Μια από τις πιο γλυκιές παρουσίες στον χώρο του τραγουδιού με τραγούδια όπως το “Κλείσε τα μάτια σου” και το “Σκότωσε με ακόμα μια μέρα” να μας κρατάνε συντροφιά μέχρι και σήμερα και να αγαπάμε να ακούμε ξανά και ξανά, με την ίδια να συνεχίζει να μας ταξιδεύει μέσα από την αισθαντική της φωνή.
Χωρίς να μπει στιγμή στο τριπάκι της μόδας ενός εύκολου κομματιού, προσπαθεί πάντα για το καλύτερο με σύμμαχο της την σεμνή της παρουσία και την απίστευτη της ενέργεια πάνω και κάτω από την σκηνή.
Η Ελένη Πέτα μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για την καλλιτεχνική της πορεία μέχρι και σήμερα, για το σημερινό μουσικό πεδίο αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια!
Ελένη καλώς όρισες στο Checkinart! Με αφορμή το live που θα πραγματοποιήσεις στον Σταυρό του Νότου, ποια είναι τα συναισθήματα σου για την νέα σεζόν και τα νέα σου ξεκινήματα;
Με την έναρξη της νέας σεζόν, ξεκινάω και εγώ δειλά-δειλά κάποια πράγματα και εύχομαι να πάνε όλα κατ’ευχήν για όλους μας. Το κυριότερο που εύχομαι είναι να υπάρχει υγεία στην οικογένεια μου αλλά και σε εμένα προσωπικά διότι πιστεύω ότι όταν έχεις την υγεία σου, μπορείς να πετύχεις ότι θέλεις.
Βλέποντας τα τελευταία χρόνια την κρίση να είναι αισθητή σε όλους τους κλάδους και ιδιαίτερα στον χώρο της διασκέδασης καθώς ο κόσμος μετράει πλέον τις επιλογές του αλλά και τα χρήματα του, πώς αφουγκράζεσαι εσύ τον κόσμο που θα έρθει να σε δει, τι αναζητάει στην διασκέδαση του;
Σίγουρα ο κόσμος έχει περιορίσει τις εξόδους του κατά πολύ, τώρα το τι αναζητάει ακριβώς πιστεύω ότι το κοινό έχει χωριστεί σε δύο κατηγορίες, σε αυτούς που θέλουν να διασκεδάσουν και σε αυτούς που θέλουν να ψυχαγωγηθούν γιαυτό άλλωστε κάνουμε και αυτόν τον διαχωρισμό. Εγώ απευθύνομαι στους ανθρώπους που θέλουν να ψυχαγωγηθούν και αναζητάω αντίστοιχους χώρους για να παρουσιάσω το πρόγραμμα μου. Ότι έχει ανάγκη ο καθένας, μπορεί να το βρει και το σημαντικό είναι να υπάρχει ποικιλία και η δυνατότητα της επιλογής στον κόσμο και να μην γίνεται πλύση εγκεφάλου με ένα συγκεκριμένο είδος και έναν συγκεκριμένο τρόπο διασκέδασης.
Θεωρείς ότι υπάρχει ακόμα η λογική του κόσμου ότι “την Ελένη και τον εκάστοτε καλλιτέχνη δεν τον βλέπει με συχνή παρουσία στα ραδιόφωνα είτε σε μια εκπομπή για να παρουσιάσει την δουλειά του, άρα βρίσκεται και εκτός χώρου”;
Υπάρχει και αυτή η λογική δυστυχώς και πολλές φορές συναντώ κόσμο που με ρωτάει αν σταμάτησα να τραγουδάω, κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Όποιος δεν βγαίνει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι ουσιαστικά σαν να μην υπάρχει και αυτό γιατί ζούμε σε μια εποχή που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η εικόνα και το lifestyle. Λόγω του ότι εγώ δεν υπηρέτησα ποτέ αυτά τα 2 πράγματα, είναι λογικό στον κυκεώνα των πληροφοριών που δέχεται ένας άνθρωπος την σήμερον ημέρα, να χάνονται κάποιες πληροφορίες. Εγώ είμαι εκεί και προσπαθώ με τον δικό μου τρόπο να κάνω αυτό που αγαπώ και η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ μόνη μου καθώς δεν υπάρχει στήριξη από κάπου και αυτό είναι πολύ δύσκολο οπότε λέω δόξα τω θεώ που μπορώ και εμφανίζομαι σε διάφορους χώρους και έρχεται κόσμος να παρακολουθήσει το πρόγραμμα μου, με αυτό να σημαίνει ότι πολλά άτομα ενημερώνονται με κάποιο τρόπο αλλά και από τις πλατφόρμες του ίντερνετ.
