O Δημήτρης Γιώτης είναι από τους ηθοποιούς που η ευγένεια και το ήθος του, σου συστήνονται πριν καν εντοπίσεις το ταλέντο και το δόσιμο του στην μεγάλη του αγάπη, η οποία δεν είναι άλλη από την υποκριτική.
google.com, pub-6873176564829315, DIRECT, f08c47fec0942fa0
Ο αγαπημένος ηθοποιός με αφορμή τα νέα του ξεκινήματα, μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα.
Δημήτρη χαίρομαι που τα λέμε για ακόμα μια φορά εν όψει νέας σεζόν! Τι θα δει ο κόσμος από σένα τον φετινό χειμώνα;
Χαίρομαι και εγώ με τη σειρά μου να συνομιλώ με σένα, είσαι ξεχωριστός σ αυτό που κάνεις και προσεγγίζεις με μια άλλη αισθητική τα θέματά σου. Φέτος με πετυχαίνεις σε μια άκρως δημιουργική σεζόν αν αναλογιστείς ότι ξεκινάω την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου στο Ίχνος, το μπαρ της Λένας της Αλκαίου και της Αθηνάς Τσαμαδού με το ”Του Τρελλού + Του Γιατρού”. Ένα γρήγορο, εύστοχο,έξυπνο, καυστικό, διαδραστικό stand up comedy που σχολιάζει και σατιρίζει τη σχέσεις του Νεοέλληνα. Ο Αδάμ και η Εύα, ποιος έφαγε το μήλο και γιατί, φίδι στο κόρφο μας η αιώνια αντιπαλότητα νύφης με την πεθερά. Τα όνειρά μας που τα πήρε ο Ξενοφών και ενώ χορεύανε με τον Ζορμπά βρήκαν τη Μαρινέλλα…τι λες τώρα; Του γιατρού κανονικά, αν σκεφτείς και τις συντάξεις…όχι για καφέ ούτε για γλυκό του κουταλιού δεν φτάνουν… Είμαι με τη Δανάη Μιχαλάκη και θα είμαστε τις Παρασκευές του Οκτωβρίου ( 5 – 12 – 19 – 26), μπαρ Ίχνος – Κολοκοτρώνη 30 στον Πειραιά, στις 21.00.
Αμέσως μετά την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου κάνω πρεμιέρα με τους ”Απάχηδες των Αθηνών” στο Μικρό Μπρόντγουεη – αίθουσα Μάνος Κατράκης. Ο Βασίλης Πλατάκης δημιουργεί ένα διαμαντάκι στη θεατρική Αθήνα 150 θέσεων και τολμά να γίνει χώρος ρεπερτορίου, πολιτισμού και ποιότητας. Διασκευάζει και σκηνοθετεί τους Απάχηδες και χαίρομαι ιδιαίτερα που μοιράζομαι τη σκηνή με την Τιτίκα Σαριγκούλη, τον Μανώλη Δεστούνη, τον Αντώνη Τρικαμηνά, τον Σπύρο Ιωάννου, τον Δημοσθένη Σταυριανό, τη Μαρία Συμεών μα και νεότερα παιδιά με σπουδαίες φωνές. Εκεί θα είμαστε Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή για για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουμε οι νεότεροι τους ”Απάχηδες των Αθηνών”. Εν συνεχεία και αυτό είναι που με βρίσκει κατενθουσιασμένο, δέχτηκα την πρόταση του Βασίλη (Πλατάκη) και θα κάνω για 4ο χρόνο ”Το Ημερολόγιο ενός Τρελλού” του Νικολάι Γκόγκολ. Η πρόταση του Βασίλη να συνεχίσω, ήρθε τη στιγμή που σκεφτόμουν το επόμενο βήμα όμως για να είμαι ειλικρινής νιώθω μεγάλη ευτυχία με τη συνάντηση αυτή. Το ημερολόγιο έχει καταγράψει από τις σημαντικότερες σελίδες στην καρδιά μου. Η συνάντηση με τον ήρωα μου, αγγίζει τα όρια της ταύτισης, άκρως επικίνδυνο και τολμηρό, όμως μ αρέσει αυτή η βουτιά στα άδυτα της ανθρώπινης ύπαρξης. Το ταξίδι σε τούτη την παράσταση ήταν αιματηρό και επίπονο όμως τόσο λυτρωτικό και γοητευτικό. Ο καθένας βρίσκει τον καθρέφτη του εαυτού του και βγαίνει ανανεωμένος. ”Το Ημερολόγιο ενός τρελλού” θα παίζει από την Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2019 και για ένα μήνα!
