Ένας από τους πιο δοτικούς ανθρώπους στο χώρο που σε κάνει να τον ξεχωρίσεις από τη πρώτη στιγμή για το πηγαίο του χιούμορ αλλά και την ευγένεια του στο επάγγελμα, κάτι που δεν συναντάς και τόσο εύκολα.
Στο ενεργητικό του έχει αμέτρητες επιτυχημένες στιγμές, δοκιμάζοντας τον εαυτό του κάθε φορά σε κάτι τελείως διαφορετικό, χωρίς να ακολουθεί συνταγές και κανονισμούς.
Ο Λευτέρης Ελευθερίου με αφορμή τη παράσταση “Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα Ξένος”, μιλάει στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα!
Λευτέρη καλώς όρισες στο Checkinart! Τι έχεις πάρει προσωπικά ως Λευτέρης από το ταξίδι της παράστασης ” Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα Ξένος” μέχρι και σήμερα”;
H γενικότερη εμπειρία που έχω από τις παραστάσεις είναι ότι ένα κομμάτι του ελληνισμού έχει βιώσει στο πετσί του το φαινόμενο της μεταναστάτευσης και το γνωρίζει από τις αφηγήσεις των δικών του προσώπων. Αυτό που έχω αποκομίσει εγώ είναι ότι ο κόσμος πολλές φορές δεν γνωρίζει αυτά που έχει περάσει η χώρα ( μέσα σε όλους και εγώ καθώς δεν γνώριζα λεπτομέρειες αυτής της περιόδου) και οι νέοι θυμούνται εικόνες από τις μαρτυρίες που έχουν ακούσει στο σπίτι τους αλλά δε γνωρίζουν τα κομμάτια της ιστορίας της Ελλάδας που οδήγησαν τόσο κόσμο σε αυτό το φαινόμενο.
Στις πρώτες παραστάσεις προσπαθείς λίγο να δεις τι ιστορία είπες στο κοινό και αν τη μετέφερες σωστά δηλαδή αν η ιστορία η οποία αφηγείσαι, περνάει κάτω και ακουμπάει τις καρδιές του κόσμου, κάτι που στις τελευταίες παραστάσεις έχει κατακτηθεί αρκετά και μπορώ να αφουγκράζομαι περισσότερο αυτούς που έρχονται και μου λένε για τις καταστάσεις τις οποίες τους θύμισα με το έργο που είδαν. Όσο περνάει μια παράσταση και ακούγεται, αρχίζει και συναντάει το κοινό της και το κόσμο που θέλει να τη δει. Προσωπικά λόγω του ότι πολλοί με γνωρίζουν από τη κωμωδία, ήταν λίγοι αυτοί που θα έρχονταν για να με δουν σε ένα διαφορετικό έργο αλλά όταν η παράσταση πηγαίνει από στόμα σε στόμα, τότε το έργο αρχίζει και αποκτά το κόσμο που ενθουσιάζεται με το θέμα και θέλει εναγωνίως να το δει. Επίσης αυτό που έχω πάρει από αυτό το ταξίδι είναι ότι πάρα πολλά άτομα μου λένε ότι το έργο τους θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τη τωρινή εποχή και τα γεγονότα που ζούμε τώρα, κάτι που είναι τρομακτικό. Το να ακούς ότι επαναλαμβάνονται τα γεγονότα εκείνα με την ίδια ανατριχιαστική λεπτομέρεια και τείνουν να γίνουν πραγματικότητα τη σημερινή εποχή με τα παιδιά να μη σκέφτονται να γυρίσουν πίσω στη πατρίδα τους, είναι κάτι που σε κάνει να ανησυχείς.
Η συμμετοχή σε αυτή τη δουλειά ήταν για σένα μια πρόκληση σκεφτόμενος ότι κάνεις κάτι που έχει μια συγκεκριμένη βάση και ίσως μια ιστορία που μπορεί να απευθυνθεί σε μια συγκεκριμένη μερίδα κόσμου αντί να κάνεις κάτι κωμικό που είναι πιο βατό στο πολύ κόσμο;
Η κωμωδία έχει από κατασκευής μια ευκολία ώστε να γίνει πιο συμπαθής στο θεατή και να κάνει και σένα πιο αγαπητό στο κοινό αλλά είναι και ένα είδος το οποίο προτιμάει ο θεατής κάτι που για μένα κακώς. Ένα από τα πράγματα που με προβλημάτισαν κάνοντας κωμωδία είναι η λογική κάποιων που λέγανε ότι “πρέπει να πάω στο θέατρο για να μην σκέφτομαι άλλα πράγματα”. Δεν πιστεύω στη πραγματικότητα ότι βοηθάει να ξεπερνάς τα προβλήματα σου γελώντας με κάτι και χωρίς να σκέφτεσαι γιατί το “ξεχνάω το πρόβλημα μου” δεν το κάνει και απαραίτητα αόρατο”.
