Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ θυμάται…
“το φθινόπωρο του 1967, τη μουσική επένδυση στην ταινία «Επιχείρηση Απόλλων», την είχε αναλάβει ο εξαιρετικός Γιάννης Μαρκόπουλος. Όμως, στην ταινία υπήρχε και ένα δεύτερο τραγούδι που – ποτέ δεν ρώτησα για ποιο λόγο – τη μουσική του είχε γράψει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ήδη γνωστός από τους «Forminx». Τώρα, εδώ όλοι οι στίχοι θα έπρεπε να είναι στα αγγλικά και θα τους τραγουδούσε – ντουμπλάροντας την Έλενα Ναθαναήλ – η Αλέκα Κανελλίδου, στα πρώτα της βήματα ακόμη.
Όταν ηχογραφήθηκε το τραγούδι μας, με φώναξε ο Βαγγέλης στο σπίτι του κάπου στα Πατήσια, για να το ακούσω και όταν αργότερα κατηφορίζαμε με ένα ταξί προς την Ομόνοια, τον θυμάμαι να μού λέει «Εγώ Γιώργο, θα φύγω! Δε μπορώ άλλο εδώ. Πνίγομαι!».
«Και δεν φοβάσαι έξω τον ανταγωνισμό;» τον είχα ρωτήσει.
«Θα δοκιμάσω και ό,τι βγει» ήταν η απάντησή του.
Η ταινία αυτή ήταν μία πολύ έξυπνη επιλογή της εποχής εκείνης για να διαφημιστεί το τουριστικό πρόσωπο της Ελλάδος. Είχε την τύχη να πλαισιώνεται από υπέροχους ηθοποιούς (ειδικά η Ναθαναήλ είναι εκθαμβωτική) και μία εκπληκτική μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, δεν έχει την απήχηση που της αξίζει, σε σύγκριση με άλλες ταινίες της εποχής της, μόνο και μόνο διότι είχε γυριστεί εν μέσω δικτατορίας. Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί οι ταινίες του λεγόμενου εμπορικού κινηματογράφου εξυμνούνται περίπου ως αριστουργήματα, ενώ η ταινία αυτή σιωπηρά απαξιώνεται ως προϊόν κιτς, φτηνή απομίμηση διαφημιστικών φιλμ κλπ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΛΙΓΟΤΕΡΩΝ
