Ένας χαρισματικός καλλιτέχνης αλλά και άνθρωπος ο οποίος ξεχωρίζει όλα αυτά τα χρόνια για την αλήθεια της δουλειάς του, για την θετική του αύρα και για το μοναδικό του ταλέντο .
Ο ξεχωριστός Γιάννης Ζουγανέλης λίγο πριν το μεγάλο φινάλε των παραστάσεων του έργου Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες , το οποίο παρουσιάζεται στο Θέατρο Βέμπο, μίλησε στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart, για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα!
Την φετινή χειμερινή σεζόν βρίσκεστε στο Θέατρο Βέμπο και στη παράσταση “Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες”, σε μια δουλειά που ο κόσμος έχει στηρίξει σε μεγάλο βαθμό από την αρχή της πορείας της. Τι έχετε πάρει από το μέχρι ταξίδι της παράστασης;
Καταρχήν λόγω του ότι μπαίνω στη διαδικασία της συνύπαρξης και αποσπώ την αποδοχή με πολύ συνέπεια και καλοπιστία και χαίρομαι κάθε φορά που ανεβαίνω πάνω στη σκηνή, το πρώτο πράγμα που λαμβάνω είναι η τύχη να με φέρει να ερμηνεύσω ένα ρόλο που έχει γράψει ο μεγάλος Αλέκος Σακελλάριος τον οποίο θεωρώ πολύ υψηλού επιπέδου συγγραφέα του οποίου το έργο δυστυχώς δεν αποτιμήθηκε και δεν εκτιμήθηκε έτσι όπως θα έπρεπε. Προσωπικά είμαι από τους ανθρώπους που τον γνώρισα και συνεργαστήκαμε και είχα τη τύχη να κάνω τη τελευταία δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Το τελευταίο φιλί” που τραγούδησε ο Γ. Βογιατζής, η Γλυκερία, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και εγώ απ’ όπου τραγούδησα τον Μακρυμάλλη το 1991 το οποίο έγραψε ο Α. Σακελλάριος και το οποίο έχει μεγάλη σημασία για μένα.
Στο φετινό έργο έχει πραγματοποιηθεί μια αξιόλογη διασκευή από τους Ρέππα- Παπαθανασίου οι οποίοι σκηνοθέτησαν το έργο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό έργο που δεν κουνάει το δάχτυλο στο θεατή αλλά δείχνει το τεράστιο ελάττωμα της φυλής μας να διχαζόμαστε όλα αυτά τα χρόνια. Έχοντας παίξει σε τέσσερα έργα του Αριστοφάνη, στην Επίδαυρο πάντα έβλεπα ότι η κεντρική λογική είναι να αφοριστεί ο διχασμός κάτι που γίνεται όταν το κατανοεί αυτός που διχάζεται αλλά και αυτός που διχάζει. Το θέατρο μου επιτρέπει να ανθίζω την καθημερινότητα μου διότι μέσα του εμπεριέχει τη λέξη θέαση και έτσι είμαι και εγώ μέρος του θεάματος. Οι Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες είναι ένα έργο που απολαμβάνει πολύ ο κόσμος, κάτι που καταλαβαίνω από το τρόπο που μας αντιμετωπίζει όταν μας συγχαίρει μετά το τέλος της κάθε παράστασης. Τότε χαίρομαι ιδιαίτερα μαζί τους και ανταποδίδω με την σειρά μου τα συγχαρητήρια.
Πως βλέπετε τη πορεία του ελληνικού θεάτρου τα τελευταία χρόνια με την υπερπληθώρα των θεατρικών παραγωγών;
Η πληθώρα των θεατρικών παραγωγών είναι το πιο καλό που συμβαίνει στην Αθήνα σε σχέση με την Ιταλία η οποία είναι μια χώρα με λιγοστά θέατρα τα οποία παίζουν αποκλειστικά και μόνο τα Σάββατα. Κρίνω εξαιρετικό τον ελληνικό λαό ως προς αυτή του την διάσταση του διότι ως λαός αγαπάμε και στηρίζουμε πολύ το θέατρο, κάτι που είναι πολύ μαγικό όταν συμβαίνει.
Έχετε περάσει από το χώρο της τηλεόρασης με δουλειές τις οποίες ο κόσμος έχει αγαπήσει θερμά και οι οποίες παραμένουν μέχρι και σήμερα διαχρονικές. Πως κρίνετε το σημερινό τηλεοπτικό πεδίο που επικρατεί;
Η αλήθεια είναι ότι αντιδρούμε στη ζωή λες και ότι συμβαίνει στη τηλεόραση, είναι ζωή. Η λιγότερη ζωή υπάρχει στη τηλεόραση και όποιος είναι κολλημένος σε αυτήν, έχει αναφορά την ίδια και μόνο την ίδια. Είναι σίγουρα ένα μέσο το οποίο για έναν άνθρωπο που μένει εκτός πρωτεύουσας και ο οποίος δεν έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις ψυχαγωγίας, αποτελεί μια συντροφιά. Σήμερα πιστεύω ότι υπάρχει ένα τρομερό σύστημα χωρίς σύστημα και δεν δίνεται βήμα σε κανέναν νέο άνθρωπο να πει κάτι καινούργιο γιατί όλοι ακολουθούν την ασφαλή οδό.
