Χαμηλών τόνων, ανατρεπτικός σε κάθε του καλλιτεχνικό βήμα και χωρίς να χάσει την αισιοδοξία του για την ίδια την ζωή.
Ο Ορφέας Παπαδόπουλος έπειτα από μια άκρως δημιουργική σεζόν με τις “Δουλειές με Φούντες”, συνεχίζει το θεατρικό του ταξίδι με μεγάλη επιτυχία στην καλοκαιρινή ταράτσα του Θεάτρου “Λαμπέτη” στο έργο “Πανικός στο Υπουργείο” το οποίο συνεχίζει απτόητο όλο το καλοκαίρι!
Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart!
Τι είναι αυτό που έχεις πάρει μέχρι τώρα από το ταξίδι της παράστασης “Πανικός στο Υπουργείο”, από τον ρόλο τον οποίο υποδύεσαι αλλά και από τις εντυπώσεις του κόσμου μέσα στην περίοδο του καλοκαιριού;
Αρχικά η πρόταση για αυτή την δουλειά ήρθε στις αρχές του καλοκαιριού από τον Βασίλη Θωμόπουλο και έτσι και εγώ εντάχθηκα σε αυτή την ομάδα με ένα άγχος παραπάνω λόγω του ότι οι πρόβες των υπολοίπων συντελεστών είχαν ήδη αρχίσει. Σίγουρα το άγχος στην αρχή, ήταν αρκετά μεγάλο και αυτό γιατί δεν ξέρεις ποτέ σου τελικά αν θα κουμπώσεις ολοκληρωτικά σε μια δουλειά, όσο και εμπειρία και αν διαθέτεις και όσο και αν την αγαπάς, με τα πράγματα ευτυχώς να βαίνουν καλώς. Η συνεργασία μου με όλους είναι εκπληκτική, είναι πρώτη φορά που συνεργάζομαι με όλους και συγκεκριμένα με τον Κώστα Βουτσά, με έναν άνθρωπο που θεωρείται μεγάλο σχολείο για όλους μας και για μένα είναι συγκινητικό που βρίσκομαι δίπλα του και νιώθω μεγάλη τιμή για αυτή την συνεργασία επί σκηνής.
Έχοντας δίπλα σου έναν άνθρωπο όπως τον Κώστα Βουτσά, τι είναι αυτό που εσύ θα κρατήσεις από τον ίδιο και θα σου μείνει παρακαταθήκη μέσα σου;
Ο Κώστας Βουτσάς είναι “παιδί” με την καλή έννοια του παιδιού και την αγνή αθωότητα και ενέργεια που τον διακατέχει και αυτό είναι κάτι που σίγουρα δεν το συναντάς συχνά και δεν το περιμένεις από ένα άνθρωπο της δικής του διαδρομής και εκτοπίσματος του. Μόνο που βρίσκομαι δίπλα του πάνω στη σκηνή αλλά και συνομιλώντας μαζί του εκτός σκηνής για πράγματα που δεν αφορούν τόσο το ίδιο το θέατρο, είναι για μένα κάτι το οποίο θα μου μείνει αξέχαστο. Αυτό που εισπράττω από τον ίδιο, είναι η ενέργεια του, την οποία πραγματικά έχω λατρέψει όσο έχω λατρέψει και τον ίδιο ως άνθρωπο οπότε μιλάμε για μια συνεργασία που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.
Φέτος διένυσες μια άκρως δημιουργική σεζόν με τις “Δουλειές με Φούντες” να αγαπιέται αρκετά θερμά από το κοινό. Πώς είδες την φετινή θεατρική σεζόν αλλά και πώς βλέπεις τα πράγματα τα τελευταία χρόνια στο θέατρο;
Τα τελευταία χρόνια παρόλο που η κρίση έχει γίνει αισθητή και στο θέατρο, γίνονται πολύ ωραία πράγματα και βλέπουμε ανθρώπους που ενώ δεν βρισκόντουσαν στο προσκήνιο, να εμφανίζονται και να παρουσιάζουν άκρως προσεγμένες δουλειές. Νομίζω ότι το θέατρο έχει επιστρέψει αναζωογωνημένο, με καινούργιες προτάσεις και με νέα δυναμική. Από την μια ναι μεν γίνονται ωραία πράγματα αλλά από την άλλη υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τιμούν ούτε τον λόγο τους ούτε τις συμφωνίες τους και αυτό μπορούμε να το εντοπίσουμε σε κάθε τομέα. Αν καταφέρει να ρυθμιστεί αυτό το κομμάτι, το οποίο δυστυχώς ξεκινάει από πιο ψηλά, από την ίδια την χώρα, τότε θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε πολύ ωραίες παραγωγές και στο θέατρο και στην τηλεόραση και παντού.
