Ανήκει στο νέο και ταλαντούχο αίμα των ηθοποιών το οποίο αγωνίζεται συνεχώς για τη δουλειά του και δεν επαναπαύεται στιγμή στην φεγγαρόσκονη και στη δημοφιλία αυτού του επαγγέλματος.
Ο Ροδίτης Μανώλης Κλωνάρης με αφορμή την νέα παράσταση με τίτλο “Όταν τα χελιδόνια κλαίνε” η οποία παρουσιάζεται αυτό το διάστημα στο Αγγέλων Βήμα, μίλησε στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα!
Ολοκαίνουργιο θεατρικό βήμα με τη παράσταση Όταν τα χελιδόνια κλαίνε στο Αγγέλων Βήμα. Τι σε έκανε να πεις το ναι σε αυτό το έργο; Ποια είναι τα πρώτα σχόλια που έχεις λάβει από το κόσμο;
Το έργο το οποίο μου άρεσε πολύ από την πρώτη μου ανάγνωση καθώς ταυτίστηκα με τους ήρωες με την αναζήτησή τους για μια καλύτερη ζωή και φυσικά ο Θοδωρής Βουρνάς που είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι μαζί του ο οποίος μου δίνει αέρα να δουλέψω και δείχνει εμπιστοσύνη στις επιλογές και στην σκέψη μου κι αυτό το εκτιμώ πολύ.
Θέλω να αναφέρω τους ηθοποιούς Τάκη Παρασκευόπουλο και Άγγελο Ανδριόπουλο που είναι μεγάλη μου χαρά που δουλεύω μαζί τους. Οι παραστάσεις που έχουμε δώσει μέχρι στιγμής μπορεί να είναι λίγες αλλά το κοινό φαίνεται να ανταποκρίνεται στο εγχείρημα μας και να εκτιμά τη δουλειά που έχουμε κάνει η οποία υπήρξε εντατική και έντονη, να προβληματίζεται και να ευαισθητοποιείται.
Από την άλλη βρίσκεσαι στην Αργοναυτική Εκστρατεία της Κάρμεν Ρουγγέρη στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Πόσο εύκολο είναι να παίζεις για παιδιά; Τι κρατάς από τη μέχρι τώρα συνεργασία σου με την Κ. Ρουγγέρη και τη Χριστίνα Κουλουμπή;
Τα παιδιά είναι το πιο τρυφερό και ανοιχτό κοινό που υπάρχει. Χρειάζεται να τα σέβεσαι να μην κάνεις ευκολίες και να δίνεις όλη σου την ενέργεια για να τους κρατήσεις το ενδιαφέρον. Η κυρία Ρουγγέρη είναι ένα μεγάλο σχολείο. Ξέρει πάρα πολύ καλά το θέατρο, έχει την όρεξη και την διάθεση να σου δείξει και να είναι δίπλα σου για ότι χρειαστείς. Η Χριστίνα Κουλουμπή είναι ένας ευγενής και ταλαντούχος άνθρωπος με μια φρέσκια ματιά και αισθητική, πάντα πρόθυμη να βγάλει τον καλύτερο σου εαυτό. Είναι μια συνεργασία που θα έχω στην καρδιά μου.
Η Αθήνα τα τελευταία χρόνια μετράει κάπου στα 1000-1500 θεατρικά έργα. Πως βιώνεις εσύ αυτή την υπερπληθώρα; Θεωρείς ότι κάνει καλό ή κακό στη πορεία του θεάτρου;
Θεωρώ ότι οι παραγωγοί πρέπει να πιστεύουν τις παραστάσεις που ανεβάζουν μέχρι το τέλος και να μην τις κατεβάζουν ελαφρά τη καρδία πιστεύοντας ότι η επόμενη θα πάει καλύτερα. Μια παράσταση χρειάζεται μεράκι χρόνο και αγάπη. Δεν μου αρέσει που τα θέατρα έχουν γίνει περίπτερα και κάνουν πάνω από 30 παραγωγές το καθένα. Πιστεύω ότι αυτό κατεβάζει την ποιότητα και δεν δίνει τα περιθώρια σε μια παράσταση να γίνει καλύτερη.
