Η Λίνα Σακκά είναι μια πολύ δυναμική παρουσία στον χώρο της υποκριτικής η οποία όλα αυτά τα χρόνια έχει ζήσει άκρως επιτυχημένες στιγμές στον χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης αλλά και συνεργασίες που την πήγαν ένα βήμα παρακάτω στην ίδια της την δουλειά.
Χαμηλών τόνων, ευγενική και πάντα καλοσυνάτη, καταφέρνει να βρίσκεται πάντα σε ονειρεμένες δουλειές και να ζει με πάθος την κάθε στιγμή στην ζωή της.
Η ταλαντούχα ηθοποιός με αφορμή τις επιτυχημένες παραστάσεις του έργου “Δράκουλας”, στο οποίο πρωταγωνιστεί στο κτίριο 56, στο Θέατρο Ελληνικός Κόσμος, μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για όλους και για όλα!
Λίνα καλώς όρισες στο Checkinart! Τι είναι αυτό που κρατάς μέχρι τώρα από το ταξίδι της παράστασης “Δράκουλας” αλλά και από τον ρόλο της Μίνας;
Καταρχάς εγώ είμαι από τους ηθοποιούς που χαίρομαι περισσότερο την πρόβα παρά την ίδια την παράσταση. Αυτό γίνεται γιατί στην πρόβα υπάρχει μια διαδικασία μελέτης, έρευνας, δοκιμών και διάφορων συζητήσεων. Το κομμάτι αυτό παρότι ήταν πολύ ενδιαφέρον, σίγουρα μας δυσκόλεψε αρκετά στο να βρούμε εμείς τι είναι αυτό που θέλουμε να πούμε μέσα από την παράσταση. Ο Δράκουλας ουσιαστικά λειτούργησε περισσότερο ως έμπνευση για να γίνει μια παράσταση με ένα ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό υπόβαθρο και το γεγονός ότι ο Δράκουλας είναι ένα μυθικό πρόσωπο το οποίο πάντα κινεί το ενδιαφέρον του κόσμου αλλά και των καλλιτεχνών που κάνουνε έρευνα πάνω σε αυτό. Για μένα ο Δράκουλας είναι η απληστία για ζωή, το τι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε εύκολα εμείς οι άνθρωποι, την φθορά και το πέρασμα του χρόνου, το τι προσπαθούμε να κρατηθούμε με έναν τρόπο στην αιωνιότητα, είτε με θεμιτούς είτε με αθέμιτους τρόπους.
Η Μίνα είναι ένα κορίτσι που έχει σπίθα μέσα της, που ενώ υποτίθεται ότι είναι ένα συντηρητικό πλάσμα και είναι έτοιμη να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια όπως όλα τα καθώς πρέπει κορίτσια της εποχής εκείνης, παρόλα αυτά έχει μια άλλου είδους επιθυμία την οποία αφυπνεί ο Δράκουλας και έρχεται να την φέρει στο συνειδητό.
Πόσο εύκολο είναι την σημερινή εποχή να παρουσιαστεί στο κοινό μια παραγωγή όπως ο “Δράκουλας”, σε μια περίοδο που λίγες θεατρικές δουλειές ξεχωρίζουν και βρίσκονται στο επίκεντρο;
Καταρχάς να πούμε ότι είναι μια παραγωγή η οποία στηρίζεται στην θεατρική ομάδα “Νaan” και σε έναν νέο άνθρωπο που έχει οργανώσει το κομμάτι της παραγωγής του θεάτρου. Σίγουρα ήταν ένα μεγάλο στοίχημα, με την έννοια ότι το budget της εποχής είναι περιορισμένο. Παρόλα αυτά μέχρι και τώρα ο κόσμος μας έχει τιμήσει με την παρουσία του και αποχωρεί κάθε φορά με φοβερές εντυπώσεις και με την αίσθηση ότι έχει πάρει κάτι όμορφο φεύγοντας από εδώ και κάτι διαφορετικό και αυτό είναι κάτι που εμένα προσωπικά με καλύπτει.
