O Γιάννης Δρακόπουλος είναι ένας πολύ χαρισματικός ηθοποιός ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια έχει καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους projects με κοινό παρονομαστή σε όλα, η αγάπη και το δυνατό χειροκρότημα του κόσμου προς το πρόσωπο του.
Ο αγαπημένος ηθοποιός με αφορμή την επιτυχημένη πορεία του Beggining στο Θέατρο 104, μίλησε στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα!
Γιάννη καλώς όρισες στο Checkinart! Τι έχεις λάβει μέχρι τώρα από το ταξίδι του Beggining στο Θέατρο 104;
Οι εντυπώσεις μου μέχρι τώρα είναι πολύ θετικές γιατί είναι ένα έργο που αρέσει πολύ στο κοινό και μέσω αυτού ακούμε και πράγματα που δεν τα είχαμε σκεφτεί από την προετοιμασία αυτής της δουλειάς, κάτι που έχει μεγάλο ενδιαφέρον για όλους μας. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις από το κόσμο οι οποίες είναι πολύ ενδιαφέρουσες για το πως το βλέπει ο καθένας το έργο. Από την αρχή αυτού του ταξιδιού το κείμενο της παράστασης ήταν κάτι που το πιστέψαμε όλοι μας, ότι μπορεί να λειτουργήσει σωστά και να περάσει στο κοινό και μέχρι στιγμής δεν έχουμε διαψευστεί και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα.
Μέσα στη γενικότερη κρίση που κυριαρχεί και σε μια Αθήνα 1000-1500 θεατρικών παραστάσεων κάθε χρόνο τι θεωρείς ότι επιθυμεί να δει ο κόσμος στο θέατρο;
Έχω την εντύπωση ότι το θέατρο είναι κάτι το οποίο δεν επλήγει αναλογικά τουλάχιστον σε σχέση με τη τηλεόραση και το κινηματογράφο, μέσα που χρειάζονται ένα ουσιαστικό κεφάλαιο για να παρουσιάσουν μια αξιόλογη δουλειά. Το θέατρο μέσα στη κρίση κράτησε μια σταθερή πορεία. Μπορεί να μειώθηκαν τα κέρδη των παραγωγών αλλά ο κόσμος δεν σταμάτησε να βλέπει θέατρο. Το κοινό στράφηκε στο θέατρο περισσότερο από κάθε άλλη φορά καθώς λόγω των μειωμένων εισιτηρίων αποτελεί μια οικονομική έξοδο.
Έχεις περάσει όλα αυτά τα χρόνια από πολύ επιτυχημένες τηλεοπτικές παραγωγές με τη φετινή σεζόν να συνεχίζεις στο σήριαλ Το Σόι σου το οποίο βρίσκεται για 5η συνεχόμενη σεζόν στους δέκτες μας. Πόσο σημαντικό είναι για σένα να βρίσκεσαι σε μια σειρά που μετράει τόσα πολλά χρόνια σταθερής παρουσίας στο γυαλί και μαζί με μια πολύ καλή ομάδα συνεργατών;
Το Σόι σου είναι μια δουλειά την όποια κάνουμε με ευχαρίστηση καθώς μιλάμε για ένα εξαιρετικό κλίμα γυρισμάτων και το οποίο δεν έχει διαταραχθεί στιγμή ώστε να σε κάνει να μην θέλεις να έρθεις στο γύρισμα. Ακόμη το να υπάρχω πέντε συνεχόμενα χρόνια στο τηλεοπτικό χώρο και να ζω από αυτό, είναι κάτι που δεν είναι δεδομένο στο ελεύθερο επάγγελμα και το οποίο με ευχαριστεί ιδιαίτερα.
Πως βλέπεις το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα και το γεγονός ότι η μυθοπλασία τη φετινή περίοδο επανέρχεται πιο δυναμικά από πολλά κανάλια;
To τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει και αυτό συμβαίνει παντού και όχι μόνο στο τηλεοπτικό πεδίο καθώς αρχίζει και γίνεται μια σταδιακή προσαρμογή στα νέα δεδομένα τα οποία κατά μια άποψη είναι και πραγματικά καθώς κάποτε ζήσαμε μια τρελή φούσκα η οποία κάποια στιγμή θα έσκαγε και από κει και πέρα ήταν αναπόφευκτο να εισέλθουμε σε μια βίαιη προσαρμογή μιας νέας πραγματικότητας. Αυτή η προσαρμογή σίγουρα ήταν υπερβολικά βίαιη για διάφορους λόγους καθώς πέρασε από πολλά στάδια και εξακολουθεί να έχει σε αρκετούς τομείς ένα είδος βιαιότητας καθώς βιώνουμε μια τελείως διαφορετική κοινωνία σε σχέση με το τι βιώναμε πριν 10 χρόνια.
Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να αποχωρήσεις από μια τόσο επιτυχημένη δουλειά όπως είναι το Σόι σου σε μια στιγμή που βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα και να κάνεις κάτι άλλο διαφορετικό προτού τυχόν κουράσει το κοινό;
Έχω σκεφτεί πότε θα κουραστώ εγώ μέσα σε αυτή τη συνθήκη και όχι πότε θα κουράσει το κοινό. Η αλήθεια είναι ότι 5 συνεχόμενα χρόνια σε μια δουλειά δεν είναι και λίγα αλλά προς το παρόν δηλώνω παρών και έχω μεγάλο ενθουσιασμό για αυτό που κάνω. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι καλά μέσα σε αυτό που κάνεις και όχι να το κάνεις απλά για αγγαρεία. Ο μεγαλύτερος “κίνδυνος” στη τηλεόραση είναι η ευκολία που μπορεί να σου δημιουργήσει αλλά και μια δημοσιουπαλληλική νοοτροπία η οποία δεν πάει μπροστά έναν καλλιτέχνη. Ο ηθοποιός πρέπει να είναι πάντα ηθοποιός και αν ξεχάσει ποτέ γιατί ξεκίνησε, τότε δημιουργείται μεγάλο πρόβλημα.
Εν έτη 2018 τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στο χώρο και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι κάθε φορά αλλάζεις νέους ανθρώπους και ο ίδιος δοκιμάζεσαι σε διαφορετικά πράγματα όπως αυτό που κάνω τώρα καθώς είναι η πρώτη φορά στη πορεία μου που κάνω κομεντί και αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Χαίρομαι πολύ γιατί όπως φαίνεται μέχρι τώρα, τα έχουμε καταφέρει ως ομάδα γιατί ο ηθοποιός πάντα έχει τη προσωπική αγωνία όταν καλείται να κάνει κάτι πρώτη φορά. Το πιο ενδιαφέρον στο επάγγελμα μας είναι ότι δεν ξέρεις ποιο θα είναι το επόμενο σου βήμα. Προσωπικά για μένα είναι κάτι το ξεχωριστό καθώς ποτέ μου δεν προγραμματίζω πράγματα ούτε λέω ότι θέλω να κάνω αυτό στο μέλλον. Συνήθως όταν έρχονται νέες προτάσεις, τις ζυγίζω και έτσι καταλήγω κάθε φορά στο επόμενο μου βήμα.
Aυτό που με απωθεί στο χώρο είναι η έλλειψη προσωπικού χρόνου με το ωράριο μας να είναι περίεργο αλλά και δύσκολο να το ακολουθήσει ο καθένας. Αυτή τη περίοδο των γιορτών το πρόγραμμα είναι γεμάτο από πρόσθετες παραστάσεις και σε συνδυασμό με τις πρόβες που κάνω για μια άλλη παράσταση η οποία θα ανέβει στο Θέατρο Θησείον από τη νέα χρονιά είναι κάπως περίεργο γιατί γνωρίζω από τώρα ότι δεν θα έχω ένα ρεπό καθώς το πρόγραμμα είναι γεμάτο από επαγγελματικές υποχρεώσεις.
Πόσο εύκολο είναι να ισορροπήσεις το κομμάτι της επαγγελματικής ζωής με την προσωπική ώστε να μην καπελώσει το ένα το άλλο;
Δεν είναι κάτι που σταθεροποιείται εύκολα! Σίγουρα τη περίοδο που διανύουμε δεν γίνεται να πεις όχι σε μια δουλειά όπως και από την άλλη υπάρχουν περίοδοι που δεν υπάρχει κάτι και δεν εργάζεσαι.
Μέσα σε μια περίοδο που οι δουλειές είναι μετρημένες και δεν μπορούν όλα να υλοποιηθούν 100% λόγω των οικονομικών συγκυριών, χωράει στη ζωή σου ένα καλλιτεχνικό όνειρο ή προτιμάς να ζεις με βάση την ατζέντα που έχεις κάθε φορά μπροστά σου;
Το πιο γοητευτικό κομμάτι της δουλειάς πέραν των γνωριμιών, είναι το κομμάτι του κινηματογράφου ο οποίος μου αρέσει πολύ και μακάρι στο μέλλον να μπορούσε να με απορροφήσει περισσότερο αυτό το κομμάτι, κάτι που στην Ελλάδα είναι τρομερά δύσκολο. Θα ήθελα τα επόμενα χρόνια να κάνω περισσότερο σινεμά, κάτι που αποτελεί επιθυμία των περισσότερων ηθοποιών στο χώρο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Το Beggining στο Θέατρο 104 συνεχίζει πολύ δυναμικά με το κοινό να το έχει στηρίξει θερμά και το οποίο θα πάει μέχρι το τέλος της σεζόν. Από τη νέα χρονιά ξεκινάω τα Δευτερότριτα στο Θέατρο Θησείον στο έργο “Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια” του Έντουαρντ Άλμπι μαζί με την Ελένη Ράντου και τον Νίκο Κουρή το οποίο θα παίζεται μέχρι και το Πάσχα. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο κείμενο στο οποίο καταπιάνομαι για πρώτη φορά και σε ένα ξεχωριστό χώρο όπως το Θησείον. Τηλεοπτικά συνεχίζω στο Σόι σου σε μια δουλειά που έχει αγαπήσει σε μεγάλο βαθμό ο κόσμος και την οποία θα χαρακτήριζα τίμια από την άποψη ότι δεν τιμάει τη νοημοσύνη του κοινού και πρόκειται για μια οικογενειακή κωμωδία η οποία δεν είναι πολύ μακριά από την ελληνική πραγματικότητα καθώς εμπεριέχει πολλά κομμάτια της.
