Ο Τάκης Ζαχαράτος δεν θέλει συστάσεις!
Σε κεντρίζει αμέσως η ευγένεια του αλλά και η αυθεντική του αύρα ως άνθρωπος την οποία δεν έχει χάσει ποτέ του μέχρι και σήμερα.
Παρόλο που οι εποχές που ζούμε δεν είναι καθόλου εύκολες, ο Τάκης φέρνει την αισιοδοξία και το χαμόγελο στον κόσμο, με την αστείρευτη του διάθεση πάνω στην σκηνή και με την όρεξη για ζωή και μόνο.
Ο αγαπημένος καλλιτέχνης μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για όλους και για όλα!
Τάκη μου καλώς όρισες στο Checkinart! Τι είναι αυτό που κρατάς από την συμμετοχή σου στο Cabaret; Ποια θεωρείς την μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες μέχρι το τελικό αποτέλεσμα αυτού του μεγάλου project;
Κάθε φορά που κάνω έναν ρόλο στο Θέατρο ή σε μια οποιαδήποτε άλλη σκηνή, πιστεύω ότι ο ρόλος έχει να σου δώσει ένα δώρο αλλά και εσύ από την μεριά σου, να του δώσεις πολλά πράγματα. Ο κάθε ρόλος σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και καλύτερο στην δουλειά σου ως καλλιτέχνη. Ο ρόλος που υποδύθηκα στο Cabaret, με έκανε να έρθω σε επαφή με πολλές πλευρές που διέθετα και που δεν ήξερα πώς να τις εκφράσω οπότε αυτό που νιώθω είναι ότι τέλειωσα ένα τεράστιο Πανεπιστήμιο γνώσης και είναι σαν να φύτεψε μέσα μου σπόρους που θα ανθίσουν αργότερα.
Ποτέ μου δεν θεωρώ κάτι δύσκολο οπότε θα το έλεγα τρομερά απαιτητικό. Αυτό που σίγουρα απαιτούσε πολύ δουλειά ήταν η μέσα σε δευτερόλεπτα αλλαγή συναισθημάτων και το να καταφέρεις την απόλυτη τους μαεστρία. Ο ρόλος του Κομπέρ ουσιαστικά ήταν ο ρόλος του μαέστρου που δίνει τον ρυθμό και την ποικιλία στα συναισθήματα.
Μέσα σε μια έντονη περίοδο που λίγες θεατρικές δουλειές ξεχωρίζουν στα μάτια του θεατή και άλλες δεν καταφέρνουν να μείνουν στο επίκεντρο, εσύ που βρίσκεις την δική σου κινητήριο δύναμη ώστε να κάνεις την δουλειά σου καλά;
Πιστεύω ότι είναι πολύ βασικό και ουσιαστικό να επικοινωνείς με τον εαυτό σου και όχι με το ψώνιο σου και για το τι θα ήθελες να κάνεις την δεδομένη στιγμή. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις σε τι εποχή βρίσκεσαι, τι δυνατότητες υπάρχουν και να συνδυάσεις αυτό που θες να κάνεις χωρίς να είσαι στον κόσμο σου και να αγνοείς τι συμβαίνει γύρω σου. Εγώ πάντα ακούω το ένστικτο μου, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και πιστεύω ότι η Τέχνη είναι ένα καταφύγιο. Νομίζω ότι το ένστικτο μου με οδηγεί στις επιλογές που κάνω γιατί δεν είμαι ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος στον “θεατρίνο”, βγαίνω έξω, ακούω και ζω στην πραγματικότητα. Εμένα πάντα με ενδιαφέρει να είναι το Θέατρο μου γεμάτο και η ψυχή μου γεμάτη, κάτι το οποίο είναι ένας απαιτητικός συνδυασμός αλλά τα καταφέρνουμε.
Τι είναι αυτό που ακόμα σε απωθεί στον Χώρο;
Aυτό που με απωθεί είναι η τεμπελιά, η ασυνέπεια του άλλου και όταν βλέπω άτομα να παραιτούνται από την χαρά και την γιορτή γιατί για μένα είναι ευλογία να έχεις δουλειά αυτές τις μέρες, όταν έχεις δουλειά είναι σαν να έχεις παράταση και αυτό σου δίνει ζωή. Με θλίβει όταν κάποιοι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την ευλογία και το δώρο που τους δίνεται από την ίδια την ζωή.
