Νέα, ταλαντούχα, με πυγμή στα θέλω της και πάνω από όλα με μια ιδιαίτερη σεμνότητα στη δουλειά της που την κάνει να ξεχωρίζει!

Η Κρυσταλλία Κεφαλούδη έπειτα από άκρως δημιουργική σεζόν , με την παράσταση “Γκέμμα” στο Θέατρο Βρετάνια, να έχει λάβει μοναδικές κριτικές και να έχει αγαπηθεί θερμά, μιλάει αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για την μέχρι τώρα πορεία της στον χώρο της υποκριτικής, για τις συνθήκες του επαγγέλματος αλλά και για τα νέα της μελλοντικά σχέδια.

Κρυσταλλία μου καλώς όρισες στο Checkinart! Πώς είδες την φετινή θεατρική σεζόν που διανύσαμε? Τι θέλει να δει ο κόσμος από το θέατρο μέσα σε μια Αθήνα εκατοντάδων σκηνών κεντρικών – απόκεντρων?

Είσαι νέα στο χώρο, παρόλα αυτά έχεις καταφέρει να βρεθεί σε σπουδαίες και άκρως επιτυχημένες παραγωγές! Η νέα γενιά των ηθοποιών πόσο εύκολο είναι την σημερινή εποχή να ξεχωρίσει χωρίς να καεί απότομα σε μια δουλειά?

Στο επάγγελμα μας πάντα καραδοκεί ο κίνδυνος της υπερέκθεσης. Ειδικά οι παρούσες επαγγελματικές συνθήκες, που οδηγούν στην εξαθλίωση του ηθοποιού, καθιστούν την διατήρηση της ατομικής αξιοπρέπειας ένα πεδίο μάχης.Με δυσκολία επιβιώνεις, πόσο μάλλον ζεις.Είναι λογικό ένας ηθοποιός να προτιμήσει μία οικονομικά ή καλλιτεχνικά μέτρια δουλειά από το να ξημεροβραδιάζεται στα μπαρ σερβίροντας ποτά γιατί έχει ανάγκη κάπως να υπάρξει!Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι στο τέλος της ημέρας πρόκειται για μία προσωπική επιλογή. Αρχής γενομένης του πρωταρχικού ερωτήματος κλισέ :”Γιατί έγινες ηθοποιός?” Για παράδειγμα υπάρχουν πολλοί συνάδερφοι οι οποίοι διάλεξαν το συγκεκριμένο επάγγελμα με καθαρό γνώμονα την αναγνωρισιμότητα. Προς Θεού όλοι μας φλερτάρουμε με τον ναρκισσισμό μας, αλλά εάν μοναδικός σου στόχος είναι να σ’αναγνωρίζει ο μανάβης της γειτονιάς, τότε σίγουρα παίζεις με την φωτιά και πιθανότατα θα καείς.Διότι αντίστοιχα όπως αναφέρθηκα πριν υπάρχουν και παιδιά που προτιμούν να δουλεύουν μπαρ πάρα να κάνουν εκπτώσεις στο όνειρο τους.

Προσωπικά έχω υπάρξει, σ’ αισχρό βαθμό θα έλεγα, εξαιρετικά επιλεκτική. Από το σετ των Βοργίων μέχρι την Γκέμμα στο Βρετάνια μεσολάβησαν πολλές θυσίες, τεράστιοι αγώνες και συνεχής άσκηση και πίστη. Η καταξίωση μέσα στο χώρο και στο χρόνο απαιτεί ισχυρές δόσεις ψυχραιμίας, υπομονής και αντοχής. Είναι δύσκολος δρόμος αλλά μπορεί να σε βγάλει στη κορυφή και να ξεχωρίσεις.

Πώς σου φαίνεται η τηλεόραση του σήμερα? Φέτος θα γίνουν αρκετές σειρές από πολλά κανάλια πέρα από τα shows και τα ριάλιτι που επικρατούν, θα ήθελες να παίξεις σε μια σειρά?

Πώς διαχειρίζεσαι σήμερα την παραπληροφόρηση που επικρατεί στα social media και τα σχόλια του καθένα για την δουλειά σου μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή?

