Η Φαίη Κοκκινοπούλου είναι από τις ηθοποιούς που έχει αγαπηθεί θερμά όλα τα χρόνια της πορείας της μέχρι και σήμερα και που έχει δοκιμαστεί σε πολλά και διαφορετικά είδη, χωρίς να αναζητήσει ποτέ την εύκολη λύση/ συνταγή. Χαμογελαστή και ευδιάθετη, συνεχίζει με την ίδια όρεξη να κάνει αυτό που αγαπάει αληθινά και να εξελίσσεται συνεχώς.
Με αφορμή το τέλος των επιτυχημένων παραστάσεων της “Μαντάμ Σουσού” στην Θεσσαλονίκη αλλά και την νέα σεζόν που έχουμε μπροστά μας, μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για την επάνοδο της στο θεατρικό σανίδι έπειτα από ένα διάστημα αποχής, για την υποκριτική του σήμερα αλλά και για τα 2 βιβλία που έχει κυκλοφορήσει μέχρι τώρα.
Φαίη καλώς όρισες στο Checkinart! Έπειτα από μια μεγάλη αποχή, δηλώνεις παρούσα στο θεατρικό σανίδι, στην παράσταση “Μαντάμ Σουσού”. Πώς είδες την φετινή κίνηση του κόσμου; Tι θέλει να δει το κοινό από το θέατρο;
Λόγω του ότι το φετινό καλοκαίρι ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο και δύσκολο για τη χώρα, ο κόσμος είχε την ανάγκη να γελάσει και να ξεφύγει από τη μαυρίλα και την οικονομική κρίση. Η «Μαντάμ Σουσού» που την παραγωγή της ανέλαβαν οι «θεατρικές σκηνές» και σκηνοθέτησε ο Γιάννης Κακλέας, είχε μεγάλη επιτυχία, αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και αυτό μας γέμισε χαρά και ικανοποίηση. Η επιτυχημένη θεατρική προσαρμογή που έκανε η Δήμητρα Παπαδοπούλου, η οποία κρατά και τον ομώνυμο ρόλο, ήταν πιστή στο βιβλίο του Ψαθά και ανέδειξε όλες τις αρετές του. Η παράσταση αυτή, ήταν μια ευτυχής στιγμή για μένα αλλά και για όλους τους συντελεστές.
Προσωπικά, είχα γύρω στα 7-8 χρόνια να παίξω στο θέατρο κι αυτό συνέβη γιατί ήθελα να γράψω (όπως και έκανα) τα δυο βιβλία μου. Μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο ¨Η Εξαπάτηση” και ένα μυθιστόρημα με τίτλο “Μπούκου” τα οποία κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Μamaya και βρίσκονται διαθέσιμα στα βιβλιοπωλεία.
Λόγω του ότι ήσουν εκτός θεατρικού χώρου για αρκετά χρόνια, αισθάνθηκες ποτέ σου ότι ” ο κόσμος μπορεί να με έχει ξεχάσει”;
Είναι λογικό και αναμενόμενο αλλά δεν με απασχολεί, ούτε επηρεάζει το δημιουργικό μου κομμάτι. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν με ενδιέφερε να είμαι πρωταγωνίστρια. Αυτό που επιθυμώ είναι να έχω καλές συνεργασίες και να υπάρχουν οι συνθήκες που θα με κινητοποιούν δημιουργικά, όλα τα υπόλοιπα, αφορούν άλλο επάγγελμα.
Τα χρόνια που απείχες από τον χώρο της υποκριτικής, υπήρξαν προτάσεις για νέες δουλειές; Στοιχίζει αυτό για έναν ηθοποιό, να μην χτυπάει το τηλέφωνο;
Όχι δεν υπήρξαν, γιατί όπως είπα, είχα αποσυρθεί για να γράψω. Σίγουρα στοιχίζει αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Κάτι χάνεις, αλλά κερδίζεις κάτι άλλο. Σημασία έχει να μην είσαι στάσιμος και να μην επαναπαύεσαι.
Mπαίνοντας ενεργά τα τελευταία χρόνια στο συγγραφικό κομμάτι, με το οποίο σε γνώρισε ακόμη περισσότερος κόσμος, ένιωσες ότι κόσμος πέρα από το κομμάτι της υποκριτικής, γνώρισε ένα διαφορετικό σου στοιχείο;
Aυτό φαντάζομαι θα πρέπει να το απαντήσει το ίδιο το κοινό και οι αναγνώστες. Όταν γράφεις, εκτίθεσαι ολοκληρωτικά. Το «ποιος» είσαι, είναι ανάγλυφο πια στον καθένα. Οι χαρακτήρες των ηρώων σου, οι ιδέες, η δράση τους, το θέμα που επιλέγεις, ο τρόπος που εκφράζεσαι, όλα αυτά αποκαλύπτουν την προσωπικότητα του δημιουργού, του συγγραφέα. Η υποκριτική τέχνη λειτουργεί κάπως διαφορετικά . Ο ηθοποιός παίρνει ένα δεδομένο (θεατρικό έργο) και με την παρέμβαση και καθοδήγηση του σκηνοθέτη, το μετουσιώνει σε κάτι άλλο. Η πρωταρχική ύλη, όμως, ανήκει στον θεατρικό συγγραφέα.
