Kαταξιωμένος όλα αυτά τα χρόνια με επιτυχίες που κερδίζει και δεν του χαρίζονται σε καμία περίπτωση και με ρόλους που ακόμα και σήμερα αγαπάει θερμά ο κόσμος μέσω των συχνών επαναλήψεων στην μικρή οθόνη.
Ο Αποστόλης Τότσικας με αφορμή τις επιτυχημένες παραστάσεις του έργου “Πνεύμονες” στο Tempus Verum Εν Αθήναις, μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα.
Αποστόλη καλώς όρισες στο Checkinart! H νέα χειμερινή σεζόν σε βρίσκει στο έργο “Πνεύμονες” στο Τempus Verum Εν Αθήναις μαζί με την Βάσω Καβαλιεράτου πάνω στη σκηνή. Ποια είναι τα συναισθήματα σου για αυτή την σεζόν και για τα νέα ξεκινήματα;
Αυτή την παράσταση την είχαμε κάνει μαζί την πρώτη χρονιά που ανέβηκε και φέτος επανέρχομαι ξανά σε αυτό το έργο. Για μένα είναι μια πολύ ωραία συγκυρία γενικότερα γιατί το κείμενο μιλάει για πολλά πράγματα όπως την ζωή, τις σχέσεις, για το πως μπορείς να φέρεις ένα παιδί σε έναν σκοτεινό και συχρόνως αλλόκοτο κόσμο και έτσι βλέπεις όλους τους προβληματισμούς ενός ζευγαριού μέσα από τους διάφορους τσακωμούς και από το χιούμορ της στιγμής. Χαίρομαι ιδιαίτερα που βρίσκομαι ξανά με τον Δημήτρη Λάλο, τον σκηνοθέτη της παράστασης, τον οποίο αγαπώ πολύ καθώς μας αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή της παράστασης και τον θεωρώ άριστο στην δουλειά του αλλά και την Βάσω Καβαλιεράτου η οποία είναι μια πολύ καλή ηθοποιός με απίστευτα τεχνικά μέσα με την οποία έχουμε αποκτήσει μια ιδιαίτερη χημεία και είμαστε απόλυτα δεμένοι πάνω στη σκηνή. Όταν έχεις διανύσει χιλιόμετρα σε αυτόν τον χώρο, είναι πολύ όμορφο να καταπιάνεσαι και με τέτοιου είδους κείμενα γιατί σε πάνε αλλού και συγχρόνως σε ωριμάζουν και σε κάνουν πιο συγκεντρωμένο σε αυτό που κάνεις, με τις συνεργασίες στο θέατρο να είναι πολύ σημαντικές για τον καθένα μας.
Πώς βλέπεις την πορεία του θεάτρου τα τελευταία χρόνια; Tι πιστεύεις ότι θέλει να δει ο θεατής από το θέατρο;
Δεν ξέρω τι περίπου θέλει να δει ο κόσμος πάντως σίγουρα δεν θέλει να δει “μια από τα ίδια”. Βρίσκομαι από την αρχή της καριέρας μου στο θέατρο εδώ και 15 χρόνια και έχω κάνει και δράμα αλλά και κωμωδία και τώρα βρίσκομαι σε αυτό το έργο. Φέτος θα βρεθώ ξανά σε κωμωδία και στη τηλεόραση, στο σήριαλ “Για πάντα παιδιά” στο Open Tv, σε μια αρκετά σύγχρονη κωμωδία και με ένα καλογραμμένο κείμενο, κάτι που πρώτη φορά μου έρχεται στα χέρια μου. Συνεργάζομαι μαζί με τον Νίκο Πουρσανίδη, τον Λεωνίδα Καλφαγιάννη, την Έλενα Ασημακοπούλου και την Τζένη Θεωνά, με μια πολύ δυνατή ομάδα, την οποία γνωρίζω ήδη όλα αυτά τα χρόνια, με το κλίμα των γυρισμάτων να είναι μοναδικό.