Είμαι της άποψης ότι η τέχνη θεραπεύει γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να δεις πράγματα που δεν μπορείς να τα δεις υπό κανονικές συνθήκες αλλά και ζωές τις οποίες βλέπεις μέσα από τη κλειδαρότρυπα οι οποίες αποκτούν σάρκα και οστά μέσα από άλλους ανθρώπους επί σκηνής. Ξαφνικά βλέπεις έναν άνθρωπο στο σανίδι και δεν είναι απλά μια πληροφορία πάνω σε ένα χαρτί αλλά μια πληροφορία με σάρκα και οστά.
Έχεις περάσει όλα αυτά τα χρόνια από το χώρο της τηλεόρασης με πολύ αγαπημένες δουλειές μέσα από τις οποίες ο κόσμος σε αγάπησε θερμά και σε παρακολουθεί μέχρι και σήμερα μέσω των επαναλήψεων αλλά και του ίντερνετ. Πως βλέπεις το σημερινό τηλεοπτικό πεδίο με τη μόδα των ριάλιτι να βρίσκεται στο επίκεντρο αλλά και μια επιστροφή της μυθοπλασίας σε αρκετά κανάλια;
Καταρχάς είναι πολύ θετικό που έχουν μπει και νέα άτομα στην αγορά καθώς ανοίγεται και μια πόρτα για κάποια άτομα που μπορεί να αισθάνονταν κλειστό το κύκλο αυτό ή δεν μπορούσαν να εισέλθουν λόγω των μεγάλων κασέ των πρωταγωνιστών. Μου αρέσει πολύ που ανοίγω τη τηλεόραση μου και παρατηρώ νέα πρόσωπα που δεν τα γνώριζα και τα οποία έχουν την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσουν. Γνωρίζω ότι πια είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσεις οικονομικά από αυτό το κομμάτι αλλά από την άλλη δεν υπάρχει κάποια δουλειά σήμερα που να σου εγγυάται το βιοπορισμό σου.
Έπειτα από το DaddyC Cool το οποίο εν μέσω κρίσης κρίθηκε άκρως επιτυχημένο και επιβραβεύτηκε από το κοινό, έχεις την επιθυμία να επιστρέψεις στα τηλεοπτικά γυρίσματα του σήμερα;
Λόγω του ότι βρισκόμουν τηλεοπτικά 2 χρόνια συνεχόμενα με το Daddy Cool, ήθελα να κάνω μια αποχή από τα πράγματα και να ξεκουραστώ από αυτή τη ρουτίνα. Έτσι όπως έχει γίνει το τοπίο πια για όλους τους ηθοποιούς είναι πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι αξιόλογο γιατί και οι απαιτήσεις έχουν ανέβει σε ένα υψηλό επίπεδο και ο θεατής έχει πια πρόσβαση σε μια τεράστια βιβλιοθήκη σειρών στο εξωτερικό αλλά και σε συνδρομητικά κανάλια οπότε μπορεί να σε συγκρίνει και με πολύ ανόμοια πράγματα.
Ακούς πολλά νέα παιδιά να λένε ότι δεν παρακολουθούν ελληνικές σειρές παρά μόνο σειρές και ταινίες του εξωτερικού και αυτό έχει δύο συνιστώσες οι οποίες είναι άσχημες για το θέμα της μυθοπλασίας. Η μια είναι ότι όταν δεν στηρίζονται οι ελληνικές σειρές, αναγκάζονται οι σεναριογράφοι και το εμπορικό τμήμα αυτής να σκεφτεί πως θα πουλήσει μια σειρά , βάζοντας έτσι χέρι και στο συγγραφικό κομμάτι σε αντίθεση με το εξωτερικό που μια σειρά δεν έχει ανάγκη τη διαφήμιση για να επιβιώσει γιατί έχει γύρω της μια τεράστια αγορά για να συνδράμει σε αυτή και στις ανάγκες της. Έτσι το καλλιτεχνικό κομμάτι έχει το κίνδυνο να χάσει την αίγλη του και να αλλοιωθεί λόγω της έλλειψης των οικονομικών πόρων και σε αυτό νομίζω ότι χάνει και το κανάλι αλλά και οι διαφημιζόμενοι. Το θέμα είναι πως θα κρατήσουν και τα δυο την ακεραιότητα τους και το καλλιτεχνικό κομμάτι να τραβάει το κοινό γιατί όταν ο κόσμος βλέπει κάτι που δεν τον αφορά και δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, τότε η μυθοπλασία πεθαίνει και δεν αφορά κανέναν.