Σίγουρα το πεδίο γύρω μας δεν είναι εύκολο αλλά η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι τώρα είναι τρομερή και αυτό μας δικαιώνει. Το θέατρο φυσικά δεν επιβιώνει πια από Τετάρτη- Κυριακή όπως παλαιότερα αλλά τις μέρες που αποφασίζει ο κόσμος να βγει, εμείς είμαστε γεμάτοι και είμαστε πολύ χαρούμενοι γιαυτό. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί βλέπω κατά καιρούς νέες ομάδες με νέους σκηνοθέτες και εξαιρετικούς ηθοποιούς και γίνεται γενικότερα μια σημαντική προσπάθεια για να γίνουν ωραία πράγματα. Πιστεύω ότι όλα θα βρουν τον δρόμο τους και το κοινό τους και είμαι πολύ αισιόδοξη σε αυτό το κομμάτι που λέγεται καλλιτεχνική ανησυχία. Δεν είμαι από αυτούς που γκρινιάζουν για τον μεγάλο αριθμό των παραστάσεων σε μια μικρή χώρα διότι αυτό δείχνει ότι ο Έλληνας είναι ανήσυχος καλλιτεχνικά και θέλει να προσφέρει το καλύτερο.
Έχοντας περάσει από τον χώρο της τηλεόρασης με άκρως επιτυχημένες σειρές που ακόμα και σήμερα ξεχωρίζουν στην προτίμηση του κόσμου, πώς κρίνεις το σημερινό τηλεοπτικό πεδίο;
Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω τηλεόραση, όχι γιατί την υποτιμώ αλλά γιατί ο χρόνος μου είναι περιορισμένος και όταν είμαι σπίτι προτιμώ να περνάω τον χρόνο με τον γιο μου. Σίγουρα αντιλαμβάνομαι τον θεατή της τηλεόρασης ο οποίος είναι λίγο απογοητευμένος με το σημερινό τοπίο γιατί υπήρξαν και χρόνια που ήμουν και εγώ μέσα σε αυτό και ήμουν πολύ τυχερή που η μυθοπλασία εκτιμούσε πολύ το κοινό και του προσέφερε ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει. Τότε οι δουλειές γινόντουσαν με ένα καλλιτεχνικό υπόβαθρο και με σκηνοθέτες και ηθοποιούς που πραγματικά δινόντουσαν σε αυτό που κάνανε και στο τέλος έβγαινε ένα πολύ προσεγμένο αποτέλεσμα και ταυτόχρονα μπορούσες να επιβιώσεις μέσα από αυτό, κάτι το οποίο λείπει σήμερα. Πιστεύω ότι σιγά-σιγά θα επανέλθουμε σε μια νέα εποχή γιατί δεν γίνεται να μείνουμε μόνιμα σε αυτό το σημείο του σήμερα.
Για μένα είναι πολύ δύσκολο πια να συμμετέχω ξανά μια νέα ολοκληρωμένη σειρά. Μια δουλειά όπως η “Εκδρομή” που κάναμε πριν 2 χρόνια στον Αnt1, η οποία ήταν μια σειρά που ολοκλήρωνε την ιστορία της σε κάποια επεισόδια και την οποία θεωρούσα ότι μπορώ να υποστηρίξω, σίγουρα θα έλεγα το ναι για να επιστρέψω ξανά. Δεν θα έμπαινα όμως ποτέ σε μια καθημερινή σειρά πολλών επεισοδίων, όχι γιατί είμαι οικονομικά εξασφαλισμένη αλλά γιατί δεν μπορώ να διαθέσω 10-12 ώρες την ημέρα σε πολύωρα γυρίσματα.
Έχοντας μπει ενεργά στο επιχειρηματικό κομμάτι καθώς διατηρείς και το δικό σου μαγαζί, το “Marlin’s House” στη Νέα Φιλαδέλφεια, πόσο εύκολο είναι να ισορροπήσεις το κομμάτι της επιχείρησης με το επάγγελμα του ηθοποιού και να μην καπελώσει το ένα το άλλο;
Όλο αυτό είναι πολύ δύσκολο γιατί εκτός των άλλων, εμπεριέχει μέσα του και το κομμάτι του παιδιού και τις ανάγκες του. Το μαγαζί το οποίο διατηρώ είναι ένας χώρος ο οποίος έχει υποδοχή και για παιδιά και διάφορες δραστηριότητες που στήνουμε κάθε εβδομάδα και αυτό που με ξεκουράζει είναι ότι έχει βρεθεί η κατάλληλη ομάδα που το υποστηρίζει με τον τρόπο που θέλω εγώ και που πιστεύω εγώ ότι μπορεί να κινηθεί ένας χώρος οπότε είμαι λίγο πιο ήσυχη ως προς αυτό το κομμάτι. Όσον αφορά το θέατρο, δεν θα ήθελα να το αφήσω γιατί το αγαπώ πολύ. Το θέατρο είναι ζωτικής σημασίας για μένα και θέλω να βρίσκομαι εκεί γιατί είναι το προσωπικό μου κομμάτι.
