Ο Γιώργος Ψυχογυιός είναι από τους ηθοποιούς που μετράει εξαιρετικές στιγμές όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο της υποκριτικής, με αξιόλογες συνεργασίες και με έργα που έχουν μείνει παρακαταθήκη στο πλούσιο βιογραφικό του.
Ο αγαπημένος ηθοποιός λίγο πριν το τέλος των επιτυχημένων παραστάσεων του έργου “Οιδίπους Τύραννος” στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου και την αναχώρηση του για την μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία της “Μαντάμ Σουσού” μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για όλους και για όλα!
Γιώργο καλώς όρισες στο Checkinart! Tι είναι αυτό που κρατάς από το έργο “Οιδίπους Τύραννος” και από τις εντυπώσεις του κόσμου;
Οι εντυπώσεις του κόσμου μέχρι τώρα είναι εξαιρετικές, κάτι που αντιλαμβανόμαστε και εμείς οι ηθοποιοί όταν βρισκόμαστε πάνω στην σκηνή. Αυτό που μας κάνει μεγάλη εντύπωση είναι η ερμητική ησυχία που επικρατεί κατά την διάρκεια του έργου αλλά και το παρατεταμένο και ηχηρό χειροκρότημα το οποίο διαπιστώνουμε κάθε βράδυ και μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Έτσι λοιπόν δεν έχει σημασία αν ο κόσμος είναι λιγότερος ή περισσότερος από την προηγούμενη φορά γιατί η αντίδραση παραμένει η ίδια.
Πόσο εύκολο είναι την σημερινή εποχή να παρουσιαστεί ένα ιδιαίτερο έργο όπως ο “Οιδίπους Τύραννος” σε μια Αθηναική Σκηνή και σε μια περίοδο που λίγες θεατρικές δουλειές συνήθως ξεχωρίζουν;
Δεν είναι σύνηθες να παρουσιάζεται πολλές φορές η αρχαία τραγωδία σε κλειστό χώρο γιατί έχουμε συνηθίσει να την βλέπουμε κυρίως σε ανοιχτά θέατρα όπως η Επίδαυρος αλλά και σε διάφορα φεστιβάλ και δήμους. Η παράσταση έτσι όπως έχει δουλευτεί, είναι ιδανική για τον χώρο του Θεάτρου Κατερίνα Βασιλάκου και πόσο λιτά έχει παρουσιαστεί σε ένα σχεδόν γυμνό σκηνικό το οποίο πραγματικά σε καθηλώνει. Ο “Οιδίπους Τύραννος” είναι ένα πολύ σπουδαίο έργο το οποίο έχει παιχτεί ξανά στο παρελθόν και μιλάμε ίσως μία από τις καλύτερες τραγωδίες που υπάρχουν.
Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο χώρος που θα παρουσιαστεί σήμερα ένα θεατρικό έργο;
Ο χώρος είναι κάτι που βοηθάει πάντα στο στήσιμο μιας παράστασης και συγκεκριμένα στον “Οιδίπους Τύραννος” νιώθουμε πολύ μεγάλη χαρά που παίζουμε κάθε φορά σε ένα θέατρο όπως είναι το Κατερίνα Βασιλάκου το οποίο στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει σπουδαίες παραγωγές. Η δουλειά του ηθοποιού θα είναι πάντα ίδια για τον κόσμο είτε παίζεις σε ένα πιο μεγάλο και κεντρικό Θέατρο είτε σε ένα πιο απόκεντρο. Η λειτουργία του ηθοποιού δεν αλλάζει και πάντα δουλεύουμε με το ίδιο πάθος σε όποια σκηνή και αν βρεθούμε.
Έχοντας περάσει από τον χώρο της τηλεόρασης με επιτυχημένες παραγωγές που ακόμα και σήμερα μέσω των επαναλήψεων ξεχωρίζουν στα μάτια του τηλεθεατή, πώς κρίνεις το σημερινό τηλεοπτικό πεδίο;
Aν κάποια στιγμή πέσω πάνω σε κάποια επανάληψη σε μια παλαιότερη δουλειά, θα κάτσω με χαρά να την παρακολουθήσω. Πολλές φορές είναι και η αρρώστια του επαγγέλματος έτσι που θέλεις να δεις τον εαυτό σου, όχι για να τον θαυμάσεις αλλά για να δεις τυχόν λάθη και να μάθεις μέσα από αυτό αλλά και για να αναπολήσεις τις στιγμές του γυρίσματος. Εγώ πρωτοξεκίνησα στο “Βίος Ανθόσπαρτος”, σε μια σειρά που ενώ αρχικά μου είχαν προτείνει να συμμετέχω σε 2 επεισόδια, στην συνέχεια ακολούθησαν άλλα 20 επεισόδια. Μιλάμε για μια δουλειά αρκετά “μαμαδίστικη”, με την Κάκια Ιγερινού η οποίο έγραφε το κείμενο και η οποία ήταν παρούσα και στα γυρίσματα αλλά και με εξαιρετικούς ανθρώπους στο cast, όπως είναι ο Γιάννης Μπέζος, η Ναταλία Τσαλίκη και ο Γιάννης Φέρτης με τους οποίους ήταν μεγάλη μου χαρά να δουλεύω μαζί. Τώρα δυστυχώς τα πράγματα έχουν αλλάξει τελείως, με την κρίση να έχει φέρει αυτή την έκπτωση και την ταχύτητα που επικρατεί.