Πώς κρίνεις το σημερινό πεδίο της μουσικής και το γεγονός ότι ανοίγοντας το ραδιόφωνο πλέον θα ακούσουμε κάποια συγκεκριμένα κομμάτια σε συνεχόμενο ρυθμό, με κάποια άλλα τραγούδια να χάνονται; Θα στεναχωρηθείς αν εσύ ηχογραφήσεις ένα νέο κομμάτι το οποίο έχεις δουλέψει και πιστέψει αρκετά και δεις στην πορεία ότι δεν έχει την ανάλογη ανταπόκριση στον κόσμο;
Αυτό δυστυχώς έχει καταστρέψει σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα γιατί δεν υπάρχει πλέον ο ανθρώπινος παράγοντας. Εγώ ξεκινώντας την δεκαετία του 90, αυτό ήταν κάτι που συνέβαινε συχνά καθώς έκανες έναν δίσκο και ακουγόντουσαν 2-3 τραγούδια, με τα υπόλοιπα να χάνονται στον χρόνο. Από την στιγμή που λείπει ο παραγωγός ο οποίος προτείνει στο ακροατήριο του αυτά που πιστεύει και διαμορφώνει την άποψη και την γνώμη του κοινού, εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν και γίνονται πολύ περίεργα. Τώρα πια μιλάμε για την εποχή των playlists με συγκεκριμένα άτομα να προωθούνται οπότε είναι ακόμη πιο δύσκολο να εισχωρήσει ένας νέος άνθρωπος που ξεκινάει τώρα αλλά και για μένα πολλές φορές καθώς δεν υπάρχει η εταιρία που θα με επιβάλλει και θα με στηρίξει με τον τρόπο που πρέπει. Μιλάμε για μια αλυσίδα πραγμάτων η οποία αυτή τη στιγμή έχει πάψει να υφίσταται.
Για να έχει απήχηση ένα κομμάτι, θα πρέπει να παιχτεί στο ραδιόφωνο. Με στεναχωρεί το ότι δεν παίζεται ένα κομμάτι στο ραδιόφωνο. Ο κόσμος δεν φταίει σε κάτι γιατί ακόμα και κάποια ακούσματα που δεν μας αρέσουν, με την γενικότερη πλύση εγκεφάλου που επικρατεί, αναγκαζόμαστε και τα ακούμε. Τα τελευταία χρόνια που έχω κυκλοφορήσει κάποια digital singles, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σε μια μεγάλη συλλογή, με στεναχωρεί το γεγονός ότι πολλοί απορρίπτουν πολύ εύκολα κομμάτια των Θ. Καραμουρατίδη και Γ. Ευαγγελάτου όπως το “Δώρο” αλλά και τραγούδια του Γ. Χριστοδουλόπουλου και παρατηρώ μια περίεργη αντιμετώπιση γιατί ο κόσμος που επιλέγει να με δει, αυτά τα τραγούδια φαίνεται ότι του αρέσουν και τα αναζητάει σε κάθε ζωντανή εμφάνιση.
