Ένας από τους πιο χαρισματικούς ηθοποιούς της γενιάς του με σπουδαίες επιτυχίες στο ενεργητικό του εντός και εκτός συνόρων και ρόλους οι οποίοι έχουν καταθέσει το δικό τους αποτύπωμα στο τηλεοπτικό πεδίο και παραμένουν μέχρι και σήμερα διαχρονικοί στις επιλογές του κόσμου.
Ο αγαπημένος Αλέξης Γεωργούλης με αφορμή την επιστροφή του στα θεατρικά δρώμενα της Αθήνας μέσα από το έργο Ζητείται Ψεύτης στο Θέατρο Παλλάς, μίλησε στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα!
Επέστρεψες στα θεατρικά εδάφη της Αθήνας έπειτα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αποχής με το έργο Ζητείται Ψεύτης στο Θέατρο Παλλάς. Ποια είναι τα συναισθήματα σου για αυτή τη δουλειά;
Tα συναισθήματα μου είναι πολύ γαργαλιστικά διότι μιλάμε για μια δουλειά που έκλεισε στα ξαφνικά χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος προγραμματισμός λίγους μήνες πριν. Κάθε νέο βήμα είναι της στιγμής και αυτό που με βάζει στη διαδικασία να μιλώ ενστικτωδώς, κάτι που αγαπώ πολύ και που προσπαθώ ως ηθοποιός να κάνω συνεχώς.
Κάθε φορά επιθυμώ να γίνονται τα πράγματα τη στιγμή που πρέπει χωρίς να περιπλέκονται πολλές σκέψεις. Χαίρομαι πολύ που επιστρέφω στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Παλλάς, σε ένα θέατρο το οποίο είναι ένα από τα πιο μεγάλα στολίδια της πόλης κάτι που με κάνει να φτερουγίζω μέσα μου.
Τα χρόνια που απείχες από τις θεατρικές σκηνές της Αθήνας, είχες στο μυαλό σου ένα concept με το οποίο θα ήθελες να επιστρέψεις σε μια νέα θεατρική παραγωγή;
Το μοναδικό concept που είχα στο μυαλό μου ήταν ότι ήθελα πολύ να κάνω θέατρο διότι ήταν ένα κομμάτι που μου είχε λείψει πάρα πολύ. Το ζωντανό κομμάτι του θεάτρου ήταν κάτι που μου είχε λείψει ιδιαίτερα διότι κανένα άλλο μέσο δεν έχει αυτή την άμεση σχέση με το κοινό. Κάτι παρόμοιο γίνεται και στη ζωή το οποίο αποτελεί ένα μεγάλο δίδαγμα για όλους μας καθώς όταν έχουμε στεναχώριες για κάτι πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι αυτό πέρασε και ότι θα πρέπει να πάμε παρακάτω αλλά και για τις ευτυχισμένες στιγμές που περάσαμε και για τις οποίες κρατάμε μια ωραία ανάμνηση. Καλό είναι να αφήνουμε πίσω μας και τις καλές αναμνήσεις για να εκπαιδευόμαστε και για τις άσχημες στιγμές.
Όταν βρισκόσουν εκτός των θεατρικών δρώμενων, αισθάνθηκες ποτέ μια είδους ανασφάλεια για το πως θα συστηθείς ξανά στο κόσμο και αν θα χάσεις την επαφή με το κοινό;
Δεν πρόλαβα να κάνω μια τέτοιου είδους σκέψη. Η επαφή με το κοινό δεν είναι σίγουρα μονομερής αλλά και ούτε επιτηδευμένη καθώς όπως λέει και μια φράση “It takes two to tango”. Αυτή η επαφή είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων και αν χαθεί κάποια στιγμή αυτή η επαφή, γίνεται για κάποιο λόγο με εμάς να πρέπει να βρούμε ξανά τα πατήματα μας.
Φέτος επέστρεψες με μια ακόμα μεγάλη έκπληξη και με έναν ρόλο που δεν περίμενε πολύς κόσμος καθώς κάθε Κυριακή βρίσκεσαι στη καρέκλα της κριτικής επιτροπής του Your Face Sounds Familiar το οποίο μέχρι και τώρα έχει αγαπηθεί θερμά από το κόσμο. Τι σε έκανε να πεις το ναι σε αυτή τη πρόταση;
Όταν μου έγινε η πρόταση δεν είχα εικόνα για το show καθώς λόγω του ότι βρισκόμουν τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό, δεν είχα την ευκαιρία να το παρακολουθήσω ως πρόγραμμα. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα το συζήτησα με τους φίλους μου οι οποίοι με παρότρυναν να πω το μεγάλο ναι. Στη πορεία συνειδητοποίησα και εγώ τη δυναμική αλλά και την ιδιαίτερη αισθητική αυτού του show με την παραγωγή και όλους τους συντελεστές να είναι πραγματικά το μεγάλο του ατού. Μέχρι και σήμερα περνάω μοναδικά και χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι κομμάτι αυτής της εκπομπής.