Υπάρχει ακόμα σεβασμός στον χώρο; Πώς αντιμετωπίζεις την προχειρότητα στην δουλειά σου;
Φυσικά και υπάρχει. Σίγουρα δεν θα συμμετείχα ποτέ μου σε κάτι που δεν είναι καλά δουλεμένο. Δεν το κρίνω αρνητικά γιατί πολλοί άνθρωποι μπορεί να χρειάζονται να περάσουν από αυτό το μάθημα της προχειρότητας και αν καταλάβουν κάτι, τότε θα γίνουν καλύτεροι. Κανείς δεν ξεκίνησε με όλες τις προδιαγραφές σε κάτι. Αντιθέτως ξεκινάς σιγά-σιγά την πορεία σου και στην συνέχεια κοιτάς για το καλύτερο. Εύχομαι αυτοί που είναι πρόχειροι να δουν το φως και να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα.
Βάζεις όρια σε αυτό που κάνεις;
Πάντα έβαζα όρια και συνήθως τα όρια τα έβαζε η ψυχή μου και το ένστικτο μου. Ποτέ μου δεν έλεγα ποτέ σε κάτι, πάντα με ενδιαφέρει να ξέρω ότι εκεί που βρίσκομαι, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να κάνω σωστά την δουλειά μου. Η πρόθεση μου είναι ο σεβασμός στην τέχνη και στον θεατή γιατί από εκεί ξεκινάνε όλα.
Πόσο εύκολο την σημερινή εποχή το δουλεμένο χιούμορ να φτάσει στα όρια του ευτελούς και του πρόχειρου;
Εξαρτάται πάντα από την πρόθεση που υπάρχει και ποιος κάνει την σάτιρα και με ποιον τρόπο.Συνέχεια βελτιωνόμαστε γιατί κανείς δεν είναι τέλειος. Πάντα συμβαίνει αυτό και κάθε φορά είναι ένα σήμα για να το βελτιώνεις.
Υπάρχει ακόμα κάποιο καλλιτεχνικό όνειρο που δεν έχεις πραγματοποιήσει;
Πολλά πράγματα έχω στο μυαλό μου αλλά επειδή η κάθε δουλειά είναι σαν ένα παιδί, μόλις περπατήσει στον σωστό δρόμο, αφήνω ένα κενό και το ένστικτο μου με πάει στο επόμενο βήμα. Θα ήθελα να κάνω πολλά πράγματα όπως το να γράψω για το Θέατρο αλλά και να σκηνοθετήσω νέες δουλειές στο μέλλον.
Από την αρχή της πορείας σου μέχρι και σήμερα, τι είναι αυτό που έχει αλλάξει προσωπικά στον Τάκη; Tι έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και σφαλιάρες του επαγγέλματος;
Καταρχάς ευχαριστώ όλους όσους μου έδωσαν τις σφαλιάρες γιατί αποδείχθηκαν μεγάλοι Δάσκαλοι. Αυτό που κατάλαβα με τα χρόνια και το οποίο είναι πολύ βασικό, είναι ότι για το οτιδήποτε μου συμβαίνει, δεν φταίει κανείς άλλος παρά μόνο εγώ και οι επιλογές μου. Το πιο εύκολο είναι να ρίξεις την ευθύνη στον άλλον, κάτι το οποίο πραγματικά σιχαίνομαι ενώ μπορείς κάλλιστα να βρεις την δική σου πόρτα μόνος σου και να προχωρήσεις. Για να κάνεις μια καριέρα διαρκείας, πρέπει να έχεις τρομερή υπομονή και όρεξη να εξελίσσεσαι, σαν άνθρωπος πάνω από όλα.
Πόσο εύκολο είναι να βρεις την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική ζωή;
Είμαι από τους ανθρώπους που όταν συμβαίνει κάτι, θέλω να το λύνω απευθείας χωρίς να γκρινιάζω και να δίνω παράταση στην μιζέρια και στην άγνοια.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θα ήθελα να παραμείνω ελεύθερος άνθρωπος, να ζω και να εκφράζομαι ελεύθερα και έχω πολλή αγάπη γύρω μου όπως και έχω και ευχαριστώ πολύ τον κόσμο και τους φίλους μου γιατί πραγματικά νιώθω τυλιγμένος μέσα σε πολύ αγάπη, κάτι που είναι ευλογία από τον Θεό και ένα δώρο ανεκτίμητο.