Θα έλεγες ναι σε μια πρόταση για μια νέα τηλεοπτική παραγωγή;
Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό μου προτείνουν τακτικά να κάνω κάποια guests σε κάποιες σειρές. Δεν έχω δεχτεί όμως μέχρι και σήμερα κάποια πρόταση, όχι γιατί δεν εκτιμώ το κείμενο και τους εκάστοτε συνεργάτες αλλά γιατί δεν μπορώ να μπω σε μια ομάδα ανθρώπων που δουλεύουν μαζί χρόνια και να εισβάλλω με αυτόν τον τρόπο για ένα μόνο επεισόδιο. Προτιμώ να μην έχω αυτή την οικονομική ασφάλεια και να μην μπω στην διαδικασία ενός επίπονου set που θα με πιέσει σε συνδυασμό με τις θεατρικές υποχρεώσεις. Αν έρθει στο μέλλον μια αξιόλογη πρόταση που θα με καλύπτει, τότε με μεγάλη μου χαρά να επιστρέψω ξανά. Η τηλεόραση σε βοηθάει και πολλαπλά γιατί σου ανοίγει και λίγο τον δρόμο για το Θέατρο. Προσωπικά αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω αλλά δυστυχώς αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς που κάνοντας μια επιτυχημένη εμφάνιση στο γυαλί για κάποιο χρονικό διάστημα, σου ανοίγονται πιο εύκολα τα πράγματα αλλά και οι διάφορες πόρτες.
Πώς βιώνεις την νέα τάση της επικοινωνίας και της τεχνολογίας, με τα λεγόμενα Social Media;
Όλο αυτό μπορεί να είναι μια νέα παρέα αλλά μπορεί και να αποδειχθεί μια περίεργη συνήθεια για όλους μας. Έχω μπει και εγώ σε αυτό το κομμάτι για να προωθήσω την δουλειά μου στον κόσμο αλλά πάντα μέχρι ενός σημείου γιατί έχει και εκεί κάποιους κανόνες που αφορούν την ηθική και το γούστο μας. Σίγουρα θα ενημερώσω φίλους και γνωστούς όσον αφορά την δουλειά μου αλλά μέχρι εκεί, όλα τα υπόλοιπα δεν με αφορούν.
Πώς βλέπεις την νέα γενιά στο επάγγελμα του ηθοποιού;
Στεναχωριέμαι πολύ διότι τα νέα παιδιά ίσως να μην έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και πολλά άτομα προσπαθούν εκ των ενόντων να δημιουργήσουν νέα projects και θεατρικές ομάδες. Θα έλεγα στα νέα παιδιά ότι θα πρέπει να ξέρουν ότι αυτή η δουλειά θέλει πολύ τάξιμο και δύναμη γιατί τα πράγματα από μόνα τους δεν είναι δύσκολα αλλά άγρια. Θα πρέπει όλοι να οπλιστούν με μια τεράστια υπομονή και ένα ήθος γιατί πολύς κόσμος βγαίνει από αρκετές σχολές, χωρίς να έχει στόχο στο τι θέλει να κάνει. Το Θέατρο είναι μια άλλη ιστορία και μόνο ο χρόνος μπορεί να το αποδείξει. Από το Θέατρο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς, θα κοροιδέψεις μια ή δύο φορές αλλά μετά θα φανεί ότι κάτι δεν προχωράει σωστά.
Θα πειραματιζόσουν σε κάτι εντελώς διαφορετικό όπως είναι το μιούζικαλ, μιας και στο παρελθόν έχεις συμμετέχει σε ανάλογες επιτυχημένες παραγωγές;
Έχω την τύχη να έχω δοκιμαστεί σε όλα τα είδη του Θεάτρου και συγκεκριμένα έχω δουλέψει πολύ στο κομμάτι του μιούζικαλ και μάλιστα σε μιούζικαλ υψηλών προδιαγραφών όπως ήταν το “Billie Eliot” στο οποίο θεωρώ ότι πλησιάσαμε πολύ κοντά το κομμάτι της σκηνογραφίας.Αυτό που πιστεύω ότι λείπει στην Ελλάδα όσον αφορά την τέχνη του μιούζικαλ, είναι ότι δεν υπάρχει μια Σχολή η οποία θα εκπαιδεύει πλήρως τα νέα παιδιά σε αυτό το είδος, όπως ακριβώς γίνεται στο εξωτερικό. Η αδυναμία μας εδώ είναι ότι το κάθε παιδί είναι ταλαντούχο σε έναν συγκεκριμένο τομέα και στους υπόλοιπους τομείς υστερεί. Προσωπικά θα έλεγα το ναι σε μια νέα πρόταση για ένα μιούζικαλ αρκεί αυτό να μην ανέβει σε ρυθμούς “fast-food” γιατί υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι που πια έχουν μπει ενεργά στο θέατρο και έχουν ανεβάσει τον πήχη αρκετά ψηλά αλλά πάσχουμε ακόμα στο κομμάτι της παραγωγής.