Έχεις περάσει από τον χώρο της της τηλεόρασης όλα αυτά τα χρόνια με σπουδαίες παραγωγές που ακόμα και σήμερα παίζουν δυνατά σε επανάληψη, με τον κόσμο να συνεχίζει να τις στηρίζει και να τις αγαπάει και να σου μιλάει για αυτούς τους ρόλους κάθε φορά που σε συναντάει. Πώς βλέπεις το σημερινό τηλεοπτικό πεδίο, με την μυθοπλασία να έρχεται ξανά στους δέκτες μας πιο οργανωμένη από ποτέ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;
Σήμερα γίνονται πάρα πολλές σειρές και αυτό είναι καλό και για τον χώρο μας αλλά και για να εξελιχθούν τα πράγματα γιατί είχαν “βαλτώσει” τα τελευταία 6 χρόνια. Γενικά νομίζω ότι πρέπει να ανέβει το επίπεδο της παραγωγής και η ποιότητα των προγραμμάτων γιατί δεν έχουμε να ζηλέψουμε κάτι από τους ανθρώπους στο εξωτερικό. Διαθέτουμε μια πολύ δυνατή ομάδα ηθοποιών και τεχνικών και είναι κρίμα να αναλωνόμαστε στην επανάληψη των ίδιων σεναρίων. Φέτος είμαι πολύ χαρούμενος με το “Για Πάντα Παιδιά” γιατί περνάμε πολύ καλά ως ομάδα και έχω ένα απίστευτο προαίσθημα ότι η σειρά θα πάει πολύ καλά.
Όταν σου ήρθε η πρόταση για την νέα σειρά στο Open Tv, ήταν για σένα ένα δίλημμα καθώς μιλάμε για ένα νέο κανάλι το οποίο δεν έχει πειραματιστεί μέχρι τώρα στο κομμάτι της μυθοπλασίας;
Πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που δεν σκεφτόταν εξαρχής ποιο είναι το μέσο/ κανάλι που θα προβληθεί μια δουλειά. Όταν η Άλκηστις Μαραγκουδάκη μου έκανε αυτή την πρόταση, είπα απευθείας το ναι γιατί την ξέρω ως άνθρωπο, την εκτιμώ πολύ και μου αρέσει να δουλεύουμε μαζί. Ήταν κάτι που το συζητάγαμε και στο παρελθόν, να δουλέψουμε μαζί και φέτος ήρθε η κατάλληλη συγκυρία, κάτι που με κάνει αρκετά χαρούμενο. Δεν με προβλημάτισε στιγμή το γεγονός ότι η σειρά θα συστηθεί μέσα από ένα νέο κανάλι γιατί θεωρώ ότι μιλάμε για μια σειρά η οποία έχει κάτι το διαφορετικό σε σχέση με τις προηγούμενες σειρές, έχοντας μια ζωντάνια μέσα της και δεν περιέχει “χοντροκομμένο χιούμορ”.
