Δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις για την Ελένη Ράντου!
Μια γυναίκα που όλα αυτά τα χρόνια μας χαρίζει απίστευτες ερμηνείες που ισορροπούν ανάμεσα στο γέλιο και στο δράμα, σε δουλειές που ο κόσμος τιμάει και χειροκροτεί με τη ψυχή του.
Δεν έχει χάσει στιγμή την αισιοδοξία για της για τη δουλειά της αλλά και για την ίδια τη ζωή και συνεχίζει μέχρι και σήμερα με μια αστείρευτη διάθεση για δημιουργία και για νέες προκλήσεις.
Η αγαπημένη ηθοποιός με αφορμή τις επιτυχημένες παραστάσεις του έργου “ΤΖΑΣΜΙΝ” στο Θέατρο Διάνα, μίλησε στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα!
Η φετινή χειμερινή σεζόν σε βρίσκει στο έργο “Τζάσμιν” στο Θέατρο Διάνα, σε μια παράσταση που έχει αγαπηθεί θερμά από το κόσμο. Τι είναι αυτό που κρατάς από το μέχρι τώρα ταξίδι της παράστασης αλλά και από τα σχόλια που έχεις λάβει από το κόσμο;
Αρχικά κρατάω την επαφή με τον Woody Allen η οποία ήταν μια επαφή με κάτι αρκετά βαθιά συγγενικό στο καλλιτεχνικό κομμάτι, την γνωριμία μου με νέους ηθοποιούς που δεν είχαμε δουλέψει μέχρι τώρα, τα χειροκροτήματα και τα μπράβο του κόσμου και μια αίσθηση ότι μοιραζόμαστε μια σκηνική εμπειρία. Ακόμη κρατάω το γεγονός ότι σε μια πολύ δύσκολη από ότι λένε θεατρική σεζόν εξακολουθεί να έχει απήχηση κάτι που δεν είναι πρώτης ανάγνωσης αλλά κάτι αρκετά απαιτητικό και το οποίο βάζει σε σκέψεις τον θεατή.
Έπειτα από κάθε παράσταση, νιώθεις με τον εαυτό σου 100% ικανοποιημένη; Θεωρείς ότι κάθε παράσταση είναι διαφορετική;
Kάθε παράσταση είναι διαφορετική γιατί δημιουργείται μια νέα χημεία μεταξύ κοινού και ηθοποιών. Ο ηθοποιός δεν είναι ίδιος κάθε βράδυ. Κάθε βράδυ κάνεις έναν απολογισμό και το σημαντικό είναι να μην νικιέσαι αλλά να νικάς. Δεν νομίζω ότι στο γενικότερο πλαίσιο έχουμε υποστεί αρκετές νίκες απλώς κάποια βράδια νιώθεις ότι γίνεσαι ένα με τη πλατεία και επικοινωνείς απόλυτα και κάποια άλλα νιώθεις ότι υπάρχει μια προκάτ σκέψη του κοινού που δεν το βοηθάει να χαλαρώσει και να ταξιδέψουμε όλοι μαζί. Κάθε βράδυ βαθμολογώ και το κοινό και όχι μόνο εμάς τους ίδιους.
Τα τελευταία χρόνια η κρίση έχει φέρει μεγάλες αλλαγές σε όλους τους τομείς και φυσικά έχει επιφέρει και περικοπές και στο κομμάτι της ψυχαγωγίας του κόσμου. Εσύ πως βλέπεις τα πράγματα γύρω σου;
Δε νομίζω ότι μόνο η κρίση έχει αλλάξει τα πράγματα γιατί είναι εύκολο να το πούμε αυτό αλλά πρόκειται για μια μετατόπιση πόλων σε όλα τα επίπεδα και έτσι και αλλιώς και χωρίς τη κρίση γίνονται τεράστιες αλλαγές στο κόσμο. Εμείς πετύχαμε όλες τις αλλαγές και εν μέσω κρίσης αλλά και λόγω των καιρών και αυτό νομίζω είναι το ενδιαφέρον στη συνάντηση με το έργο καθώς το έργο ασχολείται με το κομμάτι μετά την κατάρρευση και όχι με την ίδια. Ο αληθινός πόλεμος αρχίζει πάντα μετά την κατάρρευση και έχουμε δει και εμφυλίους μετά από μια τέτοια καταστροφή αλλά και αναγεννήσεις.
Μπήκες ποτέ στην διαδικασία της φόρμας και της αναζήτησης του τι θέλει ο κόσμος να δει για να προχωρήσεις σε μια νέα δουλειά;
Δεν είμαι τόσο καλή στην αναζήτηση του τι θέλει ο κόσμος να δει. Αντιθέτως είμαι καλή στο να αναζητώ τι θα έκανε σε εμένα κλικ, κάτι που μπορεί να ακούγεται εγωιστικό και προσωποκεντρικό αλλά προσπαθώ πάντα να επικοινωνήσω με την μεριά που ο κόσμος αναζητάει, βάζοντας τον εαυτό μου μπροστά σαν ένα δείγμα του κόσμου. Προσπαθώ να προσελκύσω το κόσμο που νιώθω ότι είναι ανήσυχος όσο ανήσυχη είμαι και εγώ.
Πως νιώθεις για την συνεργασία σου επί σκηνής με την Καλλιρόη Μυριαγκού;
Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτή τη συνεργασία! Περίμενα για να συνεργαστούμε θεατρικά 20 χρόνια γιατί ποτέ δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω κανένα κομμάτι εκείνης της επιτυχίας και γιαυτό δεν συνεργάστηκα ποτέ με τα ίδια άτομα της σειράς. Ήταν τόσο έντονη η εικόνα της τηλεοπτικής μας συνεργασίας που δεν ήταν εύκολο να σταθεί οποιαδήποτε άλλη δουλειά καθώς θα κουβαλούσε τον αέρα του τότε. Μετά από 20 χρόνια που ωριμάσαμε και οι δύο και δοκιμαστήκαμε σε αρκετά πράγματα, έχοντας πολύ ενδιαφέρουσες και δυναμικές θεατρικές πορείες στο ενεργητικό μας, αποφάσισα να αφήσω στην άκρη τα κόμπλεξ του παρελθόντος και να προχωρήσω σε μια συνεργασία με ανθρώπους που είναι πολύ αξιόλογοι στη δουλειά τους. Θεωρώ ότι η συνεργασία μας, είναι μια ευχάριστη συνάντηση καθώς οι ρόλοι είναι πιο ώριμοι από αυτούς του Κωνσταντίνου και Ελένης και οι οι οποίοι έχουν άλλες διαστάσεις στο σήμερα.
Έχεις βρεθεί στο χώρο της τηλεόρασης με πολύ αγαπημένες δουλειές που ακόμα και σήμερα παραμένουν το ίδιο διαχρονικές στα μάτια του κόσμου. Πως βλέπεις το σημερινό τηλεοπτικό πεδίο; Tι σου αρέσει σήμερα να βλέπεις στη τηλεόραση;
Πιστεύω ότι και η τηλεόραση είναι ένα κομμάτι των αλλαγών των εποχών. Δεν με βρίσκει σύμφωνη η λογική του “ότι επειδή εμείς μεγαλώνουμε, οτιδήποτε παρουσιαστεί τώρα στη τηλεόραση είναι άχρηστο γιατί τα δεδομένα έχουν αλλάξει”. Το τηλεοπτικό πεδίο του σήμερα είναι ένα αλλαγμένο τοπίο και το γεγονός ότι δε κάνω κάτι τηλεοπτικά, αφορά στο ότι εγώ δεν μπορώ να προσαρμοστώ σε αυτή την αλλαγή και σε καμία περίπτωση δεν απαξιώνω το μέσο.
Τι είδους τηλεοπτική πρόταση θα σου έκανε το κλικ για να επιστρέψεις ενεργά σε μια νέα τηλεοπτική δουλειά έπειτα από την Εργαζόμενη Γυναίκα;
Θα μπορούσα να μπω σε ενεργό ρόλο αν οι θεατρικές μου υποχρεώσεις δεν μου αποσπούσαν τόσο πολύ χρόνο για τη προετοιμασία μιας δουλειάς αλλά είναι και η συγκυρία του να βρεις ένα κείμενο που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Παρατηρώ ότι η τηλεόραση στο εξωτερικό έχει απογειωθεί και πειραματίζεται συχνά σε νέα projects, κάτι που στο εγχώριο πεδίο λόγω του μηδενικού κεφαλαίου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Λόγω και της οικονομικής κρίσης, η τηλεόραση κουβαλάει την απελπισία του σίγουρου αποτελέσματος.