Μέσα σε μια περίοδο η οποία είναι δύσκολη για όλους μας και με τις δουλειές να έχουν λιγοστέψει σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνο, πόσο εύκολο είναι για σένα να ισορροπήσεις την επαγγελματική με τη προσωπική σου ζωή και την οικογένεια σου ώστε να μην καπελώσει το ένα κομμάτι το άλλο;
Είναι πολύ δύσκολο! Είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας να βρεθείς σε μια δουλειά την οποία πιστεύεις πολύ και έχει κάτι να σου πει και κατά συνέπεια στο κοινό. Όταν μας αφορά αυτό που κάνουμε, χτίζουμε και ένα κοινό το οποίο θα μας συντροφεύει και τα επόμενα χρόνια. Μπορεί τα έργα που μας αφορούν να μην έχουν τη τεράστια εμπορική επιτυχία αλλά από την άλλη σε βάζουν να σκέφτεσαι πολλά και να εξελίσσεσαι συνεχώς Λόγω του ότι μεγαλύτερο κομμάτι στη κωμωδία είναι εμπορικό, πάντα αισθάνεσαι αν αυτό που λες έχει όντως ουσία ή είσαι απλά διασκεδαστής και αυτό εμένα με αφορά πολύ. Το χιούμορ ως στοιχείο είναι πολύ ενδιαφέρον και δεν το κατακρίνω σε καμία περίπτωση απλά πιστεύω ότι οι καλές δουλειές πρέπει να σε κάνουν να σκέφτεσαι. Για να επιστρέψω στην ερώτηση σου θα πω είναι πια πολύ δύσκολο να κάνεις πολλές δουλειές μέσα σε μια χρονιά, να βιοποριστείς μέσα από αυτές και να αφιερώσεις χρόνο και στην οικογένεια σου.
Πως σου φαίνεται η νέα τάση της επικοινωνίας με τα social media να βρίσκονται στο επίκεντρο της καθημερινότητας μας;
Νομίζω ότι το διαδίκτυο έχει ανοίξει τρομερές πόρτες σε όλους μας απλώς είναι από τα μέσα που πρέπει να διαχειριστείς σωστά. Προσωπικά με έχει βοηθήσει πολύ καθώς μπορώ να δημιουργήσω και μια εικόνα για άλλες δουλειές πιο άμεσα αλλά ίσως έχει χαθεί πια το μέγεθος και η μαγεία των πραγμάτων, γινόμενοι όλοι πιο ανθρώπινοι. Από την άλλη τα Social Media βοήθησαν να δούμε τους ανθρώπους στα κανονικά μέτρα της καθημερινότητας αλλά και στο κομμάτι της προώθησης των δουλειών . Έχω την αίσθηση ότι το Ίντερνετ μεταδίδει πιο γρήγορα τα μηνύματα και ανάλογα με τον προσωπικό χειρισμό του καθενός ωφελεί ή χαντακώνει καταστάσεις.
Μετά από αρκετές δουλειές στο ενεργητικό σου, χωράει στη ζωή σου ακόμα ένα καλλιτεχνικό όνειρο ή προτιμάς να ζεις με την ατζέντα του παρόντος;
Πάνω από όλα κοιτάω να με αφορούν οι δουλειές που κάνω και ειδικά τώρα που έχω μια οικογένεια και την οποία πρέπει να στηρίζω σε όλα τα επίπεδα. Φροντίζω κάθε φορά να με αφορά η δουλειά που κάνω και να μην κάνω κάτι ως αγγαρεία. Σε γενικές γραμμές όταν τελειώνει μια δουλειά θέλω να έχω αρκετές αναμνήσεις από αυτή και να είμαι ευτυχισμένος και όχι να μην θυμάμαι καθόλου τη διαδρομή. Όταν τελειώνει η ημέρα, θέλω να αισθάνομαι ότι οι συνεργάτες μου είναι ευτυχισμένοι και δεν γνώρισαν έναν άνθρωπο που δεν θα ήθελαν να δουλέψουν ξανά μαζί του. Θέλω να χτίζω ένα υγιές περιβάλλον γύρω μου , κάτι που μου έχει λείψει ιδιαίτερα.
