Ο Γιάννης Στάνκογλου είναι από τους ηθοποιούς που απολαμβάνεις να βλέπεις κάθε φορά καθώς σε κάθε νέα του δουλειά, παρουσιάζει κάτι το διαφορετικό και κάτι που αυτόματα σε ξυπνάει από την θέση σου.
Χαμηλών τόνων και έχοντας μεγάλο πάθος για αυτό που κάνει, προτιμάει να μιλάει μέσα από την δουλειά του και να εξελίσσεται πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω κάθε φορά.
Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για όλους και για όλα!
Γιάννη καλώς όρισες στο Checkinart! Tι είναι αυτό που κρατάς εσύ προσωπικά από το ταξίδι της παράστασης “Ο Ηλίθιος” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά αλλά και από τις εντυπώσεις του κόσμου;
Αυτό που κρατάω είναι το ίδιο πράγμα που κράτησα όταν διάβασα για πρώτη φορά τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι, σε ηλικία 22-23 ετών. Μιλάμε για μια ιστορία που έχει τεράστιο βάθος, αναλύει με πολύ ουσία την ανθρώπινη ψυχή και με πολύ έντονους και διαφορετικούς χαρακτήρες που αυτή την φορά τους είδα μέσα από την δουλειά μου και όχι απλά διαβάζοντας ένα κείμενο στον ελεύθερο μου χρόνο. Κρατάω την θερμή αποδοχή του κόσμου για μια παράσταση που παρότι διαρκεί τρεισήμισι ώρες περίπου, δεν κούρασε στιγμή τον κόσμο και του έκανε φοβερή εντύπωση από την πρώτη στιγμή.
Νιώθεις τυχερός που σε μια θεατρική σεζόν που είναι αρκετά δύσκολη για όλους, κατάφερες να βρίσκεσαι συνεχώς σε αξιόλογες δουλειές και να δηλώνεις παρών στο χώρο;
Κακά τα ψέματα αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει πάντα. Προσωπικά βρέθηκα σε μια κομβική φάση που έτυχαν στο δρόμο μου πολύ καλές δουλειές και τις οποίες αγάπησα πάρα πολύ. Νιώθω ευγνώμων γιατί δεν είναι μόνο η εμπορική επιτυχία από το κόσμο αλλά και το γεγονός ότι ήταν κείμενα που πραγματικά με αγγίζουν και τα οποία είχα διαβάσει παλαιότερα και είχα πει ότι ήθελα να ασχοληθώ με αυτά οπότε αποτελεί και ένα κίνητρο για μένα για να συνεχίσω όσο πιο δυναμικά μπορώ.
Πώς έκρινες την φετινή θεατρική σεζόν; Tι ήθελε να δει ο κόσμος από το Θέατρο;
Εγώ δεν μπόρεσα να δω πολλά πράγματα λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων οπότε πρόλαβα να δω κάτι λίγα. Νομίζω ότι ο κόσμος αναζητάει την αλήθεια, κάτι που θα τον αγγίξει, θα τον κάνει να γελάσει ή να συγκινηθεί αλλά επί της ουσίας ψάχνει την αλήθεια και την μαγεία και όχι το δήθεν. Πιστεύω ότι μετά από καιρό το κοινό στην Ελλάδα είναι πολύ έξυπνο και ξέρει να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει Θέατρο. Eίναι πολύ όμορφο να βλέπεις τον κόσμο να παρακολουθεί Θέατρο.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου για τον “Αγαμέμνων”;
Έχω την χαρά να βρίσκομαι μαζί με εξαιρετικούς συνεργάτες που εκτιμώ πολύ. Με την Μαρία Πρωτόπαππα είχαμε συνεργαστεί τηλεοπτικά στον “Νησί” και είναι πρώτη φορά που βρισκόμαστε μαζί θεατρικά, την οποία θαυμάζω πάντα από τότε που έχω παρακολουθήσει την δουλειά της και πάντα ήθελα να συνεργαστώ μαζί της γιατί την θεωρώ μία από τις καλύτερες ηθοποιούς που έχουμε στην Ελλάδα. Ο “Αγαμέμνων” είναι ένα δύσκολο έργο το οποίο δεν περιέχει υπερβολές καθώς είναι ένα έργο γραμμένο “στο κόκκαλο” έτσι όπως έγραφε ο Αισχύλος και είναι μεγάλη μου χαρά που για ένα ακόμα καλοκαίρι θα μεταφέρω το κείμενο του Αισχύλου σε μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα, τον οποίο θεωρώ εξαιρετικό μεταφραστή αρχαίας τραγωδίας.