Μέσα σε αυτό το περίεργο κλίμα για την μουσική και την δισκογραφία, θα έμπαινες στην διαδικασία να κυκλοφορήσεις έναν ολοκληρωμένο δίσκο;
Θα ήθελα πολύ να το κάνω αλλά αυτό προϋποθέτει να χρηματοδοτήσεις ο ίδιος τον εαυτό σου και αυτό δεν μεταφράζεται μόνο στο επίπεδο της κυκλοφορίας μιας δουλειάς αλλά και στο κομμάτι της προώθησης της και αυτό απαιτεί αρκετά χρήματα για να επιτευχθεί. Όταν εγώ πραγματοποιώ περιορισμένες εμφανίσεις εκ των πραγμάτων και όχι από επιλογή, τότε δεν μπορώ να το κάνω αυτό για τον εαυτό μου.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια αλλαγή στην νυχτερινή διασκέδαση, με αρκετούς καλλιτέχνες να συμπράττουν τις δυνάμεις τους και να συνεργάζονται με ονόματα που πριν 10 χρόνια δεν φανταζόταν κανείς αυτόν τον πειραματισμό. Σε μια ενδεχόμενη πρόταση του να εμφανιστείς σε ένα νυχτερινό μαγαζί μαζί με άλλους καλλιτέχνες, αφήνοντας για λίγο τα μεμονωμένα lives, θα έλεγες το ναι;
Αυτό είναι που γίνεται τα τελευταία 15 χρόνια στον χώρο μας. Θα μπορούσα να πω ναι σε ένα σχήμα που να με αντιπροσωπεύει και να με εκφράζει. Όταν συνεργάστηκα με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, βρεθήκαμε στο Διογένης Studio, σε ένα μαγαζί αρκετά μεγάλης χωρητικότητας και εμβέλειας. Όταν συνεργάζεσαι με τόσο μεγάλα ονόματα, δεν μπορείς να πας σε μικρούς χώρους. Σε τέτοιους χώρους επιλέγω να εμφανίζομαι μόνη μου για να παρουσιάζω την δουλειά μου γιατί δεν μπορώ εκ των πραγμάτων να πάω σε έναν μεγάλο χώρο.
Κατά καιρούς συνεργάζεσαι με αρκετά νέα άτομα και άφθαρτα στον χώρο που έχουν όνειρο να δουλέψουν στον χώρο της μουσικής. Πώς βλέπεις την σημερινή νέα γενιά; Έχεις συναντήσει όλα αυτά τα χρόνια έπαρση;
Υπάρχει γενικότερα μια βιασύνη και όχι μόνο στα άτομα που ασχολούνται με το τραγούδι. Βιάζονται να κερδίσουν και να αποκτήσουν αυτά που μπορεί και δικαιωματικά να τους αξίζουν. Βλέπω μια μεγάλη βιασύνη χωρίς υποδομή και για μένα πρέπει να υπάρχουν κάποια σκαλοπάτια όπως η κατάρτιση , η παιδεία σε αυτό που επιλέγεις να κάνεις και μετά σιγά-σιγά να ακολουθήσεις τα βήματα προσεκτικά. Οι μεγάλες καριέρες βασίζονται σε πολύ συγκροτημένο μυαλό κυρίως και μετά στο όποιο ταλέντο. Δεν πρέπει να βιάζεσαι και να κάνεις προχειροδουλειές. Εκτιμώ όταν ο άλλος είναι καταρτισμένος, έχει την παιδεία από το σπίτι του και ακολουθεί τα βήματα του όπως πρέπει χωρίς βιασύνες.
Την έπαρση την συναντάς παντού γιατί πολύ απλά μιλάμε για έναν χώρο στον οποίο εκτίθεσαι. Όταν σπουδάζεις μουσική, είναι ένας χώρος που απαιτεί πειθαρχία και καλλιεργείσαι και σαν άνθρωπος και σαν μουσικός. Όταν υπάρχει αυτό, δεν μπορείς πολύ εύκολα να ξεφύγεις. Όταν είσαι νεαρός και εκτίθεσαι με αυτό τον τρόπο και ξαφνικά σε μαθαίνει όλος ο κόσμος, είναι πολύ δύσκολο να είσαι συγκροτημένος και προσγειωμένος. Εκεί βλέπεις και έπαρση και συμπεριφορές που δεν έχουν καν φτασμένοι άνθρωποι και καλλιτέχνες μεγάλου βεληνεκούς και εκεί πραγματικά αναρωτιέσαι. Αυτά τα βρίσκεις στον δρόμο σου, μετά σκοντάφτεις, σηκώνεσαι, ξαναπέφτεις και κάπως έτσι παίρνεις τα μαθήματα σου και συνέρχεσαι με κάποιον τρόπο.
