτι που ήθελες να σου ξανασυμβεί; To αιφνίδιο τέλος της προηγούμενης δουλειάς που συμμετείχες ήταν κάτι που σε έκανε απαισιόδοξη για μια νέα συμμετοχή σε κάτι άλλο;
Το αιφνίδιο τέλος μια δουλειάς δεν είναι ευχάριστο γεγονός αλλά σε καμία περίπτωση δεν με κάνει απαισιόδοξη. Σε αυτή την δουλειά άλλωστε κάθε τέλος, είτε παράστασης είτε τηλεοπτικής σειράς, μοιάζει αιφνίδιο ακόμα και όταν ξέρεις πότε τελειώνει. Πάντα τελειώνει για να αρχίσει κάτι άλλο. Η τηλεόραση θα ήθελα να μου ξανασυμβεί, μια κινηματογραφική ταινία επίσης, αλλά φυσικά όλα αυτά με πρώτη μου επιλογή το Θέατρο.
Tι θα σου κλονίσει την καθημερινότητα σου και θα σε φέρει εκτός εαυτού και τι θα σε κάνει να ονειρευτείς;
Την καθημερινότητα μου συνήθως την κλονίζει η ασυνέπεια ή η αλλαγή προγράμματος. Λειτουργώ σωστά όταν υπάρχει πρόγραμμα και όταν εγώ η ίδια καταφέρνω να είμαι συνεπής σε ότι έχω αναλάβει, είτε επαγγελματικά είτε κοινωνικά. Εκτός εαυτού θα έρθω όταν δεν μπορώ να διαχειριστώ μια αδικία, ένα ψέμα που μου είπε κάποιος ή μια δικαιολογία. Προτιμώ την ειλικρίνεια ακόμα και αν αυτό καθιστά τον άλλον ή εμένα τον ίδιο αδύναμη.
Αυτό που με κάνει να ονειρεύομαι είναι όταν αναγνωρίζω στους ανθρώπους(φίλους, συγγενείς, γνωστούς ακόμα και άγνωστους) την ευαισθησία τους, την διαφορετικότητα τους, το πάθος τους και το πείσμα τους για ζωή. Ονειρεύομαι μια ζωή με ανθρώπους που θα ακολουθώ και θα με ακολουθούν στην ζωή, όχι μόνο στο instagram.
Πέρα από τις επαγγελματικές σχέσεις που έχουν οι ηθοποιοί κατά την διάρκεια των προβών και της παράστασης, είναι εφικτό σήμερα να δημιουργηθούν δυνατές φιλίες και να μην χαθούν μετά το τέλος μια παράστασης;
Φυσικά και είναι εφικτό. Έχω πολλούς φίλους συνάδελφους που δεν τέλειωσε η σχέση μας με το τέλος της παράστασης. Πολλοί νομίζουν ότι είναι δύσκολο να συμβεί αλλά πραγματικά όταν συμβαίνει είναι υπέροχο. Η πλειοψηφία των φίλων μου είναι συνάδελφοι και είμαι πολύ χαρούμενη που με κάποιους από αυτούς έχει αναπτυχθεί μια δυνατή φιλία.
Ο χαρακτηρισμός “χόμπυ” από τους άλλους για το δικό σου επάγγελμα, πόσο πολύ σε ενοχλεί στις μέρες μας;
Ο χαρακτηρισμός “χόμπυ” δεν με ενοχλεί καθόλου. Πρώτον γιατί μπορεί και να είναι και δεύτερον γιατί είναι όμορφο να πληρώνεσαι, κάνοντας αυτό που αγαπάς. Δεν είναι εύκολο να ζεις μόνο από αυτό αλλά είναι το “χόμπυ” μου.
Aπό την αρχή της πορείας σου μέχρι και σήμερα, τι άλλαξε μέσα σου; Οι λάθος επιλογές του επαγγέλματος πόσο πολύ σου κόστισαν;
Από την αρχή της πορείας μου μέχρι και σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Οι εμπειρίες στο επάγγελμα και στη ζωή σε αλλάζουν. Μερικές φορές προς το καλύτερο, άλλες προς το χειρότερο. Οφείλω στον εαυτό μου όλα αυτά που έμαθα και έπαθα, να τα ανακαλώ για να γίνομαι καλύτερη ηθοποιός, επαγγελματίας, μητέρα. Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει λάθος επιλογές αλλά αν έχει συμβεί, το έχω ευχαριστηθεί!
Οι κριτικές μπορούν να αποτελέσουν εργαλείο για τον καθένα στην δουλειά; Πώς θα φιλτράρεις τα μηνύματα που θα λάβεις στα Social Media;
Νομίζω ότι μπορώ να δεχτώ οποιαδήποτε κριτική που δεν θα προβάλλει την προσωπικότητα μου. Κάνουμε μια δουλειά που δέχεται κυρίως κριτική. Αν είναι καλή χαίρομαι πολύ, αν είναι κακή “ας πρόσεχα”.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις τα επόμενα χρόνια;
Τα μελλοντικά μου σχέδια δεν μου επιτρέπεται δυστυχώς να είναι πολύ συγκεκριμένα, στις μέρες που ζούμε. Ένα μόνο θέλω και ξέρω ότι έχω ανάγκη, να βρίσκομαι σε δουλειές που να μπορώ να μάθω πέντε πράγματα παραπάνω και να ζω αξιοπρεπώς. Α!! Θα ήθελα στο μέλλον να βρεθώ σε μια δουλειά στην Επίδαυρο!