Από την άλλη πλευρά είναι ένα μέσο που δεν μπορείς να το αγνοήσεις αλλά και θα πρέπει να μην καθοριστείς από αυτή σε καμία περίπτωση. Όσο κακή και να είναι η μυθοπλασία, αποτελεί ένα κομμάτι αυτού του μέσου και δεν μπορείς να την αγνοήσεις. Προσωπικά δεν μπορώ με τίποτα τις ψεύτικες ειδήσεις, την σοβαροφάνεια των πολιτικών αλλά και το ψέμα που μπορεί να ειπωθεί.
Πως βλέπετε τη νέα γενιά που κάνει την είσοδο της στο χώρο;
Θεωρώ ότι και να κάνει ο καθένας μας, αν δεν βρει το νέο άτομο αυτό που του ανήκει και το οποίο θα το εξελίξει, δεν θα του χαριστεί τίποτα. Για μένα η νέα γενιά είναι ότι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή διότι αγαπώ πολύ το μέλλον και τα νέα άτομα στο χώρο. Βρίσκομαι στο τομέα της εκπαίδευσης πάνω από τριάντα χρόνια και χαίρομαι κάθε φορά που συναντώ νέα παιδιά στην δουλειά μου. Από την άλλη αυτό που βλέπω στη νέα γενιά την οποία σέβομαι και αγαπώ ιδιαίτερα είναι μια τεράστια αδράνεια. Θα ήθελα ιδανικά η νέα γενιά να πάρει τα ηνία στα χέρια της και να προχωρήσει μπροστά.
Προσωπικά για την κόρη μου την οποία αγαπώ πολύ, έκανα τα πάντα για να μην επηρεαστεί από μένα. Εμμέσως έστρωνα ένα χαλί για να αντιληφθεί την ίδια την ζωή. Δεν παίζουν κανένα ρόλο οι χαρακτηρισμοί “καλή- κακή τραγουδίστρια και ηθοποιός” αλλά η προσωπικότητα που φέρει τα όποια χαρίσματα. Αν αυτός που φέρει τα χαρίσματα, δεν έχει δική του προσωπικότητα, τότε δεν υπάρχει κανένα είδους χάρισμα.
Εν έτη 2019 τι είναι αυτό που ακόμα σας γοητεύει στη δουλειά σας;
Με γοητεύει πολύ η ζωή διότι για μένα είναι μπροστά. Έχω κάποια πράγματα που δεν τα έχω ακόμα υλοποιήσει και τα οποία συνεχώς επεξεργάζομαι. Σκέφτομαι την επικοινωνία και αγαπώ πολύ την Ελλάδα αλλά και τους Έλληνες. Είμαι Εθνιστής και όχι Εθνικιστής. Πιστεύω στη ξεχωριστότητα των Εθνών και καθόλου στην Παγκοσμιοποίηση διότι όταν τα Έθνη υπάρχουν ξεχωριστά, δημιουργούν ξεχωριστά ιδέες μέσω της κουλτούρας τους.
Αγαπώ πολύ το θέατρο. Δεν μου αρέσει να επαναπαύομαι σε κάτι συγκεκριμένο καθώς ως άνθρωπος έχω μια πολύ-διαστατικότητα. Δεν έχω στεγανά στη δουλειά μου.
ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΜΠΟ
Σήμερα στη ζωή σας έχετε ακόμα ένα καλλιτεχνικό όνειρο;
Ζω μόνο για να ονειρεύομαι. Έχω μόνο όνειρα τα οποία είναι εκτός ύπνου διότι έτσι μόνο ακούς την ζωή γύρω σου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Πριν δυο χρόνια είχα κάνει μια παράσταση στην Αθηναίδα με τίτλο “Απρογραμμάτιστος” με εξαιρετικούς μουσικούς αλλά και ηθοποιούς. Πρόκειται για μια φύσει και θέση διαδραστική παράσταση με στοιχεία stand- up comedy, διάλογο και διηγήσεις από το παρελθόν που είναι τελείως σκοπτικές αλλά και με στοιχεία σάτιρας. Η κωμικότητα είναι το πιο σοβαρό υπάρχει στη ζωή και ότι πιο αληθινό μαζί με την σάτιρα. Η διάδραση είναι φύσει και θέση καλλιτεχνικό πράγμα διότι απαιτεί αποδοχή. Όταν τον άλλον τον κάνεις ενεργό στη συμμετοχή του, του δίνεις λόγο και βήμα. Αυτή τη παράσταση θα την επαναλάβω ξανά το επόμενο διάστημα σε συνδυασμό με τις συναυλίες που θα πραγματοποιήσω την καλοκαιρινή περίοδο.
