Η Λία παρότι μετρά μόλις εφτά χρόνια ενεργή στον χώρο της υποκριτικής έπειτα από την ολοκλήρωση των σπουδών στη σχολή Θεάτρου «Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη, έχει καταφέρει, με την αστείρευτη ενέργεια αλλά και την αξιοπρεπέστατη εικόνα της να έχει στο ενεργητικό της μέχρι και σήμερα σπουδαίες δουλειές στο χώρο του θεάτρου και συνεργασίες αξιοζήλευτες που κάθε ηθοποιός θα ήθελε να είχε πραγματοποιήσει.
Η ταλαντούχα ηθοποιός αυτή την περίοδο βρίσκεται στον Πολυχώρο VAULT Theatre Plus στην παράσταση “94 ΜΙΛΙΑ” σε ένα έργο της Ελένης Γιασσά, το οποίο ολοκληρώνει την πορεία του αυτή την εβδομάδα αλλά και σε ένα γοργό ρυθμό προετοιμασιών και προβών για ένα νέο θεατρικό στοίχημα που σίγουρα θα αγαπήσετε πολλοί.
Η Λία Τσάνα μίλησε αποκλειστικά στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Checkinart για όλους και για όλα!
Λία μου καλώς όρισες στο Checkinart, πως είσαι αυτή την περίοδο;
Καλώς σας βρήκα!! Αυτήν την περίοδο είμαι πολύ καλά, διανύω μία πολύ όμορφη και δημιουργική περίοδο στη ζωή μου γεμάτη όμορφα συναισθήματα.
Θεατρικά βρίσκεσαι στον πολυχώρο Vault, πρωταγωνιστώντας στο κοινωνικό έργο της Ελένης Γιασσά «94 Μίλια». Ποιος είναι ο απόηχος αυτής της παράστασης για σένα καθώς φτάνει σιγά σιγά προς το τέλος της;
Συνήθως τον απόηχο και τον απολογισμό από κάθε παράσταση τον κάνω όταν υπάρχει μια χρονική απόσταση γιατί τότε μπορώ να έχω καθαρή ματιά. Είναι όπως στις ανθρώπινες σχέσεις, μόνο όταν πάρεις απόσταση μπορείς να αντιληφθείς τον απόηχο και τι πραγματικά σημαίνει όλο αυτό που έζησες. Υπάρχω ακόμη μέσα στην παράσταση η οποία αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς μου, οπότε δεν μπορώ να έχω ξεκάθαρη εικόνα.
Ποια θεωρείς την πιο δυνατή στιγμή του έργου, ίσως αυτή που σε συντροφεύει μέχρι και το τέλος της κάθε παράστασης ως μια δυνατή ανάμνηση;
Η πιο δυνατή στιγμή του έργου είναι η σκηνή που η Μελίνα χαμένη στο υποσυνείδητό της και στους δρόμους του μυαλού της, βλέπει όλα όσα αρνείται να δει τόσο καιρό. Έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια της, με τα θέλω της και τα όνειρά της. Και είναι και η στιγμή όπου η Μελίνα αλλάζει εσωτερικά, και από εκείνη τη στιγμή και μετά έχει μια διαφορετική αντιμετώπιση στα γεγονότα χωρίς βέβαια να προδίδει τα συναισθήματα και τα όνειρά της.
Αν η Μελίνα, η κοπέλα που υποδύεσαι, ήσουν εσύ στην πραγματική ζωή, πόσο εύκολο θεωρείς ότι είναι να ξεφύγεις από μια τέτοια επώδυνη κατάσταση; Εσύ πως θα το διαχειριζόσουν;
Σίγουρα όταν υπάρχουν τόσο δυνατά συναισθήματα δεν είναι εύκολο να ξεφύγεις από μία κατάσταση. Όμως είναι και αδύνατον να μείνεις. Πραγματικά δεν ξέρω πως ακριβώς θα το διαχειριζόμουν αλλά αυτό που μπορώ να πω με ειλικρίνεια είναι ότι δεν θα μπορούσα να αγαπήσω έναν άνθρωπο που με πληγώνει τόσο πολύ, θα με απωθούσε. Ωραία είναι τα σκοτάδια μας αλλά γρήγορα αναζητάς το φως γιατί επιθυμείς να ζήσεις, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Και όσο και αν με γοητεύει το σκοτάδι, λατρεύω να ζω στο φως.