Μέσω της παρουσίας σου στη τηλεόραση, ο κόσμος σε αγάπησε πολύ και σε επιβραβεύει μέχρι και σήμερα με υψηλές τηλεθεάσεις στις διάφορες επαναλήψεις των σειρών. Ήταν εύκολο για σένα να κάνεις και άλλα πράγματα στο χώρο μετά από την ισχυρή τηλεοπτική εικόνα μέσω των σήριαλ; Ένιωσες ποτέ κατηγοριοποίηση σε κάτι συγκεκριμένο;
Ένα μέρος του κόσμου που με αγάπησε πολύ από τη τηλεόραση, προσπάθησα να το πείσω να δει θέατρο, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Πως βλέπεις τη σημερινή νέα γενιά που μπαίνει ενεργά στο χώρο της υποκριτικής;
Αυτή η γενιά έχει την δυσχέρεια να μην μπορεί να παρουσιάσει τη δουλειά της αλλά και τη δυναμική της με την ευκολία που την παρουσιάζαμε εμείς. Μέσα από την πολυπληθή πια θεατρική παραγωγή, δεν μπορεί κάποιο παιδί να αρθρώσει τόσο εύκολα ανάστημα και να σταθεί και έτσι ταλαιπωρείται πολύ περισσότερο. Από την άλλη νομίζω ότι ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα σε επίπεδο ηθοποιών καθώς έχουμε εξαιρετική παράδοση πολύ καλών ηθοποιών. Η μεγάλη μας αστοχία είναι οι σκηνοθέτες και τα τελευταία χρόνια οι συγγραφείς.
Μέσα από την εμπειρία μου με την Τζάσμιν, μπορώ να πω ότι με ένα τόσο σπουδαίο κείμενο και με ένα τόσο καλό σκηνοθέτη, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να πάει στα Όσκαρ. Θα πρέπει να είσαι τόσο επιπόλαιος για να μην φτάσεις στα Όσκαρ άρα δεν είναι η νέα γενιά των ηθοποιών που έχει το πρόβλημα αλλά το γύρω της δουλειάς και το που θα ενταχθεί αυτή η νέα γενιά.
Ποια είναι η σχέση με την τεχνολογία και τη νέα τάση της επικοινωνίας με τα social media;
Αυτό το κομμάτι απαιτεί μια εύκολη προσαρμογή και να κρατάς τα καλά στοιχεία γιατί επικρατεί και πολύ άχρηστο υλικό. Τα νέα παιδιά το αντιμετωπίζουν σαν να είναι τόσο φυσικό με τη ζωή τους γιατί η χρήση του είναι στα όρια του απλοικού ενώ τα αποτελέσματα της χρήσης του, έχουν πολλές παραμέτρους . Εμείς λόγω του ότι γνωρίζουμε τώρα αυτή τη νέα τάση, θεωρώ ότι τις επόμενες δεκαετίες θα καταλάβουμε πόση επίπτωση μπορεί να έχει αυτός ο νέος τρόπος επικοινωνίας στη μοναξιά μας και στη καθημερινότητα μας.
Πολλές φορές νιώθω ότι μέσω της τεχνολογίας μου λύνεται ένα θέμα και μου μαθαίνει κάποιος να μου δίνει εντολές και να ακολουθώ σε κάτι συγκεκριμένο το οποίο μπορεί και να σε αποβλακώσει. Ίσως αυτό να είναι και ο λόγος της τόσο κοπαδικής αντιμετώπισης όλων των πραγμάτων που πια ο κόσμος ακολουθεί κάπου σαν το κοπάδι ή που όταν διαφοροποιείται, το κάνει με έναν άξεστο και κανιβαλικό τρόπο. Ίσως ο αναλυτής των επόμενων γενιών θα μπορεί να αποτιμήσει τι δημιουργεί όλη αυτή η τεχνολογική ανάπτυξη στον ίδιο τον άνθρωπο.