Έχοντας περάσει από αγαπημένες παραγωγές από τον χώρο της τηλεόρασης που ακόμα και σήμερα μέσω των επαναλήψεων ξεχωρίζουν στα μάτια του τηλεθεατή, πώς κρίνεις το σημερινό τηλεοπτικό πεδίο;
Αρχικά δεν βλέπω τηλεόραση γιατί δεν έχω αλλά βλέπω κάτι αποσπάσματα μέσω του youtube. Δεν πιστεύω ότι το κλίμα είναι αισιόδοξο, ίσως γιατί τα κριτήρια μου είναι λίγο πιο υψηλά σε σχέση με την τηλεόραση γιατί ήμουν τυχερός που έκανα αξιόλογες δουλειές στο γυαλί όπως ήταν η “10η Εντολή”, το “Νησί”, “Πάνω από τον νόμο” και άλλες πολλές και δοκιμάστηκα σε όλα τα είδη. Αυτή την στιγμή δεν είναι κάτι το οποίο με εκφράζει εκτός και αν πέσει μπροστά μου ένα ωραίο σενάριο που θα με κάνει να το τολμήσω. Υπάρχει μια ωραία ιδέα απλά δεν έχει μπει ακόμα στον μηχανισμό των καναλιών αλλά πιστεύω ότι σύντομα θα βρει τον δρόμο του και θα προχωρήσει.
Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει κατά την γνώμη σου ο χώρος που θα παρουσιαστεί σήμερα ένα θεατρικό έργο;
Εγώ προσωπικά ξεκίνησα να παίζω σε πολύ μικρές σκηνές και η πρώτη μου δουλειά ήταν στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στην Αστόρια, που ήταν ένα Θέατρο χωρητικότητας 40 ατόμων και έχω παίξει και για 4 άτομα πάνω στην σκηνή. Τώρα δυστυχώς παίζει ρόλο γενικώς που είσαι γιατί πολλές φορές το πρόμο μιας δουλειάς έχει ξεκινήσει πολύ πριν ξεκινήσει να παίζεται μια παράσταση, ανάλογα με τον χώρο που βρίσκεσαι. Είναι και αυτός ένας μηχανισμός καλώς ή κακώς αλλά εγώ προσπαθώ να κάνω την δουλειά μου πάντα το ίδιο καλά όπου και αν βρίσκομαι.
Πώς βλέπεις την νέα γενιά του σήμερα που επιθυμεί να μπει στον χώρο της υποκριτικής;
Πιστεύω πάρα πολύ στην νέα γενιά. Λόγω του ότι μέχρι και πέρσι δίδασκα στην Σχολή του Ίασμου και κατάφερα να δω νέα παιδιά που έχουν ταλέντο και δυνατότητες, πιστεύω πώς σε σχέση με την Ευρώπη και την Αμερική, το επίπεδο μας στο Θέατρο είναι αρκετά υψηλό και αυτό που χρειαζόμαστε είναι κείμενα που προέρχονται από αυτή την χώρα και να μην μιλάνε μόνο για αυτή την χώρα αλλά και να βγουν και στο εξωτερικό. Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται λόγω του ότι δεν έχουμε ακόμα μια Ακαδημία Θεάτρου, στην χώρα που γέννησε το Θέατρο. Όταν μιλάμε για μια Ακαδημία Θεάτρου, δεν μιλάμε για την εκπαίδευση νέων ηθοποιών αλλά για την εκπαίδευση σεναριογράφων και τεχνικών και αυτό είναι κάτι που το έχει ανάγκη αυτή η χώρα. Θεωρώ ότι πολλές ομάδες θα μπορούσαν κάλλιστα να εξάγουν δικό μας υλικό στο εξωτερικό και πολλά νέα παιδιά θα μπορούσαν να παρουσιάσουν την δουλειά τους έξω, αν υπήρχε το κατάλληλο budget.