Φέτος σε είδαμε σε ένα guest, στην σειρά “Κάτι Χωρισμένα Παληκάρια” στον Αnt1. Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να μπαίνει ως guest, σε μια δουλειά που ήδη έχει φτιάξει την ομάδα της και τα πατήματα της; Πώς είδες τηλεοπτικά το πεδίο που κυριαρχεί;
Αρχικά ο Βασίλης Θωμόπουλος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος φροντίζει τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν και δημιουργεί πάντα ένα πολύ θερμό κλίμα για τον καθένα ξεχωριστά. Εγώ παρότι κρύος, μπήκα απευθείας σε ένα πολύ ζεστό κλίμα, γνώρισα καινούργιους ανθρώπους και συνεργάστηκα με άτομα που δεν είχα συνεργαστεί ξανά και που δεν το περιμένεις αν δεν συνεργαστείς μαζί τους γιατί πραγματικά η υποκριτική είναι θέμα χημείας. Υπήρξαν στιγμές που ένιωθα άβολα και έξω από τα νερά μου αλλά νομίζω ότι αυτές οι στιγμές είναι ελάχιστες σε σχέση με το όλο αποτέλεσμα που βγήκε προς τα έξω. Ο Βασίλης Θωμόπουλος με τίμησε με αυτή την πρόταση και με έναν ρόλο που δεν είχα υποδυθεί ποτέ μου στην ελληνική τηλεόραση και ο οποίος είχε πλάκα.
Αυτό που γίνεται με τα ριάλιτι της εποχής, είναι ότι με έναν πιο οικονομικό τρόπο, μπορεί να δώσει πολύ μεγαλύτερα έσοδα οπότε πάλι καταλήγουμε στο οικονομικό κομμάτι αλλά και στην γενικότερη διαχείριση του. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να στηριχθούμε σε δικές μας ιδέες και προιόντα αλλά καταλήγουμε να προβάλλουμε πρότζεκτ από το εξωτερικό. Όλο αυτό από την μια είναι κατανοητό γιατί θέλεις να χρησιμοποιήσεις δοκιμασμένα πρότζεκτ που μπορεί να σου αποφέρουν επιτυχία αλλά από την άλλη δεν επιλέγεις να παράγεις κάτι δικό σου ώστε να μπορείς να το εξάγεις και να κάνεις πολύ πιο μεγάλα πράγματα από αυτά που νομίζεις ότι μπορείς να φτάσεις. Έτσι δυστυχώς είναι η ελληνική νοοτροπία και σίγουρα δεν βλέπω κάποιο μεγάλο άλμα από τώρα για του χρόνου αλλά τουλάχιστον τα πράγματα δείχνουν να είναι αισιόδοξα. Χαίρομαι που κανάλια όπως το Έψιλον, τολμάει να μπει στο κομμάτι της μυθοπλασίας, το οποίο είναι ένα στοίχημα και είναι περισσότερο ψυχαγωγικό παρότι διασκεδαστικό, όπως είναι τα ριάλιτι. Το ζητούμενο είναι να ανάγεις τον θεατή σου σε κάτι καλύτερο και όχι να τον υποβιβάσεις με έναν τέτοιο τρόπο γιατί πραγματικά πιστεύω ότι η τηλεόραση έχει την δύναμη να αλλάξει στη ρότα του νου του ανθρώπου.
Όλα αυτά τα χρόνια έχεις καταφέρει να δοκιμαστείς σε πολλά και διαφορετικά πρότζεκτ και στην τηλεόραση και στο θέατρο με μεγάλη επιτυχία και συνεχίζεις μέχρι και σήμερα χωρίς να νιώσεις ποτέ ότι είσαι ” κάποιος” λόγω της δημοφιλίας. Τι απαντάς σε μια είδους έπαρση που θα αντιμετωπίσεις στον χώρο;
Ζητούμενο σε αυτή την δουλειά είναι η εξέλιξη. Αν μείνεις στάσιμος, παύεις να έχεις και προσωπική εξέλιξη. Το θέμα είναι ποιο είναι το ζητούμενο σου, αν είναι το όνομα σου ή αν πραγματικά θέλεις να μάθεις και να αναρριχηθείς σε κάτι άλλο οπότε σε καμία περίπτωση δεν θα με κάλυπτε να μείνω σε κάτι τέτοιο.
