κριτική…
Μια καλή προσπάθεια που θίγει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αναφέρεται σε ένα τραγικό γεγονός του θανάτου (είτε είναι κυριολεκτικός είτε μεταφορικός).
Ωραία σκηνοθεσία από την εξαιρετική Κωνσταντίνα Νικολαΐδη.
το στόρυ…
Μία απατημένη και στερημένη από αγάπη γυναίκα (Μαρια Γεωργιαδου), μία γυναίκα σύζυγός, που προσπαθεί μόνο να ικανοποιεί τα “θέλω” του κατά φαντασίαν ασθενή συζύγου της(Ειρήνη Παπαδηματου), μία σκληρή και δυστυχής όμως ερωμένη(Κατερίνα Κωνσταντελλου), ένας ματαιόδοξος μοιχός (Μανώλη Ιωνας) και ένας απατημένος άντρας που εθελοτυφλεί(Κωνσταντίνος Μουταφτσης)… Όλοι φοβούνται τον θάνατο, χωρίς, όμως να έχουν ιδέα, ότι αυτό, που πρέπει να φοβηθούν είναι η ζωή, που στερούνται.. Και από την άλλη, ο φίλος(Δημήτρης Μάριζας), είναι αυτός που όλοι πρέπει να παρηγορήσουν, γιατί έχει χάσει την αγαπημένη του… Έχει βιώσει την απώλεια, έχει υποφέρει, αλλά βγαίνει σοφότερος και σίγουρα πιο ευτυχής από τους «φίλους» του! Τους «Ανύπαρκτους» φίλους του…
απο την Βασιλική Δρακοπούλου