Αντιμετώπισες ποτέ από τον κόσμο ενδοιασμούς λόγω του ότι σε γνώρισε μέσα από την υποκριτική και στη συνέχεια σε είδε να βρίσκεσαι σε έναν άλλο χώρο όπως τον συγγραφικό; Yπάρχει ακόμα και σήμερα η αυταπάρνηση του κόσμου σε κάποιον άνθρωπο που δοκιμάζεται και σε άλλα μονοπάτια;
Το καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ θα ήμουν δύσπιστη. Όμως η τέχνη είναι ένα ανοιχτό πεδίο και ο καλλιτέχνης έχει την ανάγκη να δοκιμάζει καινούργια πράγματα, να ανακαλύπτει νέους δρόμους έκφρασης. Πιστεύω ότι είμαι καλύτερη συγγραφέας από ότι ηθοποιός. Φυσικά είναι προσωπική μου πεποίθηση.
Όλα αυτά τα χρόνια μέσω των επαναλήψεων ο κόσμος σε έχει αγαπήσει θερμά και μέσω των τηλεοπτικών σειρών που έχεις βρεθεί, με τα σχόλια του κόσμου μέχρι και σήμερα στο ίντερνετ αλλά και στα social media, να είναι άκρως ενθαρρυντικά. Πώς βλέπεις εσύ την τηλεόραση του σήμερα;
Πρέπει να ομολογήσω ότι τα τελευταία 2 χρόνια δεν διαθέτω τηλεόραση και κάποιες φορές κατεβάζω ταινίες στο τάμπλετ και τις παρακολουθώ από κει. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου λείπει διότι ενημερώνομαι με άλλους τρόπους και έχω πλέον πιο πολύ χρόνο για τον εαυτό μου. Θα πρέπει κάποια στιγμή να ελαττώσω λίγο το κομμάτι του ίντερνετ και των social media αλλά πραγματικά δεν έχω κάποια σφαιρική γνώμη για το τι παίζει σήμερα στο τηλεοπτικό πεδίο. Διαβάζω πολλές φορές ότι ο τάδε ηθοποιός θα παίξει εκεί και πραγματικά δεν έχω ιδέα για ποιον μιλάνε.
Υπάρχει μια είδους νοσταλγία για το γεγονός ότι πέρασες από πολύ επιτυχημένες σειρές στο παρελθόν που όχι μόνο ήταν επιτυχημένες αλλά που συνεχίζουν να παίζουν μέχρι και τώρα με το ενδιαφέρον του κοινού να παραμένει αμείωτο;
Δεν υπάρχει νοσταλγία, υπάρχει μια μεγάλη χαρά που έζησα την χρυσή εποχή της τηλεόρασης. Το κοινό συνήθως, και ευτυχώς, θυμάται μόνο τις καλές στιγμές. Οι δημιουργοί όμως θυμούνται πολύ καλά τις αποτυχίες τους. Γιατί από αυτές μαθαίνουν.
Αντιμετώπισες ποτέ θέμα “ταμπέλας” από τον κόσμο που ίσως να σε κατηγοριοποιούσε σε έναν συγκεκριμένο ρόλο ή ύφος όπως για παράδειγμα από τους “Στάβλους της Εριέτας Ζαίμη”; Πόσο όμορφο είναι να σε αποκαλούν μέχρι και σήμερα στον δρόμο με το όνομα ενός ρόλου όπως της Μελίτας;
Πριν από τους Στάβλους της Εριέτας Ζαίμη στον Αντ1, είχα συμμετάσχει στους “Ψίθυρους Καρδιάς”. Ένα δραματικό σήριαλ του Μ. Μανουσάκη, που σημείωσε τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα τηλεοπτικής σειράς στην ιδιωτική τηλεόραση. Μετά τους «Ψίθυρους», όλοι οι ρόλοι που μου πρότειναν, ήταν της ίδιας «φιλοσοφίας». Συμβαίνει στους περισσότερους ηθοποιούς. Συνήθως δεν είναι το κοινό που δυσκολεύεται να σε παρακολουθήσει σε διαφορετικούς ρόλους άλλα οι παραγωγοί, οι οποίοι διστάζουν να σου εμπιστευτούν κάτι διαφορετικό.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε περάσει σε μια διαφορετική εποχή με το ίντερνετ και τα social media να έχουν κατακλύσει την καθημερινότητα μας. Το πεδίο των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, βοηθάει σήμερα στο κομμάτι της προώθησης της δουλειάς σου;
Χρησιμοποιώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την προσωπική μου ευχαρίστηση και επικοινωνία με τους ανθρώπους που επιλέγω και όχι για επαγγελματικούς λόγους. Σπάνια ποστάρω στο προσωπικό μου προφίλ, κάτι που να αφορά τη δουλειά μου.