Προσωπικά έχω περάσει από το στάδιο να έχω συμμετέχει σε μια δουλειά που έχει μεγάλη απήχηση αλλά παρόλα αυτά είναι πώς το διαχειρίζεται ο καθένας και τι μυαλό κουβαλάει την δεδομένη στιγμή. Δεν θέλω ούτε να το κατακρίνω, ούτε να το επικρίνω, ο καθένας είναι άξιος των δικών του επιλογών. Εγώ κοιτάζω την δουλειά μου και ότι μπορώ να κάνω καλύτερα σε αυτή.
Ζούμε στην εποχή που τα Social Media έχουν κατακλύσει τις ζωές μας και αποτελούν ένα κομμάτι της προσωπικής/ επαγγελματικής μας κατάστασης. Άραγε μπορούν να είναι ένα εργαλείο για την δουλειά ή για την προσωπική ματαιοδοξία του καθενός;
Προσωπικά θέλω να αποτελούν ένα εργαλείο για την δουλειά μου και όχι της ματαιδοξίας μου, την οποία προσπαθώ να τρέφω όσο λιγότερο μπορώ. Όντας ένας άνθρωπος μιας μεταβατικής γενιάς σε αυτό το πράγμα, με έχει τρομάξει γιατί βλέπω τον κόσμο να αλλάζει ως προς κατευθύνσεις που δεν μου ταιριάζουν ιδιαίτερα. Συνήθως χάνουμε την πραγματική επαφή, ο στόχος γίνεται άλλος και αισθάνεσαι ότι αποκτάς ύπαρξη και οντότητα μέσα από αυτή την κοινότητα. Ακόμα βλέπω το θηλυκό στοιχείο να έχει αλλάξει κατά πολύ και αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί ιδιαίτερα καθώς βλέπω τα γυναικεία πρότυπα του Instagram και το τι κυκλοφορεί γύρω μας και απορώ γιατί συμβαίνει αυτό. Από την μία με στεναχωρεί, από την άλλη γελάω λίγο σοκαρισμένα με αυτή την τροπή των πραγμάτων που πολλοί θα κοιτάξουν τι θα φορέσουν και που θα βγουν, αναλόγως με το αν τους συμφέρει αυτό που θα παρουσιάσουν στους έξω. Τα social media είναι σαν να ζεις παρενθετικά την ζωή και αυτό είναι κάτι το οποίο με χαλάει.
Αυτό το διάστημα η χώρα αλλά και πολλά άτομα πέρασαν τραγικές στιγμές λόγω των έντονων πυρκαγιών και των θανόντων που υπήρξαν από αυτές. Πώς είδες όλη αυτή τη κατάσταση; Εσύ ως καλλιτέχνης θα μπεις στην διαδικασία να εκφράσεις την γνώμη σου δημόσια μέσω των Social Media για κάτι που σε απασχολεί ή θα προτιμήσεις να μην δώσεις τροφή στην παραπληροφόρηση και στα διάφορα σχόλια του κόσμου;
Όλο αυτό το διάστημα προσωπικά δεν έχω κάνει καμία ανάρτηση γιατί θεωρώ ότι το να ανεβάσω ένα ποστ ή μια φωτογραφία για το πένθος μου, το θεωρώ τόσο λίγο έως υποκριτικό. Δεν έκανα ούτε μια ανάρτηση που αφορά τη δουλειά μου γιατί θεωρώ ότι είναι τόσο λίγα όλα αυτά σε σχέση με τους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους. Δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός όλο αυτό γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξανασυμβεί. Κανείς δεν μας εγγυάται ότι δεν μπορεί να ξανασυμβεί και όχι γιατί η φωτιά είναι ένα φυσικό γεγονός αλλά γιατί δεν υπάρχουν οι παράγοντες που θα μας προστατέψουν τελικά.
Προτίμησα όλο αυτό τον καιρό να σιωπήσω και να μην αναφέρω κάτι για ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Γενικότερα προτιμώ να ανεβάσω κάτι από την δουλειά μου ή για κάτι που έχω θαυμάσει αλλά όχι να σχολιάσω κάτι για να δημιουργήσω μια μπάλα θεμάτων που δεν θα έχει τελειωμό. Σκοπός είναι να δίνεις την λύση και όχι να παρουσιάζεις ένα πρόβλημα ή να κρίνεις κάποιον. Θεωρώ λίγο υποκριτικό όλο αυτό που έγινε στο Instagram που ξαφνικά όλοι ευαισθητοποιηθήκαμε και την επόμενη μέρα ο καθένας ανέβαζε την καλοπέραση του και μόνο.
