Το έργο του Φέρντιναντ Μπρούκνερ «Η Αρρώστια της Νιότης», με το οποίο ο Δημήτρης Λάλος επέλεξε να εγκαινιάσει τη νέα θεατρική του στέγη Tempus Verum-Εν Αθήναις πριν από 2,5 περίπου χρόνια επιστρέφει με την ίδια διανομή.

Πρεμιέρα 6 Μαρτίου και για δέκα μόνο παραστάσεις.

Γραμμένο το 1926 το ψυχογράφημα του Μπρούκνερ διαδραματίζεται στη Βιέννη πριν αναλάβει ο Χίτλερ την Καγκελαρία και παρακολουθεί μια ομάδα νέων φοιτητών ιατρικής, οι οποίοι μέσα στην υπεροψία και την απόγνωσή τους, προετοιμάζουν άθελά τους το έδαφος για τα κηρύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής ναζιστικής ιδέας. Οι χαρακτήρες, ακροβατώντας ανάμεσα στην ιδιοφυΐα και την απόλυτη παράνοια, τις σπουδές και τα πειράματα, ανακαλύπτουν τα όρια τους, φωτίζοντας σκοτεινές πτυχές του υποσυνείδητου που θα θέλαμε να ξεχάσουμε. 
Η παζολινική ατμόσφαιρα του έργου μας κάνει ν’ αναρωτηθούμε πραγματικά πόσο μακριά μπορεί να βρισκόμαστε από μια εποχή σκληρότητας και απανθρωπισμού. Μέσα από την ανατρεπτική σκηνοθετική ματιά- λιτή μα τόσο συμπυκνωμένη, ο Λάλος μας συστήνει έναν κόσμο γεμάτο νεανικό πάθος και ερωτικό εκτροχιασμό, όπου τα σκοτεινά παιχνίδια εξουσίας έχουν τον πρώτο ρόλο, φτάνοντας τους ήρωες στα άκρα. 
Τολμηρός και άκρως ρεαλιστικός, για την εξπρεσιονιστική του καταγωγή, ο συγγραφέας λίγο πριν την έλευση του Ναζισμού που την βλέπει να έρχεται, αυτοεξορίζεται στην Γαλλία και γράφει το αντιφασιστικό έργο «Οι Ράτσες». 
Η «Αρρώστια της Νιότης» είναι ο προάγγελος, η υπενθύμιση στην φράση του Μπρεχτ «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το θηρίο. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό». Άλλωστε, όπως σημειώνει και ο σκηνοθέτης της παράστασης «Δεν είναι εποχές για εφησυχασμό».

Ταυτότητα παράστασης 
Η Αρρώστια της Νιότης 
Κείμενο: Φέρντιναντ Μπούκνερ 
Μετάφραση-Σκηνοθεσία-Σκηνικός χώρος: Δημήτρης Λάλος 
Παίζουν: Ξένια Αλεξίου, Τάσος Δέδες, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Κρίστελ Καπερώνη, Χριστίνα Μαριάνου, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Ουσίκ Χανικιάν. 
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας 
Φωτισμοί:Περικλής Μαθιέλης 
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Έναρξη: 6 Μαρτίου (για δέκα μόνο παραστάσεις) 

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Ο Δημήτρης Λάλος συνεχίζει τη μονήρη και πείσμονα προσπάθειά του για ένα θέατρο βαθιάς καλλιέργειας, καλλιέργειας και των παιδιών που καθοδηγεί αλλά και του κοινού. Έχει βάλει ψηλά τον πήχη και δουλεύει με συνθήκες πειραματικού εργαστηρίου. Διαμορφώνει ηθοποιούς με σκηνικό ήθος, ιδιάζουσα προσωπική τεχνική […]. Το έργο παίζεται σ’ έναν χώρο όπου το κοινό εντάσσεται μέσα στη δράση και συνυφαίνεται. Έτσι η διδασκαλία των ηθοποιών αφήνει εκτεθειμένο τον ηθοποιό στο κοντινό βλέμμα του θεατή. Έτσι, αδύνατον να ψεύδεται […].Ο Λάλος έκανε και τη θεατρική οργανική, ωμή, αλλά πλούσια σε ήχους και εικόνες μετάφραση […]. Η ομάδα των ηθοποιών φυσάει! Κυριολεκτικά. Αποτελεί πλέον πρότυπο Σχολής.

Κώστας Γεωργουσόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ

Η έξυπνη σκηνοθεσία του Δημήτρη Λάλου αναδεικνύει τα γυμνά αισθήματα, την παγωνιά της ζωής και όλα τα ασυμμάζευτα ζοφερά αδιέξοδα των ηρώων – αντιηρώων. Οι ερμηνευτές καταφέρνουν να προκαλέσουν τις αντιστάσεις, τις αντιδράσεις και τις αποστάσεις μας. Με σφιγμένη ψυχή πονάμε για τη μηδενιστική τους θέση, τις αυτοκαταστροφικές τους αποφάσεις, απόρροια μια τραγικής εποχής.

Χαρά Κιούση, Newsbeat

Ο Δημήτρης Λάλος και η ομάδα του συνυπογράφουν μια άκρως ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη παράσταση, με εκείνο το ιδιαίτερο στίγμα της κινηματογραφικής τεχνοτροπίας. 
Μαρία-Ευθυμία Γιαννάτου- θεατρολόγος-θεατροκριτικός, Mavroprovato.gr

ΠΑΝΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

See author's posts