Tι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το ναι σε αυτή την παράσταση, εν έτει 2017 που τα όρια έχουν στενέψει όσο ποτέ; Οι αποφάσεις σου είναι με βάση την λογική ή το συναίσθημα;
Τα όρια είχαν, έχουν και θα στενέψουν πιθανόν και άλλο. Όμως σε όποιες συνθήκες και αν ζούμε δεν παύεις να προσπαθείς για το καλύτερο!! Η αλήθεια είναι ότι εγώ και η λογική έχουμε συναντηθεί, ελάχιστες φορές αλλά ευτυχώς τις πιο κομβικές. Λειτουργώ καλώς ή κακώς κατά βάση με το ένστικτο και το συναίσθημα, όχι απαραίτητα από επιλογή, αλλά από μια αυθόρμητη εσωτερική λειτουργία που υποθέτω προλαμβάνει την σκέψη της επιλογής και της λογικής.
Θα ήθελες να δουλέψεις σε μια σειρά στην τηλεόραση του σήμερα; Εσύ πως βλέπεις το τηλεοπτικό πεδίο με την επιστροφή των reality επιβίωσης; Θεωρείς ότι η συμμετοχή ενός ηθοποιού σε ένα τέτοιο project κοστίζει στον ίδιο αλλά και στην πορεία του;
Τα reality επιβίωσης είναι μία μόδα που στην αρχή εντυπωσίασε και έφερε κέρδη στα κανάλια ως ένα επιτυχημένο πρόγραμμα που πολύ γρήγορα βέβαια με την εμφάνιση και άλλων προγραμμάτων της ίδιας κατηγορίας, έχασε την δυναμική του και ξεπερνιέται. Δεν πιστεύω ότι θα κρατήσει πολύ και ήδη ο κόσμος έχει κουραστεί με αυτά τα προγράμματα.
Η συμμετοχή ενός ηθοποιού και καλλιτέχνη γενικότερα εμένα προσωπικά δεν με αφορά. Δεν το κρίνω, δεν με ενοχλεί, δεν με απασχολεί. Δεν πιστεύω ότι ένας ηθοποιός με την συμμετοχή του σε ένα τέτοιο πρόγραμμα χαρακτηρίζεται λιγότερο ή περισσότερο καλλιτέχνης. Ο καθένας είναι αυτός που είναι, και μια τέτοια επιλογή είναι απόλυτα σεβαστή, όπως οι επιλογές του καθενός σε οτιδήποτε θέλει να κάνει.
Αναρωτιέμαι, πόσα «μίλια» διένυσες για να καταφέρεις να κάνεις αυτό που αγαπάς;
Διένυσα αρκετά, διανύω και θα διανύσω πολλά περισσότερα. Δεν σταματάει ποτέ. Όσο θέλεις να υπάρχεις και σε αφορά πραγματικά αυτό που κάνεις, δε σταματάς να διανύεις μίλια, να αγωνίζεσαι και να προσπαθείς για αυτό που αγαπάς…
Tι έχει αλλάξει προσωπικά στην Λία από την αφετηρία σου σε αυτόν τον χώρο το 2010 με την είσοδο σου στην σχολή Θεάτρου «Δήλος» της Δήμητρας Χαλούπη μέχρι και σήμερα;
Έχεις αναθεωρήσει από τυχόν λάθος επιλογές και δυσκολίες που αντιμετώπισες;
Πριν την σχολή ήμουν πολύ εγωίστρια, απόλυτη και δεν έδινα δεύτερες ευκαιρίες στους ανθρώπους όπως και δεν ήλπιζα σε δεύτερες ευκαιρίες για εμένα. Βέβαια ήμουν και πολύ μικρότερη και κυρίως πολύ αντιδραστική και αντισυμβατική, βρισκόμουν σε μία παρατεταμένη εφηβεία, πάντα στα κόκκινα. Από την σχολή κυρίως αλλά και μετέπειτα μέσα από το θέατρο θεωρώ ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος.