Αισθάνθηκες ποτέ από τον κόσμο ότι ασυναίσθητα σε κατηγοριοποιεί σε κάποιο είδος;
Αυτό είναι πάντα θέμα και δικού σου χειρισμού, το πώς θα διαφυλάξεις τις επιλογές σου γιατί δεν είναι όλα τα πράγματα ίδια. Ο θεατής ξέρει ότι “Ο Γιώργος δεν θα κάνει πράγματα ευτελή και είτε είναι κωμωδία είτε τραγωδία θα την κάνει μέσα σε ένα προστατευμένο πλαίσιο που εκτιμάει πολύ. Όλο αυτό βέβαια κοστίζει και σε φήμη και σε οικονομικές απολαβές αλλά και στον τρόπο επιβίωσης μας αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Ο κόσμος πάντα καταλαβαίνει γιατί έχεις επιλέξει να βρίσκεσαι σε μια δουλειά και το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που σε πλησιάζει. Όταν έχεις χτίσει ένα προσωπικό στυλ στην δουλειά, αυτό ο κόσμος το καταλαβαίνει από χιλιόμετρα. Πολλές φορές ο κόσμος σε πλησιάζει με μια ανοίκεια οικειότητα που δεν συνάδει με την πορεία κάποιων ανθρώπων και κάποιοι άλλοι που σε πλησιάζουν με πολύ μεγάλο σεβασμό γιατί ξέρουν ότι εσύ έχεις επιλέξει για αυτούς τι θα δουν. Ο κόσμος άγεται και φέρεται και αν δεν του παρουσιάσεις ποιοτικά πράγματα στην τηλεόραση, θα προτιμήσει ένα ευτελές πρόγραμμα γιατί συνηθίζει εύκολα και δεν έχει απαιτήσεις από σένα. Προσωπικά δεν συμμετέχω σε πράγματα που ίσως να μην μου δίνουν τόση χαρά.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Αυτό το καλοκαίρι θα βρεθώ σε καλοκαιρινή περιοδεία με την παράσταση “Μαντάμ Σουσού” σε πολλά μέρη της χώρας, με τον πρώτο σταθμό να είναι η Νίκαια στον Πειραιά στην οποία ξεκινάμε στις 25/6. Με αυτή την παράσταση έγινε κάτι που μας ξάφνιασε και εμάς, καθώς δεν περιμέναμε πώς θα είναι sold-out από την πρώτη μέρα που παίξαμε στην Αθήνα. Μας γέμισε μια ιδιαίτερη χαρά και απορία το γεγονός ότι ο κόσμος σε δύσκολα οικονομικούς καιρούς, επέλεξε να μας τιμήσει με την παρουσία του. Βρισκόμαστε σε εντατικές πρόβες παρέα με όλους τους ηθοποιούς αλλά και τον Τάσο Χαλκιά και τον Κώστα Σπυρόπουλο και θέλουμε να παρουσιάσουμε ένα έργο με την ίδια αισθητική, όπως ακριβώς το αγάπησε ο κόσμος. Θα βρεθούμε σε αρκετά φεστιβάλ και σε δήμους της Αθήνας, στην Κρήτη, στην Πελοπόννησο και σε πολλά άλλα μέρη. Τον χειμώνα θα βρεθούμε στην Θεσσαλονίκη με την παράσταση για περίπου 2 με 3 μήνες σε κλειστό Θέατρο και έτσι θα έχουν την χαρά οι Θεσσαλονικείς να απολαύσουν από κοντά αυτό το έργο.
Όσον αφορά τα νέα σχέδια, μέχρι στιγμής δεν είναι κάτι που μπορεί να είναι ακόμα ανακοινώσιμο. Δεν θέλω να κάνω μακρινά όνειρα γιατί όπως λένε “όταν κάνεις όνειρα, ο θεός γελάει”. Θέλω να έρχονται ωραίοι ρόλοι, ωραίες συνεργασίες και αξιόλογοι άνθρωποι γιατί είναι το μόνο που αξίζει πια γιατί ζούμε όλοι πολύ δύσκολα. Το σημαντικό είναι αυτό, να είσαι καλά μέσα στην δουλειά, να αγαπάς αλλά και να σε αγαπούν οι άνθρωποι γύρω σου και να καλυτερεύεις μέσα από αυτό, κάτι που έχει γίνει μότο για μένα, από τότε που μου έτυχαν δύσκολες καταστάσεις στην ζωή μου. Θεωρώ πώς για κάποιο λόγο γίνονται αυτά και αλίμονο αν δεν συμμορφωθείς με την μοίρα.