Πλέον με μεγάλη προσοχή! Παλιότερα η διαχείριση των socialmedia κυμαίνονταν στο πλαίσιο της πρωτόγνωρης ευτυχίας ενός μικρού παιδιού όταν αντικρύζει για πρώτη φορά το καινούριο του παιχνίδι: ενθουσιασμός,χαρά, αγνότητα, αφέλεια, η ευλογία της άγνοιας. Μεγαλώνοντας όμως όλοι διαπιστώσαμε ότι επί της ουσίας αυτή η μικρή οθόνη μπορεί να αποβεί σε ένα πολύ πιο επικίνδυνο παιχνίδι απ’ αυτό που αρχικά πιστεύαμε. Είδαμε ανθρώπους να διασύρονται στο όνομα μερικών likes, να ξεμυαλίζονται από τα καινούρια trends των λεγόμενων “influencers”, να εξαπατούνται από ψεύτικα προφίλ – ταυτότητες, κυβερνήσεις, να εξευτελίζονται όπως έγινε πρόσφατα με το ψευδές ανακοινωθέν θανάτου του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά. Συμπέρασμα το Internet ανατρέπει καθεστώτα! (χαχα)

Πρόκειται για μία ανεξέλεγκτη κούρσα που πρέπει διαρκώς να επαγρυπνείς μη τυχόν και εκτροχιαστείς και βρεθείς σε κάνα γκρεμό. Με την ίδια προσοχή και αυτό συγκράτηση αντιμετωπίζω και τα εκάστοτε σχόλια που γίνονται για την εκάστοτε δουλειά μου. Υπήρξαν φορές που ιδανικά θα ήθελα να μπω μέσα στο υπολογιστή και να αρχίσω να ρίχνω σφαλιάρες. Όχι για την κακή κριτική που μπορεί να έχουμε λάβει ως παραγωγή, αλλά για την αγένεια και την απρέπεια με την οποία κατά φέρονται κάποιοι κακεντρεχείς εναντίον μίας τίμιας προσπάθειας. Η αναίδεια είναι κάτι που με θυμώνει. Έμαθα όμως εν καιρώ να αγνοώ τέτοιου είδους ευτελή σχόλια και να ασχολούμαι μόνο με αυτά που προέρχονται από ουσιαστικές πηγές και ίσως να σε βοηθήσουν κιόλας ως προς την βελτίωση σου. Ματιά ερμητικά ανοιχτά λοιπόν!

Αν δεν ερχόταν μια πρόταση που να σε ικανοποιεί 100 % ποιοτικά και καλλιτεχνικά, θα μπορούσες να μείνεις εκτός χώρου η θα έμπαινες σε κάτι που μπορεί να μην ήταν τόσο κοντά σου αλλά θα το έκανες με το καλύτερο δυνατό τρόπο?

Θεωρείς ότι υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε εμπορικές και καλλιτεχνικές δουλειές? Το ταμείο σε απασχόλησε ποτέ στην επιλογή μιας δουλειάς?

Αυτή η μάστιγα της ταμπέλας… Με μεγάλη ανακούφιση είδα να γκρεμίζονται αυτές οι απαρχαιωμένες προκαταλήψεις που μόνο διχόνοια φέρανε και τίποτα παραπάνω. Τι θα πει εμπορικό? Δηλαδή μία τραγωδία στην Επίδαυρο δεν αποζητά την επιτυχία όσο μία παράσταση στο Παλλάς ή μία νέα ομάδα σε ένα στούντιο? Δεν κάνουμε θέατρο για τους εαυτούς μας ή για την παρέα μας. Όλοι όσοι εργαζόμαστε σ’ αυτή την δουλειά επιδιώκουμε την αποδοχή, οικονομική – καλλιτεχνική. Φυσικά μας ενδιαφέρει το ταμείο. Δεν κάνουμε το χόμπι μας, επαγγελόμαστε ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τεχνικοί κτλ. Όπως είθισται σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά έτσι κι εμείς ζούμε απ’ αυτήν.Μπορούμε να μιλάμε για διαφορετικά είδη θεάτρου, για καλές ή για κακές παραστάσεις. Το θέατρο είναι ένα όμως. Το ζήτημα των απολαβών είναι μία διαφορετική ιστορία, πονεμένη ασφαλώς αλλά ο προορισμός όμως είναι ένας, το καλό θέατρο.Μόνο γι’ αυτό μπορούμε να συζητάμε.

