Η Καίτη Κωνσταντίνου είναι μια ηθοποιός που έχει υποδυθεί ρόλους οι οποίοι έχουν αφήσει ιστορία.
Την έχουμε αγαπήσει όλοι μας για το εκρηκτικό της ταπεραμέντο πάνω στην θεατρική σκηνή αλλά και για την τηλεοπτική της εικόνα η οποία παραμένει μέχρι και σήμερα στην κορυφή των προτιμήσεων του κοινού.
Η ευθύτητα της και η γλυκύτητα του χαρακτήρα της σε κεντρίζουν από την πρώτη σου κουβέντα μαζί της, με την ίδια πάντα να είναι προσγειωμένη στα θέλω της και στις αρχές της.
Λίγο πριν το τέλος των επιτυχημένων παραστάσεων για τις “Διαβολογυναίκες” στο Θέατρο Τζένη Καρέζη”, η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για όλους και για όλα!
Καλώς όρισες στο Checkinart! Τι είναι αυτό που κρατάς από το ταξίδι της παράστασης “Διαβολογυναίκες”;
Καταρχάς εκπληρώθηκε ένα μεγάλο μου όνειρο, ένα έργο που ήθελα να δουλέψω αρκετά χρόνια πριν και φέτος ήρθε η κατάλληλη συγκυρία οπότε η χαρά είναι μεγάλη που ανέβηκε αυτή η παράσταση γιατί μου άρεσε πολύ ως ταινία και την φαντάστηκα κατευθείαν ως ένα θεατρικό έργο. Νομίζω ότι στην τελική τα καταφέραμε άψογα όλοι μεταξύ μας, η παράσταση άρεσε αρκετά στον κόσμο και συνεργάστηκα με ανθρώπους που εκτιμώ ιδιαιτέρως, σε έναν πολύ ωραίο και προσεγμένο χώρο. Όταν κάτι φτάνει στο τέλος του, από την μία κάνει το ταξίδι του και εσύ νιώθεις ένα ελαφρύ σφίξιμο αλλά από την άλλη σκέφτεσαι πώς όλα πήγαν πολύ καλά οπότε βάζεις πλώρη για τα επόμενα που θα έρθουν.
Πώς κρίνεις την φετινή θεατρική σεζόν; Τι θέλει να δει ο κόσμος από το Θέατρο;
Πάντα κάποιες παραστάσεις θα πηγαίνουν καλά και θα τις προτιμάει ο κόσμος και κάποιες άλλες όχι και τόσο. Δυστυχώς στην Αθήνα έχουμε τόσες πολλές θεατρικές σκηνές που είναι αδύνατον κάθε φορά να τις παρακολουθήσει όλες το κοινό. Κατά καιρούς υπάρχουν κάποιες θεατρικές ομάδες από τις οποίες παρακολουθούμε εξαιρετικά ανεβάσματα και άλλες φορές όχι και τόσο καλά.
Όσον αφορά τις “Διαβολογυναίκες” θεωρώ πώς ο κόσμος ήθελε να δει ένα film-noir με μπόλικο σασπένς, αγωνία και με κάποια κωμικά στοιχεία. Νομίζω ότι ο κόσμος ευχαριστήθηκε το όλο εγχείρημα και κύλησαν όλα ομαλά μέχρι και τώρα.