Ο κόσμος σε έχει αγαπήσει εξίσου και από τη τηλεοπτική σου πορεία. Πως βλέπεις τα τηλεοπτικά πατήματα φέτος; Θα ήθελες να βρεθείς ξανά σε μια νέα σειρά;
Χαίρομαι πολύ που γίνονται πράγματα στην τηλεόραση γιατί είναι ένα μέσο που αγαπώ και με ξεκουράζει στην καθημερινότητα μου. Έχω κουραστεί με τα ξένα στείρα φορμάτ που είναι στην μόδα όπως και με τις επιλογές των ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με την υποκριτική. Θέλω να βρεθώ ξανά στην τηλεόραση αλλά δεν βιάζομαι ούτε και καίγομαι. Όσο έχω να παίζω στο θέατρο, είμαι καλυμμένος.
Πως διαχειρίζεσαι τις κριτικές που θα γραφτούν για σένα και την δουλειά σου;
Οι κακές κριτικές με ενοχλούν, με κάνουν να θυμώνω και πολλές φορές θέλω να μάθω τον λόγο που γράφτηκε κάτι.
Πιστεύω στο αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, μην πεις τίποτα. Μίλησε προσωπικά με τον ηθοποιό η τον σκηνοθέτη ανάλογα και κάνε έναν εποικοδομητικό διάλογο μαζί του ώστε να βελτιωθεί και να γίνει καλύτερος. Δεν είναι ωραίο ούτε ευγενικό να λες άσχημα πράγματα δημόσια για έναν άνθρωπο που έχει ιδρώσει και πονέσει για κάτι.
Βάζεις όρια στη δουλειά σου; Αν ερχόταν μια πρόταση για ένα μιούζικαλ ή ένα διαφορετικό έργο θα το τολμούσες;
Είμαι αρκετά νέος και ακόμα ψάχνομαι με την δουλειά μου, με μένα και τις ικανότητες μου. Φυσικά θα τολμούσα γιατί δεν έχω κάτι να ρισκάρω. Δεν ανήκω σε καμία κλίκα και σε καμία ομάδα. Έχω εκπαιδευτεί στο Θέατρο Τέχνης δίπλα σε σπουδαίους καθηγητές κι έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να είμαι τουλάχιστον αξιοπρεπής σε αρκετά είδη θεάτρου , έτσι πιστεύω τουλάχιστον.
Υπάρχει κάποιο μειονέκτημα σου το οποίο μετατράπηκε ως καλό στοιχείο με τη ενασχόληση σου με την υποκριτική?
Το δέρμα μου, ο θυμός μου, η παιδικότητα μου,η καθυστέρηση που έχω στο να κατανοήσω αυτά που μου λένε επειδή είμαι χαμένος στον κόσμο μου, το ότι πηγαίνω αστραπιαία από το 0 στο 100 ενεργειακά. Μέσα από το θέατρο έμαθα να με αγαπάω περισσότερο και να με ανακαλύπτω. Η τελειότητα και οι καλλιτέχνες ρομπότ με αφήνουν αδιάφορο. Το λάθος και η τρέλα θα μας σώσει.
Τι ονειρεύεσαι για τα επόμενα χρόνια; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Πάνο δεν μου αρέσει που το λέω αλλά δεν ονειρεύομαι. Έχω προσγειωθεί στην σκληρή πραγματικότητα και αφήνομαι στον δρόμο που θα έρθει να με πάρει. Όλο αυτό το κυνήγι της δουλειάς το βρίσκω μάταιο και ψυχικά κουραστικό. Είμαι ανοιχτός πρόθυμος και δουλευταράς και ψάχνω ανθρώπους να συνεργαστώ που έχουν την διάθεση να με αγαπήσουν. Δεν είμαι από τους ηθοποιούς που κάνουν σχέδια για το μέλλον. Περιμένω πάντα την επόμενη πρόταση που συνήθως αργεί να έρθει.
