Η Ρουμπίνη Μοσχωρίτη λίγες μέρες πριν το τέλος των επιτυχημένων παραστάσεων για το έργο “ΚΑΣΣΥ” στο Από Μηχανής Θέατρο, μιλάει αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για όλους και για όλα!
Ρουμπίνη καλώς όρισες στο Checkinart! Ποια θεωρείς την μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες μέχρι το τελικό ανέβασμα της “ΚΑΣΣΥ” στο Από Μηχανής Θέατρο;
Αρχικά θέλω να αναφέρω ότι η ιδέα και η παραγωγή ανήκει στην ομάδα ΑΝΙΜΑ, της ομάδας που έχω. Όλο αυτό ξεκίνησε όταν κάναμε μια αίτηση επιχορήγησης για την παράσταση στο Υπουργείο Πολιτισμού λόγω του ότι η κουλτούρα της συνεργασίας, ήταν κάτι που μας ενδιέφερε πολύ και το οποίο δυστυχώς λείπει από την χώρα μας σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στο εξωτερικό. Σε ένα τοπίο 2.000 παραστάσεων που ο καθένας από εμάς προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην του, θεωρήσαμε όλη η ομάδα αυτό το εγχείρημα πολύ ενδιαφέρον και το να μοιραστούμε 4 σκηνοθέτριες μαζί έναν μονόλογο, κάτι αρκετά γενναίο για την εποχή μας αλλά και 4 γυναίκες πρωταγωνίστριες να μοιραστούν αντίστοιχα τον ρόλο. Το συγκεκριμένο εγχείρημα είχε βέβαια αρκετές δυσκολίες γιατί ο σκηνοθέτης είναι αυτός που βρίσκεται από έξω από την σκηνή και ο οποίος θέλει να έχει τον έλεγχο της κατάστασης αλλά και του τελικού αποτελέσματος. Το ότι η πλειοψηφία αποφάσιζε για τις επιλογές που θέλαμε να κάνουμε και το ότι φτάσαμε σε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα, νομίζω ότι αυτό έχει την μεγαλύτερη αξία παρά τις όποιες δυσκολίες που συναντήσαμε.
Τι θα συμβούλευες σήμερα ένα νέο παιδί που θα ήθελε να δοκιμάσει τις ικανότητες του στον χώρο;
Για μένα για να γίνει κάποιο άτομο την εποχή που ζούμε ηθοποιός, θα πρέπει να σκεφτεί ότι το θέλει με κάθε ίνα του κορμιού του και της ψυχής του γιατί η δουλειά αυτή έχει γίνει αρκετά δύσκολη ώστε να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς και να πληρώνεσαι για τον κόπο σου. Αν καταλάβω ότι ένα νέο παιδί σκέφτεται το παροδικό της κατάστασης και ότι τον ενδιαφέρει περισσότερο η λεγόμενη φεγγαρόσκονη του επαγγέλματος, τότε πραγματικά δεν νομίζω ότι έχει ελπίδα. Για να μπορέσεις να υπάρξεις στον χώρο, πρέπει να έχεις μια τόσο μεγάλη εσωτερική αναγκαιότητα που να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό. Μόνο σε αυτή την περίπτωση θα πρότεινα σε κάποιον να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα.
Είναι επιθυμία σου στο μέλλον να ασχοληθείς με το κομμάτι της σκηνοθεσίας στον χώρο του κινηματογράφου ή της τηλεόρασης και να πειραματιστείς σε κάτι εντελώς διαφορετικό;
Προσωπικά είμαι καθαρά θεατρική σκηνοθέτης και λόγω του ότι έχω σπουδές πάνω σε αυτό και δίδασκα στο Πανεπιστήμιο παλαιότερα, το ιδανικό μου είναι να διδάσκω και να μπορώ να κάνω όσο το δυνατόν καλύτερες δουλειές στο Θέατρο. Η αλήθεια είναι ότι η τηλεόραση και ο κινηματογράφος δεν είναι τόσο κοντά στον τομέα μου αλλά θεωρώ ότι αν είχα έναν συνεργάτη δίπλα μου ο οποίος ήταν γνώστης του τεχνικού κομματιού, θα μπορούσα να πειραματιστώ σε διάφορα πράγματα στον χώρο του κινηματογράφου, τον οποίο αγαπώ πολύ.
Σε ενοχλεί ο χαρακτηρισμός “χόμπυ” όσον αφορά το επάγγελμα;
Γενικά ο κόσμος θεωρεί ότι το Θέατρο είναι κάτι εύκολο και ότι ο καθένας μπορεί να το ακολουθήσει. Αυτό που προσωπικά με ενοχλεί είναι ότι πολλές φορές ερασιτέχνες ανεβάζουν μια παράσταση και όλο αυτό το θεωρούν άκρως επαγγελματικό. Το να εκθέτεις τον εαυτό σου, στην σκηνή αλλά και την ίδια σου την ψυχή και το σώμα σου σε καθημερινή βάση, είναι πάρα πολύ δύσκολο και θα πρέπει ο καθένας που ασχολείται με αυτό το επάγγελμα να το λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψιν του.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Από την νέα σεζόν θα συνεχιστεί η παράσταση “Όδός Αβύσσου Αριθμός 0” η οποία πήγε εξαιρετικά την φετινή σεζόν και ο κόσμος την αγάπησε θερμά. Όσον αφορά τα νέα σχέδια, ετοιμαζόμαστε να κάνουμε μια αίτηση στο Υπουργείο Πολιτισμού για μια καινούργια δουλειά της ΑΝΙΜΑ και το καλοκαίρι θα σκηνοθετήσω την καλοκαιρινή παράσταση του Θεσσαλικού , μια κωμωδία με τίτλο “Από το γάμο στο διαζύγιο”, η οποία θα ανέβει τους καλοκαιρινούς μήνες, με τις πρόβες να έχουν ήδη αρχίσει.