Το επίπεδο των διαγωνιζομένων τη φετινή χρονιά είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό κάτι που μας δυσκολεύει απίστευτα ως κριτική επιτροπή διότι όλοι σε κάθε live παρουσιάζουν κάτι το μοναδικό.
Έχεις περάσει από το χώρο της τηλεόρασης όλα αυτά τα χρόνια με άκρως επιτυχημένες σειρές οι οποίες έχουν αφήσει το δικό τους προσωπικό στίγμα στο τηλεοπτικό πεδίο και με ρόλους οι οποίοι παραμένουν διαχρονικοί στα μάτια των θεατών. Πως βλέπεις το σημερινό τηλεοπτικό πεδίο και το κομμάτι της μυθοπλασίας;
Τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης το πρώτο κομμάτι που υπέστη μεγάλες ζημιές στη τηλεόραση ήταν αυτό της ψυχαγωγίας και της μυθοπλασίας. Θυμάμαι έντονα τη περίοδο που έκανα συνεχώς ταξίδια στην Αμερική και στην Ελλάδα που από εκεί που είχαμε στους δέκτες μας σαράντα πέντε σήριαλ σε όλα τα κανάλια, ξαφνικά βρεθήκαμε να προβάλλουμε μόλις δύο.
Τη φετινή περίοδο η τηλεόραση δείχνει σιγά-σιγά να βρίσκει τις ισορροπίες της στο οικονομικό επίπεδο αλλά κυρίως στο ψυχολογικό επίπεδο κάτι το οποίο είχαμε χάσει τα προηγούμενα χρόνια. Μέσα στη κρίση χάσαμε τελείως τη ψυχολογία μας για δημιουργία. Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ ότι αρχίζουμε να εκφραζόμαστε πιο έντονα. Πιστεύω ότι θα βρούμε ξανά τη ταυτότητα μας και θα δημιουργήσουμε στο μέλλον νέες αξιόλογες δουλειές.
Θα ήθελες να κάνεις ξανά τηλεόραση και να βρεθείς σε ένα νέο σήριαλ;
Θα ήθελα πολύ να βρεθώ ξανά σε μια νέα τηλεοπτική σειρά. Από το ξεκίνημα μου στο χώρο το 2000 περίπου με την αλλαγή του νομίσματος στην χώρα, σκεφτόμουν ότι ο Έλληνας όπως και κάθε μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης θα πρέπει να έχει εξωστρέφεια και ότι δεν θα πρέπει να σκέφτεται ατομικά λέγοντας ότι παράγω κάτι για μένα και μόνο αλλά και για το σύνολο γύρω του. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι θα πρέπει να έχουμε εξωστρέφεια στο τρόπο που σκεφτόμαστε και την ώρα που δημιουργούμε πράγματα θα πρέπει να μην τα κάνουμε αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση αλλά για να ταξιδέψουν και έξω. Με το ταξίδι που συνεχίζω και κάνω σε όλο το κόσμο μέσα από τη δουλειά μου, το θεωρώ κάτι πολύ εφικτό να πραγματοποιηθεί.
Εν έτη 2019 τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στη δουλειά σου;
To “ζω γι’ αυτό” είναι κάτι που εξακολουθεί να υπάρχει μέσα στη δουλειά μου. Η εκπαίδευση που μου έχει κάνει το εργαλείο που λέγεται υποκριτική είναι η αναπαραγωγή της στιγμής. Αυτό είναι ένα απίστευτο συναίσθημα το οποίο μιλάει πολύ βαθιά μέσα στη καρδιά σου και το οποίο σου βγάζει πράγματα που όταν τα παρατηρείς, βλέπεις το κόσμο με άλλα μάτια. Η εκπαίδευση αυτή με έχει βοηθήσει να αναπνεύσω σε πολύ δύσκολες καταστάσεις αλλά και σε πολύ χαρούμενες και άσχημες στιγμές. Η φύση δεν στεναχωριέται, ούτε χαίρεται παρά μόνο ζει.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Υπάρχουν κάποιες συζητήσεις και ζυμώσεις για κάποια νέα projects που αφορούν πολλές χώρες αλλά ακόμα δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο.