Βιώνοντας όλοι μας μια νέα εποχή γύρω μας στον τομέα της επικοινωνίας με τα social media να έχουν γίνει σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μας αλλά και της καθημερινότητας μας, φοβάσαι την παραπληροφόρηση των σχολίων που θα δημιουργηθούν και που μπορείς πλέον να διαβάσεις τα πάντα μέσα από αυτά;
Η αλήθεια είναι ότι και πριν την έλευση των social media, άκουγα τα πάντα όσον αφορά τα σχόλια απλώς τώρα είναι πιο διογκωμένα μέσα σε μια οθόνη. Ο καθένας μπορεί να πει ότι θέλει, επώνυμα ή ανώνυμα. Προσωπικά δεν με απασχολούν τόσο τα όποια σχόλια/κριτικές. Έπαψα να ασχολούμαι χρόνια τώρα με αυτό το κομμάτι γιατί καμία φορά βλέπεις κριτικές που δεν γνωρίζεις αυτόν που τις γράφει αλλά έρχονται με ένα πιο αντικειμενικό μάτι και στην τελική αυτή είναι η σκοπιά της κριτικής, το να σου δείχνει που μπορείς να γίνεις καλύτερος. Σε όποια αρνητική κριτική μου έχει γίνει μέχρι τώρα, δεν υπήρχε κάποιο ουσιαστικό επιχείρημα από πίσω. Αυτό σε κάνει να φιλτράρεις κάποια πράγματα και να πονηρεύεσαι με κάποιες καταστάσεις που θα παρατηρήσεις, με το όλο πράγμα να είναι ένα γνωστό παιχνίδι που παίζεται χρόνια και το οποίο σε καμία περίπτωση δεν με πτοεί. Είναι τόσο παρελκιστικά αυτά για μένα και έτσι προτιμώ να κάνω focus στην δουλειά μου και μόνο. Το κομμάτι των social media είναι ένα άλλου είδους σκότος και πολύ περίεργο φαινόμενο. Το θέμα είναι να προσέξει η νεολαία και να το αντιμετωπίσει προς όφελος της και να μην καταστραφεί από αυτό γιατί εμείς ως γενιά ότι είχαμε να κάναμε, το έχουμε κάνει.
Σε ακραία γεγονότα που έζησε η χώρα το τελευταίο διάστημα όπως οι θανάσιμες πυρκαγιές στο μάτι αλλά και ο χαμός του νεαρού Ζακ στο κέντρο της Αθήνας, θα σκεφτείς να πεις την γνώμη σου δημοσίως μέσω του διαδικτύου ή θα φοβηθείς μήπως σε καταπιεί αυτή η δύνη των σχολίων;
Δεν θα μπω να πω την γνώμη μου, απλά θα κάνω κάτι το οποίο θα με κινήσει να το κάνω. Δεν ξέρω αν έχει νόημα σε τέτοια τραγικά γεγονότα, να βγαίνεις να λες διάφορα για αυτά αλλά σίγουρα δεν είμαστε και μια χώρα που έχει δικλείδες ασφαλείας σε οτιδήποτε συμβεί.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ένα “ξέφραγκο αμπέλι” και δεν θεωρώ ότι έχει να κάνει μόνο με την συγκεκριμένη πολιτική σύνθεση αλλά πρόκειται για έναν συνδυασμό των πρώτων κομμάτων στην Ελλάδα μέχρι τώρα. Αυτό που γίνεται το χρεώνω σε όλες τις κυβερνήσεις και όχι συγκεκριμένα σε αυτή την πολιτική σύσταση που μας κυβερνάει διότι δεν είμαι κομματοποιημένος σε καμία περίπτωση, κάτι που σιχαίνομαι ιδιαίτερα και το οποίο παρατηρώ και μέσα στην δουλειά μας όταν σταματάνε όλα την κανονική τους ροή πριν τις εκλογές, περιμένοντας ποιος θα εκλεχθεί και ποιος όχι. Αυτό είναι το τραγικό της υπόθεσης και αυτό είναι που σταματάει χρόνια τώρα τις εξελίξεις στα πολιτικά πράγματα. Λόγω του ότι είμαστε Έλληνες, έχουμε υιοθετήσει την λογική του “δεν βαριέσαι” το οποίο αυτή τη στιγμή έχει μεγεθυνθεί και ο καθένας κοιτάει το δικό του συμφέρον, με το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν έχουμε περιβαλλοντική συνείδηση, κάτι που σίγουρα θα καταστρέψει τον κόσμο. Αυτό που με ανησυχεί πιο πολύ είναι το κομμάτι του περιβάλλοντος και το πως η τεχνολογία θα χρησιμοποιηθεί και θα μας χρησιμοποιήσει, με μέχρι στιγμής να έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει ακόμα φως στο τουνέλ. Προσωπικά προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος γιατί είμαι και γονιός οπότε επιθυμώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται, με αρχές και να μπορούν να σκέφτονται χωρίς να τους επηρεάσει κάτι σε μεγάλο βαθμό.