Μέχρι και σήμερα γίνεται μια συζήτηση για τον διαχωρισμό του εμπορικού και του έντεχνου χώρου και για το ποιος είναι εμπορικός και για το ποιος έντεχνος. Εσύ πέρασες ποτέ από μια τέτοιου είδους κατηγοριοποίηση;
Πάντα υπήρχε αυτός ο διαχωρισμός. Ο χώρος μου με κατηγοριοποίησε και όχι ο κόσμος γιατί ξεκινώντας τραγουδούσα σε μεγάλους χώρους με μεγάλα ονόματα που μπορεί να ήταν και λαικά. Εγώ το πέρασα αυτό και γιαυτό μου πήρε πολλά χρόνια για να ξανασυστηθώ στους συναδέλφους μου και όχι στον κόσμο. Ο κόσμος ξεχωρίζει την αισθητική, το είδος και πόσο καλός είναι κάποιος. Δεν κοιτάει αν κάποιος είναι του εμπορικού ή του έντεχνου. Αργότερα κάποιοι πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες στον χώρο, το ακυρώσαν όλο αυτό κάνοντας συνεργασίες με μεγάλα λαϊκά ονόματα και εκεί όμως δεν κατηγορήθηκαν για κάτι, ούτε ειπώθηκε κάτι περίεργο. Εγώ προσωπικά τον πέρασα αυτό τον ρατσισμό διότι δισκογραφικά δεν είχα κάνει ποτέ δουλειές λαϊκού ρεπερτορίου, ούτε ελαφριάς pop, γιαυτό και δυσαρεστήθηκα κάπως με αυτό το θέμα.
Αυτόν τον διαχωρισμό δεν τον κατηγορώ γιατί ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει. Εδώ βλέπουμε στο εξωτερικό τεράστιους ηθοποιούς που κάνουν συνεργασίες και παίζουν ρόλους σε ταινίες που δεν είναι κανένας γνωστός ή με πρωτοεμφανιζόμενα άτομα και δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός. Εδώ νομίζω πώς ακόμα και σήμερα λίγο υπάρχει και σίγουρα στην δεκαετία του 90, ήταν πολύ έντονο αυτό το στοιχείο. Παίρνοντας το πρόσφατο παράδειγμα της συνεργασίας των Πυξ Λαξ με την Πάολα, κάτι που άκουσα και εγώ αυτό το διάστημα, θεωρώ ότι καλά κάνουν, αφού πολλοί καλλιτέχνες αισθάνονται ότι έχουν ένα κοινό κώδικα που μπορούν να συνεργαστούν, για ποιο λόγο να μην γίνει αυτό; Eγώ προσωπικά δεν θα το έκανα όχι όμως γιατί δεν αναγνωρίζω έναν λαϊκό τραγουδιστή ή τον σνομπάρω αλλά επειδή πιστεύω ότι δεν μπορούμε να βρεθούμε επί σκηνής στον τρόπο με τον οποίον εγώ παρουσιάζομαι και παρουσιάζω τα τραγούδια μου με τον τρόπο του άλλου καλλιτέχνη. Δεν θα ακυρώσω έναν τραγουδιστή στη αξία και στην δυναμική του, απλά μπορεί να μην κολλάμε σε κάποια κομμάτια. Έχει τύχει να κάνω και συνεργασίες με όχι τόσο λαϊκούς τραγουδιστές και πάλι να μην κολλήσουν τα θέλω μας γιαυτό πρέπει να βλέπεις τα πράγματα με μια κοινή οπτική.