Θα τολμήσεις να πεις δημόσια τη γνώμη σου μέσω των social media για πολύ σημαντικά γεγονότα που αφορούν την κοινωνία μας ή θα σκεφτείς τον κυκλώνα των σχολίων που θα δημιουργηθούν;
Νομίζω ότι δεν έχω φοβηθεί να πω ποτέ ανοιχτά τη γνώμη μου για κάτι. Αυτό που με ενοχλεί είναι να λέει ο καθένας τη γνώμη του μόνο και μόνο για να βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα της γνώσης είναι το εκφέρω τη γνώμη μου αλλά το αποτέλεσμα της σοφίας καμιά φορά είναι το ακούω. Πολλές φορές με ενδιαφέρει να ακούω περισσότερο από το να εκφέρω τη γνώμη μου το οποίο μπορεί να είναι και λίγο επιδεικτικό. Με ενδιαφέρει να κρατάω ένα μέτρο και να μην είμαι στο επίκεντρο γιατί δεν έχω και τη γνώση για τα πάντα. Η ευκολία του εκφέρω τη γνώμη μου και η λογική της δημοσίευσης ενός post για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, αρχίζει και παίρνει διαστάσεις οι οποίες είναι πολύ κουραστικές.
Εν έτει 2019 τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στο επάγγελμα και τι είναι αυτό που σε απωθεί;
Με κρατάει μια όμορφη εικόνα όπως είναι μια ηλιόλουστη ημέρα, ένα χαμόγελο της κόρης μου αλλά και μια προσωπική της αξίωση, μικρά πράγματα που έχουν όμως μεγάλη σημασία. Η υλοποίηση μιας δουλειάς ξεκινάει με ένα ωχ γιατί η πραγματική δουλειά γίνεται στο σπίτι όταν εμπνέεσαι από κάτι. Σκεφτόμουν αυτό που λένε στη Ν. Υόρκη ότι “αν τα καταφέρεις εδώ, τότε μπορείς να τα καταφέρεις παντού” κάτι που δεν ισχύει απόλυτα καθώς στην Αθήνα αν καταφέρεις κάτι, τότε μπορείς άνετα να τα καταφέρεις παντού γιατί πρέπει να γίνεις πολυμήχανος και να εξαντλήσεις όλες τις αρετές του κόσμου για να επιβιώσεις.
Mε απωθεί πολύ η έλλειψη ευγένειας και η μόδα που επικρατεί γύρω μας που για να επιβληθεί κάποιος σε έναν άλλον, πρέπει να τον σοκάρει με αρνητικό τρόπο και όταν το καταφέρει, μόνο τότε θα κερδίσει τη προσοχή του.
Πως αντιδράς αν συναντήσεις έπαρση στη συμπεριφορά κάποιου στο χώρο;
Η έπαρση λόγω του ότι έχει πάντα κάτι αστείο μέσα της, μου φαίνεται πάντα αστεία και ειδικά όταν κάποιος επαίρεται με άγνοια κινδύνου.
Έπειτα από μια μακρά πορεία στο χώρο με επιτυχίες και σημαντικές συνεργασίες μέχρι και σήμερα, χωράει ακόμα στη ζωή σου τη σημερινή εποχή ένα καλλιτεχνικό όνειρο;
Πάντα υπάρχει το όνειρο να συναντηθώ με ανθρώπους που θα ανταλλάξω ουσιαστικές εμπειρίες και γνώσεις στο χώρο. Από δω και πέρα η ουσία των πραγμάτων έχει μεγάλη σημασία για μένα. Μεγαλώνοντας το γύρω-γύρω και το περιτύλιγμα σου τελειώνει και εγώ τουλάχιστον το βαριέμαι. Στη δική μου πορεία μόνο η ουσία είναι που με αφορά. Δε έχω πάψει να ελπίζω ότι θα συναντηθώ με ουσιαστικούς ανθρώπους και θα πω κάποιες κουβέντες που θα βρουν το κέντρο της ύπαρξης και όχι το γύρω-γύρω.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Έχεις κάτι στα σκαριά για το επόμενο διάστημα;
Σπάνια όταν είμαι σε μια δουλειά, μπαίνω στη διαδικασία της δημιουργίας ενός νέου project. Eίμαι τόσο αφοσιωμένη και ενθουσιασμένη με αυτό που κάνω που το πρώτο που σκέφτομαι όταν είμαι σε μια δουλειά είναι ότι μετά το τέλος της θέλω να ξεκουραστώ για να γεμίσω μπαταρίες για το επόμενο που θα έρθει. Δεν είμαι πολύ “τουριστική” απέναντι στα πράγματα, έχοντας τη λογική του ” να τελειώσει το ένα ταξίδι και αμέσως να οργανώσω το επόμενο”. Μεγαλώνοντας θέλω να απολαμβάνω το κάθε δευτερόλεπτο του κάθε ταξιδιού χωρίς το άγχος του μετά γιατί αυτό μπορεί να σου πάρει τη δύναμη να ζήσεις το τώρα.
