Μας έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια μοναδικές ερμηνείες στο θεατρικό σανίδι σε δουλειές που πραγματικά αποτελούν κόσμημα στο βιογραφικό της αλλά και στο γυαλί με πολύ αγαπητούς ρόλους, με το κόσμο να την στηρίζει συνεχώς σε κάθε της καλλιτεχνικό βήμα.
Η ξεχωριστή Καλλιρρόη Μυριαγκού λίγο πριν το μεγάλο φινάλε των παραστάσεων “Τζάσμιν” στο Θέατρο Διάνα και “Στέλλα Κοιμήσου” στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, μίλησε στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα!
Πως νιώθεις για την φετινή σου συμμετοχή στη παράσταση Τζάσμιν στο Θέατρο Διάνα;
Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολα για μένα καθώς ο ρόλος που υποδύομαι είχε πολλές και μεγάλες σκηνές και έπρεπε να προσαρμοστώ πολύ γρήγορα με τον χρόνο προετοιμασίας να είναι ελάχιστος. Από την αρχή της πορείας μου στο Τζάσμιν μέχρι και σήμερα, είμαι διαρκώς σε μια ανησυχία να ανακαλύπτω κάθε φορά καινούργια πράγματα.
Πως είναι να συνεργάζονται δυο φίλες ξανά στο θεατρικό σανίδι;
Eίχα αρκετά χρόνια να συνεργαστώ με την Ελένη Ράντου. Η πρόταση που μου έγινε φέτος ήταν αρκετά δελεαστική. Όταν έχεις δουλέψει τόσο καιρό με έναν άνθρωπο, έχεις αποκτήσει ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας ο οποίος κάνει τη δουλειά μας ακόμα πιο εύκολη. Πάντα υπήρχε μεταξύ μας μια περίεργη χημεία και τώρα ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να επαληθευτεί. Κάθε μέρα που παίζουμε στη σκηνή, ανακαλύπτουμε συνεχώς νέα πράγματα μεταξύ μας. Ο άνθρωπος έτσι κι αλλιώς όσο μεγαλώνει και ολοκληρώνεται, ψάχνει να βρει βαθύτερα αυτό που είναι ο ίδιος και αυτό που φέρει ως καλλιτέχνης.
Τι έχεις εισπράξει από τα μέχρι τώρα σχόλια του κόσμου;
O κόσμος έρχεται να δει αυτό που ξέρει και εκπλήσσεται όταν βλέπει ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό που ήδη ήξερε και ότι δεν έχουμε καμία σχέση με αυτό που του έχει μείνει στο μυαλό του τηλεοπτικά. Το κοινό εκπλήσσεται διότι μας βλέπει σε μια άλλη συνθήκη με τις δυο μας επί σκηνής να είμαστε τελείως διαφορετικές από αυτό που περίμενε να δει, κάτι που του προκαλεί μεγάλη χαρά.
Από την άλλη τα Δευτερότριτα σε συναντάμε στο Θέατρο Τζένη Καρέζη και στη παράσταση Στέλλα Κοιμήσου, ένα έργο που συνεχίζει την ανοδική του πορεία για 3η σεζόν.
Πρόκειται για ένα έργο το οποίο παιζόταν στο Εθνικό Θέατρο και το οποίο συνεχίζει τη φετινή σεζόν στο Θέατρο Τζένη Καρέζη με το κόσμο να επιβραβεύει συνεχώς αυτή τη δουλειά. Εκεί κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό και είναι από τις δουλειές που μου έχει δώσει μέχρι στιγμής, στιγμές μεγάλης χαράς, ελευθερίας και συγκίνησης στη μέχρι τώρα πορεία μου στο θέατρο. Νιώθω πολύ τυχερή που βρίσκομαι σε αυτή τη παράσταση.
Μπήκες ποτέ στη λογική του να προχωρήσεις σε μια νέα δουλειά βάση της κινητικότητας του κόσμου σε ένα είδος και της μόδας της εποχής;
Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνω πράγματα στη δουλειά μου αλλά να κάνω κάθε φορά κάτι το διαφορετικό. Αν ο κόσμος έχει συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο είδος και το οποίο θεωρεί δεδομένο, θέλω να πάω αντίθετα στο ρεύμα και να παρουσιάσω κάτι διαφορετικό.