Μέσα σε μια τόσο άσχημη και περίεργη εποχή για την χώρα, χωράει ακόμα για σένα ένα καλλιτεχνικό όνειρο; Σκέφτεσαι τα επόμενα που θα έρθουν ή προτιμάς να ζεις για το παρόν;
Όσο μεγαλώνω, δεν σκέφτομαι τα επόμενα που θα έρθουν. Κοιτάζω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ τώρα γιατί αυτό που θα κάνω τώρα θα είναι το λιθαράκι μου για το αύριο. Δεν παύω να σκέφτομαι το αύριο αλλά συγκεντρώνομαι στο τώρα και με αυτόν τον τρόπο θέλω πλέον να λειτουργώ σε κάθε δουλειά που βρίσκομαι. Συνεχίζω να έχω φιλοδοξίες και όνειρα για τα το μέλλον αλλά επειδή όταν κάνουμε όνειρα, ο θεός γελάει και αυτό είναι κάτι που το έχω δει να συμβαίνει μπροστά μου, προτιμώ να ζω και να αφοσιωθώ στο τώρα από το να χαθώ στο οποιοδήποτε σενάριο του μέλλοντος.
Πέρασες ποτέ από το τριπάκι του να σκεφτείς την επόμενη μεγάλη επιτυχία και το αν θα έρθει ξανά μια ανάλογη του παρελθόντος;
Κοιτάζοντας καθημερινά τριγύρω μου, παρατηρώ ότι η στάθμη ανεβοκατεβαίνει συνέχεια. Το να ψάχνω να αγκιστρωθώ στην επόμενη επιτυχία, είναι πραγματικά τόσο μάταιο γιατί δεν στο εγγυάται κανείς. Η δουλειά που κάνω δεν έχει να κάνει μόνο με εμένα καθώς δεν αποφασίζω μόνο εγώ. Σίγουρα θέλω το καλύτερο για τον εαυτό μου, από κει και πέρα δεν είμαι εγώ ο μόνος παράγοντας που αποφασίζει για μένα, πάνω στην δουλειά που κάνω. Σήμερα έχω αφήσει λίγο τα πράγματα, δεν πιέζω καταστάσεις και σίγουρα προσπαθώ να κινούμαι σε αυτό που θέλω.
Η παράσταση “Πανικός στο Υπουργείο” συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς όλο το καλοκαίρι και με τον κοινό να την έχει αγαπήσει θερμά μέχρι και σήμερα. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι σε αυτή την ομάδα μαζί με τον Κώστα Βουτσά, την Μαριάννα Τουμασάτου, τον Μάριο Αθανασίου, την Άννα Μενενάκου και την Στέλλα Κοσμοπούλου με τους οποίους συνεργάζομαι για πρώτη φορά, σε μια παράσταση που θίγει και καυτηριάζει πάρα πολύ έντονα το πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο της χώρας σε σκηνοθεσία Βασίλη Θωμόπουλου και σε σενάριο του Δημήτρη Αποστόλου. Μιλάμε για μια πολύ δυνατή ομάδα και με την ανταπόκριση του κόσμου να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που όλοι περιμέναμε και ειδικά στην καρδιά του καλοκαιριού και σε έναν χώρο που διαμορφώθηκε με πολύ ιδιαίτερο τρόπο μετά από αρκετό καιρό. Σε έναν μήνα όπως τον Αύγουστο που παρότι πολύς κόσμος φεύγει για τις καλοκαιρινές του διακοπές, το θέατρο γεμίζει όλο και περισσότερο και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό. Ο κόσμος γελάει με την ψυχή του, ανανεώνεται, ψυχαγωγείται, διασκεδάζει και αυτό είναι πολύ όμορφο.
Η παράσταση στο Θέατρο Λαμπέτη συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς μέχρι και τις 17 Σεπτεμβρίου και στην πορεία βλέπουμε γιατί πραγματικά μέχρι τώρα έχει λάβει τις καλύτερες εντυπώσεις. Όσον αφορά νέα σχέδια, γίνονται αυτό το διάστημα κάποιες συζητήσεις για την τηλεόραση για την ερχόμενη σεζόν αλλά δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο μέχρι στιγμής.