Έμαθα να κάνω πίσω, να ακούω, που είναι και το βασικό στοιχείο στο θέατρο, και κυρίως να παρατηρώ τις αντιδράσεις των γύρω μου προσπαθώντας να τους κατανοήσω και κατ’ επέκταση να τους δικαιολογήσω όταν πρέπει και όχι να τους ακυρώσω. Έχω αποκτήσει μια απίστευτη ανεκτικότητα με τους ανθρώπους.
Έχω κουραστεί να με απογοητεύουν οι άνθρωποι, για αυτό και προσπαθώ περισσότερο, χωρίς βέβαια πάντα να τα καταφέρνω. Έχω γίνει πιο εύθραυστη, ρομαντική και συναισθηματική από ότι ήμουν, συνειδητά εγκλωβισμένη σε μια παιδικότητα, που πεισματικά αρνούμαι να εγκαταλείψω.
Έχω αναθεωρήσει για τις επιλογές μου καλές ή κακές καθώς και από δυσκολίες που έχω αντιμετωπίσει και συνεχίζω να αναθεωρώ κάθε μέρα και για όσες μέρες χρειαστεί… Ότι έχω ζήσει το κρατάω, δεν πετάω τίποτα, και αναθεωρώ κάθε μέρα γιατί μόνο έτσι μπορείς να καταλάβεις είτε εσένα είτε τους άλλους και κυρίως να γίνεις καλύτερος άνθρωπος αρχικά για τον εαυτό σου και ύστερα για το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ζεις.
Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο το οποίο δεν έχεις πραγματοποιήσει μέχρι τώρα, ίσως μια νέα συνεργασία, ένα μιούζικαλ, κάτι διαφορετικό στο οποίο δεν έχεις δοκιμαστεί;
Έχω πολλά καλλιτεχνικά όνειρα τα οποία εύχομαι με το πέρασμα του χρόνου να μην γίνουν απωθημένα. Υπάρχουν πολλοί ρόλοι που θα ήθελα πολύ να ερμηνεύσω, αλλά και αρκετοί σκηνοθέτες που θα ήθελα κάποια στιγμή να συνεργαστούμε. Υπάρχουν πραγματικά σπουδαίοι σκηνοθέτες και συνάδελφοι ηθοποιοί που εύχομαι κάποια στιγμή να συναντηθούμε.
Φανταζόσουν ποτέ πριν δέκα χρόνια πως θα αλλάξει το τοπίο της προώθησης της δουλειάς και ότι όλα θα στραφούν στα social media;
Eσύ έχοντας δικό σου λογαριασμό, πως διαχειρίζεσαι την όλη κατάσταση, πως φιλτράρεις τα μηνύματα και τις κριτικές που δέχεσαι;
Η φαντασία ξεπερνά την πραγματικότητα και η πραγματικότητα την φαντασία. Αυτό νιώθω πολλές φορές ότι βιώνουμε με τις ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας και της ζωής μας. Τα social media έχουν γίνει κομμάτι της ζωής μας πια και αυτό έχει και τα θετικά και τα αρνητικά του.
Για εμένα είναι θέμα διαχείρισης και αυτογνωσίας. Έχεις την επιλογή, έχεις και τον τρόπο. Το θέμα είναι τι θέλεις να δείξεις από την σελίδα σου, τι σε αφορά και που πραγματικά απευθύνεσαι.
Προσωπικά διαβάζω και απαντάω πάντα σε μηνύματα και σχόλια που αφορούν τις δουλειές μου στο θέατρο και πάντα μου αρέσει να δημιουργώ διάλογο με τους θεατές των παραστάσεων που συμμετέχω. Mε αφορά η εμπειρία που έζησαν, με αφορά να τους ακούσω γιατί οι παραστάσεις απευθύνονται στους θεατές, δεν απευθύνονται σε εμάς.
Tι θα δούμε από σένα μελλοντικά; Πώς βλέπεις τη φετινή σεζόν;
Η φετινή σεζόν για εμένα είναι μία πολύ δημιουργική χρονιά. Φτάνουμε στο τέλος με την παράσταση 94 Μίλια στο θέατρο Vault και βρίσκομαι σε περίοδο προβών για την παράσταση BU21 που θα ανέβει 17 Ιανουαρίου στο θέατρο 104. Είναι ένα σύγχρονο κείμενο του Stuart Slade σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά και αφορά το φαινόμενο της τρομοκρατίας.
Σας ευχαριστώ πολύ!!!