Πώς αντιδράς σήμερα όταν μια μερίδα του κόσμου έρχεται να σε παρακολουθήσει στο Θέατρο και σου μιλάει για παλαιότερους σου ρόλους στην τηλεόραση οι οποίοι παραμένουν ακόμα και σήμερα διαχρονικοί;
Η τηλεόραση πάντα βοηθάει τον ηθοποιό στην επικοινωνία του με τον κόσμο και ιδιαίτερα όταν κάνεις μια σειρά που αγαπιέται πολύ. Προσωπικά μου αρέσει η τηλεόραση, αρκεί να είναι κάτι που να με καλύπτει και να με ιντριγκάρει μέσα μου. Σε όλες μου τις δουλειές προσπαθώ να κάνω κάποιες πιο αυστηρές επιλογές, όχι ότι δεν έχω κάνει συμβιβασμούς μέχρι τώρα, αλλά προσπαθώ οι επιλογές μου να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ψυχή μου. Θεωρώ πώς ήμουν αρκετά τυχερή σε αυτό το κομμάτι γιατί έχω υπάρξει σε πολύ προσεγμένες δουλειές όπως τα “Εγκλήματα” η οποία ήταν μια δουλειά που αγαπήθηκε πρώτα από όλους εμάς και μετά από τον κόσμο. Αυτή η αγαπητή εικόνα μένει στον κόσμο και νομίζω ότι μετά έρχεται στο Θέατρο ενδεχομένως για να δει κάποιους ανθρώπους που κατά κύριο τρόπο του είναι “οικείοι”, χωρίς να σημαίνει ότι πάνε να δουν αποκλειστικά τους τηλεοπτικούς ηθοποιούς. Όταν κάνεις τηλεόραση και μπαίνεις μέσα στο σπίτι του κόσμου, δεν μπορείς να αρνηθείς την δουλειά σου και να κάνεις σαν να μην το έχεις κάνει ποτέ σου.
Πώς κρίνεις το τηλεοπτικό στίβο του σήμερα;
Δυστυχώς στις μέρες μας, το κομμάτι της μυθοπλασίας είναι ελάχιστο με την ίδια την τηλεόραση ως μέσο να μην είναι και στα καλύτερα της. Αυτό που θεωρώ ότι φταίει, είναι πώς υπάρχει πολύ συντηρητισμός όσον αφορά την τηλεόραση και απαγορεύονται σχεδόν τα πάντα, φτάνοντας στο σημείο να θυμίζουμε λίγο Μεσαίωνα και αυτό είναι κάτι που με απογοητεύει. Νομίζω πώς ο νέος κόσμος πια δεν βλέπει συχνά τηλεόραση και γιαυτό τον λόγο οι ειδήμονες θα έπρεπε να τολμήσουν πιο πολύ και να προσπαθήσουν να αντιστρέψουν την κατάσταση που επικρατεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα έπρεπε να κάνουν πράγματα εκτός ορίων που θεωρούνται “απαγορευμένα” για την εποχή μας. Καταλαβαίνω απόλυτα την εποχή και το οικονομικό κόστος μιας παραγωγής που δεν επιτρέπει πολλές δουλειές να βγουν στην επιφάνεια. Όταν κάναμε τα “Εγκλήματα” , μιλούσαμε για ένα τολμηρό project που πολλοί φοβήθηκαν λόγω του ότι παρουσίαζε χαρακτήρες και καταστάσεις έξω από τα συνηθισμένα. Έπειτα από αυτό οι περισσότεροι αναζητούσαν συνεχώς αυτό το “τολμηρό” και το οποίο θα κάνει την διαφορά ενώ τώρα φτάσαμε σε ένα σημείο στο οποίο επικρατεί μια γενικότερη καθίζηση στο τηλεοπτικό πεδίο αλλά και στα τηλεοπτικά σενάρια.
Προσωπικά δεν έχω πολύ χρόνο για να δω τηλεόραση και όταν τυχαίνει, μου αρέσει να παρακολουθώ κάποια ταινία ή κάποιο ντοκιμαντέρ. Δεν έχω παρακολουθήσει τελευταία κάποια συγκεκριμένη σειρά που να έχω ξεχωρίσει μέσα μου αλλά από το λίγο που έχω δει, βλέπω έναν συντηρητισμό που επικρατεί και το ότι δεν ξεφεύγουμε εύκολα από τα συνηθισμένα, κάτι που αποτελεί ένα δικό μου παράπονο για την σημερινή εικόνα που υπάρχει.