Πώς αντιδράς σήμερα όταν μια μερίδα του κόσμου έρχεται να σε παρακολουθήσει στο θέατρο και σου μιλάει για παλαιότερες σου δουλειές οι οποίες παραμένουν μέχρι και σήμερα το ίδιο διαχρονικές;
Μου αρέσει πολύ και είναι τιμή μου όταν ακούω από τον κόσμο ότι του άρεσε κάτι συγκεκριμένο και ότι το βλέπει ακόμα σε επανάληψη. Είναι η ζωή μου, την τιμώ, δεν μετανιώνω για τίποτα γιατί έχω κάνει πολύ όμορφα πράγματα και χαίρομαι γιαυτό. Δεν είμαι από τους ηθοποιούς που αποποιούνται την τηλεόραση που έχουν κάνει.
Πώς νιώθεις αν πέσεις πάνω στον εαυτό σου σε μια παλαιότερη δουλειά όπως τις “Γοργόνες”; Υπάρχει κάποιου είδους νοσταλγία;
Το αντιμετωπίζω με νοσταλγία και με μεγάλη αγάπη. Ειδικά την σειρά “Γοργόνες” την αγάπησα πολύ γιατί μιλάμε για ένα πολύ ιδιαίτερο concept.
Πώς διαχειρίζεσαι τις σημερινές κριτικές που θα γραφτούν για σένα και για την δουλειά σου;
Εξαρτάται ποιος γράφει γιατί δεν με απασχολούν όλα όσα γράφονται. Πλέον μπορώ και οσμίζομαι τον τρόπο με τον οποίο γράφεται μια κριτική και εξαρτάται βέβαια πόσο εκτιμώ και πόσο με ενδιαφέρει η γνώμη αυτού που την γράφει γιατί πλέον γράφουν οι πάντες την γνώμη τους για τα πάντα. Δεν είναι κάτι που με στεναχωρεί και το οποίο μπορεί να περάσει μέσα μου. Από την άλλη αν υπάρχει μια κριτική από κάποιον που εκτιμώ, σίγουρα θα την κρατήσω μέσα μου και θα την επεξεργαστώ.
Πώς βιώνεις την σημερινή τάση των Social Media;
Δεν μπαίνω πολύ στην διαδικασία των Social Media και γενικότερα δεν επικοινωνώ συχνά με αγνώστους. Αν κάποιος μου γράψει κάτι και τύχει και το δω, θα καταλάβω κατευθείαν την πρόθεση του. Αν είναι κάτι βαθιά ευγενικό, θα μπω στην διαδικασία να απαντήσω ένα θερμό ευχαριστώ, αν είναι όμως κάτι ανήθικο δεν θα μπω καν στην διαδικασία να απαντήσω και σίγουρα δεν θα με πειράξει.
Υπάρχει κάτι που σήμερα θα γραφτεί ή θα ειπωθεί και θα σε φέρει εκτός ορίων;
Σίγουρα σήμερα βάζω κάποια όρια. Παλαιότερα με επηρέαζε η γνώμη του κόσμου και τώρα με επηρεάζει με την έννοια ότι δεν την αφήνω να περάσει μέσα μου και να με στεναχωρήσει.
Βάζεις όρια στο τι θα κάνεις;
Δεν θα έκανα ποτέ κάτι αν δεν ένιωθα ότι μπορώ να το υποστηρίξω με το 100% των δυνατοτήτων μου. Δεν έχω κάνει ποτέ μου μια δουλειά που δεν μου άρεσε μόνο και μόνο για οικονομικούς λόγους. Βέβαια αν κάποια στιγμή κινδυνεύει η επιβίωση μου, φυσικά και θα το έκανα γιατί είμαι επαγγελματίας. Θα μπορούσα να δουλέψω με την τεχνική μου σε κάτι που μπορεί να μην το επέλεγα σε μια άλλη φάση της ζωής μου για να μπορέσω να επιβιώσω.
Αντιμετώπισες ποτέ κατηγοριοποίηση από τον χώρο;
Όταν μου κάνανε κάποιες προτάσεις μετά από μια σειρά για κάτι παρόμοιο, έλεγα όχι με τον φόβο ότι μπορεί να μην έχω δουλειά την επόμενη σεζόν και περίμενα για κάτι που να μην μου δημιουργήσει μανιέρα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Είναι κάποια πράγματα και κάποιες συζητήσεις που υπάρχουν ως προοπτική αλλά ακόμα τα διαπραγματεύομαι μέσα μου και δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο μέχρι στιγμής.