Αρκετά νέα παιδιά την σημερινή εποχή αναζητούν την τύχη τους μέσω ενός μουσικού talent show, μέσα από οποίο προσπαθούν να επικοινωνήσουν την δουλειά τους και να συστηθούν στο κοινό αλλά και στο μουσικό χώρο. Εσύ είσαι υπέρ αυτής της επιλογής; Στους προηγούμενους κύκλους μουσικών παιχνιδιών είδαμε στον ρόλο του κριτή ονόματα όπως την Δέσποινα Βανδή, τον Αντώνη Ρέμο και τον Γιώργο Μακεδόνα. Εσύ θα έλεγες το ναι σε μια τέτοια πρόταση όσον αφορά το μέλλον;
Είμαι υπέρ στο να συμμετέχει ένα παιδί σε ένα μουσικό talent show γιατί είναι φαινόμενο της εποχής και δεν μπορείς να το παραβλέψεις. Όταν ξαφνικά μέσα από την τηλεόραση με μια σου εμφάνιση σε βλέπει τόσος κόσμος, είναι κάτι που δεν μπορείς να το παραβλέψεις. Το θέμα είναι μετά πώς θα το χειριστείς όλο αυτό το πράγμα. Το να συστηθείς και με έναν τρόπο που εσύ επιθυμείς, για μένα είναι κάτι πολύ σημαντικό, με την τηλεόραση να είναι ένα από τα πιο δυνατά μέσα.
Επειδή προσωπικά δεν μου έχει έρθει μέχρι στιγμής καμία τέτοιου είδους πρόταση, δεν μπορώ να σου πω αν θα το έκανα ή όχι. Σίγουρα θα το επεξεργαζόμουν και θα κοιτούσα την φάση την οποία βρισκόμουν την δεδομένη στιγμή, τι ήταν αυτό που θα μου προτείνανε και αν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Το μόνο που με φοβίζει σε όλο αυτό είναι η υπερέκθεση διότι δεν είμαι άνθρωπος που μπορώ να εκτεθώ σε αυτόν τον βαθμό. Όταν εκτίθεσαι, πάντα υπάρχει επίθεση από απέναντι και αυτό είναι κάτι που με τρομάζει και το οποίο θα με έκανε να το σκεφτώ μια δεύτερη φορά.
Οι ρυθμοί της τεχνολογίας αλλάζουν ραγδαία κάθε μέρα με τα social media να έχουν κατακλύσει την ζωή μας και να έχουν γίνει εργαλείο για αρκετό κόσμο αλλά και καλλιτέχνες οι οποίοι προωθούν μέσα από αυτά την δουλειά τους. Πώς βιώνεις αυτή την νέα τάση και πώς διαχειρίζεσαι την δύνη της παραπληροφόρησης μέσα από αυτά που πολλές φορές μπορεί να γραφτεί κάτι και να γίνει μια επίθεση άνευ λόγου; Το τελευταίο διάστημα η κοινωνία μας έχει ζήσει θλιβερά γεγονότα όπως τις θανάσιμες πυρκαγιές στο Μάτι αλλά και τον χαμό του νεαρού Ζακ στο κέντρο της πόλης. Εσύ ως καλλιτέχνης θα έλεγες ανοιχτά την γνώμη σου στα social media για κάτι που θεωρείς σημαντικό ή θα το απέφευγες για να μην εγκλωβιστείς σε ένα σχολιασμό δίχως κανένα όριο;
Είναι η εποχή μας αυτή καθώς ο καθένας τώρα πια έχει την δύναμη να κρίνει και να λέει την γνώμη του επώνυμα ή ανώνυμα. Εγώ είμαι άνθρωπος που η αρχή μου είναι παν μέτρον άριστον και δεν μπορώ το φαινόμενο που όλοι κυκλοφορούν με ένα κινητό παντού, που φωτογραφίζονται μόνοι τους και που ανεβάζουν τα πάντα από την προσωπική τους ζωή. Αυτό για μένα είναι άκυρο. Από την άλλη το να χρησιμοποιήσω τις σελίδες μου για να γνωστοποιήσω με κάποιο τρόπο την δουλειά μου αφού δεν βγαίνω στην τηλεόραση, είναι απόλυτα σεβαστό όμως όχι αυτή την υπερέκθεση την οποία βρίσκω θλιβερή. Ελπίζω να αλλάξει όλο αυτό αν και όλα δείχνουνε βέβαια ότι πάμε και σε χειρότερες καταστάσεις αλλά δεν μπορεί να πάψει να υφίσταται η επικοινωνία μας μεταξύ μας και πιστεύω μάλιστα ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που δυσαρεστούνται και προσπαθούν να αλλάξουν κάποια πράγματα.