Από την στιγμή που έγινες πατέρας, τι άλλαξε όσον αφορά την διαχείριση των επαγγελματικών σου προτάσεων; Πόσο πολύ μετράνε τα όχι που θα πεις;
Ήμουν πολύ τυχερός ώστε από την αρχή της καριέρας μου να έχω πολλές επιλογές. Αυτή την στιγμή βέβαια μειώνονται οι επιλογές όλων αλλά ευτυχώς ακόμα υπάρχουν και σίγουρα νιώθω ευλογημένος που βρίσκομαι σε αυτή την θέση με όλο αυτό να είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και διαρκούς τρεξίματος. Αυτό που σκέφτομαι όμως είναι ότι σιγά-σιγά θα πρέπει να μειώσω τις ταχύτητες και να δώσω λίγο περισσότερο βάρος στο κομμάτι της οικογένειας μου. Τα επόμενα χρόνια επιθυμώ να βρίσκομαι σε δουλειές που θα μου εξασφαλίζουν το οικονομικό κομμάτι χωρίς να είμαι της λογικής ότι πρέπει κάθε τόσο να είμαι κάπου, απλώς για να είμαι.
Αν δεν ερχόταν μια πρόταση που να σε ικανοποιούσε 100% ποιοτικά και προσωπικά, θα ήσουν διατεθειμένος να μείνεις εκτός για κάποιο χρονικό διάστημα;
Εγώ ήρθα σε αυτό τον χώρο διότι είχα ανάγκη να κάνω αυτό και από κει και πέρα δεν έχω άλλα “από κάτω κείμενα”. Ξεκινάω πάντα από την αρχή σε οποιαδήποτε δουλειά. Σίγουρα αν έρθει μια πρόταση που με ιντριγκάρει μέσα μου, θα την σκεφτώ με πολύ μεγάλη προσοχή, απλά νομίζω ότι αυτή την στιγμή πρέπει να χαλαρώσω κάπως τους τόνους σε αυτό που κάνω. Δεν αξίζει τον κόπο αυτή η κούραση και δεν είναι καθόλου θέμα αντοχής αλλά νομίζω ότι αναζητώ λίγο τον χρόνο μου σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο.
Στην περίοδο που διανύουμε, χωράει ακόμα ένα καλλιτεχνικό όνειρο για σένα ή προτιμάς να ζεις την ατζέντα του παρόντος;
Πάντα έχεις όνειρα! Εγώ δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος με τίποτα γιαυτό και η αυτοκριτική που κάνω στον εαυτό μου είναι αρκετά συχνή. Είμαστε καλλιτέχνες οπότε δεν σταματάμε να ονειρευόμαστε. Θα ήθελα πολύ να κάνω ξανά κινηματογράφο και είμαι από αυτούς που έχω δηλώσει θαυμαστής αυτού του είδους, σε κάτι που απέχω τα τελευταία 3 χρόνια. Μετά την ταινία “Κόκκινος Ουρανός” η αλήθεια είναι ότι έπεσαν κάπως τα πράγματα αλλά ο κινηματογράφος είναι κάτι που λατρεύω πολύ οπότε σε μια μελλοντική πρόταση και για κάτι που μου άρεσε πολύ, θα έλεγα φυσικά το ναι.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
H παράσταση “Πνεύμονες” θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος Νοεμβρίου στο Tempus Verum Εν Αθήναις και περιμένουμε τον κόσμο να έρθει από κοντά. Όσον αφορά μελλοντικά σχέδια, γίνονται κάποιες συζητήσεις για νέα projects αλλά δεν είναι ακόμα τίποτα ανακοινώσιμο.