Υπάρχει κάτι που θα γραφτεί ή θα ειπωθεί σήμερα και θα σε εξοργίσει πραγματικά ή θα σε φέρει στα όρια σου;
Λίγο πολύ ξέρω το παιχνίδι και βλέπω τι παίζει γύρω μου οπότε δεν θα με φέρει κάτι εκτός ορίων τουλάχιστον σε σχέση με αυτό το οποίο γίνεται μέσα στον χώρο. Πάντα έτσι κυμαίνονταν τα πράγματα, απλά μπορεί να μην ήταν τόσο ολοκληρωτικό όσο σήμερα. Όλα αυτά βέβαια έχουν να κάνουν με την ποιότητα, την πορεία και το τι τελικά μέσα στον χρόνο αφήνει ένας άνθρωπος με τον τρόπο που κάνει την δουλειά του. Μπορεί σήμερα να κάνεις μια επιτυχία και αύριο μια αποτυχία. Σημασία έχει μετά από 20 χρόνια να πεις ότι “έκανα ωραία πράγματα και μέσω της αποτυχίας πήρα αρκετά”
Πώς βιώνεις την σημερινή εξέλιξη της επικοινωνίας, με τα λεγόμενα Social Media;
Διαθέτω λογαριασμό στο Facebook και στο Instagram και ασχολούμαι όσο πρέπει και όχι βάση στρατηγικής. Μου αρέσει να επικοινωνώ την δουλειά μου με τον κόσμο. Από την άλλη μου έχει τύχει κάποιες φορές να έχω κολλήσω σε αυτό και να έχω χάσει άσκοπο χρόνο αλλά προσπαθώ αρκετά να μετριάσω τον χρόνο που βρίσκομαι μέσα σε αυτό και να είναι ουσιαστικός.
Βάζεις όρια σε αυτό που κάνεις;
Πάντα έβαζα όρια σε αυτό που κάνω, απλά η ζωή είναι πολύ δύσκολη και όλοι οι ηθοποιοί που παίζουν στο Θέατρο, αναγκάζονται να κάνουν και άλλες δουλειές παράλληλα για να επιβιώσουν και εγώ προσπαθώ πάντα να βάζω όρια.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Έχω ξεκινήσει ήδη τις πρόβες μου για τον “Αγαμέμνων” με τον οποίο θα βρεθούμε στην Επίδαυρο στις 6 και στις 7 Ιουλίου και στην συνέχεια θα πραγματοποιήσουμε μια περιοδεία σε κάποια μέρη της χώρας. Όσον αφορά τα νέα σχέδια, την επόμενη σεζόν θα βρίσκομαι στο Θέατρο Πορεία με το έργο “Γιούγκερμαν”. Για μένα είναι ένα εμβληματικό έργο το οποίο όταν είχα πρωτοδιαβάσει, είχα ενθουσιαστεί και πιστεύω πώς είναι ένας χαρακτήρας που κάθε ηθοποιός θα ήθελε να υποδυθεί. Κάνω και κάποιες συζητήσεις για κάποιες ταινίες που θα ήθελα να παίξω αλλά ακόμα δεν είναι τίποτα ανακοινώσιμο.