Έχεις περάσει από τον χώρο της τηλεόρασης όλα αυτά τα χρόνια με πολύ όμορφες παραγωγές και ρόλους οι οποίοι παραμένουν διαχρονικοί μέχρι και σήμερα στις προτιμήσεις του κόσμου. Τη σημερινή εποχή έχεις παρακολουθήσει κάτι τηλεοπτικά που να έχεις ξεχωρίσει;
Δεν παρακολουθώ συχνά ελληνική τηλεόραση. Προτιμώ να βλέπω ξένες παραγωγές και σειρές. Θεωρώ ότι η ελληνική τηλεόραση ψάχνει να βρει από την αρχή νέους δρόμους και ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι πιο δημιουργικά για το ίδιο το μέσο.
Πως διαχειρίζεσαι τις σημερινές κριτικές που θα γραφτούν για σένα και τη δουλειά σου;
H αλήθεια είναι ότι εμείς οι ηθοποιοί λαμβάνουμε πολύ σοβαρά την άποψη του κόσμου για τη δουλειά μας αλλά συνήθως υπολογίζουμε πολύ και την γνώμη των ανθρώπων του χώρου διότι εκεί θεωρούμε ότι κρινόμαστε πιο πολύ. Είναι σαν να έχουμε μια οικογένεια που επιθυμούμε πολύ την επιβεβαίωση της σε ότι και αν κάνουμε.
Εν έτη 2019 τι είναι αυτό που ακόμα σε γοητεύει στη δουλειά σου;
H ίδια η τέχνη του θεάτρου και της υποκριτικής αλλά και η ανάγκη να επαναπροσδιορίσεις πράγματα που αφορούν τον εαυτό σου, με γοητεύουν ακόμα στη δουλειά μου. Η επαφή με το εδώ και τώρα και το να είσαι ενεργός σε αυτό που συμβαίνει σήμερα, πως η ταχύτητα της ζωής επηρεάζει το θέατρο, πως ο θεατρικός λόγος διαμορφώνεται, τα κλασσικά κείμενα και το σήμερα καθώς ποιοι είναι οι νέοι τρόποι έκφρασης στη τέχνη, τα νέα ρεύματα, το new style perfoming και το πως θα είναι το θέατρο σε μερικά χρόνια είναι ερωτήματα που με απασχολούν πάρα πολύ.
Αν ξεκινούσες σήμερα την καλλιτεχνική σου πορεία στο χώρο με τις εμπειρίες του τώρα, τι θα άλλαζες;
Θα διαχειριζόμουν διαφορετικά τις καταστάσεις και θα είχα περισσότερη πίστη στον εαυτό μου. Θα είχα περισσότερη πίστη στο πρώτο όνειρο που έχει κάποιος όταν είναι νέος και θέλει να κάνει αυτή τη δουλειά αλλά και περισσότερη υπομονή.
Πως βλέπεις την σημερινή νέα γενιά που κάνει την είσοδο της στο επάγγελμα;
Θεωρώ ότι σήμερα τα νέα παιδιά είναι πιο ανοιχτόμυαλα σε σχέση με την δική μας γενιά και δεν λειτουργούν τόσο με ταμπού. Η δική μας γενιά φοβόταν πολύ τι θα πει ο χώρος ενώ σήμερα τα παιδιά είναι πιο απελευθερωμένα. Όταν εμείς ξεκινήσαμε ήμασταν λιγότερο τολμηροί στις επιλογές μας. Πολλές φορές χρειαζόταν να πάρουμε την έγκριση των δασκάλων μας οι οποίοι δεν δίνανε τόσο εύκολα την σκυτάλη στους νέους να πειραματιστούν. Η σημερινή γενιά κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα στο χώρο ακόμα και χωρίς ικανοποιητικό budget και αβέβαιο προσανατολισμό αλλά σιγά-σιγά μπορεί να βρει τον δρόμο της. Σήμερα ο καθένας έχει ένα όνειρο και τολμά.
Στη ζωή σου σήμερα χωράει ένα ακόμα καλλιτεχνικό όνειρο;
Θα ήθελα στο μέλλον να δουλέψω πάνω σε κάποια συγκεκριμένα έργα αλλά και να κάνω κάποιες συνεργασίες με ανθρώπους του χώρου, να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στη μουσική.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Έχω κάτι στο μυαλό μου για την επόμενη σεζόν αλλά ακόμα δεν είναι τίποτα ανακοινώσιμο. Θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο στο μέλλον.