Αν δεν έρθει μια πρόταση που να σε ικανοποιεί 100% σε προσωπικό και σε καλλιτεχνικό επίπεδο, είσαι διατεθειμένος να μείνεις εκτός για κάποιο χρονικό διάστημα;
Σίγουρα υπάρχει η ανάγκη για βιοπορισμό αλλά πέραν του να κάνεις αυτό που αγαπάς, είμαι υπέρ και του να αγαπάς αυτό που κάνεις οπότε αν μου έρθει μια δουλειά, θα φροντίσω σε μεγάλο βαθμό να την φέρω στα μέτρα που εγώ θα την αγαπήσω. Από την άλλη το θέμα της απόρριψης για μας τους ηθοποιούς είναι ένα περίεργο θέμα γιατί εξαρχής κάνεις ένα πλάνο για τη χρονιά που έρχεται βάση των αναγκών σου και μπορεί να πεις και όχι σε μια πολύ καλή δουλειά.
Πολλές φορές επιλέγω να ζω πολύ πιο λιτά και με έναν τρόπο που δεν θα απέφερα τόσα πολλά λεφτά όσο θα μου απέφερε αν χειριζόμουν τον εαυτό μου διαφορετικά αλλά πιστεύω ότι η ζωή είναι σαν τα κλαδιά ενός δέντρου. Δεν είναι μονόχνοτη και μονοδιάστατη αλλά εξελίσσεται σε πολλά επίπεδα και έτσι πρέπει να εξελίσσεις και τη ψυχή σου αλλά και τον εαυτό σου μέσα από αυτό που κάνεις. Πριν λίγο καιρό παρακολουθούσα ένα ντοκιμαντέρ με τον Jim Carrey ο οποίος έλεγε ότι ” έκανα τόσα χρόνια κωμωδία και πάσαρα μια περσόνα η οποία αγαπήθηκε πολύ από το κόσμο και έτσι είχα αναρωτηθεί μετά από 40 χρόνια ζωής μήπως παράλληλα με αυτό που μου έφερνε επιτυχία, έχτιζα και έναν τάφο και ήμουν και κάτι άλλο πέρα από αυτό που δεν τολμούσα να δω;”. Να είσαι επιτυχημένος αλλά να μην γίνεσαι η επιτυχία σου.Να προσπαθείς να εξελίσσεσαι σε διαφορετικά επίπεδα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Η παράσταση “Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος” συνεχίζει τη πορεία της με μια μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα όπως την Ξάνθη, τα Γιαννιτσά, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, τη Ζάκυνθο και σε άλλα μέρη μαζί με τον Γιώργο Σουξέ να υπογράφει τη σκηνοθεσία του έργου και να έχει και έναν ιδιαίτερο ρόλο στην αρχή της παράστασης. Το κείμενο είναι του Θανάση Σκρουμπέλου και πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό κείμενο με πολλές αναφορές στους ανθρώπους που γνώρισε και ενέταξε μέσα στο σενάριο της παράστασης. Θα ήθελα πολύ να παρακολουθήσουν τη παράσταση αρκετοί μαθητές αλλά και άνθρωποι που θα πάρουν ένα κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας. Τέλος είναι πολύ σημαντικό οι θεατές να δουν ότι αυτά που βιώνουν οι σημερινοί μετανάστες και πρόσφυγες, τα έχουμε περάσει και εμείς και καλό είναι να κάτσουμε δίπλα-δίπλα με αυτούς τους ανθρώπους, βλέποντας ποια είναι αυτά που μας ενώνουν παρά αυτά που μας χωρίζουν. Φεύγοντας πολύς κόσμος από τη παράσταση δείχνει να αναγνωρίζει τα γεγονότα της ιστορίας της Ελλάδας τα οποία δείχνουν να επαναλαμβάνονται και σήμερα.
Ετοιμάζεις και κινηματογραφικό comeback με τη ταινία του Ν. Ζαπατίνα “Περιμένοντας τη Νονά” μαζί με τον Θανάση Τσαλταμπάση και την Demy. Τι να περιμένει ο κόσμος από αυτή;
Η ταινία ξεκινάει να προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 17 Ιανουαρίου με αγαπημένα τοπία της Νάξου στην μεγάλη οθόνη. Πριν λίγο καιρό ολοκληρώσαμε και το videoclip του soundtrack της ταινίας το οποίο ερμηνεύει η Demy η οποία είναι επίσης και η συμπρωταγωνίστρια μας. Σίγουρα θα γίνει και μια ξεχωριστή πρεμιέρα στη Νάξο με το νησί να βγαίνει υπέροχο και γεμάτο ομορφιά στο φακό. Η ταινία είναι μια πολύ γλυκιά κωμωδία και όποιος πρόλαβε να την δει, έχει να πει μόνο καλά λόγια αυτή και ευελπιστούμε να πάει πολύ καλά και να στην στηρίξει το κοινό.