Μέχρι πρότινος σε κάποια πράγματα που με θλίβανε πολύ, έκανα κάποια σχόλια. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήθελα να το κάνω πια αυτό. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος με αυτόν τον τρόπο να το κάνω εκτός αν αφορά κάτι δικό μου προσωπικό και θα χρειαζόταν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αλλά ούτε καν και εκεί δεν ξέρω για να είμαι ειλικρινής αν θα έπαιρνα θέση. Το δημόσιο κατηγορώ και το να πέσεις στην λαϊκή βορρά είναι κάτι που δεν με αντιπροσωπεύει. Δεν έφτασα σε αυτό το σημείο γιατί φοβόμουν να πω την γνώμη μου απλά δεν μου αρέσει αυτός ο τρόπος έκθεσης και το να προσπαθώ να επηρεάσω κόσμο με την δική μου άποψη. Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα “μην τυχόν και μου επιτεθούν και χάσω το κοινό μου”, απλά δεν μου αρέσει αυτή η υπερέκθεση.
Πώς νιώθεις που στις ζωντανές σου εμφανίσεις, ο κόσμος υποστηρίζει και αναζητάει εναγωνίως κομμάτια από την προσωπική σου δισκογραφία που παραμένουν διαχρονικά μέχρι και σήμερα;
Αυτό είναι πολύ ευχάριστο και μάλιστα όταν μου ζητάνε τραγούδια που δεν ακούστηκαν ποτέ στο ραδιόφωνο, είναι πολύ σημαντικό γιατί αυτή είναι τελικά η επιτυχία για μένα. Θα ήθελα σίγουρα να διευρύνω το κοινό μου αλλά πάω συνήθως όπου με βγάλουν τα πράγματα. Ποτέ δεν ήμουν μεθοδική και δεν είχα στρατηγική σε αυτό που επέλεξα να κάνω και αυτό ενδεχομένως είναι ένα λάθος αλλά δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Περίμενα να μου δώσουν κάποιοι άνθρωποι μόνοι τους, αυτό που πιστεύανε ότι αξίζω. Την στρατηγική και την λύσσα της πρωτιάς δεν την είχα ποτέ μου. Αντιθέτως μου άρεσε πολύ να διασκεδάζω μέσα από αυτό που κάνω, περνώντας καλά και αυτό που έχω στην ψυχή μου και στην καρδιά μου να μπορώ να το περνάω και στους ανθρώπους που επιλέγουν να με δουν. Ενορχηστρωτικά πάντα αυτά που έκανα και ως μουσικός, τα ψάχναμε μαζί με την ομάδα μου παραπάνω. Δεν είχα ποτέ την λογική του να κυκλοφορήσω ένα χιτ, απλά για να βρίσκομαι στις επάλξεις.
Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει προσωπικά τα τελευταία χρόνια στην Ελένη, από την στιγμή που έγινες μαμά και συνδυάζεις πλέον μαζί με το μεγάλωμα του παιδιού και το επαγγελματικό κομμάτι;
Πιο πριν την γέννηση του παιδιού μου, είχα την απόλυτη ελευθερία να κάνω πράξη ότι ιδέα ερχόταν στο κεφάλι μου, όποια στιγμή ήθελα. Τώρα όμως αυτό το πράγμα έχει αλλάξει και δεν με χαλάει καθόλου γιατί για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία που έκανα στην ζωή μου ήταν να φέρω στον κόσμο τον Νίκο μου, τον οποίο θέλω να είναι γερός και δυνατός και να τον βλέπω να μεγαλώνει και να ακολουθεί τα όνειρα του. Από κει και πέρα όπως είπα πιο πριν, δεν είχα ποτέ μου το άγχος της καριέρας, αυτό που είχα πριν το έχω και τώρα, δεν έχω κανένα άγχος για αυτό το κομμάτι. Φυσικά βιοπορίζομαι μέσα από αυτό και είναι σημαντικό για μένα να δουλεύω αλλά μέχρι εκεί, δεν έχω και δεν είχα ποτέ μου άγχη πρωτιάς και γιατί “όχι εγώ αλλά κάποιος άλλος”.
Έπειτα από μια λαμπρή πορεία με αρκετές επιτυχημένες στιγμές και μια μεγάλη εμπειρία στον χώρο, έχεις ακόμα ένα καλλιτεχνικό όνειρο που λες ότι “θα ήθελα να το πραγματοποιήσω τα επόμενα χρόνια ή ζεις το παρόν και αυτά που έρχονται την δεδομένη στιγμή”;
Κοιτάζω μόνο το τώρα. Όλα τα ωραία πράγματα στην ζωή μου, ήρθαν από μόνα τους και δεν ήταν πράγματα τα οποία εγώ προκάλεσα όπως διάφορες συνεργασίες και άνθρωποι που ήρθαν στην ζωή μου και μου πρόσφεραν απλόχερα συνεργασίες με καλλιτέχνες από το εξωτερικό όπως οι Υoussou N’Dour, Al Di Meola, Isabel Parra , τεράστια ονόματα που θαύμασα μέσα από την συνεργασία μας για την ανθρωπιά τους πάνω από όλα και την απλότητα τους. Από κει και πέρα εύχομαι να μου φέρει ο χρόνος, καλές συνεργασίες, ενδιαφέροντα πράγματα στο κομμάτι της δουλειάς μου και να έχω πάντοτε την ευχέρεια να μπορώ να κάνω πραγματικότητα αυτά που θέλω και αυτά που μου έρχονται ως ιδέες και εμπνεύσεις της στιγμής.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Προς το παρόν έχω να ανακοινώσω μια συναυλία που θα πραγματοποιήσω στο Κίεβο στην Ουκρανία στις 29 Οκτωβρίου μαζί με τον Θοδωρή Οικονόμου, έναν πολύ σπουδαίο πιανίστα με τον οποίον χαίρομαι που μου δίνεται η δυνατότητα πάλι να συνεργαστώ με αυτόν τον άνθρωπο που είναι και καλός φίλος. Σίγουρα στα σκαριά συζητάω κάποια πράγματα για νέες εμφανίσεις τόσο στην Αθήνα όσο και εκτός αλλά τίποτα δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμο. Όσον αφορά την κυκλοφορία ενός νέου single, είναι κάτι που ακόμα δεν είναι στα άμεσα σχέδια μου παρότι βρίσκεται στην άλλη άκρη του μυαλού μου για το μέλλον. Δεν θέλω να κυκλοφορώ νέα singles και να χάνονται μέσα στην όλη πληθώρα του σήμερα. Αν βρεθεί ένας σωστός τρόπος ο οποίος θα μπορεί να κυκλοφορήσει ένα καινούργιο τραγούδι ή μια ολοκληρωμένη δουλειά, θα είναι κάτι που θα με χαροποιήσει ιδιαίτερα καθώς το επιθυμώ και εγώ πολύ αλλιώς δεν θα κυκλοφορήσω ξανά τραγούδι με αυτόν τον τρόπο.