Το τελευταίο διάστημα έγινε μεγάλος ντόρος για το αν ένα άτομο εκτός χώρου που έγινε γνωστό από μια εκπομπή μπορεί να παίξει σε μια παράσταση η ένα σήριαλ. Πιστεύεις ότι μπορούν να δοκιμαστούν όλοι στο χώρο ή ότι υπάρχουν και κάποια όρια?

Ορθώς έγινε ντόρος, επρόκειτο για μία περίπτωση τουλάχιστον εξόφθαλμη. Θεωρώ απαράδεκτες αυτές τις πρακτικές “ταλιμπάν” που το μόνο που καταφέρνουν είναι να συμβάλουν στην πολιτιστική κατρακύλα. Και ως γνωστόν η μοίρα της κατρακύλας είναι ο πάτος. Δεν δραστηριοποιούμαστε σε μία χώρα όπου η αγορά εργασίας παρέχει απλόχερα ευκαιρίες σε όλους. Δεν είμαστε στο Χόλιγουντ. Αλλά ακόμα και εκεί οι αντίστοιχες περιπτώσεις έλαβαν νωρίτερα μια στοιχειώδη εκπαίδευση τιμώντας την θέση που “κλέβουν” από κάποιον επαγγελματία ηθοποιό.

Δεν μπορώ να ακούω τον αντίλογο “τάχα όλοι οι ηθοποιοί που βγαίνουν από τις δραματικές σχολές είναι ταλαντούχοι?”. Προφανώς και όχι. Αν μη τι άλλο όμως μπήκαν σε μία σχολή, λάβανε την βασική εκπαίδευση για την οποία δαπανήσαν ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό και αυτό ονομάζεται επένδυση για το μέλλον. Δεν έχω λοιπόν καμία αντίρρηση να δοκιμάζεται κάποιος στο χώρο μας ή σε οποιονδήποτε άλλο χώρο αρκεί να επενδύσει το ίδιο κόστος, χρόνο και κόπο όπως έκανε κάποιος άλλος νωρίτερα από αυτόν. Διαφορετικά το θεωρώ άτιμο, ειδικά όταν δεν το έχεις πραγματικά ανάγκη. Ο καθένας σε αυτό το κόσμο έχει την θέση του, αλλά ο καθένας στη θέση του.

Η σεζόν ξεκινάει δυναμικά με την παράσταση “Έρωτες και Θρήνοι του Ευριπίδη” σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου στις 24 του μηνός στο Ηρώδειο. Μου έχει ανατεθεί ο ρόλος της Πολυξένης και ομολογώ να πω ότι είμαι ενθουσιασμένη με αυτό το εγχείρημα .Συνεργάζομαι με μία σειρά εκλεκτών συνάδελφων όπως η, Άννα Φόνσου, η Κατερίνα Διδασκάλου, η Θεοδώρα Τζήμου, η Άντζελα Γκερέκου, η Βασιλική Τρουφάκου, η Μυρτώ Γκόνη και η Κατερίνα Μισιχρόνη. Πρόκειται για μια τεράστια παραγωγή με 20 μελή χορό, με μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου, κίνηση της Έρση Πήττα και ειλικρινά νιώθω πολύ τυχερή και ευλογημένη που αποτελώ μέρος αυτής της υπέροχης δουλειάς. Πρόκειται για μια κορυφαία καλλιτεχνική πρόκληση.

Ο χειμώνας, μετά την επιτυχημένη πορεία στο θέατρο Βρετάνια, θα μας βρει και πάλι στην Γκέμμα του Λιαντίνη. Σύντομα θα ανακοινωθούν και οι σχετικές λεπτομέρειες. Ακόμη σε λίγο διάστημα θα μπορώ να να μιλήσω και για τα τηλεοπτικά projects που επίσης αναμένω με λαχτάρα. Εύχομαι ολόψυχα να έχουμε μία εκθαμβωτική καλλιτεχνική σεζόν την οποία χρειαζόμαστε σαν βάλσαμο στην καρδιά.

 

 

ΠΑΝΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

See author's posts