Θεωρείς ότι το stand up comedy είναι παρεξηγημένο στην Ελλάδα? Μπορεί ο κόσμος να στηρίξει ένα καυστικό σχόλιο ή μερικά πράγματα ακόμα στη νοοτροπία του κόσμου είναι δυσκολοχώνευτα;
Κοίταξε όσον αφορά το stand up comedy νομίζω πως ναι υπάρχει ακόμα μια καχυποψία όμως για να είμαι ειλικρινής αυτό που κάνω, όπως το παρουσιάζω, έχοντας αρχή – μέση -τέλος σε μια ιστορία που μου επιτρέπει να μπαινοβγαίνω και να προσαρμόζω το κείμενο ανάλογα τη μέρα, έχει κάτι το ιδιαίτερο. Για να φανταστείς στο φεστιβάλ της Νέας Σμύρνης, σε έναν χώρο 220 θέσεων, μπήκαν 400 και έδιωξαν 150 άτομα. Σου μιλάω για πραγματικά νούμερα και όχι δηθενιές. Νομίζω όταν πάρεις τον κόσμο και του πεις μια ιστορία χωρίς να κάνεις τον έξυπνο και τον ειρωνικό και μιλάς για πράγματα που όλους τους ενδιαφέρουν, άλλοτε προβληματίζεται και άλλοτε γελάει. Γελάμε καλύτερα με πράγματα και αντί να μας πάρει από κάτω, πρέπει να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Μια ανάσα είναι η ζωή και τίποτα παραπάνω.
Έχεις βρεθεί εσύ προσωπικά ποτέ κατά την διάρκεια μιας παράστασης άβολα με το κοινό;
Ποτέ! Ειλικρινά σου λέω ποτέ. Ίσως είναι ο τρόπος μου. Ξέρεις τι μου λέει η Άριελ Κωνσταντινίδη ( η νονά του Γιάννη, του γιου μου) “είσαι καλοπροαίρετος γι αυτό”. Είσαι ευγενής, είσαι καλός οικοδεσπότης, δίνεις την ψυχή σου για να περάσουν καλά κι αυτό φαίνεται. Θεωρώ ότι εκεί έγκειται το μυστικό. Χωρίς να το κάνω εσκεμμένα αλλά έτσι είμαι. Όσο αφορά το ”ευγενής”, ναι έχω θέμα. Σκέψου μια Ελλάδα με ευγένεια και αν μοιραζόμασταν όλοι μας μια καλημέρα με ένα χαμόγελο, όλα σίγουρα θα ήταν αλλιώς. Βαρέθηκα τους μίζερους, δύστροπους, και τους πάσης φύσεως ”δύσκολους” ανθρώπους. Θέλει γενναιοδωρία ψυχής για να μπορείς να είσαι διαφορετικός και να μην σε πάρει η μπάλα της μάζας.
Τα τελευταία χρόνια η κρίση έχει γίνει αισθητή σε όλους τους τομείς και φυσικά και στον καλλιτεχνικό χώρο. Πιστεύεις ότι έχει γίνει αυτό το περιβόητο ξεσκαρτάρισμα στο χώρο ή ότι ακόμα ο καθένας χωρίς ταλέντο μπορεί να βρεθεί σε μια δουλειά και να έχει διάρκεια;
Δυστυχώς δεν νομίζω να έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ο καθένας τολμά και κάνει ότι γουστάρει και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν με ενοχλεί καθόλου. Τι θέλω να πω; Δεν είμαι εγώ σε θέση να κρίνω τα όνειρα του άλλου. Ο καθένας κρίνεται απ την πορεία του. Το να μπει κάποιος ή κάποια σε τηλεοπτικά ή θεατρικά μονοπάτια, αν το αγαπά και το δουλεύει-παιδεύει, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Αυτό που δεν με πείθει ιδιαίτερα είναι άλλο ηθοποιός κι άλλο celebrity. Άλλο ζω, αναπνέω για το θέατρο κι άλλο το κάνω παρεμπιπτόντως για να με ξέρει η κυρ Μαρία της γειτονιάς και να πουλάω μούρη. Άλλο ο Κατράκης κι άλλο να φωτογραφίζομαι χυδαία. Εκεί έχει μπερδευτεί το θέμα και ο κόσμος βέβαια γιατί σου λέει τηλεόραση ίσον καταξίωση. Μεγάλη κουβέντα αυτό το θέμα.
Κατά καιρούς βγαίνουν διάφοροι συνάδελφοι και μιλώντας για τις τηλεοπτικές-διαφημιστικές παραγωγές του τότε, δηλώνουν ότι την τάδε χρονιά στο τάδε σήριαλ, πληρώνονταν με το χ ποσό, κάτι που σήμερα μας φαίνεται απλησίαστο. Εσένα σε ενοχλεί αυτή η συμπεριφορά και η λογική ότι ” όλα γίνονται φανερά στον κόσμο στο βωμό της γρήγορης είδησης”;
Δεν συμφωνώ ότι ο κόσμος πρέπει να ξέρει τα εν οίκω μας. Το να κλαίγομαι και να γίνομαι δήθεν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, με βρίσκει αντίθετο. Νομίζω ότι γίνεται καθαρά, πάλι για να γίνεται ντόρος. Αν και βέβαια σέβομαι απεριόριστα τους ανθρώπους που έχουν δώσει το στίγμα τους χρόνια τώρα, εάν ερωτηθούν ίσως να φαίνεται αγενές να μην απαντήσουν αλλά υπάρχουν και πολλοί που βρίσκουν συνέχεια λόγους ύπαρξης στην επικαιρότητα. Είμαι λίγο της παλιάς σχολής ότι ο ηθοποιός πρέπει να είναι νωρίτερα στο θέατρο για να μην τον δει το κοινό πριν την παράσταση, να μην χαλάσει ο μύθος. Θα πρέπει να τον ταξιδέψεις τον θεατή. Έχω τύχει να βρίσκομαι στην προετοιμασία μιας παράστασης και ο συνάδελφος να έρχεται τελευταία στιγμή…