Μετά από αρκετά χρόνια εμπειρίας στον χώρο, υπάρχει σήμερα ένα καλλιτεχνικό όνειρο;
Δεν έχω καλλιτεχνικά όνειρα αλλά ούτε θυμάμαι τον εαυτό μου ποτέ να είχε κάποιο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό όνειρο. Ο «στόχος» μπορεί να σε κινητοποιεί αλλά ταυτόχρονα δεσμεύει και περιορίζει το «οπτικό» σου πεδίο. Είναι ωραίο να ταξιδεύεις στην εθνική οδό, αλλά αν δεν περάσεις από επαρχιακούς δρόμους και χωριά, δεν έχεις δει τίποτα.
Έπειτα από τα 2 συγγραφικά σου δείγματα, τι να περιμένει το κοινό από σένα;
Έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά δεν μπορώ να το ανακοινώσω γιατί βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο.
Bλέπουμε κατά καιρούς γύρω μας να ανεβαίνουν νέες παραγωγές όπως μιούζικαλ, έργα από τον ελληνικό κινηματογράφο και πολλά άλλα. Βάζεις όρια στο τι θα κάνεις; Υπάρχει κάτι που δεν θα τολμούσες να δοκιμαστείς, λόγω ότι δεν θα ταίριαζε σε σένα;
Επιδιώκω να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου σε διαφορετικά πράγματα. Είναι και η φύση της δουλειάς τέτοια. Έχω παίξει και σε επιθεώρηση στο «Παρκ» αλλά και στο «θέατρο του Νότου». Και με τη Βουγιουκλάκη αλλά με έχει σκηνοθετήσει και ο Βολανάκης. Υπάρχουν όμως συνάδελφοι, με τους οποίους δεν θα συνεργαζόμουν ποτέ.
Τον τελευταίο καιρό έγινε μια μεγάλη κουβέντα σχετικά με τα άτομα που δεν είναι ηθοποιοί και οι οποίοι δοκιμάζονται στο θεατρικό σανίδι ή σε ένα σήριαλ. Εσύ πώς κρίνεις αυτή την κατάσταση; Yπάρχει ακόμα διαχωρισμός για το ποιος θα παίξει ή όχι στον χώρο ή υπάρχουν και κάποια όρια;
Εξαρτάται πάντα πώς θα μπεις σε αυτή την συνθήκη και τι θα κάνεις. Για παράδειγμα, αν έχεις δίπλα σου έναν πολύ καλό σκηνοθέτη και άξιους συναδέλφους και έχεις επιλεγεί για κάτι πολύ συγκεκριμένο που σου ταιριάζει, και αν δεν είσαι τελείως αγγούρι, τότε ενδεχομένως να τα καταφέρεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα έχεις διάρκεια ή ότι είσαι ηθοποιός. Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια τον Σάκη Ρουβά στις Βάκχες. Ήταν αξιοπρεπέστατος.
Την φετινή σεζόν θα προβληθούν αρκετές σειρές στην τηλεόραση και σε κανάλια που δεν είχαν στον δυναμικό τους έντονα το κομμάτι της μυθοπλασίας αλλά και επιστρέφουν καταξιωμένα άτομα του χώρου όπως ο Π. Κοκκινόπουλος και ο Γ. Μπέζος. Σε μια ενδεχόμενη τηλεοπτική πρόταση, θα ήσουν θετική στο να επιστρέψεις στα γυρίσματα του σήμερα;
Δεν είναι δίλλημα να δουλέψεις με τον Κοκκινόπουλο ή τον Μπέζο. Είναι χαρά. Φυσικά και βλέπω θετικά μια τηλεοπτική πρόταση, αρκεί να εξασφαλίσω οτι θα πληρωθώ. Γιατί υπάρχει σοβαρό πρόβλημα…
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
H περιοδεία της παράστασης “Μαντάμ Σουσού” ολοκληρώνει την πορεία της σε λίγες μέρες, στην Θεσσαλονίκη, στην οποία ήταν προγραμματισμένο να βρεθούμε για τους επόμενους 2 μήνες, κάτι το οποίο τελικά δεν θα γίνει. Όσον αφορά τα νέα σχέδια, θα δούμε τι θα φέρει ο χρόνος.