Πώς παρατηρείς την νέα γενιά που επιθυμούν να γίνουν ηθοποιοί; Yπάρχει ακόμα η έπαρση σε ένα νέο άτομο που θέλει να μπει στον χώρο;
Η έπαρση πάντα θα υπάρχει, όπως και υπήρχε και πιο παλιά. Αυτό εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο, το τι θέλει να κάνει και το πώς θέλει να υπάρξει σε οποιαδήποτε δουλειά. Εμένα ποτέ δεν με ενδιέφερε η διασημότητα, ούτε ήξερα γιατί διάλεξα αυτό το επάγγελμα. Νομίζω ότι συνειδητά δεν είπα ποτέ ότι “θέλω να γίνω ηθοποιός”. Αυτή η δουλειά, για μένα προσωπικά δεν είναι μόνο το λαμπερό κομμάτι που την περιβάλλει και οι λεγόμενες φωτογραφήσεις. Το ότι συμβαίνει, δεν μπορείς να το αρνηθείς γιατί είναι ένα χαρακτηριστικό της ίδιας της δουλειάς. Όσο μπορώ με τον καιρό προσπαθώ να το αποφύγω γιατί δεν είναι το καλύτερο μου. Πιστεύω πώς κάθε επαγγελματίας μιλάει περισσότερο με την δουλειά του και συγκεκριμένα στην δική μου δουλειά, προτιμώ αυτό που έχω να πω, να το περάσω μέσα από αυτό που θα παρουσιάσω στον κόσμο.
Πώς βιώνεις την νέα τάση της επικοινωνίας, τα λεγόμενα “Social Media”;
Προσωπικά δεν μου είναι τόσο εύκολο αυτό το κομμάτι και δεν είμαι τόσο καλή σε αυτό. Παρατηρώ ότι τα νέα παιδιά έχουν εξοικειωθεί αρκετά με αυτή την νέα τάση και σίγουρα βοηθάει γιατί είναι το καινούργιο μέσο της διαφήμισης. Δεν έχω προσπαθήσει ιδιαίτερα να τα χρησιμοποιήσω και όσο μπορώ, προσπαθώ να μάθω τον χειρισμό τους. Είναι η εξέλιξη της εποχής, δεν μπορείς να την αποφύγεις και καλό είναι να την ακολουθήσεις όσο μπορείς, χωρίς να φτάσεις στο σημείο να τρελαθείς ο ίδιος.
Χωράει ακόμα στην ζωή σου το “όνειρο” σε μια εποχή που βομβαρδιζόμαστε σχεδόν για τα πάντα;
Όνειρα πάντα θα υπάρχουν και όνειρα κάνω, σχέδια δεν κάνω. Υπάρχουν κάποια όνειρα για κάποιες συνεργασίες που πολλές φορές τις θεωρώ ουτοπικές και όχι συγκεκριμένα για κάποιους ρόλους. Καλό είναι να ονειρεύεται ο άνθρωπος αλλά να μην μένει βέβαια μόνο εκεί γιατί και αυτό μπορεί να αποτελέσει μια παγίδα και να σε καταπιεί πολλές φορές.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σκέφτομαι κάποια πράγματα και τα επόμενα βήματα αλλά ακόμα δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο. Πάντα σκέφτομαι και πάντα βρίσκομαι σε μια συνεχής εγρήγορση και σε μια ανησυχία. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που οπωσδήποτε θέλουν κάθε χρόνο να βρίσκονται κάπου, προφανώς θέλω να είμαι αλλά ποτέ δεν μου γίνεται καταστροφικό μέσα μου. Προτιμώ να επαναπροσδιορίζομαι αλλά και να κάνω τις παύσεις μου γιατί μου κάνει καλό. Πάντα ήμουν χαλαρή αλλά και τώρα είμαι ακόμα πιο χαλαρή ως προς αυτό, με την αγωνία πάντα να υπάρχει μέσα μου. Προσπαθώ να οργανώνω τα επόμενα μου σχέδια αλλά αν δεν οργανωθούν έτσι όπως ακριβώς τα θέλω, δεν μπορώ να τα βάλω σε εφαρμογή, θέλω να είναι όπως τα έχω φανταστεί με τις κατάλληλες συνθήκες και στην τελική βλέποντας και κάνοντας χωρίς να φτάσω στο σημείο να τρελαθώ. Την δουλειά μας δεν είναι ότι ” την κάνουμε αποκλειστικά ως χόμπυ προς θεού”, απλά εγώ τουλάχιστον προτιμώ να πορεύομαι με αυτόν τον τρόπο και με το τι με γεμίζει να κάνω πραγματικά.
